Dagblaðið Vísir - DV - 09.10.1993, Blaðsíða 47

LAUGARDAGUR 9. OKTÓBER 1993
55
Fréttir
Karl Steinar Guðnason er nú sestur í stól forstjóra Tryggingastofnunar ríkisins. Þar sat áður Eggert G. Þorsteinsson, flokksbróðir Karls Steinars og toppkrati til margra ára. Eggert fer þó ekki strax
úr stotnuninni þar sem hann á að vera Karli Steinari til aðstoðar og sinna sérverkefnum til 1. febrúar. Að sögn heilbrigðisráðherra er þetta gert til að umskiptin verði sem mýkst, verði í
mörgum skrefum.
____________________Merming
Endurtekningin
- uppboðssýning hjá Klausturhólum 1 dag
Skrautnúmerin hjá Klausturhólum á uppboði því
sem haldið verður á sunnudaginn, morgun, eru blanda
af gömlum kunningjum og heldur slökum eintökum
meistaranna, þær sem ekki hafa verið viðraðar nokkr-
um sinnum áður.
Uppboðsmyndirnar verða sýndar í dag á milli klukk-
an 14.00 og 18.00 að Laugavegi 25 og sama tíma á sunnu-
daginn, en þá vestur á Sögu.
Eg var dulítið eftirvæntingarfullur, eins og maður
er ennþá fyrir hverja uppboðssýningu. En í hrein-
skilni sagt þá varð ég fyrir talsverðum vonbrigðum.
Þetta virðist nefnilega vera slæmt uppboð; sanngjarn-
ara væri þó að segja að það virðist ekki geta orðið
annað en slakt. Að vísu hafði uppboðshaldarinn ekki
lokið við að hengja upp nema lítinn hluta verkanna
þegar mig bar að í gær en engu að síður benti hann
mér á það markverðasta. Og þar í voru margir gamlir
kunningjar. Það merkir svo sem ekki að það séu vond-
ar myndir, síður en svo, en uppboðspeningurinn í
kringum þær er gufaður upp því svo oft hefur verið
reynt að bjóða þær upp án þess að viðunandi boð
kæmi í þær.
Hér á ég einkum við myndir eins og stórglæsilega
olíumynd Ásgríms Jónssonar frá Þingvöllum, haust-
litamynd, sem að líkindum er máluð á milli 1940 og
1950, 79x123 cm, og númer 78 í skrá. Hún hefur verið
boðin nokkrum sinnum upp en aldrei komið í hana
viðunandi boð. Hún hefur þó ekki tapað öllum sjarma
sínum eins og mynd númer 84 sem er olíumálverk,
79x99 cm, og eftir Jón Stefánsson, Uppstilling, máluð
í anda frönsku málaranna frá því fyrr á öldinni og
dálítið lauslætisleg í þeim munaði sem hún á ef til
vill að sýna. Henni er horfinn allur sjarmi vegna þess
hversu oft hún hefur verið boðin upp og hversu oft
hæsta boði hefur verið hafnað. En vonandi kemur ein-
Myndlist
Úlfar Þormóðsson
hvern tíma að því að hún selst og hverfur af markaði
um tíma og nælir sér þá væntanlega í sinn fyrri sjarma.
Uppboðsmyndirnar eru 85 og tveggja skal hér getið
sem ekki hafa áður verið boðnar upp, það ég man:
mynd númer 83 skemmtilega „öðruvísi" Kjarvalsmynd
úr Borgarfirði, án þess þó að vera eitt af stórvirkjun-
um, og mynd númer 85, olíumynd eftir Jóhann Briem
sem gæti verið frá Múlakotstímanum; dálítið þungla-
maleg og heitir reyndar Haust.
Sem betur fer ætla Klausturhólar ekki að halda upp-
boðið í eigin húsakynnum, eins og þeir hafa gert til-
raunir með stundum áður. Uppboðið verður á Hótel
Sögu og er það vel. Uppboð á málverkum hér heima
eru nefnilega dulítið önnur athöfn en úti í stóraheimin-
um, því hér eru þau uppboð, samkoma og skemmtun.
Uppboðið hefst klukkan 20.30.
Oflist
Nú get ég losnað við að hleypa Ijótasta málverkinu
á heimilinu inn í stofu hjá mér með því að horfa á
Dagsljós í Sjónvarpi allra landsmanna. Tekur þá ekki
annað við; ofhlæði listanna sem fyrir vikið breytist í
ólist eða ekki list, eða hallæri eins og þeim þykir dulít-
ið vænt um á Sjónvarpinu mínu þessa dagana.
Besti hluti hins nýja sviðs Sjónvarpsins er umhverfl
þulanna. Það er látlaust og snyrtilegt þó svo það gæti
verið enn betra með því einu að slípa burt fulningarn-
ar af þykjustuhurðunum hægra megin við hinar glað-
beittu þulur. Kynningarmyndlistin er nokkuð lífleg á
að líta en allt of langdregin; gæti þó virkað vel sem
kynning á undan ógnarspennu framhaldsþátta þar
sem þjóðin sæti framan við skjáinn með öndina í háls-
inum og þyrfti eitthvað til þess að rífa hana upp úr
öndunarveginum. En sem kynningarmynd fyrir nota-
legan heimilisþátt passar hún ekki inn á heimilin.
Aðalstofan með sófanum er hlýleg. Gæti verið hlý-
leg. Ef. Ef ekki væri þarna slíkt fádæma róðarí. Fyrst
rekast augun í rimlagardínurnar, sem eru svo sem
viðsættanlegar meðan þær eru lokaðar og saman-
dregnar. Síðan renna augun niður í forgrunninn og
staðnæmast við alltof skrautlegt borð, líklega flísa-
lagt. Efst á borðinu hægra megin er ólundarleg þúst
sem vel gæti verið aflóga myndavél eða eitthvað álíka.
Þá tekur við glerplötuborð, uppalegt og saklaust. Á
það er hrúgað forkunnarfogrum vasa, skál, glösum,
tímaritum og heiman að frá mér séð er þarna líka
vindlakassi og lengi vel var þarna kokkteilhristari,
sem við nánari kynni reyndist vera uppakafflkanna,
óskaplega flott. Bak við látlausan sófann og framan
viö rimlagluggatj öldin sjást svo þrjár styttur og grilhr
í aðrar tvær tii þrjár. Vel má vera að stytturnar séu
hver fyrir sig voldugt listaverk, en í samhenginu sem
þær birtast heima hjá mér eru þær vægast sagt herfi-
legar; allt of margar á of litlu svæði á röngum stað.
= ólist
Þá er komið inn í gestastofuna. Og allt í lagi með
það til að byrja með nema hvað sófinn er kannski
helst til rósóttur fyrir minn smekk. En aftur eru það
rimlagluggatjöldin. Þarna eru þau frádregin og sund-
urglennt og þeim sem þangað er boðið stilit upp fyrir
framan þau og myndaður með ljósið í bakið svo að
hann leysist stundum upp í rimla og hður um heima
hjá manni eins og engill. Ég er svo sem ekki að setja
mig upp á móti englum en samt þætti mér betra að
Myndlist
Úlfar Þormóðsson
loka tjöldunum á bak við gestinn svo maður sjái hver
kominn er í bæinn. Aftan við sófa gestsins er svo enn
eitt hallærislegt skrípaverkið þar sem tveir fuglar
stinga saman nefjum og stytta úr gleri og einhveijum
málmi hleypur á brott frá þeim, eins og hún, ein allra,
skynji ofhlæðið og vilja forða sér burtu og reyna að
verða að listaverki ein og sér og sjálfstæð einhvers
staðar víðsflarri sviðsmyndinni.
Þaö er líka óþægilegt að hafa það á tilfinningunni
að gestgjafarnir tveir ætli upp á gestinn framanverðan
vegna þrengsla og kauðskt að sjá hina tvo umsjónar-
menn Dagsljóssins eins og á hleri í flarskanum.
Það er einfalt að laga annars góða umgjörð. Það
þarf að taka til. Burt með flísaborðið, aht af glerborð-
inu nema rauða vasann og kafflkönnuna eða vatns-
glösin og eina snotra styttu til hliðar og hinar til skipt-
anna. Þá fæst líka pláss í gestastofunni svo að ekki
þurfi að ganga í skrokk á gestum heimilisins í þess
orðs fyllstu merkingu.
Mæ Júlíusson frá Tælandi:
Lét gamlan draum rætast
og opnaði skyndibitastað
Sjang Mæ heitir nýr skyndibita-
staður í Ármúla 23 sem býður upp á
tælenskan mat í hádeginu og á kvöld-
in. Eigandi staðarins er Mæ en helg-
arviðtal birtist við hana og eigin-
mann hennar, Frímann Júhusson,
fyrir hálfu öðru ári í DV. Þá áttu þau
von á sínu fyrsta barni. Nú er dóttir
þeirra, Guðrún Ása, komin á annað
ár og sagði Mæ í samtali við DV að
gamah draumur sinn væri að rætast
með þessum nýja skyndibitastað.
„Fjölskylda mín rekur veitingahús í
Tælanch og mig hefur alltaf langað
tíl að setja upp svona stað hér,“ sagði
hún.
Systir Mæ er væntanleg hingað til
lands og ætlar hún að hjálpa til við
veitingastaðinn. Frímann sagðist
ekki koma nálægt rekstrinum en
hann vhdi að eiginkonan gæti unnið
við þetta hugðarefni sitt.
Mæ ætlar að vera með heimsend-
ingarþjónustu og staðurinn er hann-
aður með það í huga að fólk taki
matinn með sér þaðan. „Ég verð með
ódýran mat sem hentar t.d. fyrir
hádegisverðarfundi eða litlar sam-
komur á kvöldin," sagði Mæ.
-ELA
Frimann Júlíusson var lengi að leita að hentugu húsnæði fyrir Mæ þar sem
hún gæti eldað ofan i íslendinga. Það fannst svo að Ármúla 23.
DV-mynd GVA
Utboð
Djúpvegur (61) um Óshlíð
Vegagerð ríkisins óskar eftir tilboðum
í byggingu vegskála í Ófæru með stiga
1994.
Helstu magntölur: lengd skála 55 m,
mótafletir 2.300 m2, steypustyrktarjárn
90 t og steinsteypa 920 m3.
Verki skal lokið 1. september 1994.
Útboðsgögn verða afhent hjá Vega-
gerð ríkisins á Isafirði og í Borgartúni
5, Reykjavík (aðalgjaldkera), frá og
með 11. þ.m.
Skila skalt tilboðum á sömu stöðum
fyrir kl. 14.00 þann 25. október 1993.
Vegamálastjóri