Dagblaðið Vísir - DV - 07.11.1992, Blaðsíða 33

LAUGARDAGUR 7. NÓVEMBER 1992.
45
gekk upp stigana sá ég Fredí koma á
eftir mér.
- Nú, vildirðu tala við mig? sagði
ég alveg hlessa.
Við fórum inn í herbergi og lokuð-
um að okkur. Ég skildi ekki hvaðaer-
indi hann gæti átt við mig og fannst
þetta allt í meira lagi undarlegt. Hvað
var eiginlega á seyði?
- Thelma mín, við höfum verið gift
í átján ár, segir hann formálalaust, -
og ég verð að segja þér að ég hef átt
vinkonu síðustu þijú árin.
Ég trúði ekki mínum eigin eyrum.
Það var eins og hugurinn vildi ekki
nema orðin. Þau gátu ekki verið
sönn. Mig hlaut að vera að dreyma.
Samt vissi ég að ég var vakandi. Ég
kólnaði upp. Ég varð máttlaus og
dofin og maginn herptist saman.
- Hver er það, hver er það? spurði
ég. Hann nefhdi nafn konunnar. En
ég kannaöist þá ekki við það.
Á þessu andartaki áttaði ég mig
engan veginn á því sem var að ger-
ast. Ég var ekki með sjálfri mér. Samt
þóttist ég allt í einu verða sterk; eða
fann einhvem falskan styrk sem ég
átti í rauninni ekki til.
- Jæja, þá skulum við bara skilja,
sagði ég hljómlausri röddu.
Að missa eiginmann
Ég vissi hvorki í þennan heim né
annan. Það var eins og hyldjúp gjá
hefði opnast í gólfinu og ég væri að
sogast niöur í hana. Mér fannst sem
ég yrði slitin burt úr þessum heimi.
Þessari tiifinningu er ekki unnt að
lýsa með orðum. Ég var að missa
manninn minn, missa hann fyrir
fullt og allt, en hann var ekki að
hverfa á vit æðri máttarvalda, heldur
til annarrar konu. Önnur kona elsk-
aði manninn minn og hann hana.
Heimur okkar hrundi. Allt lif okk-
ar saman varö að engu á augabragði
vegna ókunnugrar manneskju. Allt
það sem viö höfðum byggt upp á
tveimur áratugum hvarf út í veður
og vind; hvarf sjónum mínum eins
og hendi væri veifað. Þetta var ólýs-
anlegt reiöarslag; algjör höfnun og
niðurlæging.
Ást mín, veröld mín, öli tilvera mín
- var þetta allt byggt á sandi? Hver
var raimverulega þessi maður sem
ég hafði elskað? Hafði ég lifað lífi sem
í raun var aldrei til?
Eins og
gangandi skuggi
Ótal spumingar leituðu upp í
hugann. Hvemig gat hann gert þetta?
Hvað um mig? Hvað um bömin okk-
ar fimm? Hvað um allt það sem við
höfðum byggt upp og átt saman?
Hvemig gat hann vísvitandi eyðilagt
það allt á þennan hátt?
Mér fannst líkami minn standa í
ljósum loga. í Biblíunni er talað um
að brenna í logum vítis. Nú veit ég
að hægt er að upplifa slíkt hér á jörð-
inni. í marga mánuði fann ég stöðugt
fyrir bmna í öllum líkamanum. Eg
gat ekki fengið mig til að trúa að
þetta væri hlutskipti mitt; að eiga
mann sem elskaði aðra konu. Samt
vissi ég að það var satt.
Ég var ekki með sjálftí mér um
langt skeið. Mér fannst ég visna og
veslast upp eins og blóm sem sölnar
og fellir blöð. Hárið hrundi af mér á
nokkrum vikum. Ég varð eins og
gangandi skuggi. Þjáningin heltók
líkama minn og sál.
Eftir þessa reynslu held ég að
himnaríki og helvíti sé að finna hér
í þessum heimi og hvergi annars
staðar.
Fredí reyndi aldrei að bera af sér
sök. Hann sagði strax að hann gæti
ekki fundið neitt í fari mínu sem af-
sakaði gerðir hans eða hefði leitt til
þessa. Sökin væri algjörlega hans.
Hann gat ekki með nokkm móti út-
skýrt hegðun sína. Sem betur fer fór
ég heldur ekki að leita að ástæðum
hjá sjálfri mér. Ég veit þó að það er
algengt við slíkar aðstæður. Konum
finnst oft sjálfum að þær eigi sök á
framhjáhaldi eiginmannsins.
Héltframhjá alla tíð
Þegar á leið rann upp fyrir mér
Thelma í upphafi ferils síns í Dan-
mörku.
Thelma og fyrrverandi eiginmaður
hennar, Fredí Herzl, I fríi á suðræn-
um slóðum.
Thelma nýkomin til Danmerkur frá
íslandi.
að Fredí hefði verið svona allan tím-
ann. Hann hafði alltaf logið. Hann
var hættur að gera greinarmun á
lyginni og sannleikanum. En að því
kom að hann guggnaði og stífian
brast. Hann sagðist hafa orðið að
gera hreint fyrir sínum dyrum því
hann hefði verið hættur að ná andan-
um. Lygin var að kæfa hann. Ef svo
hefði ekki farið hefði hann örugglega
haldiö áfram að lifa þessu lífi, haldið
áfram aö blekkja mig.
Þegar mér varð Ijós sá lygavefur
sem hann hafði ofið um líf okkar sá
ég að maðurinn sem ég hafði elskaö
og virt var ekki til. Hann var bara
ímyndun.
Líklega var það mesta áfallið. Sá
Fredi sem ég hafði haldið mig þekkja
hafði í raun aldrei verið til. Hafði líf-
ið sem við áttum saman þá verið
blekking frá upphafi til enda?
Fredí fór ekki strax frá mér. Hann
bjó á heimilinu í átta mánuði í við-
bót. Hann vildi síst af öllu yfirgefa
okkur og óskaði þess aö ég gæti fyrir-
gefið sér. En ég gerði mér alltafbetur
og betur grein fyrir því að það var
vonlaust. Hann hafði lifað tvöfóldu
lífi um langt skeið. Hvernig hefði ég
getað treyst því að hann tæki ekki
upp á því fljótlega aftur?
Raunar kom í ljós að hann vildi
helst fá aö halda þessu lífemi áfram;
vera gjftur mér og búa á heimilinu,
en eiga vinkonu úti í bæ. Hann sá í
kringum sig að sum hjón gátu haft
þann háttinn á. Eiginkonan sætti sig
við fyrirkomulagiö eða samþykkti
það með þögninni. Slíkt þurfti hins
vegar ekki að ræða við mig. Hjóna-
bandinu var lokið.
Flutti til vinkonunnar
Á þeim mánuðum sem Fredí bjó
enn heima var ég að reyna að ná
áttum, reyna að fóta mig í tilverunni
á ný. Það var sárt að sjá allt sem við
áttum saman gufa upp, að slá striki
yfir tuttugu ára samband á svip-
stundu. En ég fann að ég gæti aldrei
treyst honum aftur. Smám saman
rann upp fyrir mér að ég vildi ekki
koma nálægt honum framar. Hann
hafði svikið mig svo hræðilega og
ekkert í sambandi okkar gat skýrt
ástæðumar.
Við hefðum kannski getað unnið
öðruvísi úr málum okkar ef einhveij-
ar skýringar hefðu fundist, ef ein-
hverjar augljósar ástæður hefðu ver-
ið fyrir hendi. Eitthvað sem við hefð-
um getað ráðið bót á og lagað í hjóna-
bandinu. En svo var ekki.
Að lokum varð úr að við skildum
að borði og sæng. Fredí flutti út.
Hans var beðið. Hann hóf þegar sam-
búð með vinkonu sinni, konunni sem
hann hafði haldiö við, tuttugu og sex
ára læknanema.
Síðar uppgötvaði ég að hann hafði
alltaf haldið framhjá mér í einhveij-
um mæli, þótt aldrei hefði verið nein
alvara á bak við fyrr en þama. Ef til
vill hefði ég átt að sjá þaö fyrir löngu.
En ég hafði lokað augunum fyrir öllu
slíku; kannski ekki viljað horfast í
augu við staðreyndir. Það var eins
og ég væri slegin blindu þegar hann
var annars vegar.
Ástin erblind
Þegar ég var að hugleiða þetta
rifjuðust upp fyrir mér fyrstu kynni
okkar í Ziirs og samræður okkar á
lestarstöðinni, þegar ég var að yfir-
gefa hann og halda til Parísar. Við
ræddum um alla heima og geima og
meðal annars hafði ég spurt hann
hvort honum fyndist að eiginmaður
ætti alltaf aö vera konu sinni trúr.
Hann svaraði því neitandi. Mér var
bragðið, en þá var ég svo ung og ást-
fangin að ég lét svar hans sem vind
um eyra þjóta og það gleymdist.
Samt hafði ég einu sinni komist að
því, nokkrum árum áður en Fredí
leysti frá skjóðunni, að hann hafði
haldið framhjá mér. Það hafði vissu-
lega verið mér áfall og sært mig
djúpu sári, en ég hafði þegar í stað
ákveðið að fyrirgefa honum og sann-
fært sjálfa mig um aö þetta hefði
verið einstakt tilvik og ekki annað
en slys eða glapræði, atburður sem
hefði hent hann í eihverri óráðsvit-
leysu. Fredí hafði alltaf verið mér svö
einstaklega góður að ég gat ekki feng-
iö mig til að trúa neinu öðra. Hann
sagði mér þá sjálfur aö þetta væra
óskiljanleg heimskupör sem ekki
yrðu endurtekin. Ég trúði honum og
tók þá ákvörðun að gleyma þessum
atburði á stundinni.
Ég taldi mig sterka og skilningsríka
eiginkonu að geta fyrirgefiö slíkt.
Kannski hef ég þó bara lokað augun-
um eða ósjálfrátt sett leppa fyrir aug-
un. Kannski vissi ég innst inni aö það
sem einu sinni er kominn brestur í
verður aldrei heilt. En stundum virð-
ist ástin geta verið svo blind.
Ég hugsaöi hvorki né talaði um
þetta atvik framar og lét það ekki
breyta neinu okkar í milli. Ef ég hefði
sífellt látiö minninguna um það naga
mig og gert mér alls konar grilluref
hann kom ekki heim á tilsettum tíma
hefði þaö eyðilagt hjónaband okkar.
Afbrýðisemi er draugur sem spillir
öllum samskiptum. Um það þekkti
ég mörg dæmi og ég vildi ekki verða
til þess aö ijúfa með afbrýðisemi það
trúnaöarsamband sem ég hélt að
ríkti á milli okkar.
Ég hélt líka aö Fredí myndi virða
það við mig að ég gat fyrirgefið og
gleymt. En það gerði hann ekki
meira en raun bar vitni. Aöeins liöu
nokkrir mánuðir þar til hann var
kominn í alvarlegt ástarsamband við
aðra konu, þá sömu og hann flutti
síðar til.
(Millifyrirsagnir eru blaðsins)
Uppboð Uppboð munu byrja á skrífstofu embættisins að Strandgötu 31, Hafnarfirði, 3. h., sem hér segir á eftirfarandi eignum: Uppboð Framhald uppboðs á eftirtöldum eignum verður hað á þeim sjálf- um sem hér segir
Hraunhólar 6, Garðabæ, þingl. eig.* Sigurlinni Sigurlinnason, gerðarbeið- endur Gjaldheimtan í Garðabæ, Landsbanki íslands og Sjóvá-Almenn- ar hf., 11. nóvember 1992 kl. 13.30. Krókamýri 12, 101, Garðabæ, þingl. eig. María Helga Kristjánsdóttir, gerðarbeiðendur Gjaldheimtan í Garðabæ, Húsnæðisstofaun rfltisins og Verðbréfamarkaður FFI, 12. nóv- ember 1992 kl. 11.00.
Brattakinn 33, 1. hæð, Ha&iarfirði, þingl. eig. ívar Már Kjartansson, geiðarbeiðendur Lífeyrissjóður versl- unarmanna og Sparisjóður Hafaar- fjarðar, 10. nóvember 1992 kl. 14.00.
Breiðvangur 12, 102, Hafaarfiiði, þingl. eig. Hafaarflarðarbær, gerðar- beiðandi Húsnæðisstofaun nkisins, 10. nóvember 1992 kl. 14.00.
Hjallabraut 92, Hafiiarfiiði, þingl. eig. Bragi Brynjólfsson, gerðarbeiðandi Vátiyggingafélag íslánds, 10. nóvemb- er 1992 kl. 14.00. Suðurgata 85, 201, Hafaarfirði, þingl. eig. Húsnæðisnefad Hafaarfjarðar, gerðarbeiðandi Lífeyrissj. Hlífar og-i Framtíðar, 10. nóvember 1992 kl. 11.00.
Smárabaið 2, 2. hæð C, Hafiiarfirði, þingL eig. Svanur Þór Vilhjáknsson, gerðarbeiðendur Hafiiarbakki hf., Lögmenn, Sparisjóðurinn í Keflavík og Verðbréfamarkaður FFI, 10. nóv- ember 1992 kl. 14.00. SÝSLUMAÐUHNN í HAFNARFKffll
Álfholt 42,102, Hafaarfirði, þingl. eig. Þorvaiður Krístóferssön, gerðarbeið- endur Bæjarsjóður Hafaarfjarðar, Jó- hannes Pétursson og Loftorka hf., 10. nóvember 1992 kl. 14.00.
SÝSLUMAÐUEINN f HAFNAMRÐI

' UPPB0Ð Uppboð munu byrja á skrifstofu embættisins að Auðbrekku 10, Kópavogi, miðvikudaginn 11. nóvember 1992 kl. 16.30, á eftir- farandi eignum: Kjarrhólmi 20, 4. hæð A, þingl. eig. Ingvar Ásgeirsson, gerðarbeiðendur Húsfélagið Kjarrhólma 20 og skatt- heimta rfltissjóðs í Kópavogi.
Landspilda úr Smárahvammslandi, nyrðri hluti 101, þingl. eig. Ofaa- smiðja Kópavogs, gerðarbeiðendur Iðnlánasjóður, Iðnþróunarsjóður og Landsbanki íslands.
Álfaólsvegur 123, 1. hæð, þingl. eig. Guðmundur Þorkelsson, gerðarbeið- endur Lífeyrissjóður verksmiðjufólks, Sparisjóður Reykjavíkur og nágrenn- is og Islandsbanki hf.
Langabrekka 15 A, þingl. eig. Anna Margrét Erlingsdóttir, gerðarbeiðandi Lífeyrissjóður starfsmanna Reykja- víkurborgar.
Lóð í Smárahvammi, þingl. eig. Krist- ján Magnason, gerðarheiðandi Ós Húseiningar hf.
Ástún 14, 2-2, þingl. eig. Jón Haukur Eltonsson, gerðarbeiðendur Bæjar- sjóður Kópavogs og skattheimta rfitis- sjóðs í Kópavogi.
Lyngheiði 6, þingl. eig. Jörundur Guð- laugsson, geiðarbeiðandi Lífeyrissjóð- ur verslunarmanna.
Bjamhólastígur 12, vesturhluti, þingl. eig. AmórSigurðsson, gerðarbeiðend- ur Bæjarsjóður Kópavogs og Hús- bréfadeild Húsnæðisstofaunar rfltis- ins.
Nýbýlavegur 46, jarðhæð, þingl. eig. Villy Petersen, gerðarbeiðandi Verð- bréfamarkaður FFI.
Borgarholtsbraut' 63 A, þingl. eig. Þórður Ámason, gerðarbeiðandi skattheimta rfltissjóðs í Kópavogi. Daltún 25, þingl. eig. Daðína Friðriks- dóttir Aspelund, gerðarbeiðandi Verð- bréfamarkaður FFÍ. Nýbýlavegur 64, jarðhæð suður, þingl. ' eig. Haraldur Sigurðsson, gerðarbeið- endur Bæjarsjóður Kópavogs og ís- landshanki hf.
Skólagerði 63,2. hæð og bflskúr, þingl. eig. Knstín Guðmimdsdóttir, gerðar- beiðandi skattheimta rfltissjóðs í Kópavogi.
EngihjaUi 1, 7. hæð A, þingl. eig. Aðalheiður Þorsteinsdóttir og Jón Ragnar Harðarson, gerðarbeiðendur Bæjarsjóður Kópavogs, P. Samúels- son & Co hf. og Ábyrgð hf.
Smiðjuvegur 36, efri hæð, þingl. eig. Páll Helgason, gerðarbeiðendur Bæj- arsjóður Kópavogs og Fjárfestingarfé- lagið Skandia hf.
EngihjaUi 3, 4. hæð F, þingl. eig. Jó- hann Einarsson og Bára Magnúsdótt- ir, gerðarbeiðendur Byggingarsjóður ríkisins og skattheimta ríkissjóðs í Kópavogi. Smiðjuvegur 50, þingl. eig. Jón Bald- ursson, gerðarbeiðandi Bifreiðar og landbúnaðarvélar.
Vatnsendablettur 44, þingl. eig. Sig- ríður Jóhannsdóttir, gerðarbeiðendur Landsbanki íslands, Lífeyrissjóður starfsmanna ríkisins, Sjóvá-Almennar hf. og Skuldaskil hf.
Hamraborg 28, 2. hæð A, þingl. eig. Kristján Heimann Sigurgeirsson, gerðarbeiðandi Gjaldheimtan í Garðabæ.
Þverbrekka 2, 8. hæð t.h., þingl. eig. Karl Hjartarson, gerðarbeiðandi Bæj- arsjóður Kópavogs. SÝSLUMAÐURINN í KÓPAV0GI UPPB0Ð Framhald uppboðs á effirtalinni eign verður háð á henni sjálfri sem hér segir:
HUðarhjaUi 40, íbúð 0301, þingl. eig. Karel Guðmundur HaUdórsson og HaUdóra M. Matthíasdóttir, gerðar- beiðandi skattheimta rfltissjóðs í Kópavogi.
HUðarhjalh 55, íbúð 03Ú2, þingl. eig. Guðrún Lflja Benjamínsdóttir, gerð- arbeiðendur Lögfræðiþjónustan hf. og skattheimta rflussjóðs í KópavogL
Holtagerði 12, þingl. eig. Rúnar Sól- berg Þorvaldsson og Helga Karlsdótt- ir, gerðarbeiðendur Lífeyrissjóður hjúkrunarkvenna og Lífeyrissjóður rafiðnaðaimanna.
Brattatunga 9, þingL eig. Sveinhjöm Tiyggvason, gerðarbeiðandi skatt- heimta rfltissjóðs í Kópavogi, 11. nóv- i ember 1992 Ú. 13.00. SÝSLUMAÐURINNIKÓPAV0GI
Kársnesbraut 125, þingl. eig. db. Huldu Þorfinnsdóttur, geiðarbeiðandi skattheimta ríkissjóðs í Kópavogi.