Dagur - 17.12.1956, Page 18

18
JÓLABLAÐ DAGS
minnar að taka á móti þessum
óvæntu gestum.
Skiptu sér á bæina.
Næsta dag var allgott veður og
fóru skipsmenn þá á strandstaðinn
til eftirlits, en gátu lítið aðhafzt
fyrir brimi. Þá var mönnunum ráð-
stafað til frekari dvalar á næstu
bæjum. 4 voru áfram á Hellu, 2 á
Krossum og 2 á Stóru-Hámundar-
sttíðum. Þarna dvtíldu þeir um viku
tíma.
Nú var unnið að því að rannsaka
skipið. Reyndist það ekki mikið
brotið, en botn beyglaður. Til tals
kom að reyna að ná því út og flytja
til Akureyrar. I'allið var þó frá því.
Næst var þá að bjarga úr javí tíllu
lausiegu, svo sem seglum, ktíðlum
og fleiru.
Uppboðið.
Þann 14. okt. fór svo fram upp-
boð á tíllu, sem bjargað var úr skip-
inu. Var það mikið uppboð. Stein-
grímur Jónsson, sýslumaður, stjórn-
aði uppboðinu. Þetta var fyrsta
embættisverk hans hér í hreppi, því
að hann tók við sýslumannsembætt-
inu á þessu ári. Steingrímur gekk
riisklega að verki, var kátur og
fjörugur. Þegar hann ætlaði að
bjóða upp eitt stórseglið, sem breitt
hafði verið ur á jtírðina, svo að
menn sæju, hvort það væri ógallað,
vildi svo til að Bjtírn Líndal, ltígfr.,
sem þarna var ásamt fleiri fyrir-
mtínnum á Akureyri, stóð á segl-
inu. Sýslumaður kallar þá: ,,Upp
með seglið, en niður með Líndal!“
Siðast var skipsskrokkurinn boð-
inn upp. Fór hann á kr. 2.300.00.
Nokkrir menn hér í hreppi og
úr Svarfaðardal htífðu þá komið sér
saman um að kaupa skipið og
mynduðu hlutafélag. Hluthafar
varu 10. Vegna ]>ess að skipskrokk-
urinn var úr járni var verðmæti
hans lítið. Mótorvélin var mesta
verðmætið, en ekki varð ni'i hlaupið
að því að ná henni úr skipinu, þar
sem það var, því að sjór var kominn
í vélarrúmið. Reynt var að draga
skipið nær landi með.spilkrafti, en
það fullnægði ekki.
Skipið skorið sundur.
Það ráð var þá tekið að kaupa
logsuðutæki. Með þeim var skipið
hlutað sundur og afturhlutinn með
vélinni dreginn á land. Þá náðist
vélin, scm var tveggja silindra, 125
hestöfl. Vélina keypti Ásgeir Pét-
ursson, kaupmaður, Akureyri, fyrir
kr. 10.000.00. Farmur skipsins, salt-
ið sem eftir var í því, ónýttist allt.
Allmörg föt af steinolíu, tilheyr-
andi vélinni, náðust úr skipinu.
Mikil vinna fór í það að bjarga
vélinni og tíðru úr skipinu. Að vísu
var verkakaup ekki hátt þá, aðeins
greiddir 50 aurar á klukkustund,
jafngilti það 1 kg. af steinolíu, sem
enn var dýr eftir heimsófriðinn.
Voru þetta óhagstæð hlutftíll fyrir
verkamanninn. Hluthafarnir htífðu
ekki heldur teljandi hag af kaupun-
um, því að mikinn útbúnað þurfti
við að draga skipið að landi og ná
úr því vélinni. Um helmingur olí-
unnar fór líka forgtírðum í sjóinn,
er annar geymirinn laskaðist nótt-
ina áður en átti að ná olíunni.
Strandmennirnir fóru héðan til
Akureyrar og þaðan til Reykjavík-
ur, og svo áfram til Danmerkur.
Nokkru eftir komu þeirra til
Danmerkur, barst konu minni bréf
frá þeim, sem hjá okkur dvtíldu, og
voru þeir mjtíg þakklátir fyrir mót-
ttíkurnar og aðbiiðina. Þeir stígðu
0 O
að dvtílin hér á bæjunum hefði
verið ólík því, sem sumir þeirra
hefðu átt við að búa, er þeir urðu
skipreika við Skotlandsstrendur
nokkru áður.
Danirnir fjórir, sem voru á Hellu,
voru allir á bezta aldri, kátir og
StejniÖ, siöuslu leifar af Rigmor.
fjtírugir. Vegna þess að þetta var í
sláturtíðinni var borið fyrir þá nýtt
slátur. Ekki htífðu þeir borðað það
áður. Þeir voru því hikandi við það
fyrst, en svo fór, að þeir voru orðnir
sólgnir í það, sérstaklega ef rúsínur
voru í því, óg stígðust þeir mundu
sakna þess.
Það er gleðiefni að þessu strandi
fylgdu engin slys, en ekki er nú
ætíð svo. Það er líka ánægjulegt að
geta bugað góðu að þeim, sem í
hrakningum lenda.