Dagblaðið Vísir - DV - 09.11.1991, Blaðsíða 34

46
LAUGARDAGUR 9. NÓVEMBER 1991.
Sérstæð sakamál
DV
Richard Crafts handtekinn.
Elisabet, móðir Helle, til hægri, ásamt túlki.
Ákæran á hendur Richard Crafts
minnti í mörgu á handrit aö hryll-
ingskvikmynd. Engu að síður varð
Elisabet Lorck Nielsen, áttatíu og
eins árs gömul móðir Helle Lorck
Nielsen Crafts, tengdamóðir Ric-
hards, að hlýða á ákæruatriðin í
réttarsalnum eftir að hún hafði
verið beðin um að koma til Banda-
ríkjanna frá Charlottenlund í Dan-
mörku.
Hjónabandserjur
Richard Crafts, sem hlaut viður-
nefniö „kvistakvarnarmorðing-
inn“, var fjörutíu og níu ára þegar
hann var handtekinn 13. janúar
1987 og ákæröur fyrir aö hafa myrt
konu sína sem verið hafði tíu árum
yngri en hann.
Crafts-hjónin höfðu búið í
Newtown í Connecticut í Banda-
ríkjunum en eiginkonan, Helle, var
fædd í Danmörku. Þau hjón áttu
þrjú börn en það kom ekki í veg
fyrir að hann hlutaði lík Helle í sjö
hluta, setti þá í kvistakvörn og
kastaði síðan því sem úr henni kom
í Housatonic-ána sem rennur
skammt frá húsinu sem fjölskyldan
bjó í.
Sjálft morðvopnið er hins vegar
talið hafa verið vasaljós og segir
síðar hvernig á því stóð að Richard
valdi það til verknaðarins.
Forsaga málsins er sú að Helle
vildi skilja við mann sinn. Hann
hafði gert það sem hann taldi síð-
ustu tilraun sína til að fá hana til
að falla frá skilnaðarkröfu en án
árangurs. Það var líka þýðingar-
laust fyrir Richard að neita því að
hann hefði enn einu sinni gerst
konu sinni ótrúr því Helle hafði
tekist að fá tekna mynd af honum
með ástkonu sinni.
Skilnaðurinn þýddi efnahagslegt
hrun fyrir Richard og erfiða stöðu
gagnvart börnunum og því ákvað
hann að leita lausnar sem fæli að-
eins í sér konumissinn.
Morðáætlunin
Richard ákvað að láta konu sína
hverfa af yfirborði jarðar. Og til að
svo mætti verða gerði hann ná-
kvæma og ljóta áætlun. Mánudag-
inn 17. og 18. nóvember 1986, meðan
kona hans var í tveggja daga flug-
ferð til Frankfurt, en hún var starf-
andi flugfreyja, keypti hann sendi-
bíl og kom fyrir í honum hundrað
lítra frystikistu. Þá ákvað hann að
taka á leigu kvistakvöm hjá tækja-
leigu í nágrenninu.
Richard vildi gæta þess vel að
börnin yrðu ekki neins vísari um
fyrirætlan hans og þess vegna lagði
hann sendibílnum góðan spöl frá
húsinu. Hann lagði síðan langa raf-
magnsleiðslu til hans og tengdi við
frystikistuna. Þegar frostið í henni
var orðið tuttugu stig taldi hann
hana tilbúna til notkunar.
Fimmtudaginn 19. nóvember,
þegar Helle kom úr ferðinni, var
farið að snjóa ákaft. Hefði hún ver-
ið á ferðinni tveimur tímum síðar
hefði hún ekki komist heim og þá
má vera að hún hefði haldið lífi.
Framkvæmdin
Richard reyndi að koma eins eðli-
lega fram og hann gat þegar hann
tók á móti konu sinni. Hann færði
henni kvöldmat og gaf henni rauð-
vín með.
Klukkan átta vom yngstu börnin
send í rúmið. Sonurinn Andrew,
sem var tíu ára, fékk að vera leng-
ur á fótum og horfa á sjónvarp.
Meðan Richard þvoði upp leirtau-
ið fór Helle úr flugfreyjubúningn-
um og klæddist ljósbláum náttkjól
sem hún hélt mikiö upp á. Síðan
settist hún við lestur tveggja bréfa
sem höfðu borist.
Þótt Helle væri þreytt og vildi
fara aö hátta hélt Richard henni
vakandi með tali um skilnaðarmál-
ið en hann vildi vera viss um að
börnin væm öll í fastasvefni þegar
hann gerði alvöru úr fyrirætlan
sinni.
Richard myrti konu sína þessa
nótt. En hvernig fór hann að því?
Allt bendir til að hann hafi læðst
aftan að henni þar sem hún stóð
við rúmið og slegið hana í höfuðið
með vasaljósi. Það fannst síðar í
húsinu og var bæði stórt og þungt,
af þeirri gerð sem lögregluþjónar
nota. Því til staðfestingar að hann
hafi slegið hana við rúmiö eru blóð-
blettir sem fundust á dýnunni.
Vasaljós er talið hafa verið hent-
ugt vopn þvi Helle hefði ekki óttast
hann þótt hann væri með þaö í
hendinni og því gat hann gengið
að henni án óeðlilegra viöbragða
hennar.
Líkinu komið undan
Allt var kyrrt í húsinu eftir
verknaðinn. Með lík konunnar í
fanginu gekk Richard fram í and-
dyrið en þaðan fram í eldhúsið, út
um bakdyrnar og aö bílnum með
frystikistuna. Enn snjóaði. Er að
bílnum kom setti hann líkiö í plast-
poka og lagði það síðan í frystikist-
una sem var reyndar ekki nógu
stór svo aö hann varð að beygja
fótleggina til að koma því fyrir.
Þarna átti Helle að liggja þar til hún
yrði frosin í gegn. Þá ætlaði Ric-
hard að saga hana í stykki en setja
þau síðan í kvistakvörn, nokkurs
konar tréhakkavél, og losa sig síð-
an við það sem úr henni kæmi.
Hann valdi þessa aðferð af því hann
vissi að auðveldara og hreinlegra
er að hluta sundur frosin lík með
vélsög en ófryst með hníf.
Crafts, með gleraugun, ásamt
Sagarin verjanda.
Aðfaranótt miðvikudags svaf Ric-
hard ekki dúr því hann var önnum
kafinn við að fjarlægja öll ummerki
eftir morðið. Sömuleiðis reyndi
hann að búa þannig um hnútana
að hann gæti sagt að kona hans
hefði farið til útlanda eða yfirgefiö
hann fyrir fullt og allt. Meðal þess
sem hann gerði var að taka mikið
af fótum og öðru sem Helle átti og
setja í ferðatösku. Hana lagði hann
síðan í bíl hennar sem hann ók svo
aö húsgrunni sem hann átti annars
staðar.
Rafmagnsleysi
Þegar Richard kom heim um íjög-
urleytið um morguninn brá honum
mikið. Allt rafmagn var farið af.
Hann átti því aðeins einn kost og
það var að flytja frystikistuna í bíl-
skúrinn þar sem hann átti litla dí-
silknúna rafstöð. En bílskúrinn var
fast við húsið og rafstöðin gat vak-
ið börnin. Ekki var þó um annað
að ræða og tók Richard áhættuna.
Klukkan sex um morguninn
vakti hann börnin og fór með þau
til systur sinnar og mágs í nærliggj-
andi bæ, Westport, og gaf þá skýr-
ingu að of kalt væri í húsinu vegna
rafmagnsleysisins. í raun óttaðist
Richard að börnin færu út í bíl-
skúr, fyndu frystikistuna í sendi-
bílnum og kæmust að því að hann
hefði myrt móður þeirra.
Þegar Richard hafði komið börn-
unum fyrir hringdi hann til tækja-
leigunnar sem haföi ætlað að láta
hann fá kvistakvörnina og gekk úr
skugga um að hann fengi hana á
tilsettum tíma. Síðan tók hann fros-
ið lík Helle og hlutaði þaö sundur.
Stykkin sjö setti hann síöan í poka,
hvert fyrir sig.
Daginn eftir fékk Richard loks
kvistakvörnina og lauk þá þessu
óhugnanlega verki sínu. Leifunum
kastaði hann síðan út í Housa-
tonic-ána.
Réttarhöldin
David Rogers, sem kvæntur var
Karen, systur Richards, fylgdist vel
með handtöku hans og gagnasöfn-
uninni sem varð til þess að hann
var ákærður fyrir morðið á Helle.
Þótt David þættist nokkurn veginn
viss um að Richard hefði framiö
morðið lagði hann fram allverulega
upphæð svo að hann gæti fengið
sér góðan verjanda, Danie Sagarin,
sem kunnur er fyrir að hafa staðið
sig vel í flutningi sakamála fyrir
rétti.
Réttarhöldin hófust 10. mars 1987.
Þá hélt Sagarin því fram að í raun
væri ekki um nein sönnunargögn
í málinu aö ræða. Það sem ákæru-
valdið hefði lagt fram væri „tilbúin
gögn“.
Það var ekki fyrr en 20. mars að
Richard Crafts var sjálfur látinn
koma fyrir réttinn. Hann ráðfærði
sig oft viö verjandann og lét sem
hann hefði mikinn áhuga á öllum
atriðum málsins en engu að síður
var ljóst að hann var mjög óstyrk-
ur. Það mátti hins vegar til sanns
vegar færa að það væri einkenni-
legur maður sem væri ekki óstyrk-
ur við þessar aöstæður, þótt sak-
laus væri.
Fyrri dómurinn
Viö þessi réttarhöld var móðir
Helle, Elisabeth. Ákæruvaldið
gerði boð fyrir hana og kom hún
flugleiðis frá Charlottenlund í Dan-
mörku. Var hún vitni. Elisabeth,
sem var þá áttatiu og eins árs, er
kyrrlát og kurteis kona og þegar
hún hafði verið yfirheyrð og sýnt
hafði verið fram á að sumt af því
sem Richard haföi haldið fram átti
ekki viö rök að styðjast brosti hún
til hans. Þetta þótti einum kvið-
dómenda, Warren Maskell, ein-
kennilegt og varð það til þess að
hann, einn tólf kviðdómenda, neit-
aði að sakfella Richard Crafts.
Sagði Waskell að engin kona brosti
til manns sem hefði myrt dóttur
hennar.
Skýringin var hins vegar sú að
frú Elisabet Lorck Nielsen var prúð
gömul kona frá Danmörku sem lét
smar sönnu tilfinningar ekki alltaf
í ljós.
Síðari dómurinn
Eftir þessa niðurstöðu var Ric-
hard Crafts hafður í varðhaldi fram
á haustið 1989 en þá kom hann á
ný fyrir rétt og í þetta sinn voru
kviðdómendur ekki í vafa um sekt
hans.
Hann var síðan dæmdur í fimm-
tíu ára fangelsi og þykir ýmsum
að hann hafi fyllilega átt það skilið
fyrir að hafa á svona óhugnanlegan
hátt myrt konu sína og svipt um
leið börnin þrjú móður sinni.
Hann heldur því þó enn fram að
hann sé saklaus.