Dagblaðið Vísir - DV - 05.06.1993, Blaðsíða 22

22
LAUGARDAGUR 5. JÚNÍ 1993
Sérstæð sakamál
Aðvörun
sp ákonunnar
Aðeins nokkrum vikum áður höfðu
unga konan og ungi maðurinn ver-
ið afar ástfangin. Nú reyndu þau
ákaft að koma sök hvort á annað.
Báðum var mikið í mun aö komast
undan refsingu fyrir morð og ásak-
animar gengu á víxl. Hún lýsti yfir
því að hann hefði framið morðið,
en hann að hún hefði gert það.
Engin vitni höfðu verið að því
þegar fórnardýrið týndi lífinu og
ljóst var aö einungis þau tvö sem
deildu vissu sannleikann í málinu.
Þeir sem sátu í réttarsalnum í
Liverpool á Englaridi og hlýddu á
það sem að ofan er lýst og annað
sem fram kom í máhnu áttu erfitt
með að átta sig á því hvað það var
sem leiguhílsfjóranum Williams
Scott fannst gera Pamelu Diamond
eftirsóknarverða umfram aðrar
konur. Hún var þrjátíu og tveggja
ára, átti að baki tvö hjónabönd og
átti fjögur böm. Vöxturinn var far-
inn að láta á sjá, og jafvel ríkulega
útilátinn skammtur af fegrunar-
lyfjum dugði ekki til að hylja þá
staðreynd að fyrra útht var á und-
anhaldi.
Erfittmál
Wilham Scott var tveimur árum
yngri en Pamela og ekki beinUnis
sú manngerð sem konur dá. Það
kann að vera hluti skýringarinnar
á því hvers vegna hann hreifst svo
irijög af Pamelu. En það var hins
vegar ekkert við útUt hans sem
benti til þess að hann væri þaö Ul-
menni sem Pamela sagði hann
vera.
Margir spurðu sig því þeirrar
spumingar hvora þeirra kviðdóm-
endur myndu trúa á endanum.
MáUð snerist um morðið á Alan
Diamond, eiginmanni Pamelu.
Saksóknaraembættið hafði ákveð-
ið að ákæra bæði Pamelu og WiU-
iam, elskhuga hennar, því ýmislegt
benti til að WiUiams hefði ráðiö
Alan af dögum en Pamela síðan
hjálpað honum til þess að koma Uk-
inu á fáfarinn stað.
Sagan, sem lauk með ástarævin-
týri, heitum ástríðum og morði,
hófst um sjö árum áður, þegar Pa-
mela var nýskUin við fyrri mann
sinn, Jeremy Hardwick, en með
honum hafði hún þá eignast tvö
böm. Hún hafði þá haldið fram hjá
honum með tveimur öðram mönn-
um.
Auðvelt fómardýr
Pamela hafði flust heim til for-
eldra sinna eftir skUnaðinn. Dag
einn var hún í bænum og þurfti að
taka leigubíi heim tU foreldia
sinna. Sá sem ók henni var Alan
Diamond. Þegar kom að húsi for-
eldra hennar steig hún út með
börnin sín tvö. Meðan hún var að
taka fram fé tíl aö greiða fargjaldið
fór hún að ræða við Alan og loks
sagði hún við hann lágri röddu;
„Klukkan er að veröa margt og ég
á eftir að taka tU kvöldmatinn. En
hvaö segirðu um að koma við þegar
þú hættir aö vinna, fá þér tesopa
og spjaUa?"
Alan hafði aldrei kynnst konu
eins og henni. Hún kunni að láta
karlmanni líöa vel. Hún bjó tíl góm-
sætan mat og ástarleikir með henni
vora þannig aö Alan hafði aldrei
kynnst öðra eins. Nokkram dögum
eftir að hann kynntist henni gat
hann ekki um annað hugsað en
hana. Þótt hún væri þremur árum
Alan Diamond. Pamela Diamond.
eldri en hann og ætti tvö börn
spurði hann hana því hvort hún
vildi giftast honum.
Móðirin leitar
til spákonu
Pamela hlustaði á Alan bera upp
bónorðið. Svo leit hún niður og
spurði hvort honum fyndist hún
ekki vera of gömul fyrir hann.
Hann fuUvissaði hana þá um að
þau fáu ár sem á milli þeirra væru
skiptu engu. Þá játaðist hún hon-
um.
Nokkru síðar bað Alan Pamelu
að koma með sér heim til móður
sinnar. Börnin tvö voru ekki með.
Móðir Alans, SteUa Diamond, leist
ekki á verðandi konu sonar síns.
Hún lét í fyrstu á engu bera, en
þegar hún gat rætt við hann eins-
lega sagði hún honum að þetta
væri ekki kona sem myndi færa
honum hamingju.
Ekki vora þau Alan og Pamela
fyrr farin fá móður hans en hún
brá sér í kápu og fór til spákonu.
Hún sagði henni ekki neitt um þá
fyrirætlan sonar síns að ganga í
hjónaband, en spákonan, Mildred
Hawkes, var ekki í neinum vanda
með að spá í framtíðina.
„Ég sé ungan mann,“ sagði hún.
„Hann er þér nákominn. Hann hef-
ur kynnst konu sem er eldri en
hann. Með henni era tvö böm. Það
hljóta að vera bömin hennar. Mað-
urinn vil kvænast konunni en það
má hann ekki gera. Þaö stefnir
honum í hættu. Spilin benda til
dauðsfaUs. Segðu unga manninum
aö hann megi ekki kvænast kon-
unni.“
Hjónaband
Margir taka ekki mark á spádóm-
um af þessu tagi. Og það gerði Alan
Diamond ekki. En SteUa, móðir
hans, var sannfærð um aö MUdred
Hawkes hefði haft rétt fyrir sér.
Mlldred Hawkes.
Það var því með blendnum hug að
hún kom til brúðkaups þeirra.
Næstu árin gekk aUt vel hjá þeim
Alan og Pamelu. Hún sá vel um
heinúlið og lét það ekki bitna á
manni sínum þótt hann heföi ekki
aUtaf miklar tekjur af leigubíla-
akstrinum. Alan hafði því orð á þvi
við móður sína að ekki hefði neitt
komiö fram af því sem spákonan
hefði varað við. Þá benti líka fátt
til þess að svo færi.
Alan og Pamela eignuðust tvö
börn, son og dóttur. En sex áram
eftir að þau gengu í hjónaband
kynnti Alan starfsbróður sinn,
WUUam Scott, fyrir Pamelu. Það
fór strax vel á með þeim.
Scott bjó í leiguherhergi úti í bæ
en kvöld eitt þegar hann kom heim
með Alan til að borða kvöldmat
með honum spurði Pamela hvort
hann vildi ekki taka á leigu eitt
herbergjanna hjá þeim. Það stæði
ónotað. Og við mann sinn sagði hún
að það gæti komið sér vel að fá
dálitla tekjubót.
ÖUum þremur leist vel á þetta og
skömmu síðar fluttist WUliam
Scott inn tíl þeirra.
Nýtt ástarsamband
Þremur dögum eftir að WUUam
fluttist inn var hann orðinn elsk-
hugi Pamelu. Þau héldu áfram að
vera saman á laun og Alan hafði
ekki hugmynd um hvað var að ge-
rast. En þama var kominn þrí-
hymingurinn margumtalaði og
hann leiðir stundum tíl þess að fólk
leitar óvenjulegra lausna.
WUUam og Pamela komust brátt
að því að þau gætu ekki notið ham-
ingjunnar nema Alan hyrfl af sjón-
arsviðinu. Nú leit því út fyrir að
spádómurinn gamU væri í þann
veginn að rætast, og það gerði hann
nokkra síðar.
Síðdegis sunnudag einn sótti
William Alan í bíl sínum. Það kom
fram í réttinum og þótti óvefengj-
anlegt. Það sem síöan gerðist var
ekki eins ljóst... að öðra leyti en
því að líkið af Alan Diamond fannst
í skurði og var ljóst að hann hafði
verið sleginn með jámröri.
Yfirlýsing
tekin til baka
WUliam og Pamela vora handtek-
in eftir líkfundinn. í varðhaldinu
undirritaði WiUiam yfirlýsingu
sem var svo lesin upp í réttinum.
En þá neitaði hann að hafa sagt
rétt frá í henni og kvaðst hafa ver-
ið beittur þvingunum.
Yfirlýsingin var á þann veg að
hann hefði tekið Alan upp í bU sinn,
ekið með hann á fáfarna götu og
slegið hann þrívegis í höfuðið með
jámröri. Síðan hefði hann lagt líkið
í farangursgeymslu bUsins, ekið til
Pamelu og beðið hana að hjálpa sér
að koma líkinu undan. Hún hefði
ekið með honum að óbyggðu svæði
utan borgarinnar þar sem þau
hefðu kastaö því í skurö. Síðan
hefðu þau ekið heim, fengið sér
sterkt kaffi og elskast tU að halda
upp á að þau hefðu nú losnað við
manninn sem hafði staðið í vegi
fyrir eðlUegu sambandi þeirra.
AUt þetta tók WUliam nú aftur
fyrir réttinum. Hann sagðist ekki
hafa drepiö Alan. Hann hefði kom-
ið heim og þá hefði Pamela verið
búin að myrða hann. Hefði hún
beðið sig um að hjálpa sér að koma
líkinu undan.
Niðurstaða
kviðdómsins
„Ég drap ekki Alan Diamond,"
sagði WUUam við Kenneth Jones
dómara. „Það var Pamela sem
geröi það. Hún drap manninn sinn.
Ég hjálpaði henni bara við að koma
líkinu undan. Ég er saklaus af öllu
öðru..."
Pamela greip fram í fyrir honum
hárri röddu er hér var komið.
„Hann er lygari. Ég myrti ekki
manninn minn. Hann gerði það og
kom heim með líkið í bílnum. Ég
hjálpaði honum bara við að koma
þvi á afvikinn stað.“
Ásakanimar gengu fram og aftur
og það duldist engum sem í réttar-
salnum var að sú ást sem virtist
hafa leitt tU morðsins á Alan Dia-
mond væri ekki lengur fyrir hendi.
Loks kom þar að kviðdómendur
urðu að taka afstöðu.
WiUiam Scott var fundinn sekur
um að hafa myrt Alan Diamond,
en Pamela Diamond sek um að
hafa aðstoðað við að koma líkinu á
fáfarinn stað.
Lokaorðin
Jones dómari sagði að WiUiam
Scott hefði fram morð af ásetningi
og hann fengi þyngsta dóm sem
hægt væri að dæma í, lífstíðarfang-
elsi.
Við Pamelu Diamond sagði dóm-
arinn: „Þegar Scott sagði þér að
hann heföi drepiö manninn þinn
og bað þig um aöstoð við að koma
líkinu undan hjálpaðirðu honum
af fúsum vilja. Ég sé því ekkert sem
núldað getur refsingu þína. Þú
varst hrifm, að minnsta kosti í lík-
amlegum skUningi, af WiUiam
Scott og varst ánægð með að losna
við manninn þinn.“
Pamela fékk átján mánaða fang-
elsi.