Dagblaðið Vísir - DV - 07.11.1992, Blaðsíða 28

40
LAUGARDAGUR 7. NÓVEMBER 1992.
Á ferð með
stórstj ömum
- Sykurmolum vegnar vel í samfloti með U2
Sykurmolarnir eru í góðum félagsskap þessa stundina með stórhljómsveitinni U2 á ferðalagi um Bandaríkin.
Það er laugardagur og klukkan
farin að nálgast hádegi. Hitastigið
er svona svipað og vanalega, þurr
25 gráða molla. Það er ekki laust
við að það sé einhver sérstök
stemning í loftinu. Léttir tónar líða
út um loftin blá úr útvarpstækinu,
og þeir eru ansi kunnuglegir. Und-
irmeðvitundin fer strax að leita í
geymsluhólfum sínum, bíddu nú
við... eitthvað kannast ég viö þetta
lag. Hljómþýð rödd útvarpssnúðs-
ins hjálpar til við að reiða síðasta
höggið á minnisnaglann og til-
kynnir að þetta séu hinir íslensku
Sykurmolar og að þeir komi til með
að spila á Sun Devil Stadium,
Tempe, Arizona um kvöldið ásamt
Puplic Enemy og U2. Það er óhætt
að segja aö brosið hafi breikkað
þegar kunnuglegir tónar landans
hljóma svona á erlendri grund.
Þjóðemiskenndin, sem stundum
hefur nú verið heldur djúpt á, stíg-
ur nú upp á yfirborðið og maður
tautar fyrir munni sér: Sykurmol-
amir og U2, ekki amaleg blanda
það.
Fyrirgreiðsla
að heiman
Það er heldur kaldhæðnislegt að
Sykurmolamir hlutu ósköp htla
náö fyrir augum stjómenda fyrir-
tækja heima á Fróni áður en þeir
lögðu upp í þessa tónleikaferð. Þeir
standa nú að einni mestu land-
kynningu sem ísland hefur fengiö
vestanhafs frá upphafi. Það er erf-
itt að gera sér grein fyrir þeim
óheyrilega kostnaði sem svona tón-
leikaferð hefur í för með sér: flutn-
ingur á græjum frá íslandi til
Bandaríkjanna, laun fyrir aðstoð-
armenn og uppihald, svo eitthvað
sé nefnt. Þótt eitthvað komi í kass-
ann í ferðinni er kostnaðurinn
óheyrilegur. Það er vonandi að fyr-
irtæki heima sjái sér fært í framtíö-
inni að styðja við bakið á lista-
mönnum þegar mikið liggur við.
Á leið á stefnumót
Það var óneitanlega stress og
spenna í loftinu í anddyri Shera-
ton-hótelsins þegar undirritaðan
bar að garði. Aðstoðarmenn hljóm-
sveitanna, blaðamenn og aðdáend-
ur mynduðu htskrúðugan og fjöl-
breyttan hóp sem smitaði út frá sér
rafmagnaðri eftirvæntingu. Það
tók nú ekki langan tíma að bera
kennsl á veðurbarin og kunnugleg
andht samlandans. Það var einmitt
tilgangur þessarar ferðar að ná tali
af meðlimum Sykurmolanna sem
um kvöldið áttu að spila fyrir um
40.000 manns. Einar Öm stóð við
eitt afgreiðsluborðið, hahaði imdir
flatt og fylgdist með í kringum sig.
Hann gaf ekki mikið út á stressið
sem lá í loftinu: „Það er bara farið
að styttast í gigið, þá vih þetta oft
verða svona. Eigum við ekki að
trítla inn á barinn, það fer betur
um okkur þar. Við hittum eflaust
Þór og Braga þar einhvers staðar
ef ég þekki þá rétt,“ sagði Einar og
var þotinn af stað. Mikið rétt,
fyrstu mennimir, sem við rákum
augun í er við nálguðumst barinn,
vom einmitt Þór og Bragi en þeir
sátu þar í makindum og töluðu við
Sigtrygg trommara sem var á leið
á fyxirlestur sem haim ætlaði að
halda fyrir tónhstamemendur í
Arizona State University. „Þetta
verður klíniskur fyrirlestur, ég
bara geri eitthvaö sniðugt," vom
síðustu orðin sem við heyrðum Sig-
trygg segja áður en hann hvarf á
braut. „Sestu bara hjá okkur, fé-
lagi,“ sagði Þór um leið og hann
rétti undirrituðum kassettu með
Kind (nafni Ný danskra á enskri
tungu). „Þetta er virkilega gott efni,
við eram svona að reyna aö kynna
það fyrir fólki hér vestanhafs.“
Þegar ahir vom sestir við borðið
sagði Einar okkur frá ævintýrum
næturinnar en hann var stoppaður
af lögreglunni fyrir að fara gang-
andi yfir á rauöu ljósi: „Það mun-
aði engu að ég yrði handtekinn og
settur í steininn, þetta er nú meira
lögregluríkið." Ut frá þessu mynd-
uðust háværar samræður um æv-
intýri næturinnar sem vora víst
býsna fjörleg. Þegar þjónustustúlk-
an kom að borðinu með veitingam-
ar róaðist hópurinn og viðtahð gat
hafist.
Sundurlaust spjall
- Hver er aðalmunurinn að spila í
þessari tónleikaferð og þeim sem
þið hafið farið í áður?
Bragi: „Það er svona ósköp htih
munur, þessi túr er auðvitað miklu
stærri allur en þeir sem við höfum
áður verið með í. Við höfum reynd-
ar áður spilað á leikvöngum, það
var árið 1990 með P.I.L. 'og New
Order."
Einar: „Svo við gerum okkur ein-
hveija grein fyrir umfangi þessara
tónleika þá era það 180 manns sem
ferðast með til þess aö setja upp
sviðið. Á hveijum stað era ráðnir
allavega 250 í viðbót. Þannig að það
era um 430 manns sem vinna í tvo
daga til þess eins aö setja sviðið upp
og hafa allt tilbúið."
- Erað þið sátt við það hvemig fólk
hefur tekið tónlistinni ykkar?
„Við erum fyrsta hljómsveitin
sem byijar að spila og það er mis-
jafnt hversu mikið af fólki er kom-
ið inn á leikvanginn, yfirleitt svona
um helmingur. Meginþorri fólksins
virðist kannast við lögin og tekur
okkur bara mjög vel,“ sagði Bragi,
bassaleikari sveitarinnar.
- Vitið þið af hveiju U2 fóru þess
á leit við ykkur að þið hituðuð upp
fyrir þá, hafa þeir hlustað mikið á
ykkur?
Þór: „Það virðist vera, bassaleik-
arinn Adam Clayton er mjög hrif-
inn af sveitinni. Hann og trommu-
leikarinn Larry Muhen Jr. komu á
tónleika með okkur í Hohywood
1988.“
„í fyrsta skipti, sem við hittum
Bono, vitnaði hann í texta eftir
okkur úr laginu I Came from the
East, þannig að hann hefur eitt-
hvað hlustað," sagði Bragi sposkur
á svip.
írsku
stórstjömumar
- Hvemig virka íjórmenningamir
í U2 á ykkur?
Bragi: „Við höfiim reyndar ekki
hitt þá aha enn sem komið er, eig-
um eftir að hitta gítarleikarann
The Edge. Hinir virka vel á okkur,
þeir era frekar rólegir og algjörlega
lausir við alla stórmennskustæla."
Einar: „Ég hitti reyndar gítar-
leikarann í Denver um daginn og
hann lét vel af spilamennsku okkar
fyrr um kvöldið, hann virkar ipjög
yfirvegaður og að sama skapi róleg-
ur.“
Þór: „Þeir félagamir era aö reyna
að breyta ímynd sinni, þeir hafa
ahtaf haft orð á sér fyrir að vera
reiðir ungir menn sem ætti að taka
nyög alvarlega en þeir era núna
að sýna aðeins léttari hhð á sjálfum
sér.“
- Hvemig er tónleikaprógrammið
hjá ykkur og hvað er sphað lengi?
Einar: „Tónleikaprógrammið er
svona sambland eiginlega af báð-
um plötunum. Við sphum í rúman
hálftíma og náum aö spha svona
10-11 lög. Við reynum bara að nýta
tímann vel og spha eins mörg lög
og við getum. Það skiptir einnig
miklu máh að koma þessu eins vel
frá sér og hægt er því við eram aö
spha fyrir fuht af fólki sem kannski
þekkir okkur ekki svo gjörla."
- Hvað verða þetta margir tónleik-
ar sem þið komið th með að hita
upp fyrir U2?
Einar: „Það era 13 tónleikar með
U2 og svo sphum við 3-4 sinnum á
okkar eigin tónleikum þar sem við
komum th með að leika okkur
meira, spha auövitað meira af efni
og kynna efni nýju plötunnar, It’s
It, sem samanstendur af endur-
hljóðblönduöum lögum af fyrri
plötum. Tónleikaferðin hefur byij-
að frekar rólega, svona 2-3 tónleik-
ar á viku. Þannig að við höfum
haft tíma th að spha í litlum klúbb-
um þess á mihi. En í síðari hluta
feröarinnar, þegar við erum komin
th Kalifomíu, verður sphað mun
meira því þá verða fleiri tónleikar
á sama staðnum."
Að ferðast
þvers og kruss
- Era ekki ferðalögin erfiðasti og
leiðinlegasti hluti svona ferðar?
Einar: „Ferðalögin era að mínu
áhti einn skemmthegasti hluti
þessa ahs, viö kynnumst fullt af
nýju fólki, kynnumst ólíkri menn-
ingu og sjáum fuht af skemmtheg-
um hlutum. Við feröumst í stóram
rútum, með svefnplássi, sjónvarpi
og þæghegum stólum, þannig að
það væsir ekki um okkur."
Bragi: „Þetta er óneitanlega gíf-
urlegt ferðalag, við förum t.d. th
Vancouver í Kanada en sem betur
fer fljúgum við þangað. Þar sem
þetta er frekar rólegur túr komum
við th með að geta skoðað okkur
vel um. Við höfum yfirleitt rúmlega
sólarhring og stundum meira á
hveijum stað. Þannig að það er
nógur tími.“
- Ef við vindum okkur í aöra
sálma, er það mjög mikhvægt fyrir
hljómsveit eins og ykkur að fá spil-
un á MTV? '
Bragi: „Það skiptir auðvitað
miklu máh og einnig það að spha
mikið."
Einar: „Þú getur sphað á hveijum
degi í mörg ár, fyrir fleiri þúsund
manns og aðeins htið brot af fólk-
inu hefur séð þig. Þetta er svo ótrú-
lega stórt land. Við erum t.d. sér-
staklega sterk í Kaliforníu og á
vesturströndinni en htið þekkt í
Texas og Alabama."
- Hvað um framtíðaráform?
Einar: „Bara að seipja nýja tón-
hst og halda áfram að þróast í rétta
átt.“
Þór: „Framtíðin ber þetta allt í
skauti sér, hver veit?“
Tónleikamir
Um kvöldið stóðu Sykurmolamir
sig með miklum sóma. Þeir sphuðu
flest sín þekktustu lög: Deus, Birth-
day, Cold Sweat og Hit, svo einhver
séu nefnd. Bandið var virkilega
þétt en þurfti þó að hða fyrir það,
eins og oft vih verða hjá upphitun-
arhljómsveitum, að hljóðið var
misgott. Áhorfendur virtust vera
mjög vel með á nótunum, enda
Sykurmolamir ein vinsælasta
hljómsveitin í Arizona, samkvæmt
vinsældahsta útvarpstöðvarinnar
KUKQ. Þegar síðasta plata sveitar-
innar, Stick around for Joy, kom
út áttu þau t.d. tvö mest sphuðu
lögin þrjár vikur í röð. Ýmsar get-
gátur hafa verið uppi um það að
bandið sé í raun hætt starfsemi en
hver veit. Það að vera stór hður í
einni stærstu hljómleikaferð, sem
haldin verður í Bandaríkjunum í
ár, er stórkostlegt afrek og vonandi
bara byijunin á því sem koma skal
í framtíðinni.
Klemens Arnarson