Dagblaðið Vísir - DV - 07.11.1992, Blaðsíða 12

LAUGARDAGUR 7. NÓVEMBER 1992.
Gylfi Kristjánsaon, DV, Akureyri:
Á bænum Hraunkoti í Aðaldal í
Þingeyjarsýslu býr ung kona sem
kemur viða við þegar saumaskapur
er annars vegar. Hún heitir Hulda
Ragnheiður Ámadóttir, er frá Húsa-
vík og hefur lært kjólasaum. Ekki
situr hún alla daga og saumar fína
kjóla fyrir „fínar frúr“ þótt hún geti
sem best gripið í slíkan saumaskap
og hafi gert það. Hulda Ragnheiður
hefur hins vegar vakiö athygli fyrir
ýmislegt annað sem hún hefur saum-
að og þessa dagana eru það vesti fyr-
ir ijúpnaskyttur sem hún saumar af
krafti.
Hulda Ragnheiður segir aö tildrög
þess að hún fór að sauma vesti sem
Hulda Ragnheiður með rjúpnavesti. Hún saumaði fyrsta vestið handa eiginmanninum í jólagjöf en síðan hafa
pantanir streymt til hennar.
Hundamir
á leðurskóm
Hulda Ragnheiður kemur víða við
í saumaskapnum. Um þessar mundir
er hún að hefja vinnu við kjólasaum
fyrir Leikfélag Akureyrar, fyrir sýn-
ingu félagsins á óperettunni Leður-
blökunni. Þar er um að ræða ellefu
kjóla og Hulda Ragnheiður segir
þetta mjög áhugavert verkefhi og
skemmtilegt.
En enn er ekki allt upp taliö og
sennilega er Hulda Ragnheiður eina
saumakonan hér á landi og þótt víðar
væri leitaö sem hefur saumað skó
fyrir hunda. „Ég gerði þaö bæði í
fyrrahaust og núna að sauma skó úr
leðri fyrir hundana áður en þeir fóru
í göngumar. Þeir verða sárfættir
Ung saumakona í Þingeyjarsýslu:
Saumar „hundaskó'' og
glæsilega bmðarkjóla
- ogalltþar ámilli
eru sérhönnuð fyrir ijúpnaskyttur
hafi verið þau að hún hafi ekki vitað
fyrir ein jólin hvað hún átti að gefa
manninum sínum, Kolbeini Kjart-
anssyni, í jólagjöf og þá gripið til
þess ráðs að sauma slíkt vesti fyrir
hann. „Rjúpnavestin" eru vönduð,
þau eru tvöfóld og með vasa allan
hringinn á milli laga þannig að þar
geta menn stungiö rjúpunum inn á
sig. Framan á vestunum eru svo vas-
ar, t.d. einn fyrir nesti, annar fyrir
skot, einn fyrir áttavita og enn einn
fyrir sjónauka. Vestin selur Hulda
Ragnheiður á sjö þúsund krónur sem
hún telur mjög sanngjarnt verð. Hún
segist hafa auglýst vestin í blöðum
fyrir norðan og innan skotveiðifélaga
en hún vilji helst ekki selja þau ööru-
vísi en beint til rjúpnaveiðimanna;
hún hefur ekki mikinn áhuga á að
millihðir séu að hirða bita af þeirri
kökunni.
Saumar fyrir fatlaða
„Ég útskrifaðist sem kjólasaumari
úr Iðnskólanum í Reykjavík sl. vor
og var alltaf ákveðin í að fara norður
og vinna þar. Ég hafði árið áður en
ég útskrifaðist farið á námskeið í
Noregi þar sem ég lærði að sauma
föt fyrir fatlaða og ætlaði mér aö
hafa þann saumaskap í bakhöndinni
ef ekki væri nóg að gera á öðrum
sviðum. Reyndin hefur hins vegar
oröið sú að ég hef meiri áhuga á aö
sauma fyrir fatlaða en annað fólk og
Hulda Ragnheiður Arnadóttir býr á sveitabæ en vinnur sem saumakona.
Hún sérhæfir sig i fötum fyrir fatlaða og rjúpnavestum en saumar rándýra
brúðar- og samkvæmiskjóla þess á milli.
hef farið meira út á þá braut.
Þetta eru alls kyns föt og sérhönn-
uð. Maður í hjólastól þarf t.d. buxur
sem eru háar aö aftan og lágar að
framan til að þðsr fari vel þar sem
hann situr alltaf. Fatlað fólk hefur
ýmsar sérþarfir og þá þarf að taka
tillit til þeirra, taka mál af viðkom-
andi og sauma samkvæmt því. Ég er
sú eina sem fæst við þennan sauma-
skap hér á landi, eftir því sem ég
best veit, og ég hef reýndar ekki
heyrt að aðrir hafi lært þetta sérstak-
lega.
Ég bý reyndar ekki á mjög hentug-
um stað til að sinna þessu en í fyrra
vann ég hjá Sjálfsbjörg í Reykjavík,
bjó reyndar í Sjálfsbjargarhúsinu
þar þegar ég var í skólanum og þá
kynntist ég fólki þar og náði mjög
vel til þess. Ég hef síðan fengið nokk-
uð af verkefnum við að sauma fyrir
fatlaða. Ég fer suður af og til og tek
þá mál og þess háttar og sauma svo
hér fyrir norðan. Fyrir karlmennina
sauma ég aðallega buxur en fyrir
konurnar eru það pils, blússur og
fleira. Það er ipjög mikið atriði að
ná góðu sambandi við þetta fólk, fá
það til að segja mér hvaö það er sem
það virkilega þarf og að hvaða leyti
vepjuleg föt henta því ekki. Ég þarf
oft að hitta fólk oftar en einu sinni
til að ræða við það svo að það verði
sátt viö að leyfa mér að taka mál af
sér. Þama era ýmsar sérþarfir á
ferðinni og ýmislegt sem þarf aö
hugsa út í.“
greyin að ganga í hrauninu og eru
voöalega hrifnir af þvi að fara á leð-
urskóm í göngumar. Ég hef ekki selt
þessa hundaskó, heldur saumað
þetta fyrir okkar hunda og hunda
vina og vandamanna. Ýmsum þætti
það líka sennilega of dýrt að kaupa
klæðskerasaumaða leðurskó handa
hundinum sínum.“
Meira hugsað
um notagildið
- Hefur þú gert eitthvað af þvi aö
sauma fína samkvæmiskjóla?
„Ég hef ekki gert mikið af því und-
anfarið en gerði talsvert af því meðan
ég var í skólanum, enda er meiri
markaður þar fyrir slíkan fatnað.
Konur í sveitum hafa ekki eins mörg
tækifæri til að klæðast samkvæmis-
kjólum og eru reyndar allt öðruvísi
þenkjandi í fatavali sínu. Konur hér
fyrir norðan sem ákveða að fara til
kjólasaumara eru fyrst og fremst að
hugsa um notagildið og vilja t.d. fá
dragtir og þess háttar fatnað en eru
ekki að eyða peningum í fína sam-
kvæmiskjóla. En ég hef saumað
brúðarkjóla sem eru reyndar mjög
dýrar flíkur og kosta um 100 þús. kr.
Já, ég kem víða við, og ég geri það
sem ég þarf að gera í það og það skipt-
ið. Með fjölbreytninni vinn ég það
líka að hafa stöðugri vinnu allt árið.
En ég hef aldrei saumað kjólföt. Það
er draumurinn að fá að sauma slík
föt,“ segir Hulda Ragnheiður.