Dagblaðið Vísir - DV - 12.02.1994, Blaðsíða 13

LAUGARDAGUR 12. FEBRÚAR 1994
13
Það er út í hött að ætla að finna út
hvort vindillinn er í lagi með því að
þefa af honum. Rétta aðferðin er að
bera hann upp að eyranu og kreista
hann lítillega. Brakhljóðið gefur til
kynna hvort hann er of þurr eða í
lagi.
Fáir reykingamenn
Vafalaust leikur mörgum fotvitni á
að vita hvort það séu margir stór-
reykingamenn í klúbbnum. Sigurður
segir svo ekki vera. Aðeins örfáir í
klúbbnum reyki sígarettur en flestir
séu yfirleitt reyklausir og púi ein-
ungis vindla við sérstök tækifæri.
Þarna séu menn úr öllum starfsstétt-
um, margir þeirra „þrælfanatískir.“
Megi þar á meðal nefna lækni sem
starfi við hjartamælingar. Þessi mað-
ur líti ekki á klúbbfundina sem reyk-
ingar.
„Sjálfur var ég stórreykingamaður
þar til fyrir tæpum tveim árum. Ég
reykti sígarettur og mikið af þeim.
En svo fór ég að hugsa um heilsuna
og hætti. Ég hafði verið reyklaus í
fimm daga þegar ég fór inn á Savoy
í London. Þar komu þjónar færandi
hendi með risastóran vindlakassa.
Ég guggnaði, fékk mér vindil og pú-
aði hann. Daginn eftir langaði mig
alls ekki til að reykja. Smám saman
komst ég upp á lagið með að fá mér
vindla við góð tækifæri. Þeim sið hef
ég haldið."
Þaö væri ekki á hvers manns færi
að reykja ekta vindla daglega. Slíkir
vindlar kosta á veitingahúsum frá
700-1950 krónur stykkið. Raunar ætti
sá dýrasti að kosta 2700 ef hann væri
rétt verðlagður en þama koma til
„álagningartakmarkanir frá ÁTVR“,
eins og Sigurður orðar það. Það eru
vindlar í þessum gæðaflokkum sem
meðlimir íslenska vindlaklúbbsins
fást við á fundum sínum og því ekk-
ert tað sem menn eru að tala um.
„Dýrustu tegundina reykir maður
gjarnan á gamlárskvöld, þegar maö-
ur verður pabbi, á funmtugsafmæl-
inu eða við önnur alveg sérstök tæki-
færi,“ segir Sigurður.
Vindlafjölskyldur
Talað er um ákveðnar „vindlaíjöl-
skyldur." í þær er flokkaö eftir styrk-
leika. Síðan er notuö alþjóðleg flokk-
Komið hefur til tals mneðal klúbb-
meðlima að halda í pílagrímsferð til
einhverrar Mekka vindlaframleiðsl-
unnar. „Þaö kæmi alveg til greina
að efna til ferðar til Santa Dom-
ingo,“ segir Sigurður. „Við höfðum
látið okkur dreyma um að fá sjálfan
Zino Danidoff hingað til lands en nú
er það auðvitað útilokað mál því
hann lést fyrir skömmu. En klúbb-
meðlimir hafa geysilega mikinn
áhuga á þvi sem er að gerast í þessum
efnum og vilja gjarnan eiga mögu-
leika á aö fylgjast með því sem er að
gerast á hveijum tíma.“ -JSS
„Þetta á ekkert skylt við daglegar
reykingar. Það er ekki verið að dæla
nikótíni út um allan líkamann, því
menn reykja ekki vindlana ofan í
sig,“ segir Sigurður Kolbeinsson,
framkvæmdastjóri NIKO og formað-
ur íslenska vindlaklúbbsins. Þessi
klúbbur, sem er sá eini sinnar teg-
undar á landinu svo vitað sé, var
stofnaður í apríl 1992.
„Hann var stofnaður með það fyrir
augum að miðla nýjungum í vindla-
framleiöslu hverju sinni, icoma sam-
an á góðri stundu, kannski einu sinni
eða tvisvar á ári og reykja saman
nýjar gerðir, líkt og vínsmakkarar
prófa nýjan árgang," segir Sigurður.
„Þessi starfsemi hefur síðan þróast
vel. Það hafa verið haldnir þrír fund-
ir fr á upphafi og menn eru alltaf jafn
sælir þegar þeir hittast. Þetta er
svona 30-40 manna hópur.
Síðasti fundur, sem haldinn var í
desember, fór í það að reykja alveg
glænýja tegund sem hefur ekki enn
fengist hér en mun fást í Fríhöfninni
á næstu dögum.
Þama fengu menn sér huggulegan
drykk á undan til að væta kverkarn-
ar og komast í form. Síðan var hald-
in stutt kynning á þessari vindlateg-
und sem við vorum að prófa í fyrsta
sinn. Svo voru vindlar boðnir, skæri
látin ganga um salinn og þeir klippt-
ir. Menn sátu og nutu vindlanna um
leið og þeir hlýddu á erindi um nýja
viskítegund. Fundurinn tók um þijár
klukkustundir og á þeim tima reykti
hver maður tvo vindla og naut léttra
veitinga með.“
- segir Sigurður Kolbeinsson klúbbstjóri
Vindlar verða að geymast við 70-75% raka, ella skemmast þeir fljótt, verða þurrir og bragðvondir. Þarna er Sig-
urður með sérstaklega útbúinn vindlakassa með innbyggðu rakatæki sem heldur vindlunum mjúkum og rökum.
Sérstök skæri eru notuð til að klippa
af endanum.
Það tekur dágóða stund að kveikja
i vindlinum. Hægt er að nota sér-
stakar, langar, vaxbornar eldspýtur
sem loga lengi eða sérstakan
vindlakveikjara. Mikið atriði er að
það kvikni í öllum fletinum jafnt
Verkið fullkomnað.
DV-myndir GVA
Ég náði upphaflega í ellefu stykki en
það er farið að saxast á þá tölu. Ég
held að það séu enn til þrír vindlar
þessarar tegundar á landinu og tveir
af þeim eru hérna niöri í kassa hjá
mér. Síðast þegar ég ætlaði að reykja
svona vindil var ég að hlusta á Bubba
Mortens á Ömmu Lú. Hann hafði
aldrei höfðað til mín en þarna var
hann nýkominn frá Kúbu og sló svo-
leiðis í gegn að allt ætlaði um koll
aö keyra. Eg var svo hrifmn að ég fór
til hans og gaf honum vindilinn. Ég
var ánægðari með að Bubbi skyldi
njóta hans heldur en ég.
Klúbburinn hyggur
á pílagrímsferð
un, sem ekki verður farið út í hér,
enda of flókið aö gera henni skil í
stuttu máli.
Hver ekta vindill á sér langa sögu.
Það getur tekið 3-4 ár aö búa hann
til. Tóbaksblöðin eru látin liggja í
stöflum í marga mánuöi. Eftir því
sem þau liggja lengur og þéttar sam-
an verða þau dekkri og vindlarnir
sem búnir eru til úr þeim sterkari.
Þegar kemur að því að búa til vind-
ilinn kemur rafmagn þar hvergi við
sögu, nema þá til að lýsa upp verk-
smiðjuhúsnæðið, heldur er hann vaf-
inn í höndunum. Góður „vefjari"
vefur 6-8 vindla á klukkustund.
Kjami vindilsins er gerður úr þrem
laufum sem vafin eru þétt saman.
Síðan kemur bindingur til að halda
vindlinum saman. Loks er ysta lagiö,
sem kallað er vafningur. Valið er úr
60 mismunandi litum, sem er ærið
verk fyrir einn mann. Eftir því sem
vindilhnn er dekkri, þeim mun sterk-
ari er hann.
Þegar vindlarnir koma til dreif-
ingaraðila fara þeir í gegnum tvöfalt
gæðaeftirlit. Síðan fara þeir í 18 mán-
aða rakageymslu, þar sem er 75%
raki. Þaö er ekki fyrr en 36 mánuöum
eftir að plantan var týnd á akrinum
sem hún er orðin söluvara. Það er
afrakstur þessa langa ferlis sem með-
limir íslenska vindlaklúbbsins njóta
á góðum stundum.
Besti vindillinn
Sigurður segist muna gjörla eftir
besta vindlinum sem hann hafi reykt
enn sem komið er.
„Slíkir vindlar eru ekki framleiddir
lengur en hann er geymdur en ekki
gleymdur. Hann hét Don Pernion og
var ffamleiddur af Davidoff á Kúbu.
Nokkrir meðlimir islenska vindlaklúbbsins prófa nýjar
gerðir.
Mynd Magnús Hjörleifsson
Sigurður og eiginkona hans, Edda D. Sigurðardóttir,
ásamt vindlajöfrinum Zino Davidoff sem nú er nýlátinn.
Myndin var tekin í Cannes í Frakklandi.
f slenski vindlaklúbburinn - þar sem gæðin eru sett magninu ofar:
Á ekkert skylt við
daglegar reykingar