Dagblaðið Vísir - DV - 27.01.1990, Blaðsíða 9

LAUGARDAGUR 27. JANÚAR 1990.
'9
„Eg er komin heim"
- segir Ágústa Aðalheiður Ágústsdóttir í Holti í Önundarfirði
Reynir Traustason, DV, Flateyri:
„Ég er komin heim aftur, ég finn
það nú að ég var búin að tapa upp-
runa mínum. Það er eitthvað í nátt-
úrunni, mannlífinu og veðurfarinu
hér sem verkar þannig á mig aö ég
finn mitt element. Það er ofsalega
mikil breyting að koma hingað í
Holt en hún er til góðs, mér líkar
flest betur hér en í þéttbýlinu,“
segir Ágústa Aðalheiður Agústs-
dóttir sópransöngkona, kennari og
prestsfrú.
Þau hjónin, hún og séra Gunnar
Björnsson, sitja nú hið fornfræga
prestsetur Holt í Önundarfirði þar
sem séra Gunnar þjónar sem sókn-
arprestur. Ágústa rekur þar söng-
skóla auk þess að leiðbeina kirkju-
kórum í nágrenninu. Þau fluttu í
Holt síðasthðið haust. Ágústa er þó
ekki á ókunnum slóðum því hún
er fædd og uppalin til 16 ára aldurs
aðeins spölkorn í burtu, í Dýrafirði.
Konsertsalur í
frystihúsinu
Sú spurning vaknar hvort vest-
firskur menningarheimur þoli
samanburð við þá menningu sem
er á höfuðborgarsvæðinu.
„Gæði menningar fara ekki eftir
magni. Menning getur verið svo
margvísleg, syo sem matargerðar-
Ust og fleira. Ég reikna með að sió-
menn geti talað um listamenn í
sinni grein, fiskna menn sem aUtaf
rata á fisk hvað sem líður öllum
tækjum.
Hér í Önundarfirði er geysimikið
og öflugt menningarlíf, mikið söng-
starf og góð aðstaða til iðkunar
þess. Til dæmis má nefna að í
frystihúsinu í Flateyri er konsert-
salur, hvar í heiminum annars
staðar kemur fólk inn í frystihús
sem hefur að geyma fullkominn
konsertsai? Hvergi nema hér. Það
vantar bara fólkið til að nýta þá
aðstööu sem fyrir hendi er. Það er
mikill misskilningur að það sé
hvergi hægt að stunda listir nema
í Reykjavík, það er misskilningur
sem ég held að alið sé á.
Það halda svo margir að ekki sé
hægt að starfa nema þar og það
fara allir þangað. Það af leiðir að
það eru of margir sem skapa listina
og of fáir sem njóta hennar. Það
er stór spurning hvort það er ein-
hver menning fólgin í því að þeyt-
ast á milli þessara litlu, ófullnægj-
andi tónlistarsala í Reykjavík og
hlusta þar á misjafnlega frambæri-
lega söngvara.
Konsert í stofu
Við héldum konsert hérna heima
í stofu eitt kvöldiö þar sem fram
komu þrír söngvarar, auk mín
Björn Björnsson, nemandi minn
úr Reykjavík, og stórsöngvari Flat-
eyringa, Björgvin Þórðarson, sem
hefur yfir að ráða stórkostlegri
rödd og einstakri tækni. Ef þetta
er ekki menning þá veit ég ekki
hvað menning er.“
Skapgerð Vestfirð-
inga eins og fjöllin
Það er talaö um að fólk beri sín
einkenni eftir því hvar á landinu
það býr. Fyrrverandi sóknarprest-
ur ísfirðinga, séra Jakob Hjálmars-
son, lýsti Vestfirðingum í blaðavið-
tali sem vörgum. Hvernig koma
Vestfirðingar nútímans Ágústu
fyrir sjónir?
„Hér er kraftmikið, kjarnyrt og
hreinskilið fólk. Skapgerð þess er
eins og fjölUn; það eru kolsvartir,
snarbrattir hamrar en þegar þeim
sleppir taka við bogadregnar og
mjúkar, grænar línur. Vestfirðing-
Frú Ágústa Ágústsdóttir og séra Gunnar Björnsson með kirkjuna í Holti i baksýn. DV-myndir Reynir Traustason
Tekin létt æfing við flygilinn heima i Holti. Agústa ásamt nemendum
sínum, þeim Helgu Dóru Kristjánsdóttur frá Tröð í Önundarfirði og Birni
Björnssyni sem er að sögn Ágústu einhver efnilegasti barítónsöngvari
islendinga.
ar eiga öll skapbrigði, allt frá hinu
mýksta og upp úr.
Hér eru gríðarlega góðar söng-
raddir. Ég ferðaðist á vegum söng-
málastjóraembættisins í nokkur ár
til að þjálfa kirkjukóra og komst
þá að því að það er hvergi annað
eins úrval af röddum eins og hér.
Þær eru bjartari og hærri og það
er meiri kraftur í fólkinu. Það þarf
mikinn líkamskraft til að syngja
vel.“
Söngnámskeið
um páskana
Hvað er framundan í starfinu og
hvernig verður skólastarfinu hátt-
að á næstunni?
„Þaö er ráðgert að halda hér
söngnámskeið um páskana sem
mundi enda meö tónleikum. Þetta
ræðst þó auðvitað af veðri, við
Vestfiröingar verðum alltaf að taka
veðrið með í reikninginn. Þá er
fyrirhugað kóramót á Isafirði í vor
eða sumar, við erum að byrja að
funda með fólki til að undirbúa
þátttöku þar. Það stendur til að
kennarinn minn, Hanne-Lore Kuh-
se, haldi námskeið hér í Önundar-
firði um mánaðamótin ágúst/sept-
ember. Hún er frægasta óperu-
söngkona Þýskalands, Wagner-
stjarnan þeirra. Fólk kemur frá
fjærstu hlutum V-Þýskalands og
leggur á sig að fara í gegnum
Checkpoint Charlie til að komast í
einn og einn tíma hjá henni en hún
byr í A-Berlín. Hún hefur komið
hingaö til lands þrisvar sinnum á
mínum vegum og er höfundur
þeirrar aðferðar sem grundyalla
mína kennslu á. Hún á engan sinn
líka.
Það má nefna að. það er í bígerð
hjá mér að bjóða nemendum mín-
um upp á eins konar helgarpakka
hingað í Holt. Hér er fullkomin
kyrrð, algjört næði og náttúran er
þvíhk að það er ekki til sá listamað-
ur sem verður ósnortinn. Það er
miklu betra að kenna söng hér en
í Reykjavík."
Enginn bilbugur
á Ágústu
Fjórði hver Vestfirðingur vill
flytja á brott ef marka má opin-
berar tölur. Fyrirtæki fara á haus-
inn í öllum greinum. Þjóðin er í
skelfingu sinhi búin að gleyma á
hverju hún lifir og hvar verðmæta-
sköpunin fer fram. En frá prest-
setrinu í Holti ómar Sverrir kon-
ungur út í vestfirskan veturinn
fluttur af krafti. Atorkukonan
Ágústa Aðalheiður Ágústsdóttir,
sem rekur söngskóla uppi í sveit,
lætur engan bilbug á sér finna,
hristir höfuðið dálítið undrandi
þegar fólksflutningana ber á góma
og segist vera komin til að vera.