Dagur - 22.12.1969, Blaðsíða 30

30
I
JÓLABLAÐ DAGS
urinn sein bíííor, og óðnr sem bíllinn
komur í sjónmál koma nokkrir drenglr
hlaupandi á móti. Þessu er ég ekki
óvanur og þar.f það c'kki að boða neitt
sérstakt, en nú kemur einnig önnur
stúlkan sem gætti hópsins, hlaupandi.
Strax og bíllinn stöðvast berast hinar
slæmu fréttir. Tveir drengir sem ekki
komust í fyrstu ferð eru lagðir á strok
og stefndu í átt að Jökulsárgíjúfri. Þcir
höfðu reiðzt yfir því að fá ekki að fara
rríeð í fyrstu ferð, og höfðu orð á að
þeir skildu hefna sín á ok’kur. Já, þann-
ig geta litlir drengir bæði verið skap-
miklir og framkvæmdasamir.
Persónulega verður mér afar mikið
um þetta, og í huga mér hrópa ég til
Guðs míns og bið hann að færa mér
drengina aftur heila á húfi.
Nú er undirbúin leit með þeim sem
eru þarna, og má vel nota þessa stóru
stráka til hjálpar. Einnig er skilin eftir
orðsending til bílanna sem myndu
koma innan tíðar, og sagt í hvaða átt
nrundi leitað. Þá var einn mög.uJeiki, að
drengirnir mundu reyna að fela sig,
ckkí mjög fjarri. Leitinni var því hagað
þannig, að svæðið sem leitað var, var
eins og rakað, þ. e. a. s. að við gengum
það þétt að við mundu/m ekki geta
gengið framhjá drengjunum eða þeir
falið sig með góðu móti án þess að verða
séðir. Sjálfur hafði ég góða flautu sem
ég blés í öðru hvoru, og kom í ljós
seinna að strokumenn höfðu heyrt í
flautunni, en ekki gefið sig fram.
Innan tíðar komu fólksbílarnir og
þeir sem í þeim voru tóku strax þátt í
leitinni og var ákveðið að leita visst
svæði og þá sky.ldu allir mætast á hól,
sem tiltekinn var.
Þcgar leit á þessu svæði var lokið,
komu allir sa-man, mcirg okkar höfðu
hlaupið mi'kið, þegar okkur fannst við
grilla í eitthvað, sem svo reyndist allt
annað en drengimir. Nú voru líka
drengirnir farnir að þreytast, og fannst
ökkur því rétt að fara heirn með þá, en
hinir fuUorðnu héldu áfram leitinni.
Jafnframt var ákveðið að reynt yrði
að fá menn úr sveitinni, sem þarna
væru kunnugir, að hjálpa til við leit.
Það voru því daprir drengir sem ég
flutti heim í jeppanum og virtust þeir
aliir gera sér mjög vel grein fyrir þeirri
hættu sem félagar þeirra væru í, og
einnig hversu mikil óþægindi fylgdu
þessu.
Heima á Ástjörn ríkti einnig þögn
yfir þessum slæmu fréttum, og heyrð-
ist varla nokkur mælia orð. Þessi dagur
sem hafði í alla staði verið svo
skemmtilegur var allt í einu orðinn
dapur og drungalegur. Ég bað nú
drengina að fá sér að borða og síðan
Skyldu allir fara að hátta, en klukkan
var nú að verða átta. Sjálfur hafði ég
vart matarlyst, þó fékk ég mér smá
hressingu til að vera betur undirbúinn
þá erfiðleika, sem kynnu að vera fram-
undan.
Þessi dagur hafði gefið bændunum