Dagblaðið Vísir - DV - 17.12.1988, Blaðsíða 10

10
LAUGARDAGUR 17. DESEMBER 1988.
Breiðsídan
Sigrún Eyfjöró ljósmyndafyrirsæta í London og Aþenu:
Þessi harði heimur kom á óvart
Þessa mynd tók Huggy af Sigrúnu Eyfjörð þegar hún starfaði sem fyrir-
sæta hjá Preview í London.
Sigrún Eyfjörð var kjörin ljósmyndafyrirsæta ársins 1988 þegar
feguröarsamkeppni Íslands fór fram í vor. Ýmislegt hefur drifið á
daga Sigrúnar síðan en hún var að koma frá London í vikunni
þar sem hún hefur starfað viö fyrirsætustörf. „Það var Michael
Ulf hjá Icelandic Models sem kom mér á framfæri við Hugrúnu
Ragnarsdóttur, Huggy, sl. sumar."
Huggy rekur umboðsskrifstofu, Preview, fyrir fyrirsætur í London
eins og lesendum DV er kunnugt en viðtal var viö Huggy snemma
í haust í blaöinu.
„Ég bjó hjá Huggy og það var mér mikils virði. Hún gaf mér góð
ráð og leiðbeiningar enda þekkir hún vel þennan harða heim sem
fyrrum fyrirsæta," sagði Sigrún þegar Breiðsíðan sló á þráðinn til
hennar. Þegar Sigrún var búin að vera um tíma i London var
henni boðið aö starfa um mánaðarskeið í Aþenu og er fyrsta ís-
lenska stúlkan sem hefur starfað þar við fyrirsætustörf. Nú hefur
Sigrún i höndunum tilboð frá umboðsskrifstofum í Madrid og
Barcelona og hefur hún hug á að taka þeim tilboðum. „Ætli ég
fari ekki til Spánar í mars en strax eftir áramótin fer ég aftur til
London." sagði hún.
Sigrún, sem er 21 árs, segir að hinn harði heimur fyrirsætustarfs-
ins hafi komið henni mjög á óvart. „Ég átti ekki von á að þetta
væri jafnerfitt og raun varð á. Það er mjög mikið um fíkniefna-
neyslu í þessum heimi og sum módelin reykja hass daglega. Sú
stúlka sem leggur fyrir sig fyrirsætustörf þarf að vera ákaflega
sterk og viljamikil til að komast í gegnum byrjunarstigið án þess
að skaðast. Ég myndi segja að lágmarksaldur fyrir stúlkur til að
fara á þennan markað væri um tvítugt en þó ég sé orðin eldri en
það fannst mér ég varla nógu þroskuð í slaginn.
Aö byrja í fyrirsætustörfum er hörkuvinna. Aðalatriðið er aö
safna nógu mörgum og góðum myndum af sér í bók en það tekur
bæði óhemjutíma og er dýrt að auki. Góðar myndir í bókinni gefa
í staðinn mikla vinnu og góð laun.
Ég myndi líkja þessu við að byrja á eigin fyrirtæki. Maður þarf
að gefa mikið af sér og vera hörkuduglegur og vonandi uppsker
maður síöar. Það tekur nokkurn tíma aö vinna sér sess enda fram-
boðið af fyrirsætum meira en nokkurn grunar," sagði Sigrún.
Hún sagði að aöalspenningurinn varðandi starfið væri ferðalögin
sem það býður upp á auk þess sem auðvelt væri að kynnas't fólki
frá flestum þjóðum heims. „Ætli væri ekki nákvæmlega sama
hvar í heiminum ég kæmi núna, alls staðar á ég heimboð," sagði
Sigrún. „Stundum var ég komin að því að gefast upp á þessu og
fara heim en þegar ég hugsaði mig betur um þá á þessi vinna bet-
ur við mig en skrifstofuvinna frá níu til fimm." -ELA
Þú ert 2000 krónum ríkari!
Það er margt að gera hjá mömmum landsins fyrir jólin og margt að kaupa inn. Stundum getur verið erfitt að fara með börnin meö sér í
innkaupaleiðangra. Bæði eru þau spennt vegna tilstandsins, jólasveinsins og þess sem tilheyrir og svo finnst börnum yfirleitt ekkert
skemmtilegt í búðum nema þeim sem selja leikföng og nammi. Þessi litla stúlka á myndinni, sem svo brosmild og góð situr í kerrunni
með bróður sínum, var svo stillt í versluninni að við verðlaunum hana hér með. Hún er því tvö þúsund krónum rikari og mætti gjarnan gefa
litla bróður eitthvað með sér. Peninganna má vitja á ritstjórn helgarblaðs DV, Þverholti 11. -ELA/DV-mynd Brynjar Gauti
Að komast
í úrtak
Ég er búinn að fá jólagjöfina í ár. Mig
hefur nefnilega alltaf dreymt um að kom-
ast í úrtak. Allir sem ég þekki hafa lent í
úrtaki nema ég og ég er meira að segja
viss um aö frægasta kona íslands (fyrir
utan Vigdísi), óþekkta og nafnláusa fisk-
vinnslukonan, sem þeir Þorsteinn og
Steingrímur eru alltaf að blaðra um og
bera svo mjög fyrir brjósti, hún hefur líka
lent í úrtaki.
En lengi er von-á einum og ég lenti sem
sé loksins í úrtaki á dögunum og þarf því
ekki fleiri jólagjafir þetta árið.
Gosdrykkjuvenjur mínar
Síminn sem sagt hringdi og ég svaraði
eins og menn gera svo oft þegar síminn
hringir og konan er ekki heima. Þjálfuð
stúlkurödd sem ugglaust gæti tekið undir
orð skáldsins: „Spurt hef ég tíu milljón
manns,“ ávarpaði mig þannig? „Já, góð-
andaginnþúhefurlentíþúsundmanna úr-
takiviltuverasvovænnaðsvaranokkrum-
spurningum?" Ég hélt það nú og sagði
þessari hraðmæltu stúlku það.
Og hún spurði, og spurði. Spurði um
gosdrykkjuvenjur mínai', áhorfunarvenj-
ur, hitt og þetta og ditten og datten. Og
svo bað hún mig að nefna þrjú fyrirtæki
sem ég hefði sérstaka vanþóknun á. Ég
nefndi strax seðlabankann, sem allir eru
hvort sem er alltaf að agnúast út í. Og svo
nefndi ég „Fjármögnun hf.“ „Já, viltu ekki
bara hafa það öll fjármögnunarfyrirtæk-
in?“ spurði vinkona mín á hinum endan-
um og ég tók að sjálfsögðu þessu kosta-
boði. Sjálfsagt að spyrða helvítin saman í
eina kippu. Og í þriðja lagi tiltók ég Sölu-
nefnd varnarliðseigna,
„Bíddu, bíddu, þú ert með svo löng orö,“
sagði úrtaksstúlkan í umvöndunartón. Og
ég fór að hugsa hvort ég heföi heldur átt
að nota Byko, SÍS eða Olís, rétt svona til
að auðvelda úrvinnslu úrtaksins.
Áfram FH
Nú, nú, næst var spurt um þrjú fyrir-
tæki sem ég hefði velþóknun á. Ég nefndi
feimnislega Þjóðviljann. „Sagðirðu Þjóð-
viljann?“ Spurði stúlkan í hneykslunar-
og vantrúartón.“ Ég dró þessa tillögu
umsvifalaust til baka og dengdi á dömuna
þeim kompaníum sem stóðu hjarta minu
næst, þ.e. Kaupfélagi Þingeyinga, Kaup-
félagi Norður-Þingeyinga og Fiskiðjusam-
lagi Húsavíkur.
„Bíddu, bíddu, þú notar svo löng orð,“
sagði hún aftur. „Geturðu ekki skamm-
stafað þetta fyrir mig?“ Hvað ég og geröi
og endurtók svarið í örlítið stýttri útgáfu
nefnilega KÞ, KNÞ og FH.
Þannig að þjóðin þarf ekkert aö verða
hissa þótt næsta Skáískönnun félagsvís-
indadeildar Hagvangs leiði í ljós aö Fim-
leikafélag Hafnarfjarðar sé talið eitt af
grundvallarfyrirtækjum þjóöarinnar í
dag.
Jóhannes Sigurjónsson