Dagblaðið Vísir - DV - 15.10.1988, Blaðsíða 37

LAUGARDAGUR 15. OKTÓBER 1988.
53'*
Ferðamál
Sannir múhameðstrúarmenn biöja fimm sinnum á dag og fyrir hverja bænagjörð verður að lauga sig.
Sjóræningjar voru áður fjölmennir á ströndum Marokkós en nú hafa ferða-
mennirnir tekið við af þeim.
á ferðaskrifstofu bæjarins (syndicat
d’initiative), svo og á öllum stærri
gistihúsunum,
Ekki er hægt að heimsækja mar-
okkóska borg án þess að fara í medín-
una, sem svo er kölluö, en hún sam-
svarar gamla bænum í vestrænum
borgum. í medínunni í Fes el Bah eru
fjöldamargar fallegar byggingar, eins
og gamli guðfræðiskóhnn Bou Inan-
ia. Hann var byggður um miðja 14.
öld, í spænsk-márískum stíl. Mesti
dýrgripur borgarinnar er þó
Karaouinemoskan. Bygging hennar
hófst á 9. öld en í aldanna rás hefur
verið bætt við hana og hún fegruö á
ýmsan máta. í dag getur hún hýst
þúsundir tilbiðjenda og fegurð henn-
ar er ótrúleg. Þeir sem eru annarrar
trúar en íslamskrar fá ekki að fara
inn í moskuna en margar og breiðar
dymar inn í hana gefa ferðamannin-
um færi á að virða fyrir sér það sem
fram fer.
Það em þó ekki bara moskur og
aðrar fagrar byggingar sem hehla
ferðamanninn. Mannlífið er óendan-
lega íjölbreytt. Handverksmenn
stunda iðju sína á götum úti, skyrtu-
gerðarmenn eða leirkerasmiðir. Og
ekki má gleyma markaðstorgunum,
eða souk, eins og heimamenn nefna
þau, þar sem öllu ægir saman: mat-
vælum, lækningagrösum, hljóðfær-
um og öðru hefðbundnu handverki.
Vin í eyðimörkinni
Marrakesh er sunnarlega í
landinu, við rætur Atlasfjallanna,
þar sem snævi þaktir tindar þeirra
blasa hvarvetna við augmn. Hrjóstr-
ug fjöllin og kyrkingsleg sléttan allt
í kringum Marrakesh em í hrópandi
andstöðu við ræktarlega og græna
borgina.
í nær þúsund ár hefur Marrakesh-
verið öflug borg og nú er hún mið-
stöð verslunar í sunnanverðu Mar-
okkó, nútímaleg borg meö breiðum
strætum. Við austurenda breiðgötu
Múhameðs V. stendur Esjan þeirra
Marrakeshbúa, Koutoubiabæna-
turninn, byggður af márum á 12. öld
og sá glæsilegasti sinnar tegundar.
Bænaturninn stendur við endann á
löngum tijágöngum með hmandi
appelsínulundum á aðra hönd.
Jemaa el Fna-torg er hjarta Marra-
kesh og um leið líflegasti staður borg-
arinnar. Nafnið er því ekki beint rétt-
nefni þar sem það þýðir „samkomu-
staður hinna útdauðu". Það kom til
vegna þess að grimmur soldán, sem
eitt sinn réð yfir borginni, hengdi
höfuð andstæöinga sinna til sýnis á
torginu.
Torgið er ahsheijar skemmtistaður
allan hðlangan daginn og langt fram
á kvöld. Þar rekst maður á múham-
eðstrúarprédikara, eldgleypi og gler-
ætu, mann, sem drekkur sjóðandi
vatn, og spákonur. Dansarar eru þar
öhum stundum, nema yfir kaldasta
vetrartímann, og byrja aö hrista sig
Konungsins riddarar
Rabat, núverandi höfuðborg Mar-
okkós, er yngst konungsborganna
íjögurra. Hún stendur við ósa árinn-
ar Bou Regreg. Upphaf borgarinnar
má rekja til klausturvirkis sem reist
var á þessum stað á 10. öld.
Þegar landið lenti undir stjóm Evr-
ópumanna 1912 settu þeir höfuð-
stöðvar sínar upp í Rabat og við sjálf-
stæðiö varð borgin stjórnsýslusetur
konungdæmisins.
Sem víðar er helsta gata borgarinn-
ar kennd við Múhameð V. Þar eru
opinberar byggingar, bankar, versl-
anir, veitingastaðir og járnbrautar-
stöðin. Þar er gott að setjast niður
og fá sér enn einn bolla af myntútei
Atlasfjöllin sjá Marrakesh fyrir neysluvatni og svalir fjallavindar halda hita-
stiginu i skefjum.
og skaka um leið og einhver sýnilega
stöndugur maður nálgast. Uti við
hliöarlínuna selja kokkar gestum og
gangandi hina íjölbreytilegustu rétti.
Ferðir
Keppt við Versali
Á svipuðum tíma og Loðvík 14.
Frakkakóngur var að koma upp
glæshegustu hirö allra tíma tók
Moulay Ismail, soldán í Meknes, sig
th og hóf uppbyggingu borgar, sem
átti að keppa við París, og hallar sem
skyldi verða jafningi Versala. Sol-
dáninn gekk sjálfur til verks og naut
aðstoðar allra þeirra þræla, þjóna og
kristinna fanga sem thtækir voru.
Hahir soldáns eru nú mikiö til rústir
einar en engu að síður eru þær th-
komumikil sjón.
Meknes skiptist í tvær borgir, þá
gömlu konunglegu og medínuna
annars vegar og nútímaborgina hins
vegar.
Meöal þess sem vert er að skoða í
medínunni er Dar Jamai. Fyrir einni
öld bjó þar ráðherra nokkur en í dag
hýsir þessi höh safn yfir hefðbundna
marokkóska hst. Þar gefur að hta
hvert meistaraverkið af öðru, skorið
í tré, bróderað í shki eða mótað úr
málmi.
áður en næsti staður er heimsóttur.
Einn slíkur sem ahir verða að sjá
er grafhýsi hins sama Múhameðs V.
Þar. eru á verði riddarar konungs á
glæshegum fákum sínum. Bygging^,
arnar voru reistar 1960 en þær eru
gott dæmi um hefðbundna marokk-
óska hst. í grafhýsinu sjálfu og minn-
ingarmoskunni eru skreytingar úr
skínandi kopar og marmara og yfir
kistu soldánsins fyrrverandi hangir
risastór lampi sem varpar daufri
birtu sinni yfir umhverfið.
Meiri ró hvhir yfir medinunni í
Rabat en öðrum borguro og þar eru
viðskiptavinirnir flestir innfæddir
eða erlendir stjórnarerindrekar. Þar
er ekki mikh hætta á því að hthr
strákar komi hlaupandi og bjóðist th
að leiða gestinn um völundarhús
þröngra gatnanna.
Skemmtilegasta gatan í medínunni
er Konsúlagata, Rue des Consuls,
með ótal verslunum sem selja skart^
gripi, teppi og fomgripi. Margar selja
hka kaftana og djehöbur, sem eru
hefðbundnar skikkjur þeirra inn-
fæddu, og kaupmennirnir vita oft
upp á hár hvaö passar á útlending-
ana.
Hér hefur aðeins fjögurra borga
verið stuttlega getið en þær eru
miklu fleiri sem vert er að heim-
sækja, bæði smáar og stórar. Ein
þeirra er Tanger á norðurströndinni
en þar hefst ferðalag flestra þeirra
sem koma yfir sundið th Marokkó frá
meginlandi Evrópu.
-gb
Maturinn:
Ekki er hægt að skilja við Mar- á bragðið og það íslenska. Réttur er orðið stökkt.
okkó án þess að geta matargerðar- þessi er þannig geröur að soðið Marokkóbúar drekka myntute í
listar landsmanna. Hún er með fjöl- grænmeti af ýmsu tagi og soðið tima og ótíma og neyslu þess fylgja
breyttara mótinu og gagnstætt því kjöt er lagt ofan á sérstök hveiti- miklar séremóníur. Þegar teið hef-
sem halda mætti þarf raaturinn grjón. Herlegheitin eru síöan borð- ur verið bmggað í þar th gerðum
alls ekki að vera sterkt kryddaður. uð með fingrunum ef menn trey sta könrnnn er miðinum heht í pínulít-
Aftur á móti era Marokkómenn sér th þess. Vestrænir ferðamenn h glös sem haldiö er um hálfan
mikið fyrir ahs kyns sætindi, aht geta þó fengið venjuleg hnífapör. metra frá könnustútnum. Gestgjaf-
frá eilífu myntuteinu yfir í alls Annar réttur, sem rétt er aö huga inn verður því að vera hittinn vel.
kyns bakkelsi. að, sé hann á boöstólum, er bstilla. Svo er ekki ólíklegt að einhver
Couscous er sá þjóðarréttur Mar- Undirbúningur hans er mjög tíma- verslunareigandinn loki búðinni á
okkóbúa sem allir verða að frekur og þess vegna er hann ekki meðan hann býður gestum sínum
smakka. Hann er einstaklega Ijúf- jafnalgengur á matseðlum og cous- upp á tesopa. Ekkert liggur á að
fengurogættiíslendingumaðfaha cous. Þar er soðið dúfnakjöt sett eyða peningunum.
hann sérstaklega vel í geð þar sem ofan á þunnt deig og ofan á bætt -gb
í hann er gjaman notaö lambakjöt sykri, saffrankryddi og möndlum.
og þaö marokkóska er ekki ósvipaö Þetta er síöan bakaö þar th deigiö
Marokkóbuar eru hinar mestu aætindaætur. Þaö er þvi titvalið að tylla
sér niöur og narta i eina góóa köku með myntuteinu.