Dagblaðið Vísir - DV - 07.11.1992, Blaðsíða 27

26
LAUGARDAGUR 7. NÓVEMBER 1992.
LAUGARDAGUR 7. NÓVEMBER 1992.
39
„Ætli við séum ekki fegnir að losna
við þetta núna,“ sagði Bessi Bjarna-
son leikari, glottandi út í annað, en
bætti við að ekki hefði verið laust
við söknuð og eftirsjá þegar hann
hugsaði til þess að aðrir leikarar
færu nú með hin þekktu hlutverk
Lilla klifurmúsar og Mikka refs í
bamaleikriti Thorbjöms Egner, Dýr-
unum í Hálsaskógi.
Leikritið verður fmmsýnt í Þjóð-
leikhúsinu á morgun, sunnudag,
undir leikstjóm Sigrúnar Valbergs-
dóttur. 15 ár em síðan Mikki refur
og Lilh klifurmús, Ami Tryggvason
og Bessi Bjamason, hlupu um sviðið
í Þjóöleikhúsinu við feiknavinsældir.
Leikritið var reyndar fyrst frumsýnt
í nóvember 1962, fyrir 30 árum. Þá
um veturinn voru 42 sýningar og 8
til viðbótar haustið eftir. Síðan hðu
14 ár en leikritið var frumsýnt aftur
í janúar 1977. 51 sýning var þá um
veturinn og 9 sýningar haustið eftir.
Þeir sem sáu leikritið á sínum tíma
era fullorðnar manneskjur í dag en
óhætt er að fullyrða að Lilli klifur-
mús, Mikki refur, Bangsapabbi,
Hérastubbur bakari og fleiri persón-
ur líði seint leikhúsgestum úr minni.
Það var ekki síst Arna og Bessa að
þakka að Lilli klifurmús og Mikki
refur urðu nánast ódauðlegir. í þetta
skipti em Árni og Bessi hins vegar
fjarri góðu gamni. Öm Ámason fetar
í fótspor föður síns og leikur Lilla
klifurmús en Sigurður Sigmjónsson
leikur Mikka ref.
Fann fyrir fiðringi
Ámi Tryggvason horfði á æfingu á
leikritinu í vikunni og Bessi Bjama-
son stakk nefinu einnig inn um
stund. Við hittum þá félaga í hléi og
ræddum við þá og síðan Om og Sig-
urð eftir æfingu.
- Hvemig finnst ykkur „gömlu
mönnunum" að sjá Dýrin í Hálsa-
skógi? ^
„Mér finnst ansi gaman aö þessu.
Ég hef aldrei séð þetta leikrit fyrr og
það er alveg nýtt fyrir mann að horfa
á það. Ég verö að segja það alveg eins
og er að ég fékk svolítinn fiðring í
mig og það jaðraöi við að mig lang-
aði upp á sviö.“
Þaö var annars gmnnt á glensinu
í Áma og Bessa.
„Það vantar náttúrlega töluvert
upp á að þeir séu búnir að ná því sem
við vorum aö gera,“ sagði Bessi og
glotti stóram „en það kemur fljót-
lega.“
- Það má búast við að fólk sem sá
sýningarnar forðum fari að bera
þessar tvær sýningar saman með
ykkur í Huga.
„Það verða bara mæðumar og feð-
umir sem munu bera okkur saman
við strákana. Krakkarnir hafa bara
heyrt leikritið á plötum og kassettum
og hafa ekki myndað sér neinar skoð-
anir,“ segir Bessi.
Ámi: „Eg get ekki séð neina ástæðu
til að sýningamar séu bomar svona
saman. Það em breyttir tímar og
búningar og sviðsmynd er öðmvísi
en var í okkar daga. En mér finnst
reglulega gaman aö þessu.“
Soldiö
öðruvísi vaxinn
- Finnið þið ekki fyrir þörf til aö
grípa fram í og vfija laga eða breyta
þegar þið sjáið leikritið nú?
„Nei, það held ég ekki. Ég horfi
ekki á það með þeim augum," segir
Piparkökusöngur Hérastubbs bakara (Flosa Ólafssonar) fór vitlaust í Bakaradrenginn (Hjálmar Hjálmarsson) svo að piparkökurnar urðu heldur sterkar
fyrir Mikka ref (Sigurð Sigurjónsson). Hægra megin er sama atriði fyrir 15 árum, með Bessa sem Mikka ref, Gunnar Eyjólfsson sem Hérastubb og Sig-
urö Sigurjónsson sem Bakaradrenginn. DV-myndir Brynjar Gauti
Lilli klifurmús og Mikki refur við tréð góða, í dag (örn og Sigurður) og fyrir 15 árum (Árni og Bessi).
Ami en Bessi bætir kíminn við :
„Hann er aö horfa á son sinn þama
og því er þetta miklu erfiðara fyrir
hann.“
„Ja, hann er náttúrlega soldið
öðravísi vaxinn en ég. Það var mikið
minni matur þá . . . ,“ segir Ámi
og horfir út undan sér. Bessi bætir
enn við og horfir niður fyrir sig:
„Þessi nýi refur fær greinilega ekki
eins mikið að borða og ég gerði.“
Að öllu gríni slepptu vora Ámi og
Bessi sammála um að strákamir
stæðu sig mjög vel og vora mjög
ánægðir með útkomuna. „Ég er ekk-
ert hissa á því að leikritiö hafi verið
vinsælt á sínum tíma. Það er eigin-
lega fyrst núna að ég sé hvað það er
skemmtilegt," segir Ámi.
14 ár liðu milli sýninganna hjá
Áma og Bessa. Ami sagöi að þegar
leikritíð hefði verið sýnt í annað sinn
hefði hvarflað að honum að hann
væri orðinn of gamall í hlutverkið,
þá 53 ára. En það sló í gegn eins og
í fyrra skiptið.
Fyrsta leikrit
Sigurðar eftir skóla
Við hittum Öm Ámason og Sigurð
Sigurjónsson í hléi frá æfingu daginn
eftir. Sigurður segir að fyrsta hlut-
verk sitt eftir Leiklistarskólann hafi
einmitt verið í Dýrunum í Hálsaskógi
1977 þegar hann lék Bakaradrenginn.
Það var Bakaradrengurinn sem mis-
skildi söng Hérastubbs bakara, „Þeg-
ar piparkökur bakast . . og settí
kíló af pipar í deigið.
Sigurður segist hafa séð leikritið
þegar það var sýnt 1962 og man vel
eftir því.
. „Það var mjög skemmtilegt að sjá
leikritíð sem krakki. En þegar ég lék
með 14 árum síðar var ég óharðnaður
leikari, nýskriöinn úr skóla. Þá
fylgdist ég með meisturumnn brill-
era í þessum hlutverkum sem við
Öm erum í núna.“
Förum ekki
í skóna þeirra
- Einhveijir búast við að þið Öm
reynið að fara í skóna þeirra Áma
og Bessa í hlutverkum Lilla klifur-
músar og Mikka refs.
„Þáð er alls ekki hægt að ætlast til
þess. Ég neita því ekki aö þeir voru
aðeins að þvælast fyrir manni þegar
við byrjuðum að æfa en það stóö
aldrei til að ég færi í skóna hans
Bessa, enda er ég alls ekki fær um
það. Eg ætlast ekki til að fólk sé að
bera okkur fióra saman. Við erum
svo ólíkir leikarar. En ef ég næ að
fara hálfa þá leið sem Bessi fór verð
ég mjög ánægður. Ég fer ekki fram
á meira þar sem hann er meistarinn.
Ég hef alltaf, allar götur frá því ég
lék lærlinginn í bakaríinu hjá Héra-
stubbi, litíð á Bessa sem minn læri-
fóður í faginu og hann er það enn.
ÖmÁmason og Sigiirður Sigurjónsson leika Mikka ref og Iilla klifurmús í Dýrunum í Hálsaskógi:
Mannbætandi
leikrit í alla staði
- Áma Tryggvasyni og Bessa Bjamasyni líst vel á arftaka sína í hlutverkunum
öm Arnason og Sigurður Sigurjónsson leika Lilla klifurmús og Mikka ref i leikritinu Dýrunum i Hálsaskógi sem frumsýnt verður um helgina. Árni Tryggvason og Bessi Bjarnason léku þessi
hlutverk við feiknavinsældir fyrir 15 og 30 árum. Þeir „gömlu“ hittu arftaka sina á æfingu i vikunni og brugðu þá aðeins á leik. Ekki var laust við að smáfiðringur færi um þá og tilfinning saknaðar
og eftirsjár gerði vart við sig.
» DV-mynd Brynjar Gauti
Ég er ekki útskrifaður frá honum
ennþá,“ segir Siguröur.
- Hefurðu fengið einkunn frá Bessa
fyrir frammistöðu þína sem Mikki
refur?
„Nei, hann hefur ekki séð þetta al-
mennilega ennþá." Öm bætir glott-
andi viö: „Ég held hann þori það
ekki.“
Sigurður segist skilja að þeir Öm
verði bomir saman við Áma og
Bessa, hann mundi gera það sjálfur
sem áhorfandi, en umfram allt vonar
hann að krakkamir og foreldrarhir
njóti sýningarinnar og hafi gaman
af henni. „Það era nýir tímar og nýir
leikarar en þetta er engu að síður
sama leikritið." Öm kemur inn á
þetta og segir: „Það eina sem ég hef
fengið að heyra er að fólki finnst ég
ekki eins grannur og faðir minn. En
þetta era annars svo gerólíkar upp-
setningar. Textinn er sá sami en
umbúnaðurinn er allur annar.“
„Það er svipuð leikmynd notuð og
síðast en þó með breyttum áherslum.
Viö viljum ekki setja leikritið upp
sem safn en kappkostum engu að síð-
ur að setja það upp 1 anda Thor-
bjöms Egner," segir Sigurður.
Boðskapur bræðra-
lags og sáttfýsi
Thorbjöm Egner skrifaði Dýrin í
Hálsaskógi á árum kalda stríðsins.
Boðskapur hans er einfaldur, fjallar
um bræðralag manna og sáttfýsi.
Klemenz Jónsson leikstýrði Dýrun-
um í Hálsaskógi bæði 1962 og 1977,
þegar leikritið var tekiö upp í Sjón-
varpinu 1977 og síðan upp á plötu um
svipað leyti.
„Thorbjöm Egner var mjög imdir
áhrifum kalda stríðsins þegar hann
skrifaði leikritið og það er að vera-
legu leyti póhtískt. Hann undirstrik-
ar að við getum ekki lifað í þessum
heimi nema koma okkur saman um
hlutina. Dýrin í leikritinu eiga að
hætta að ræna og éta önnur dýr.
Dýrin í Hálsaskógi er eitt hans besta
leikrit en boðskapurinn er afdráttar-
lausari og opnari en í öðrum leikrit-
um hans,“ segir Klemenz.
Egner hreifst mjög af uppfærslu
Þjóðleikhússins á sínum tíma, gerði
Klemenz að fyrsta heiðursborgara
Kardemommubæjar og bauð honum
tvisvar til Noregs.
Mannbætandi
í alla staði
Boðskapur leikritsins er Sigurði
og Emi ofarlega í huga.
„Boðskapurinn er aðalatriðið og
hann þarf að komast til skila. Þaö
má ekki eiga við hann með umbún-
aði eða öðra. Þetta er mannbætandi
leikrit í alla staði og við vonum að
bömin og bömin í fullorðna fólkinu
hafi gaman af því,“ segja Öm og Sig-
urður og halda áfram: „Það er heil
kynslóð sem hefur bara hlustað á
plötuna, kann hlutverkin nánast ut-
an að en hefur aldrei séð leikritið.
Þaö hlýtur að vera tilhlökkun hjá
þessum krökkum. Bamaleikrit
tengjast oft fyrstu leikhúsreynslu
fólks og það era varla til skemmti-
legri bamaleikrit en eftir Thorbjöm
Egner.“
Skíðitil sölu!
Þegar fréttist að Öm og Sigurður
mundu taka að sér hlutverk Liha
klifurmúsar og Mikka refs veltu
margir fyrir sér hvemig þeir mundu
skipta hlutverkunum.
Sigurður: „Það var tekiö á þessum
málum og niðurstaðan varð sú að ég
léki Mikka. Ég held að það breyti
engu á hvom veginn þetta hefði far-
ið. Það stóð einhvem veginn í fólki
að refurinn þyrfti að vera stór og
mikill um sig en ekki mjór eins og
ég. Ég benti hins vegar á að refurinn
er afskaplega mjór og lítill í raun-
veruleikanum.“
Það gengur mikiö á í Hálsaskógi,
Örn og Sigurður hlaupa mikið og
hamast. „Þetta er erfitt og við erum
löðursveittir en það er þess virði. Ég
er þó hræddur um að músin verði
orðin ansi grönn í vor og refurinn
hreinlega horfinn,“ segir Sigurð-
ur.
Ef taka á mið af fyrri aðsóknar-
tölum má búast við að Dýrin í Hálsa-
skógi gangi fram á vorið. Öm og Sig-
urður taka því létt á sinn sérstaka
hátt.
„Ég á skíði sem era til sölu ef ein-
hver vill,“ segir Sigurður og Öm
bætir strax við í sama dúr: „Ég á fjöl-
skyldu. Ef einhver vill lána henni
fjölskyldufóður, þá . . .“
-hlh