Dagblaðið Vísir - DV - 02.12.1995, Síða 26

26
LAUGARDAGUR 2. DESEMBER 1995
Er orðinn meiri Dalvík-
ingur en Norðfirðingur
- segir Kristján Aðalsteinsson, framkvæmdastjóri Sæplasts hf. á Dalvík
Gylfi Kristjánsson, DV, Akureyri:
„Þeirri spurningu hvort ég væri
orðinn Dalvíkingur svaraði ég
þannig fyrstu 10 árin sem ég var hér
þannig að það myndi koma að því
en ég yrði aldrei Svarfdælingur. I
dag er ég orðinn meiri Dalvíkingur
en Norðfirðingur þótt ég tali enn um
að fara heim þegar ég á við að fara
til Norðfjarðar," segir Kristján Aðal-
steinsson, framkvæmdastjóri Sæ-
plasts hf. á Dalvík. Það fyrirtæki er
í hópi fyrirtækja á landsbyggðinni
sem reglulega hafa verið sagðar af
jákvæðar fréttir undanfarin ár,
enda hefur fyrirtækið spjarað sig
vel 4 þeim 11 árum sem liðin eru frá
því það var flutt frá Garðabæ.
Fyrstu átta árin sem fyrirtækið
starfaði á Dalvik var Pétur Reimars-
son framkvæmdastjóri þess og flest-
ir Dalvíkingar eru á því máli að Pét-
ur eigi mikinn heiður skilinn fyrir
það starf sem hann skilaði við upp-
byggingu fyrirtækisins. Þeir eru
einnig sammála um það að Kristján
hafi haldið vel á spöðunum frá því
hann settist í framkvæmdastjóra-
stólinn og fyrirtækið er í örum vexti
og bætir sífelit við sig á mörkuðum
erlendis.
Kom til kennslustarfa
Eins og lesa má úr orðum Krist-
jáns hér að framan kemur hann frá
Norðfirði þar sem hann er fæddur
og uppalinn. „Ég kom hingað til Dal-
víkur árið 1977 sem kennari við
grunnskólann og starfaði þar í 10 ár,
við kennslu, sem yfirkennari og
skólastjóri í afleysingum. Árið 1987
réðst ég svo til Sæplasts sem sölu-
og markaðsstjóri. Ég hafði fylgst vel
með uppbyggingu fyrirtækisins og
fannst spennandi að ráðast til starfa
við það.
Það má segja að starfsemi
Sæplasts tengist þeim hlutum sem
ég ólst upp við í sjávarplássi austur
á landi þar sem allt snerist um fisk.
Ég byrjaði ungur að vinna í fiski og
á mínum skólaárum var ég ávaUt til
sjós. Þar kynntist ég þeim hlutum
sem Sæplast er nú að framleiða þótt
þeir hafi í þá daga verið öðruvísi en
nú er orðið.“
Margir hafa trú
á fyrirtækinu
„Þegar Pétur Reimarssón ákvað
að yfirgefa fyrirtækið árið 1991 og
flytja suður á land var mér boðið að
'taka við starfi hans. Ég taldi mig
vera búinn að fá þá reynslu af störf-
um mínum við hlið hans að ég gæti
tekið við af honum og það varð úr.
Það hefur verið ákaflega gaman
að taka þátt í rekstri fyrirtækis sem
gengur vel eins og rekstur Sæplasts
hefur gert. Reyndar hafa menn sagt
við mig að enn eigi ég eftir að
spreyta mig við reksturinn í mót-
vindi en þau orð koma reyndar
helst frá mönnum sem hafa ekki þá
trú á fyrirtækinu sem staða þess
gefur tilefni til. Ég hef einnig rekiö
mig á það og heyrt af því að á hluta-
bréfamarkaði líti sumir til þess aö
Sæplast sé einungis lítið fyrirtæki á
landsbyggðinni, lítil bóla sem muni
springa einn góðan veðurdag.
En sem betur fer eru þeir margir,
og reyndar fleiri, sem hafa trú á fyr-
irtækinu og vilja hag þess sem mest-
an, og þar vil ég síst af öllu undan-
skilja starfsmennina. Þeirra hugur
til fyrirtækisins sést e.t.v. einna
best á því að 11 árum eftir að fyrir-
tækið hóf starfsemi hér á Dalvík er
meðalstarfsaldur um 30 starfs-
manna í fyrirtækinu 6-8 ár og fjórir
menn hafa starfað hér frá upphafi."
Jákvæðar fráttir
„Ég hef oft svarað þeirri spurn-
ingu hvernig hægt sé að reka svona
fyrirtæki í litlu sveitarfélagi á
landsbyggðinni þannig að það sé
betra en að reka sams konar fyrir-
tæki í Reykjavík, bæði hvað varðar
aðföng og þjónustu, og við spörum
okkur mikinn tíma vegna þess að
vegalengdir eru ekki miklar.
Þar sem Sæplast er fyrirtæki á
hlutabréfamarkaði er það einn hluti
af mínu starfi að koma á framfæri
fréttum af gangi þess. Þær fréttir
hafa undantekningarlaust verið já-
kvæðar og ekki laust við að sumum
finnist alltaf vera um sömu gömlu
tugguna að ræða. En meðan stað-
reyndirnar eru eins og þær eru þá
verða upplýsingarnar á þann veg en
ekki öðruvísi," segir Kristján.Eins
og fram kemur hér á síðunni voru
hluthafar í Sæplasti hf. í fyrstu um
20 talsins. Fyrirtækið var síðan opn-
að og sett á almennan hlutabréfa-
markað og nú eru hluthafar 430 tals-
ins. Þeir stærstu eru Bliki hf. á Dal-
vík og þrotabú Jóns Friðrikssonar
sem eiga hvor um sig 10,5%. Aðrir í
hópi 10 stærstu hluthafa eru Auð-
lind hf., Þróunarfélag íslands hf.,
Valdimar Snorrason, Silfurþing hf.,
Ottó Jakobsson, Hallgrímur Hreins-
son, Lífeyrissjóður Norðurlands og
Baldvin Magnússon. Alls eiga þessir
10 aðilar rúmlega 52% hlutafjár.
Nýr samningur
Sæplast hefur um árabil selt stór-
an hluta framleiðslu sinnar erlend-
is. Sem dæmi um það má nefna að á
4 síðustu árum hefur Sæplast gert
samninga við 3 stór útgerðarfyrir-
tæki á Britanníuskaga og 20-30 tog-
arar á því svæði nota nú fiskikör frá
Sæplasti. Síðasti sölusamningurinn
erlendis er glænýr en hann var við
útgerðarfyrirtæki í Frakklandi um
sölu á fiskikerum fyrir 4 togara. Um
er að ræða 1800 ker sem lætur nærri
að vera það magn sem framleitt var
í Sæplasti fyrsta árið eftir að fyrir-
tækið hóf starfsemi á Dalvík árið
Húsnæði Sæplasts hf. á Dalvik er ný
og myndarleg bygging sem fyrirtæk-
ið er að sprengja utan af sér. Farið
er að huga að frekari byggingar-
framkvæmdum.
Það má líkja þessu við ævintýri
Gylfi Kristjánsson, DV, Akureyri:
„Frá stofnun fyrirtækisins hefur
verið ákaflega skemmtilegt að starfa
hér og vissulega má líkja framgangi
þess við ævintýri. Fyrstu 6-7 árin
voru þó ævintýralegust því þá sáum
við framleiðsluna tvöfaldast frá ári
til árs á hverju ári. Menn stukku
hæð sína í loft upp ef okkur barst
pöntun upp á 30 ker en slíkt þykja
engin tíðindi í dag,“ segir Jón Gunn-
arsson, framleiðslustjóri hjá
Sæplasti hf. á Dalvík, en hann er
einn þeirra sem hafa starfað við fyr-
irtækið frá því það var flutt til Dal-
vikur árið 1984. Jón var einn 20
hluthafa sem keyptu fyrirtækiö til
Dalvíkur en í dag eru hluthafar hins
vegar orðnir á fimmta hundrað tals-
ins.
„Ég haíði ásamt öðrum verið í út-
gerð og fiskvinnslu, við gerðum út
50 tpnna bát og unnum aflann i salt
og skreið. Útgerðin er hins vegar
fallvölt, við vorum hættir henni og
ég var að huga að framtíðinni þegar
sú staða kom upp að hægt væri að
kaupa Sæplast frá Garðabæ og flytja
fyrirtækið hingað til Dalvíkur," seg-
ir Jón.
Ávallt hagnaður
Rekstur fyrirtækisins hafði ein-
hverra hluta vegna ekki gengið vel í
Garðabænum og það var fyrir frum-
kvæði Iðnþróunarfélags Eyjafjarðar
að ráðist var i kaup á því og að
flyfja það til Dalvíkur. Dalvíking-
arnir héldu suður þegar kaupin
höfðu verið gerð og ráku fyrirtækið
í Garðabænum fyrstu mánuðina á
hana. Við eigum möguleika á að
auka framleiðsluna verulega án
þess að bæta við vélbúnaði og án
mikils tilkostnaðar en ég neita því
ekki að menn eru einnig farnir að
horfa til stækkunar verksmiðjunn-
ar.
Fyrirtækið var upphaflega í 280
fermetra húsnæði en tveimur árum
síðar, eða 1987, var byggt myndar-
lega við. Svo fór að sú viðbygging
sem þá átti að koma upp nægði okk-
ur afls ekki og því var aukið við á
framkvæmdatímanum og byggt enn
frekar. Nú eru menn aftur farnir að
huga að stækkun og er undirbún-
ingsvinna vegna þess komin í
gang.“
Heppnir með starfsfólk
Fiskikerin eru burðarásinn í
framleiðslu Sæplasts. Þar er þó
einnig önnur framleiðsla, s.s. á trofl-
kúlum, vörubrettum, rotþróm og
plastkörum, svo eitthvað sé nefnt.
Þessi framleiðsla gengur vel en Jón
segir að vegna eftirspurnarinnar
hafi fiskikerin haft forgang í fram-
leiðslunni.
„Ég tel að ástæða velgengni fyrir-
tækisins liggi í nokkrum þáttum.
Við vorum heppnir með þann hóp
sem að þessu stóð í upphafi, við vor-
um sérlega heppnir að hafa Pétur
Reimarsson sem framkvæmdastjóra
á uppbyggingarárum fyrirtækisins
og við höfum haft úrvals mannskap
hér í vinnu. Þetta held ég að sé rót-
in að því hvemig til hefur tekist,“
segir Jón Gunnarsson.
- segir Jón Gunnarsson, framleiðslustjóri Sæplasts hf.
meðan þeir
voru að afla
sér kunnáttu
varðandi
reksturinn.
„Ég vann
viö fram-
leiðsluna
fyrstu árin
en þegar
þetta tók að
vaxa fór ég
út af vöktum
og gerðist
framleiðslu-
stjóri,“ segir
Jón. Hann
segir fyrir-
tækið hafa
gengið vel
alla tíð og
það hafi
ávallt skilað
þokkalegum
hagnaði.
„Við höfum
aldrei mætt
öðru en vel-
vild og ég tel
að það hafi
að hluta til
skapað fyrir-
tækinu góða
ímynd að við
einbeittum
okkur að útflutningi strax í upphafi.
Inni í fyrirtækinu sjálfu höfum
við lagt á það mikla áherslu að
skapa gott andrúmsloft meðal þeirra
sem þar vinna. Þá hefur verið lögð
áhersla á að aöbúnaður starfs-
manna sé góður og ég held að öllum
sem hér starfa líði vel.“
fyrirtæk-
inu. „Þetta
þekktist
áður fyrr á
um tveggja
ára tíma-
bili og þá
var ekki
stoppað
nema á
allra helstu
hátíðisdög-
um. Nú er
það sama
fram und-
og við
blasir að
unnið
verði alla
daga næstu
mánuðina
sem má
vinna. Ég
ekki
annað en
þetta verði
svona fram
í febrúar
eða mars
í upphafi
vorum við
að fram-
leiða 1800
fiskiker á
ári og þótti gott. Sem dæmi um
hversu starfsemin hefur aukist má
nefna að nú vorum við að fá eina
pöntun frá Frakklandi sem nemur
nákvæmlega þessu magni. Fram-
leiðslugetan er margfóld miðað við
það sem áður var þótt nú þurfi að
huga enn frekar að því að auka
Jón Gunnarsson, framleiðslustjóri Sæplasts hf., við vélasamstæðuna sem framleiðir
fiskikerin. DV-mynd gk
Unnið alla daga
Frá því í byrjun ágústmánaðar
hefur verið unnið hvem einasta dag
í Sæplasti og ávallt á þremur 8 tíma
vöktum eða allan sólarhringinn.
-Jón segir að þetta sé reyndar ekki í
fyrsta skipti sem slíkt hafi gerst í