Dagblaðið Vísir - DV - 14.05.1994, Blaðsíða 22

22
LAUGARDAGUR 14. MAÍ1994
Sérstæð sakamál
Morð án sannana
Ræninginn sem lögreglan hafði
skotiö á lá í blóði sínu á götunni.
Hann gat varla átt langt eftir ólif-
að. Þegar aö honum var komið
hvíslaði hann lágt: „Ég er kaþól-
ikki. Sækið prest. Ég verð að tala
við hann.“
Lögregluþjónn bað nærstaddan
+ mann að gera boð eftir presti en
þá gekk fram maður og sagði: „Ég
er faðir Keane. Leyf mér að hjálpa
þér.“ Maðurinn sem lá deyjandi á
götunni greip í hönd hans og sagði:
„Ég vil játa að það var ég sem drap
John Hill lækni í september 1972.
Ég fékk tvö þúsund dali fyrir það.
Ash Robinson réð mig en milli-
göngumaðurinn var Steve Pali-
meri.“
Nú kom sjúkrabíll að og hinn
særði, Francesco Licarri, þrjátíu
og fimm ára, var fluttur burt. Hann
var látinn þegar komið var með
hann á sjúkrahús.
Faðir Patrick Keane var ekki
bundinn af þagnarheiti þar eð Lic-
arri hafði ekki skriftað fyrir hon-
um, aðeins játað á sig glæp. Keane
gat því skýrt rannsóknarlögregl-
unni frá því sem honum hafði ver-
ið sagt. I ljós kom hins vegar að
erfitt gæti reynst að sanna að Ash
Robinson hefði staðið að baki
morðinu á John Hill því milh-
göngumaöurinn, Steve Palimeri,
var ekki lengur á lífi.
Hluti forsögunnar
John Hill, kunnur lýtalæknir,
var skotinn til bana 24. september
1972 þegar hann kom að óboðnum
gesti á heimili sínu í Houston í
Texas í Bandaríkjunum. Rann-
sóknarlögreglumönnum fannst að-
stæður grunsamlegar. Var sem
innbrotið hefði verið sett á svið og
í raun hefði ætlunin aðeins verið
að ráða Hill af dögum.
Fimm árum síðar var Steve Pah-
meri skotinn til bana þar sem hann
sat undir stýri í bíl sínum og beið
eftir konu sinni. Voru þau á leið í
matarboð. Þótt Pahmeri væri af-
brotamaður tókst lögreglunni ekki
að finna neina ástæðu til morðsins.
Hún kom hins vegar fram ári síðar
þegar Liccari gerði játningu sína
fyrir föður Keane. Var þá ljóst að
tvennt gat hafa staðið aö baki
morðinu á Palimeri. Annað hvort
hefði hann reynt að kúga fé af Ash
Robinson, ellegar þá að ákveðið
hafði veriö að þagga niður i honum
af öryggisástæðum.
Upphafið að þessum atburðum
má rekja aftur til ársins 1969 þegar
Joan Hill, fædd Robinson, lést við
dularfullar aðstæður.
Ættleidd
Ash Robinson var forríkur olíu-
mihjónamæringur í Texas. Kona
hans hét Rhea og þau gátu ekki
eignast barn saman. Þau ættleiddu
því litla stúlku, Joan. Var hún
dekruð og flest látið eftir henni.
Þegar þar kom að hún hugðist gifta
sig lét Ash reisa handa henni hús
rétt við hliðina á sínu og var ekk-
ert til sparað. En umhyggja hans
fyrir dótturinni og afskiptasemi
hans af ungu hjónunum urðu til
þess að tengdasonur hans fékk nóg
og lauk hjónabandinu með skiln-
aði. Hafði það þá aðeins staðið í
fjóra mánuöi.
Eins fór um næsta hjónaband
Joan. Sá eiginmaður sýndi aðeins
meiri þolinmæði þvf hjónabandiö
stóð í hálft ár. Árið 1957 gekk Joan
svo í hjónaband í þriöja sinn og nú
með John Hill lækni. Þremur árum
síðar eignuðust þau soninn Robert.
Franskar
piparmyntur
Ekki skorti fé á heimili þeirra
Joan og Johns. Hann hafði ætlað
sér að stunda hjartaskurðlækning-
ar en gerðist nú lýtalæknir. Það
færði honum meiri tekjur og jók
fjárhagslegt sjálfstæði hans. En á
sjöunda áratugnum komu upp erf-
iðleikar í hjónabandinu og árið 1969
kynntist John Ann Kurth, sem var
þá fjörutíu og tveggja ára, og varð
ástfanginn af henni.
Þegar Joan komst að því að mað-
ur hennar var farinn að halda
framhjá henni setti hún honum
úrslitakosti. Annað hvort segði
hann skihð við hjákonuna eða færi
af heimilinu. Hótaði hún því að þá
fengi hann aldrei að sjá son sinn
framar. John Hill valdi fyrri kost-
inn, í orði, en hélt áfram að hitta
Ann á laun.
í mars 1969 gaf John konu sinni
öskju með frönskum piparmynt-
um. Gerðist það í viðurvist nokk-
urra vina þeirra hjóna. Rétt á eftir
varð Joan lasin og fór í rúmiö.
Nokkrum dögum síðar kom ein
vinkvenna hennar, Effie Green, í
heimsókn til hennar og fann hana
þá eina, veika og matarlausa í
óhreinu rúminu. Var Joan í skyndi
flutt á sjúkrahús og greindist þar
með matareitrun. Um nóttina bil-
uðu nýrun og fyrir dögun var hún
látin.
Horfin líffæri
Lög kveða svo á um aö í tilvikum
sem þessum skuh fara fram krufn-
ing. HUl læknir gaf hins vegar fyr-
irmæli um að hk konu hans skyldi
smurt. Það leiddi aftur til þess að
krufningin gaf ekki nægilega skýr-
ar niðurstöður og var dánarorsök
loks skráð sem lifrarbólga. Var Jo-
an síðan jarðsett.
En Ash Robinson var ekki
ánægður. Hann hafði fétt af
frönsku piparmyntunum og vissi
að Joan var ein um að hafa borðað
þær. Hann réð því frægasta sjúk-
dómafræðing Bandaríkjanna á
þeim tíma, dr. MUton Helpern, tU
að reyna að fmna svar við þeim
spurningum sem hann taldi ekkert
svar hefði fengist við.
Dr. Helpern sagðist þurfa að fá
leyfi tU að grafa upp lík Joan, ætti
hann að geta tekið rannsóknina að
sér, og var það veitt. Þá kom í ljós
að einhver hafði orðið fyrri tU. í
líkið vantaði heUánn og ýmis líf-
færi og því gat dr. Helpern ekkert
gert.
„Ég geri það sjálfur"
Ash Robinson þóttist sannfærður
um að tengdasonur hans, John HiU
læknir, hefði myrt Joan. Hann
reyndi að fá hann ákærðan fyrir
morðið en opinberir aðilar bentu á
að það yrði ekki tU neins því engar
sannanir lægju fyrir í málinu. Þá
lét Ash sér um munn fara orð sem
rifjuð voru upp eftir játningu Lic-
arris við fóður Keane:
„Ef lögum verður ekki komið yfir
þennan óþokka mun ég sjá um
hann sjálfur!"
Þegar hér var komið sögu hafði
John Hill kvænst Ann Kurth. Hann
komst hins vegar brátt aö því að
þar höfðu honum orðið á mikU
mistök og fór hann nú fram á skUn-
að. Ann brást hin versta við, fór tU
lögreglunnar og sagði að John hefði
játað fyrir sér að hafa myrt fyrri
konu sína, Joan. Hann hefði hins
vegar haft á orði að enginn gæti
nokkru sinni sannað það.
Málaferli
Ash Robinson fékk nú dr. Hel-
pern tU að gefa út yfirlýsingu þess
efnis aö bjarga hefði mátt lífi Joan
hefði hún verið flutt á sjúkrahús
strax eftir að hún veiktist. Var hug-
myndin sú að fá John HUl dæmdan
fyrir „morð vegna vanrækslu".
John Hill.
Ann Kurth.
Connie Loesch.
GaUinn var bara sá að engin lög
náöu yfir shkt athæfi. John HUl
lækni var engu að síður stefnt fyrir
rétt og var ætlunin að reyna að fá
hann dæmdan á grundvelU vitnis-
burðar Ann en hún gekk svo langt
í hatursfullum ummælum sínum
um mann sinn fyrrverandi að mál-
ið féU um sjálft sig. Var nú hafinn
undirbúningur að nýrri málssókn
og hófst hún í febrúar 1971. Urðu
málalok þau að hinn ákærði var
sýknaður.
Árið eftir kom John Hill læknir
til lögreglunnar og sagðist hafa
fengið nafnlausa ábendingu þess
efnis að Ash Robinson hefði heitið
tíu þúsund dölum þeim sem réði
Hill af dögum.
Morðió
24. september það sama ár var
John Hill skotinn af manni sem var
tahnn innbrotsþjófur. Eins og fyrr
segir þóttu aðstæður grunsamlegar
og kom fram sú tUgáta að um af-
töku hefði verið að ræöa. Það sem
renndi stoðum undir þá kenningu,
ásamt öðru, var að þriðja kona
Johns, Connie Loesch - en henni
hafði hann kvænst nokkru eftir lok
málaferlanna - kom að gestinum
óboðna og sá hann skjóta mann
sinn. Morðinginn lyfti hins vegar
ekki fingri gegn henni.
Þegar Ash Robinson var sagt frá
morðinu sagði hann: „Þetta er
besta frétt sem ég hef fengið árum
saman. Heimurinn verður betri
þegar þessi óþokki er kominn í
jörðina.“
Lyktirnar
Þegar Licarri gerði játningu sína
voru skýrslur um óleystu málin
enn á ný teknar út úr skjalaskáp-
um rannsóknarlögreglunnar. Var
Ash Robinson.
ljóst að yfirheyra yrði Ash Robrn-
son. En hann lét engan bilbug á sér
fmna og svaraði rannsóknarlög-
reglumönnunum meðal annars á
þennan hátt:
„Ef þið haldið að þið getið lögsótt
mig þá skuluð þið gera það. Þið
getið ef til vill höfðað mál af því
að ég lét mér um munn fara að ég
væri ánægður yfir því að maðurinn
sem myrti dóttur mína skuh vera
dáinn. En slíkt mun þó ekki vera
bannaö. En ef þið haldið að ég hafi
myrt hann skuluð þið sanna það.“
Rannsóknarlögreglumennirnir
komu saman til skrafs og ráða-
gerða. Hver var staðan? Francesco
Liccari var dáinn. Steve Palimeri,
meintur miUigöngumaður um
moröið á John HiU, hafði verið
skotinn í bU sínum. Yrði lagt til við
saksóknara að mál yrði höföað á
hendur Ash Robinson yrði ákæran
að byggjast á líkum og fullyröing-
um sem góður verjandi yrði ekki í
miklum vanda með að sýna fram á
að nægðu hvergi nærri til sakfell-
ingar.
Málsskjölunum var enn á ný
stungið í skápana til geymslu og
allar hugmyndir og frekari rann-
sókn lagðar á fúlluna.