Dagblaðið Vísir - DV - 11.06.1988, Blaðsíða 31

LAUGARDAGUR 11. JÚNÍ 1988.
ldsins Josephs Haydns
sérstætt. ;,Loftur er einstakur maöur.
Hann er afkastamikill laga- og texta-
höfundur, stjórnar kórnum hér auk
þess sem hann kennir í skólanum.
Loftur er lamaður og ferðast um allt í
hjólastól," segir Kristjana. Sjálf spilar
hún á gítar og syngur en tríóið, sem
þau kalla KÚL, hefur ferðast um allar
sveitir og sungið. „Við erum að bræða
það með okkur að koma efninu, sem
við eigum, á plötu. Við eigum alveg
nóg efni á plötu en erum að velta fyrir
okkur hvort við höfum tíma í upptök-
ur,“ segir hún.
KÚL tók þátt í hæfileikakeppni
Vísnavina á sínum tíma á Hótel Borg
og hafnaði í öðru sæti. Margir minnast
kannski tríósins úr þætti Ómars Ragn-
arssonar, Hvað heldurðu?, frá Suðurl-
andi. Tríóið er „heimsfrægt" á Suðurl-
andi en þó segir Kristjana að lengsta
tónleikaferðalag þeirra hafl verið til
Hafnar í Hornafirði. „Við reynum að
æfa okkur á kvöldin en þaö er mis-
jafnt, fer eftir hvað mikið liggur fyrir.
Við vorum á þorrablótunum í vetur
og þá æfðum við mjög mikið. Ég reyni
alltaf að hafa einhvern tíma aflögu fyr-
ir sönginn. Reyndar sef ég mjög htið,
allt of lítiö,“ útskýrir Kristjana er við
undrumst hvernig hún nái að sinna
öllu því sem hún þarf að gera. Þegar
við fórum með henni heim um kvöldið
biðu hrossinn sársvöng í hesthúsinu
og ókyrrðust allsvakalega þegar þau
sáu húsmóðurina koma í dyrnar.
Vissu greinilega að nú var kominn
matartími og þó fyrr hefði verið.
Sveitamenningin
hefur breyst
Það vekur undrun okkar að allir á
Hraunhólum vinna úti en Kristjana
segir okkur að það sé þannig í þessari
sveit. „Með kvótaskerðingunni breytt-
ist sveitamenningin. Þar sem öll land-
búnaðarframleiðsla hefur verið skert
hggur þaö í augum uppi að fólk verður
að vinna annars staðar. Það er mjög
algengt hér í þessari sveit. Auðvitað
eru líka stórbú sem geta rekið sig sjálf
en það hefur minnkað," segir hún.
Hún á þrjú systkini, tvö eru í Reykja-
vík og ein er bóndakona norður í landi.
„Systir mín er alvörubóndakona,“ seg-
ir Kristjana. „Sjálf var ég eiginlega
búin að fá nóg af því að vera bónda-
kona á tímabih. Núna hefur það
breyst. Ég er hálfgerð sveitakona með
svona borgarívafi. Um tíma bjó ég í
Reykjavík og mér líkaði ágætlega,
fannst gaman í skólanum. Hins vegar
hef ég aldrei farið eins lítið út að
skemmta mér og í Reykjavík og aldrei
átt jafnfáa kunningja. Félagslífið hér
er miklu meira. Við förum á alla tón-
leika, óperur og leikhús. Mér finnst ég
fylgjast betur með öllu menningarlífi
í Reykjavík þegar ég bý hér. Eg fór
reyndar alltaf á sinfóníutónleikana en
það var allt og sumt enda hluti af nám-
inu,“ segir Kristjana.
Tónlistarhæfileikar
frá Haydn
Þegar við ræðum frekar um skyld-
leika hennar við tónskáldið Joseph
Haydn viðurkennir Kristjana að hún
reki sína tónlistarhæfileika til lista-
mannsins. „Ég er talsvert mikill Þjóð-
veiji í mér,“ segir hún. „Þýsk tónlist
á mikil ítök í mér, að ég tali ekki um
tónlist Haydns. Ég bæði spila tónlistina
hans og syng hana. Haydn er uppá-
haldið mitt og ég á nokkrar plötur með
tónhst hans. Ég hef lítillega kynnt mér
sögu hans. Faðir hans var vagnhjóla-
smiður. Haydn var kirkjuorganisti í
Austurríki og var með kór sem hann
samdi tónlist fyrir.“
Kristjana segir að hana langi gífur-
lega mikið til að halda áfram söng-
náminu erlendis og það séekki seinna
vænna út af aldrinum. „Ég hugsa að
ég færi til Þýskalands, til ættingja
minna. Tvær móðursystur mínar eru
giftar tónskáldum og eru sjálfar tón-
hstarmenn. Þær vita hvar bestu skól-
amir eru og ég myndi vilja fá ráðlegg-
ingar þeirra. Þær komu hingað til
lands þegar ég var barn en síðan hefur
ekki verið mikill samgangur. Ég man
ekki eftir að rætt hafi verið um Joseph
Haydn þá. En ég er sannarlega þakklát
fyrir að erfa tónhstina því hún hefur
gefið mér svo mikið.
Faðir minn hefur líka mikinn söngá-
huga og allt hans fólk sem er ættað
úr Dýrafirði. Við sungum oft saman
og syngjum núna bæði í kómum. Ég
og systur mínar settum oft upp tón-
leika heima í stofu og sömdum þá sjálf-
ar lögin. í jólaboöum tróðum við upp,
sungum og spiluðum. Viö erum öh
systkinin í tónlist og hún á ríkan þátt
í okkur.“
Sviðsljósið nær ekki
í sveitina
Kristjana ætti að öllum hkindum
meiri möguleika á að vera í sviðsljós-
inu ef hún væri búsett í Reykjavík.
„Jú, þaö er ekki spurning," svarar hún
þegar minnst var á það og viðurkenndi
að hún hefði fengið tilboö. „Ég söng í
kórnum í Mikado, léttri óperu sem
sýnd var veturinn 1983. Ég var beðin
að syngja með kórnum í óperum sem
sýndar voru síðar en gat það ekki þar
sem ég bý hér. Mig langaði alveg of-
boðslegasegir Kristjana með mikhh
áherslu. „Það er það skemmtilegasta
sem ég geri að syngja,“ útskýrir hún.
„Sveitin heldur í mig því hér er gott
að búa. Ég held samt að ég „sigh“ í
bæinn í haust ef ég fæ inngöngu í Söng-
skólann en ég er ekki búin að fá svar
enn þá.“
Þegar Kristjana er spurð hvers vegna
hún „sigli“ ekki frekar th útlanda
svarar hún í uppgjafartón: „Mig vant-
ar sjálfstraustið hans Kristjáns Jó-
hannssonar. Það þarf ekki hvað síst
að vera með. Söngkennarar reyna að
koma sjálfstraustinu inn hjá mfanni. í
þessum bransa þarf maður að vera
viss um eigið ágæti. Þjóðveijablóðið í
mér gefur mér þetta sjálfstraust á
neyðarstundum,“ segir Kristjana og
þegar ég spurði hvort hún væri góð
söngkona leit hún á mig undrandi og
endurtók spurninguna. „Ég veit það
ekki,“ svarar hún. „ Þegar ég er að
syngja legg ég mig fram því mér finnst
ég vera að syngja hstinni th dýrðar.
Aðrir verða að dæma hvort ég er góð
eða slæm,“ segir söngkonan hæversk
en hún var hæst yfir skólann í vor.
„Bara hún Kidda“
Hvaö skyldu bændurnir segja þeg-
ar þeir koma meö kjúklingana sína á
morgnana og sláturhússtjórinn og
söngkonan tekur á móti þeim? „Þeir
segja: „Þetta er bara hún Kidda." Ann-
ars spyrja þeir mig oft hvort ég syngi
fyrir kjúklingana." Kristjana hefur
það starf með höndum, fyrir utan að
sjá um bókhald fyrirtækisins, að
klippa kjúklingana á háls. „Mér fannst
þetta voðalegt fyrst en það venst,“ seg-
ir sláturhússtjórinn, söngkonan og
bóndakonan og féllst á að hleypa hest-
unum sínum út fyrir myndatöku og
afrakstur þess má sjá hér. Vonandi
hefur bóndakonunni ekki orðið skota-
skuld úr því að setja þá inn aftur en
venjulega er hrossunum ekki hleypt
út nema um helgar þegar karlmenn-
irnir koma heim.
ELA
Fyrir utan Hraunhóla er lítill „pottur" sem óspart er notaður á góðviðrisdögum. Hér er Kristjana og dóttirin Eva
Björk sem er 4ra ára. DV-myndir KAE