Dagblaðið Vísir - DV - 16.07.1988, Síða 25

25
LAUGARDAGUR 16.
JULÍ 1988.
Breidsíðan

■ ::

s iip
<K , / *
Það hefur sannarlega verið mikið um að vera hjá umferðardeild lögregiunnar í Reykjavik að undan-
förnu. Menn hafa ekið of greitt um götur borgarinnar og þá er ekki að sökum að spyrja að þá verða
ökumenn að láta sér lynda að vera stöðvaðir af lögreglumönnum og síðan þarf að greiða sektir.
Ljósmyndari DV varð vitni að því einn góðviðrisdaginn fyrir stuttu að þrír bílar voru stoppaðir í einu
af lögreglu á Hringbrautinni. Það má með sanni segja að nóg hafi verið að gera hjá lögreglunni
þá stundina en er ekki kominn tími til að ökumenn átti sig á að götur borgarinnar eru ekki kappakst-
ursbrautir. Betra er að aka samkvæmt löglegum hraða og spara sér í leiðinni nokkur þúsund krón-
ur, auk þess sem menn geta þá væntanlega fækkað slysum í leiðinni. - ELA - DV-mynd S
- staldrað við hjá
Ásgeiri á Hvallátrum
Annar tveggja íbúa á Hvallátrum, Ásgeir Erlendsson vita-
vörður.
Einu sinni var iðandi mannlíf á
Hvallátrum við Látravík. Núna eru
þar tveir á heimili ogíjórtán kindur
eru allur bústofninn. Einu sinni var
sigið í Látrabjarg og fimm trillur
reru á fengsæl mið undir bjarginu.
Núna sígur enginn í bjargið og sömu-
leiðis er útgerðin aflögð.
Ásgeir Erlendsson man tímana
tvenna á Hvallátrum. Þar hefur hann
búið alla sína tíö og verið vitavörður
og veðurathugunarmaður í mörg ár.
Þegar Ásgeir var unglingur bjuggu
hátt í áttatíu manns í vestustu by ggð
íslands. „Reykjavík hefur hirt allt
þetta fólk,” segir Ásgeir, lágum rómi,
og maður fær á tilfinninguna að eng-
inn jarðneskur máttur fái tekið það
aftur sem Reykjavík hefur einu sinni
hirt. Ásgeir er heldur ekki bjartsýnn
á aö heimaslóðimar haldist í byggð.
Hann kemst brátt á níræðisaldur og
allt sitt líf hefur hann mátt horfa upp
á að fólki í sveitinni hefur fækkað
jafnt og þétt. Maður verður svart-
sýnn af minna tilefni.
- Hér áöur kepptist fólk um aö
komast hér að. Búseta á HvaUátrum
tryggði fólki nægan mat og það þótti
ekki lítið atriði fyrr á dögum. Plássið
hefur aUtaf verið veitandi en ekki
.þiggjandi, segir Ásgeir. Honum verð-
ur rætt um samstöðuna sem ein-
kenndi mannlífið á Hvallátrum og
telur það furðu sæta hvað fólk var
samstillt, sama á hverju gekk. Þaö
reyndi líka á þolrifin að búa á þessum
afskekkta stað. Um miðjan þriðja
áratuginn hröpuðu tveir menn í
bjarginu og fórust. Ásgeir segir að
óhug hafi slegið á fólk við atburðinn
og bjargsig hafi lagst af um nokkum
tíma.
Það sem bjargið gaf var snar þáttur
í matarkosti heimamanna og reynd-
ar líka nærsveitafólks því að eggin
vom seld til byggðarlaga í grennd-
inni. Það fór svo að bjargsig var tek-
ið upp á ný og kunnátta og þekking
á bjarginu kom sér vel dimman des-
emberdag árið 1947. Breskur togari
strandaði undir Látrabjargi og gátu
skipveijar enga björg sér veitt. Allir
karlmenn frá Hvallátrum tóku þátt
í björgunarleiðangrinum sem talinn
er frækilegt afrek. Tólf skipbrots-
mönnum var bjargað í land og við
ótrúlega erfiðar aðstæður var þeim
komiðtilbyggða.
Ásgeir tók þátt í björguninni og
þekkir vel þá sögu. Hann segir hins-
vegar fátt þegar tahð berst að at-
burðinum 12. desember fyrir fjörutíu
árum en bendir á næsta hús við sitt
ogsegir: „Þórður Jónssonstjórnaði
leiðangrinum, hann bjó þarna þang-
að til hann lést í fyrra”. Þótt veður-
barið andlitið sé sviplaust má heyra
söknuðíröddinni.
Við spjöllum um daginn og veginn
og dóttir Ásgeirs, Guðbjörg, reiðir
fram kaífi og brauð í lítilli en vist-
legri stofu. Guðbjörg segist ekki vilja
láta hafa eftir sér neitt í fjölmiðlum
og fær hún að ráða því. Talið berst
aö stjórnmálum og Ásgeir ber saman
ólíkatíma.
- í gamla daga komu stjórnmála-
menn á hvert heimili og ræddu við
fólkið. Þingmenn hafa fjarlægst okk-
ur og gefa sér ekki tíma til aö kynn-
ast högum landsmanna. Við erum
líka búin að tapa þessum driftar-
mönnum á borð viö Héðin Valdi-
marsson, Ólaf Thors og Bjama Bene-
diktsson. Þeir eru ekki margir í dag
sem hægt er að bera traust til.
Viö göngum út úr litla bæjarhúsinu
niður í fjöru. Ásgeir bendir á Látra-
bjargið þar sem það lúrir saklaust í
fjarska með þokuslæöing til skrauts.
- í vitanum á bjarginu sé ég til átta
fjalla. Hann er lítill, heimurinn minn,
en hann er fallegur.
pv
SumarstúlkaVestmaraiaeyinga:
„Fær frítt inn á þjóðhátíð^
„Viö Eyjamenn höfum vahð sum-
arstúlku á hveiju sumri í nokkur ár
en hún hefur engum skyldum að
gegna,“ sagði Bylgja Dögg Guðjóns-
dóttir, 21 árs Vestmannaeyingur,
sem valin var sumarstúlka um síð-
ustu helgi. „Þetta var afskaplega
einfalt fyrirkomulag og við þurftum
htinn undirbúning," sagöi Bylgja
ennfremur.
Fjórar stúlkur á aldrinum 19-24 ára
tóku þátt í keppninni og var tilkynnt
um sigurvegara á dansleik í Skansin-
um. „Við fengum allar helgarferö til
Reykjavíkur fyrir þátttökuna, auk
þess sem ég fékk ilmvatn, fataúttekt
og frítt inn á þjóðhátíðina. Undirbún-
ingur fyrir hátíðina er einmitt að
komast í fuhan gang og menn hér
orðnir mjög spenntir," sagði hin ný-
kjörna sumarstúlka.
Ekki sagðist hún þurfa að gera
neitt á þjóðhátíðinni þótt hún heföi
hlotið titihnn. „Hvað ætti það svo
sem að vera?“ spurði hún. Bylgja er
einhleyp og starfar í matvöruverslun
á daginn og sjoppu á kvöldin. Hún
sagðist þvi eiga htinn tíma fyrir
áhugamál. „Þau eru hvort eð er eng-
in sérstök. Ég hef bara gaman af því
að hitta kunningja mína þegar ég á
frí,“ sagði hún.
Bylgja sagði að hún hefði verið
beðin um að taka þátt í sumarstúlku-
keppninni og ákvað að slá til. „Það
var spennandi að vera með en ég
gæti ekki hugsað mér að taka þátt í
fleiri slíkum keppnum. Ég er ahs
engin týpa í það,“ sagði hún.
Bylgja sagði að Eyjamenn hugsuðu
nú nær eingöngu um þjóðhátíðina
og væri mikil tilhlökkun. „Bæjar-
bragurinn breytist alltaf þegar þjóð-
hátíð nálgast," sagði Bylgja Dögg,
sumarstúlka Vestmannaeyinga.
-ELA
Bylgja Dögg
var kjörin
sumarstúlka
Vestmanna-
eyinga um
síðustu helgi.
DV-mynd
Ómar Garð-
arsson.