Dagblaðið Vísir - DV - 20.07.1996, Blaðsíða 22

22 sérstæð sakamál
LAÚGARDAGUR 20. JÚLÍ 1996 JLlV
í moröæðinu gleymdu þeir félag-
ar hinni upphaflegu áætlun, það er
barneignunum sem áttu að tryggja
vöxt og viðgang samtakanna. At-
burðirnir í neðanjarðarbyrginu
urðu, að sögn lögreglu, smám sam-
an nær ólýsanlegir, en þegar hér
var komið ákváðu þeir Lake og Ng
að festa þá á myndband. Til þess
skorti þá hins vegar tæki, og þá fóru
þeir að svipast um eftir þeim. Brátt
varð þeim ljóst að kunnur sjón-
varpsmyndatökumaður, Harvey
Dubbs, bjó um stundarfjórð-
ungsakstur frá býlinu.
Lake og Ng vopnuðust, óku að
heimili Dubbs og réðust inn. Þar
stálu þeir dýrum myndatökubúnaði
og tóku Dubbs, konu hans og hálfs
annars árs gamlan son þeirra með.
Enn fleiri voðaverk
Þegar komið var á býlið myrtu
tvímenningarnir fyrst Dubbs en síð-
an litla drenginn. Þá nauðguðu þeir
konu Hubbs, pyntuðu hana síðan og
myrtu. Líkið hlutuðu þeir í sundur.
Fyrir kom að Lake og Ng héldu
konum í byrginu vikum saman
áður en þeir myrtu þær. Var þeim
misboðið hvað eftir annaö og
stöðugt stækkaði myndbandasafnið.
En þeir fengu ekki nóg af morðum,
heldur var sem drápin hefðu öfug
áhrif. Þar kom að Lake og Ng fannst
tími til kominn að hefna sín á kyn-
hverfum, sem þeir höfðu mikla
andúð á. Fóru þeir því stundum til
San Francisco og myrtu homma.
Meðal fórnardýranna voru einn
kunnasti plötusnúður borgarinnar,
Don Giuletti, og vinur hans, Mich-
ael Carrol.
Helgi eina 1985 var Robin nokkur
Stapley í heimsókn hjá vinafólki
sínu, Lonnie og Brendu Bond. Þau
voru næstu nágrannar morðingj-
anna í skóginum. Meðan fólkið sat
og snæddi kvöldverð réðust þeir
Lake og Ng inn á heimilið, vopnað-
ir vélbyssum, og neyddu fólkið með
sér til neðanjarðarbyrgisins. Þar
myrtu þeir Stapley, Bonds-hjónin og
nýfæddan son þeirra.
Á einu myndbandanna sáu rann-
sóknarlögreglumennirnir Brendu
Bond biðja tvímenningana um að
hlífa lífi sonarins en án árangurs.
Leitin mikla
og framsalið
Mánuði eftir að Lake stytti sér
aldur með eiturpillunni og meðan
flett var ofan af hverju morðinu á
fætur öðru stóð áköf leit að Charles
Ng. Ættingjar hinna myrtu hrópuðu
á réttlæti, en það var sem jörðin
hefði gleypt Ng. Þótt hann væri eft-
irlýstur um öll Bandaríkin og
myndir af honum á fjölda lögreglu-
stöðva fékkst engin vísbending um
hvar hann var.
Mánuðimir urðu að árum og það
leit út fyrir að allar vonir um að
fjöldamorðinginn yrði látinn gjalda
fyrir voðaverkin virtust vera að
verða að engu. Hugmyndir fóru því
að vakna um að hann kynni að hafa
stytt sér aldur eins og félagi hans.
En Charles Ng var ekki látinn.
Hann hafði orðiö vitni að því þegar
Lake var handtekinn og gert sér
ljóst að ekki væri til setunnar boð-
ið. Hann flúði því til Kanada, þar
sem hann lifði á smáafbrotum und-
ir fölsku nafni.
í október 1989 var Ng handtekinn
við innbrot í Calgary, en í fyrstu
neituðu kanadísk yfirvöld að fram-
selja hann til Bandaríkjanna. Var
ástæðan sú að þar gildir í flestum
tilvikum sú regla að framselja ekki
menn megi ætla að þeirra bíði af-
taka í því landi sem fer fram á fram-
salið.
f febrúar 1992 létu kanadísk yfir-
völd þó loks undan þrýstingi banda-
ríska réttarkerfisins. Sjö árum eftir
að hann hvarf var Charles Ng því
sendur suður yfir landamærin til að
gjalda fyrir þá glæpi sem hann hafði
framið.
Á hálfu öðru ári hurfu tuttugu og
sex manns á dularfullan hátt á
strjálbýlu svæði nærri Sacramento í
Kaliforníu. Lögreglan gat ekkert að-
hafst því ekkert benti til þess að af-
brot hefðu verið framin, og því
komst á kreik orðrómur um að
geimverur væru farnar að stunda
brottnám á þessum slóðum. Ekki
varð það til að draga úr honum að í
stöku tilvikum hurfu heilar fjöl-
skyldur.
Allt bendir til þess að manns-
hvörfin hefðu orðið fleiri hefði ekki,
nánast fyrir tilviljun, gerst atvik
sem varð til þess að ljóst var að
geimverur áttu engan hlut að máli.
Þann 2. júlí 1985 náði lögregluþjónn-
inn Paul Ziemer að leggja hendur á
búðarþjóf í járnvöruverslun. Sá var
beðinn að gera grein fyrir því hver
hann væri og lagði þá fram ökuskír-
teini með nafninu Robin Stapley.
Minni Ziemers lögregluþjóns var
hins vegar gott, því hann minntist
þess að maður með þessu nafni
hafði horfið hálfu ári áður.
Meira bjó að baki
Þegar Ziemer fór að rannsaka bíl
búðarþjófsins fann hann í honum
sjálfvirka skammbyssu með hljóð-
deyfi og ljósmyndir af konum í ýms-
um vafasömum stellingum. Ziemer
hafði þegar í stað samband við sam-
starfsmenn sína í fjarskiptatæki og
innan stundar tókst að upplýsa að
bíll búðarþjófsins var skráður eign
Pauls nokkur Cosner, en hann hafði
horfið sporlaust rúmu ári áður.
Varð Ziemer nú ljóst að maðurinn
sem hann hafði handtekið var ann-
að og meira en venjulegur hnuplari.
Þegar á lögreglustöðina var kom-
ið hófst yfirheyrsla. Hinn handtekni
var feitlaginn, en að öðru leyti held-
ur venjulegur maður að sjá. Sagði
hann nú frá þvi að í raun héti hann
Leonard Lake og sagðist hann búa á
eyðibýli í nærliggjandi skógi.
Skyndilega byrjaði maðurinn að
svitna og stama. Svo fór hann að
segja á slitróttan hátt sögu af sér og
nánum vini sínum, Charles Ng. Þeir
væru að vinna að því að koma á
nýju heimsskipulagi, eftir að hafa
gert ýmislegt óhugnanlegt, en þó
óhjákvæmilegt.
Eiturpillan
Þegar Ziemer lagði að Lake að
skýra frá þvi sem þeir félagar hefðu
gert bað hinn handtekni, sem varð
stöðugt óstyrkari, um vatn að
drekka. Honum var fært vatnsglas,
en þá greip hann tækifærið til að
gleypa litla pillu sem hann hafði á
sér. Hún verkaði nær samstundis.
Var um að ræða blásýru, bráðdrep-
andi eitur, og áður en nokkur fékk
að gert var Lake aUur.
Það tók lögreglumennina
nokkurn tíma að jafna sig eftir þetta
áfaU, en þar eð þeir vissu nú hvar
hinn látni hafði búið héldu þeir út í
skóginn og komu þar að eyðibýlinu,
sem svo hafði verið nefnt. Þar
mætti þeim sjón sem vart veröur
með orðum lýst.
í neðanjarðarbyrgi úr steinsteypu
fundu þeir pyntingarherbergi með
aUs kyns tækjum og tólum og var
storknað blóð á veggjum og gólfi. 1
fjórum eldstæðum voru leifar af
mannabeinum og tönnum.
í skáp voru rúmlega tíu mynd-
bönd með upptökum af pyntingum á
fimmtán konum. Var augljóst að
Lake og maður af asískum uppruna
höfðu staðið að kvalræðinu sem
fómarlömbin höfðu orðiö að þola.
Höfðu mennimir skipst á að vera
pyntarar og böðlar.
Innflytjandi
Samverkamaður Lakes reyndist
vera Charles Chat Ng, en hann
hafði horfið sporlaust, og meðan
hans var leitað um gervöll Banda-
ríkin fóru rannsóknarlögreglumenn
að reyna að gera sér grein fyrir því
hvað bjó að baki ógnarverkunum.
Charles Ng fæddist í Hong Kong
Stúlkurnar fimmtán sem uröu fórnardýr tvímenninganna.
Leonard Lake var um tíma kvæntur og er myndin tekin á brúökaupsdaginn.
árið 1961 og kom til Bandaríkjanna
ásamt foreldrum sínum í lok sjö-
unda áratugarins. Þegar hann var
átján ára gekk hann í sjóherinn og
þjálfaði síðar menn í návígisaðferð-
um. En árið 1982 var Ng gripinn við
stuld úr vopnabúri á Hawaii-eyjum,
þar sem hann gegndi þá herþjón-
ustu. Var hann dæmdur í hálfs ann-
ars árs fangelsi.
Þegar Ng var látinn laus í febrú-
ar 1984 heimsótti hann vin sinn,
Leonard Lake, ofstækisfullan
nýnasista, sem hafði þá breytt „býl-
inu sínu“, eins og hann orðaði það,
í sérstakar „búðir“ sem áttu að
tryggja að hann héldi lífi hvað sem
á gengi. Hafði hann meðal annars
gert steinsteypt neðanjarðarbyrgi
og innréttað það sem fangelsi og
pyntingarklefa.
Hugmyndafræðin
Lake hafði í hyggju að stofna
samtök sem hann myndi sjálfur
stýra. Var hugmyndin sú að safna
saman hópi kvenna, en með konun-
um ætlaði Lake að eignast böm, en
þannig hugðist hann koma upp hópi
útvalinna, líkt og sumir frammá-
síðarnefndi nýverið myrt æskuvin
sinn, Charles Gunnar, sem hafði átt
helming býlisins, en orsökin var sú
að Gunnar fannst meðeigandi sinn
vera kominn með hugmyndir sem
ekki mætti hrinda í framkvæmd.
Hann var með öðrum orðum orðinn
þrándur í götu „foringjans".
Lake gerði nú Ng að aðstoðar-
manni sínum, og í sameiningu tóku
þeir nú að leggja á ráðin um hvern-
ig þeir gætu náð í konur. Þeir töldu
að þeir yrðu að ráða yfir sendibíl til
að flytja þær í. Þegar þeir komu
auga á bíl sem þeir töldu að myndi
henta vel til flutninganna myrtu
þeir eiganda hans, Paul Cosner, og
lögðu hald á bílinn.
Kynórar og pyntingar
Nú hófust konuránin, og i bíln-
um fluttu þeir Lake og Ng ungu
konurnar sem áttu aö þjóna þeim á
þann hátt sem áður greinir. Þeir
fóru með þær út til býlisins, þar
sem þeir lokuðu þær inni í neðan-
jarðarbyrginu. Þar var stúlkunum
nauðgað, en síðan voru þær pyntað-
ar og loks myrtar. Líkin voru svo
brennd.
Charles Ng.
manna Þriðja ríkisins höfðu í huga
á sínum tíma.
Brátt kom þó í ljós að erfitt
myndi að hrinda hugmyndinni í
framkvæmd því engar konur gáfu
sig fram til bameignanna. Þá var
aðeins eitt ráð eftir, að ræna þeim.
Þegar Ng heimsótti Lake hafði sá
Morðin í byrgi „foringjans"