Dagblaðið Vísir - DV - 13.02.1996, Blaðsíða 14

i4 tilveran
ÞRIÐJUDAGUR 13. FEBRÚAR 1996 3
hHH
Gleðin skein úr rjóðum andlitum
litlu barnanna í íþróttahúsinu
Smáranum í Kópavogi þegar blaða-
mann og ljósmyndara DV bar að
garði. Pínulitlir stubbar klifruðu í
rimlum, príluðu yfir planka og fóru
kollhnís einbeittir á svip. Við vor-
um stödd í leikfimisal þar sem
þriggja til sex ára börn stunduðu
sitt „eróbikk". Þessi börn áttu ekki
í neinum vandræðum með að ganga
á jafnvægisslá og undir prik auk
ýmissa annarra þrauta sem lagðar
voru fyrir þau. Þau tilheyra ekki
þeim hópi barna sem hafa þarf
áhyggjur af vegna hreyfingarleysis,
eins og oft hefur verið talað um.
Leikfimin í Smáranum er fram-
tak Antons Bjarnasonar, lektors í
íþróttafræðum, og ekki var annað
að sjá en hann skemmti sér jafn vel
og börnin.
Útileikir liðin tíð
„Börn á leikskólaaldri hreyfa sig
allt of lítið því þau eru borin út í bíl
og aldrei látin ganga eða
hlaupa. Útileikir eru
líka liðin tíð. Vin
sældir leikfim
innar hafa
farið fram
úr öllum
Leikurinn i
„Leikurinn er í fyrirrúmi
og við reynum ekki að
kenna þeim að gera réttan
kollhnís. Þau gera æfing-
arnar eins og þau vilja. í
Sum barnanna gátu Æ
varla hreyft sig og Æ
voru lokuð og feimin Æl
þegar þau komu
hingað fyrst. Núna Æ
hefur þeim aukist a|
kjarkur og þor og H
þau eru til í allt.
Meirihluti þess- ÆB
■Hk ara barna er Æ
Mé ekki byrjaður í @
V grunnskólan-

björtustu vonum hjá okkur og
foreldrar eru ekki síður ánægð
ir en börnin. Þau hamast þang-
að til þau fara og eru orðin
kófsveitt," segir Anton.
Leikfimi barnanna er
tvisvar í viku, á miðvikudög-
um og laugardögum. Þau börn
sem stunda leikfimina eru
að nálgast eitt hundrað
og að sögn foreldra
eru þau farin að
bíða spennt eft-
ir leikfim-
inni.
um en þar
fá börnin bara tvo
tíma í viku í leik-
fimi. Það er svo
margt sem breyt-
ist hjá þeim við
að hreyfa sig.
Þau þora
kannski ekki
að vera með
til að byrja
með en
verða frjáls
og ófeimin
við að taka
þátt. Fram-
for barn-
anna er
augljós
og
hreyfi-
geta
þeirra
eykst
mikið,“
segir Ant-
Anton Bjarnason er frumkvöðull að leikfimitfmum
barna undir grunnskólaaldri. DV-myndir BG
Þetta er rosalega gaman
„Þetta er rosalega gaman,“ sögðu
þau Fanney Benjamínsdóttir, fimm
ára, og Kristján Hafþórsson við
blaðamann en máttu svo ekkert
vera að því að tala því þau ætluðu í
kollhnís. Kristján rúllaði út af dýn-
unni í öllum ákafanuin og jánkaði
því þegar hann var spurður hvort
pabbi kæmi alltaf með. honum.
Fanney sagðist fara í leikfimi
tvisvar í viku og hún sýndi sömu-
leiðis mikla færni í kollhnísnum.
Þau skildu hvorugt hvað þessi
blaðamaður var að trufla þau í miðj-
um leiknum og voru ólm í að halda
áfram. „Komdu, pabbi, drífum okk-
ur,“ sagði Kristján og var þar með
rokinn upp á jafnvægisplanka. -em
Foreldrar eru ánægðir:
Börnin fá útrás og
príla minna heima
wmss:
íslensk börn:
Feit, stirð
og úthaldslaus
Hvað skyldi reka foreldrana með
börnin til þess að taka þátt í þessari
nýjung. Margar ástæður liggja að-
baki en algengast er að foreldrarnir
séu að huga að hreyfingu barnanna.
„Sonur minn er þriggja og hálfs
árs og hann hefur mjög gaman af
þessu. Hann byrjaði í leikfiminni
fyrir jól og er strax byrjaður að
breytast. Hann fær mikla hreyfingu
og aukna orku út úr þessu. Mér
finnst hann líka tileinka sér það
sem hann lærir hér í leik
sínum fyrir utan leikfimisalinn.
Ásamt vinkonu sinni setur hann
upp brautir heima eins og gert er
hér,“ segir Soffía Guðmundsdóttir.
Linda Káradóttir segir að fimm
ára dóttir sín hafi líka verið í leik-
fimi í fyrra og líkað vel. „Mér finnst
þetta mjög gott framtak. Dóttir mín
fær að vera ein i þessu, hún vill
ekki að ég labbi með sér hringinn.
Þetta eykur sjálfstæði hennar og
eykur jafnvægið. Þor hennar hefur
aukist þar sem hún þorir nú að
stökkva og labba yfir plankana,"
„Að mínu mati er nauðsynlegt að
fara með börnin í leikflmi til að þau
fái hreyfingu og útrás. Ég á þriggja,
og fjögurra og hálfs árs gömul börn.
Þau voru alltaf að príla i sófanum
heima og láta öllum illum látum.
Nú fá þau útrás hér og príla
minna heima,“ segir
Ingveldur Sæv-
arsdóttir.
Flestar rannsóknir sýna að ís-
lensk börn eru orðin of feit, stirð og
úthaldslaus. Mikið er talað um að
þau hangi alla daga yfir sjónvarp-
inu og fái ekki nægilegt súrefni í
formi útileikja. Sjónvarpið er svo
sem góð barnapía hluta úr degi en
öllu má ofgera.
Hver man ekki eftir endalausum
útileikjum í skólanum og á kvöldin?
í frímínútum var farið í ýmiss kon-
ar hópleiki á borð við yfir, snú-snú
á sumrin, parís, fótbolta eða eitt-
hvað annað. Þessir tímar eru liðnir
og ný kynslóð barna hefur aldrei
heyrt á þessa leiki minnst og börn
eru nánast hætt að leika sér úti í
Reykjavík. Börn úti á landi leika sér
enn þá úti og blaðamaður hefur
heimildir fyrir því að sums staðar á
Hvalfjarðarströnd sjáist bömin ekki
inni í húsi nema þegar þau þurfa að
fara afsíðis eða fylla magann. Þessi
börn hafa hreyfigetu á borð við þá
sem við höfðum þegar við vorum lít-
il. -em
-em
- segir Anton Bjarnason lektor
Stubbaleikfimi í Kópavoginum:
Eykur kjark og
þor