Dagblaðið Vísir - DV - 09.11.1991, Side 15

LAUGARDAGUR 9. NÓVEMBER 1991.
15
fflr- ■ - 'TJWSI I ‘ *x Ws&fm. w wWWfffiS'l ••'** s L J \
. §f KJ|U| •• jtf1 'ii 1 »rti11 * —- §f|li|i ? ■SBSBIiœR ~ tv jxrt i; ÍHÉÍÍ í
Slökun í
stórborginni
Góðir eiginmenn fara suður á
Keflavíkurflugvöll til þess að taka
á móti konum sínum þegar þær
koma úr verslunarferðum frá út-
löndum. Það er að segja ef þessir
eiginmenn hafa ekki flotið með til
þess að bera pakkana. Þannig er
mér það minnisstætt er ég fór und-
ir miðnætti einn haustdag fyrir jól-
in í fyrra að taka á móti konunni.
Hún hafði farið til verslunarborg-
arinnar Trier í Þýskalandi með
nokkrum vinkonum sínum. Ég sá
hvar hún kom niður rúllustigann
í Leifsstöð og vinkaði mér þar sem
ég stóð handan við glerið. Hún hef-
ur keypt sér þessa ágætu kápu og
svona ljómandi fallega hta, hugsaði
ég. Einkennilega fannst mér kápan
þó síð og sá um leið að frúin var
herðabreiðari en ég þóttist muna.
Ég leiddi það þó hjá mér og bjó mig
undir að taka á móti henni með
tvær kerrur undir farangurinn.
Kortavélum ofboðið
Þegar þær vinkonurnar höfðu
verið nokkra stund í fríhöfninni
blikkuðu Ijósin og rafmagnið fór
skömmu síðar alveg af flugstöð-
inni. Þótt skuggsýnt væri sá ég að
eiginmenn vinkvennanna fólnuðu
þannig að lýsti af þeim í myrkrinu.
Þeim datt án efa það sama í hug
og mér. Nú hafa þær allar sem ein
raðað sér á kassana í fríhöfninni
með af sér gengin kreditkortin.
Vélamar hafa ekki þolað úttektina,
brunniö yfir og sprengt öryggi
heillar flugstöðvar.
Nokkum tíma tók að koma raf-
magninu á aftur og á meðan beið
karlpeningurinn örlaga sinna.
Loks kviknuðu ljós á ný og eftir
nokkra stund komu konumar fram
ein af annarri. Mín tók sig vel út í
nýju kápunni en ég hafði þó orð á
því að þessi axlapúðatíska væri
gengin út í öfgar. Allur kvenleiki
hyrfi með þessum ósköpum. Ég
nefndi ekki síddina á kápunni. Ver-
ið gat að það nýjasta í kventískunni
væm skósíðar kápur. Hvað er
þetta, maður, sagði konan. Sérðu
ekki að þetta er frakki á þig? Ég
held að við höfum borgað nóga yfir-
vigt þótt margra kílóa frakki kæmi
ekki ofan á, bætti hún við. Ég sá í
hendi mér að þær vinkonumar
höfðu lent í vandræðum í flugstöð-
inni í Lúxemborg. Afgangurinn, ef
einhver var, hafði farið í að greiða
yfirvigt. Ég fór því varlega í að
nefna rafmagnstruflanir við heim-
komu. Spurði þó hvort sviðalykt
hefði fundist þegar kvennahópur-
inn renndi Visa og Euro í gegn í
fríhöfninni. Athugasemd mín
mætti ekki skilningi. Við vomm
taisvert fram á þetta ár aö greiða
niður þessa sparnaðarferð.
Árlegur fióringur
Allt þetta rifiaðist upp fyrir mér
núna í haust. Konan hefur í mörg
ár talaö um það að gaman væri að
skreppa til London að hausti til,
fara í leikhús og slappa af. Betri
helmingurinn fær þennan fiðring í
sig árvisst, vor og haust. Fyrri
hrinan hefst með litskreyttum aug-
lýsingabækhngum ferðaskrifstof-
anna þegar sól hækkar á lofti. Sú
síðari brestur á þegar borgarferð-
irnar bjóðast á haustin.
Hvað er til ráða þegar þessi staða
kemur upp? Ef marka má tölur um
fiölda fólks í helgarferðum og grát-
kór íslenskra stórkaupmanna
kemur í ljós að eina leiðin er að
láta undan óskum kvenna. Það fór
á sama veg hjá mér og kynbræðr-
um mínum. En ég setti þó skilyrði.
Fömm til London, skoðum, fómm
í leikhús, út að borða, búum á þægi-
legu hóteii og slöppum af. En slepp-
um búðunum. Þetta verður ekki
verslunarferð, bara næring fyrir
sál og líkama. Konan féllst um-
svifalaust á þetta. Börnin í fóstur
og nýir hveitibrauösdagar í upp-
siglingu.
Menning og
afslöppun
Þá var að ganga frá ferðinni.
Guðni í Sólarflugi, betur þekktur
sem Guðni í Sunnu, og Atlantsflug
buðu upp á ódýra ferð til heims-
borgarinnar. Lifi samkeppnin
hugsaði ég um leið og ég stakk
flugfarseðlunum í bijóstvasann.
Við fengum bæklinga um það sem
áhugaverðast er í leikhúsunum og
skemmtanalífinu í London. Þetta
leit vel út. Vikuferð og engar búðir
nema kannski til að kaupa súkkul-
aði og bjór. Ég hlakkaði til að fara
og um konuna þarf ekki að fiöl-
yrða. Hún hefði átt að fæðast á
suðlægri breiddargráðu. Ég sá fyrir
mér slökun á morgnana, söfn, bíó,
leikhús og margréttaða kvöldverði
með tilheyrandi drykkjarfóngum.
Götuheitin Oxfordstræti og Reg-
entstræti vom ekki til á mínu korti.
Fyrirbrigðið
kringlufætur
Þegar nær ferðinni dró fóm þó
að renna á mig tvær grímur. Konan
og Arndís vinkona sátu löngum
stundum og báru saman Kensing-
ton og Oxford. Ég heyrði æ sjaldnar
nefnda slökunina en því oftar var
talað um Benetton, Harrods, Miss
Selfridges, Top Shop, Top Man,
C&A og fleiri ömefni stórborgar-
innar. Arndís var nýkomin frá
London. Þetta var ekki góðs viti.
LaugardagspistiU
Jónas Haraldsson
Ég minntist þess þegar Arndís kom
með manninn sinn frá London,
vanan fialla- og gæsaveiðimann.
Hann var þreyttur í fótunum.
Verslunarferðin hafði tekið á
manninn og hann var með svokall-
aða „mall-fætur“. Slíka fætur fá
karlar af harkalegri meðferð í
verslunarferðum. Þeir verða
hvorki kiðfættir né hjólbeinóttir
heldur kringlufættir.
Samið við mömmu
Annað áhyggjuefni var það að
eldri bömin á heimilinu sátu löng-
um á eintali við móður sína. Tán-
ingamir fefldu að vísu talið þegar
pabbi nálgaðist en þó komst sá
gamli ekki hjá því aö heyra nefnda
staðina Gap og LevisÞ Original.
Þetta vom ógnvænleg tíðindi. Þess-
ir staðir selja gallabuxur' og það
ekki venjulegar verkamannabux-
ur. Nei, LevisÞ skal það heita og
númer 501. Ekki ljósbláar og stein-
þvegnar. Þegar em margar slíkar
í fataskápnum eða í hrúgu á stól í
herbergjum barnanna. Nú áttu
buxumar að vera dökkbláar og
svartar, „slim fit“ heyrðist mér það
kaflað.
Þreföld tóngæði
Ekki batnaði ástandið þegar ég
gat hlerað staöarheitið Tower Re-
cords. Sú verslun selur plötur og
geisladiska í metravís. Heimilið
hefur verið tæknivætt og þykir
ákjósanlegur tónlistarsalur. Að
minnsta kosti met ég það svo þegar
ég kem heim úr vinnunni og heyri
þungarokkið út á götu. Mér var
sagt fyrir nokkrum misserum að
geisladiskar væm framtíðin.
Gömlu stereogræjumar okkar
voru úr sér gengnar svo við hjóna-
kornin festum kaup á samstæðu
með geislaspflara. Skömmu síðar
sá eldri sonur okkar að þetta
ástand var óviðunandi. Hann
keypti sér þvi geislaspilara fyrir
sumarhýmna. Sá spilari er þeirrar
náttúm að hann gleypir þijá diska
í einu og er því hægt að þenja það
tæki nánast þindarlaust. Þegar hér
var komið sögu var yngri sonurinn
fermdur. Hann átti sér þá ósk heit-
asta að eignast hljómtæki með
geislaspilara. Heimiflð býr því yfir
þremur fullkomnum stereotækj-
um. Hvert sett er búið öflugum
hátölurum, plötuspilara, tvöföldu
segulbandstæki, tónjafnara aö
ógleymdum geislaspilaranum.
Aíleikur í stöðunni
Það var því að vonum að um mig
færi hrollur er ég heyrði minnst á
þessa plötu- og geisladiskaverslun.
Ekki batnaöi það þegar ég komst
yfir innkaupalista barnanna. í
augnabliksgáleysi haföi móðirin
skilið hann eftir á glámbekk kvöld-
ið fyrir brottför í hvíldarferðina tfl
London. Fjölskyldufaðirinn tók
kast. Bömin vissu ekki hvaðan á
sig stóð veðrið þegar þessi dag-
farsprúði maður fórnaði höndum
og hrópaði: Þetta á að verða slök-
unarferð fyrir þreytta foreldra en
ekki verslunarferð! Við kaupum
ekki nokkum skapaðan hlut! Ég
áttaöi mig ekki á því fyrr en brott-
farardaginn að þessi viðbrögð mín
voru mikil mistök. Ég heföi átt að
humma þetta fram af mér og þykj-
ast ekkert af innkaupafistanum
vita. Nú haföi ég sært börnin og
konuna og það varð ekki bætt nema
með því að fylgja innkaupalistan-
um í einu og öllu og bæta heldur
við. Ég fann að vísu sviðalykt af
kredikortum í huga mér. En hvað
er það á móti hamingju fiölskyld-
unnar? Ég hef áður séð það svart
á vísa- og júróreikningum um mán-
aðamót.
Kíkjum aðeins...
Viö hjónin flugum utan. Á fyrsta
degi sagði konan: Eigum við ekki
að kíkja aðeins í Oxfordstræti. Við
getum skoðað svolítið en þurfum
ekki að kaupa neitt strax. Ég var
enn með samviskubit vegna fram-
komunnar við börnin og sam-
þykkti því tillöguna. Ég sá galla-
buxur í verslunarglugga. Þær kost-
uðu aðeins 15 pund. Þetta eru
kjarakaup sagði ég við konuna.
Nei, góði minn, þetta er ekki rétt
snið, sagði hún um leið og hún
skaust inn í aðra með vörumerkinu
LevisÞ Original. Þar greip hún dökk-
bláar buxur. Mér sýndust þær eins
og 15 punda buxumar þar til ég sá
verðmiðann. 47.99 stóð á honum.
Fá þessar, sagði konan og bað mig
að draga upp plastið. Svona buxur
kosta sjö eða átta þúsund heima,
bætti hún við, og virtist ekki hafa
neinar áhyggjur af stórkaupmönn-
um heima á Fróni.
Kortlagning
Fljótlega fór ég að kannast við
mig. Voru þarna í Oxfordstræti og
nágrannabyggðinni Regent saman-
komin þau kennileiti er ég haföi
heyrt konu mina og.Amdísi vin-
konu nefna heima í eldhúsi. Þekkti
ég strax- Miss Selfridges og bauö
góðan daginn. Ekki vom síðri mót-
tökurnar í öðrum stórverslunum.
Oxfordstræti og Regentstræti, sem
áður vora ekki til á mínu korti,
fengu nú veglegan sess, ekki síður
en á kreditkortinu.
Hvíld, slökun og menning era
afstæð hugtök. Konan lítur þetta
sínum augum og ég mínum. Börnin
líta þetta augum móður sinnar. Nú
er bara að bíða eftir litprentuðu
bæklingunum um vor- og sumar-
ferðimar. Við klárum vísa- og júró-
dæmið fyrir þann tíma.