Dagblaðið Vísir - DV - 28.06.1997, Blaðsíða 22

Dagblaðið Vísir - DV - 28.06.1997, Blaðsíða 22
LAUGARDAGUR 28. JÚNÍ 1997 JjV 22 slérstæð sakamál ■k~k Afbrýðisemin náði vfirhöndinni Anita Kargl var tuttugu og fjög- urra ára. Hún stóð frammi í eldhúsi og var að laga hádegismat fyrir manninn sinn, Rolf, sem var tveim- ur árum eldri en hún. Þau bjuggu í austurríska smábænum Frantschach. í þetta sinn ætlaði hún að gleðja mann sinn með því að gefa honum uppáhaldsmatinn hans, vínarsnitsel, en eins og kunnugt er þykir sumum Austurríkismenn taka öllum öðrum fram í að mat- reiða þann rétt. Eins og oft áður hafði æskuvinur Rolfs, Andreas Otti, komið í heim- sókn nokkru áður. Hann var fjórum árum yngri, eða tvítugur. Og enn á ný kom Andreas Otti Anitu í nokk- urn vanda með því að lýsa yfir ást sinni á henni. Það hafði hann gert með næstum reglulegu millibili, allt siðan þeir vinimir höfðu hitt hina laglegu ljóshærðu Anitu í fyrsta sinn. Það hafði gerst tveimur árum áður við járnbrautarstöðina í Wolfs- berg, þar sem hún afgreiddi þá í pylsuvagni. Rolf með Jasmin. Samfylgd um árabil Rolf og Andreas Otti höfðu kynnst i æsku. Þeir voru samrýndir og voru flestum stundum saman meðan þeir voru að vaxa úr grasi. Báðir fóru svo í læri hjá pípulagn- ingameistara, og um helgar og á öðrum frídögum skemmtu þeir sér saman. Og það var einmitt á leið af skemmtun sem þeir komu að pylsu- vagninum sem Anita vann í. Báðir sýndu henni strax áhuga, og þar eð hún var brosmild þótti þeim sem hún kynni að sýna áhuga á nánari kynnum. Hvor um sig beitti þó sinni aðferð. Rolf nálgaðist Anitu af alvöru, þótt segja mætti að hann væri leið- inlegur í samanburði við hinn frek- ar gáskafulla Andreas Otti, sem reyndi að koma fram eins og kvennagull. En það var eins og Anita fyndist framkoma Rolfs lýsa traustari og ábyggilegri manni en Andreas Otti væri, enda var ekki laust við að sumum þætti hann stundum dálitið barnalegur. Trúlofun og hjónaband Eftir að þeir Rolf og Andreas Otti höfðu gert hosur sínar grænar fyrir Anitu um hríð fór hún að vera með Rolf. Kynni þeirra urðu æ nánari, en jafnframt gaf hún Andreasi Otti til kynna að hann væri ekki sá þeirra félaganna sem hún hefði áhuga á. Og þar kom að þau Rolf og Anita trúlofuðu sig. Andreas Otti óskaði þeim aö vísu báðum til ham- ingju, en það var eins og skuggi hefði fallið á til- veru hans. Allt gekk nokkurn veginn eðlilega í sam- skiptum þessa unga fólks fram að því er Rolf og Anita gengu í hjónaband. Þá höfðu þau verið trúlofuð í hálft ár. Og þar kom að ljóst varð að Anita gekk með barn. Andreas Otti færöi hjónunum stóran blómvönd þegar dóttir kom i heiminn, en henni var síðar gefið nafnið Jasmin. En þrátt fyrir þá fram- komu sem Andre- as Otti reyndi að temja sér þegar hann var með þeim hjónum, sem var oft, duld- ist engum sem heyrðu tal hans að hann átti mjög erfitt með að sætta sig við að Rolf æskuvinur hans skyldi hafa unnið ástir konu sem hann hafði sjálfur sýnt áhuga. Og það var sem þessi ósigur færi brátt að setja óafmáanleg merki á persónuna Andreas Otti. Hann fór að sýna einkenni þess sem tapar og fram að koma önnur ein- kenni sem bentu til að hann fyndi innri þörf til „að rétta hlut sinn“. En það þykir oft ávísun á enn stærri ósigur þegar svona stendur á. Enn ein ástarjátningin Daginn sem Andreas Otti lét end- anlega í minni pokann fyrir afbrýði- seminni sem hafði einkennt alla framkomu hans svo mikið kom hann i heimsóknina sem greint er frá í byrjun. Anita var ein heima, og það vissi hann. Reyndar var það einmitt ástæðan til þess að hann kom í heimsókn einmitt þá. Hann var að leita tækifæris til að vera einn með Anitu um stund, því hann taldi sig verða að gera allt sem hann gæti til að snúa dæminu við. Rolf væri í Wolfsburg að kaupa inn og kæmi ekki strax. Því gæfist tími til að taka á málinu af alvöru, og von Andreas Otti var að standa uppi sem sigurvegari þegar hinn gamli vinur hans kæmi heim. Eins og fyrr segir stóð Anita frammi í eldhúsinu þegar at- burðarásin hófst. Andreas Otti gekk til hennar og lýsti enn einu sinni yfir ást sinni á henni, ást sem hafði nú náð hættuleg- um þráhyggjutökum á honum. Hann sagði Anitu að hún yrði að skilja við Rolf og gift- ast sér. Ef hann fengi hana ekki skyldi eng- inn fá hana framar. „Þú ert indæll maður,“ sagði Anita. „En lengra nær það ekki. Ég svík ekki manninn minn.“ Lokaráðið Aðeins er hægt að geta sér til um það sem gerðist næstu augnablikin, en ljóst er þó að með þessari höfnun sinni var Anita búin að kveða upp yfir sér dauðadóm, óafvitandi þó að sjálfsögðu. Það lýsir hins veg- ar hugarástandi Andreas Otti að hann kom í þessa heimsókn með skammbyssu innan klæða. Hann dró hana nú upp og augnabliki síð- ar hafði hann skotið Anitu til bana þar sem hún stóð við eldavélina og sneri bakinu í hann. Hún féll á gólfið og var þegar öll. Frammi í stofunni var Jasmin. Rolf kom heim klukkutíma síðar með vörur úr stórmarkaðnum. Hann opnaði, gekk inn fyrir og undraðist hina miklu þögn í ibúð- inni. „Anita,“ kallaði hann, en fékk ekkert svar. Þá heyrði hann í Jasmin þar sem hún fór að kjökra inni í stofunni. Hann ákvað að fara með vörurnar fram í eldhús áður en hann sinnti dóttur sinni, en þegar hann gekk inn um eldhúsdyrnar sá hann Anitu liggja á gólfinu í blóði sínu. Hann beygði sig yfir hana, sneri höfðinu og talaði til hennar. En hún svaraði ekki, starði aðeins á hann stirðnuðum augunum. Örvænting Um hríð starði Rolf á hina látnu eiginkonu sína eins og hann gæti ekki trúað því sem hann sá. Hvað hafði gerst? Svo varð honum skyndilega hugsað til Jasmin þar sem hún væri frammi í stofu. Var hún líka í lífs- hættu? Hún kjökraði enn, og hann hljóp af stað. Þegar Rolf hljóp inn í stof- una var hann næstum dottinn um líkið af hin- um gamla vini sínum og félaga, Andreas Otti. Hann lá þar I hnipri á gólfi, blóðugur og á gagnauga var skotsár. Um stund stóð Rolf sem lamað- ur. Að honum sótti hver spurningin á fætur annarri. Hvað hafði gerst þarna á heimilinu í fjarveru hans? Hvernig Andreas Otti. stóð á því að bæði Anita og Andre- as Otti höfðu verið skotin til bana? Loks fór Rolf að lita betur á veg- summerkin í stofunni og þá sá hann skammbyssuna við hlið Andreas Otti. Um leið varð honum ljóst hvað gerst hafði. Hinn gamli vinur hans hafði komið enn eina ferðina til að lýsa ást sinni á Anitu, sem hafði greinilega hafnað honum eins og í öll fyrri skiptin, en í þetta sinn hafði hann misst aUa stjóm á sér. Á spítala Rolf hringdi á lögregluna sem kom fljótlega á vettvang. Þegar lög- regluþjónarnir komu í stofuna gekk Rolf þar um gólf með Jasmin í fang- inu, alblóðuga eftir að hafa skriðið um við hlið líksins af Andreas Otti. Lögregluþjónamir sögðu síðar að sjónin hefði verið óhugnanleg, og Rolf talað í sífeUu, þó án þess að hægt væri að skilja hann. Eina orð- ið sem þeir skUdu í raun hafi verið „Anita“. Þeir litu svo á að atburður- inn hefði orðið honum um of og hætta gæti verið á að hann missti með öUu andlegt jafnvægi. Eftir nokkra stund tókst að ná barninu af honum, en síðan var hann leiddur burt og út í sjúkrabU. Þar var hann reyrður niður, en síðar var ekið með hann beint á spítala þar sem hann var settur í hendur sérfræð- inga á gjörgæsludeUd. Jasmin litlu var komið til móður Rolfs eins fljótt og unnt var, en hún bjó í fjallaþorpi. Eftirmálinn Málið þótti sérstakt og varð á aUra vörum í Frantschach. Þótti flestum með ólíkindum á hvem hátt lauk vináttu tveggja ungra manna sem höfðu verið saman flestar stundir frá því þeir voru drengir. Voru uppi margar kenningar um hvað valdið hefði. ÖUum sem tU þekktu var þó ljóst að málið snerist um ást á konu, ást eiginmanns og vinar hans sem gat ekki sætt sig við að hafa ekki náð ástum konu hans. Jú, það var afbrýðisemi, sögðu flestir. Aðrir vUdu kafa dýpra og sögðu sem svo að í þessu tUviki að minnsta kosti skýrði afbrýðisemi ekki aUt. Andreas Otti hlyti að hafa búið við einhvem innri vanda, van- mátt eða óöryggiskennd, sem hefði gert honum ókleift að taka ósigri, ef ósigur skyldi kaUa, því fæstir menn kæmust hjá því að stúlka eða kona sem þeir sýndu áhuga sýndi ekki öðrum en þeim meiri áhuga. Hver hin sálfræðilega skýring var veit enginn, og enginn fær það vitað með vissu því Andreas Otti var aU- ur og komst því hvorki í hendur sál- fræðinga né geðlækna. Rolf er nú fámæltur og hlédrægur að sögn. Hann sagði upp íbúðinni og seldi aUt innbúið sem hann sagði minna sig um of á Anitu. Hann seg- ir það von sína að kynnast konu sem vUji verða dóttur hans góð móðir og lífsforunautur hans sjálfs. Rolf hefur lítið vUjað ræða málið, en svaraði þó eftirfarandi spurningu sem tU hans var beint: „Gmnaði þig aldrei að Andreas væri farinn út fyr- ir eðlUeg mörk? Hann var aUtaf að koma í heimsókn tU ykkar.“ „Maður á ekki von á slíku frá besta vini sínum,“ var svarið. Móöir Rolfs meö Jasmin. Anita. Anita og Rolf á brúðkaupsdaginn.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.