Dagblaðið Vísir - DV - 14.11.1998, Blaðsíða 22

kamál
LAUGARDAGUR 14. NÓVEMBER 1998 T>V
Knattspyrnuáhugamaðurínn
Heinz og Theresa.
í janúar 1987 setti tuttugu og sjö
ára gömul kona, Theresa frá Lud-
wigshafen í Þýskalandi, auglýsingu
í einkamáladálk dagblaðs.
Hún var meöal annars á þessa
leið: „Ég óska eftir að kynnast ljúf-
um, hlýlegum og kærleiksríkum
manni.“ Nokkur svör bárust en það
sem Theresu leist best á var frá
Heinz Stein, þrjátíu og þriggja ára.
Þau skrifuðust á um hrið en þar
kom að þau ákváðu að hittast.
Theresu leist strax afar vel á
Heinz. Henni fannst hann dálítið
töfrandi og einstaklega indæll. Þau
hófu brátt sambúð og ári síðar
gengu þau í hjónaband. Níu mánuð-
um eftir það eignuðust þau son sem
var gefið nafnið Simon. Hann var
augasteinn móður sinnar en einnig
dálítið annað. „Hann er erfingi sem
getur haldið lífi í knattspymuhefð
fjölskyldunnar," sagði Heinz stolt-
ur. „Sá dagur kemur að hann verð-
ur duglegur knattspymumaður og
hugsanlega atvinnumaður í þokka-
bót.“
Draumur sem rættist
ekki
Heinz hafði dreymt um það á sín-
um tíma að verða frægur fótbolta-
maður. „Ég var einu sinni mjög
efnilegur," sagði hann síðar, „og
hefði áreiðanlega orðið atvinnumað-
ur í Múnchen eða Kaiserslautem
hefðu meiðsli í hrygg ekki bundið
enda á ferilinn. Ég var sextán ára
þá og varð að hætta við það sem
hafði verið mesta áhugamál mitt,
fótbolti."
í staðinn varð Heinz ákafur knatt-
spyrnuáhugamaður og studdi
Kaiserslautem. Hann fór á alla leiki
liðsins og var þá klæddur í rautt og
hvítt, en það em litir þess.
í fyrstu fannst Theresu ágætt að
maður hennar ætti sér dægradvöl.
Þau hjón fengu sér aukasjónvarps-
tæki og varð þannig komist hjá deil-
um um á hvað skyldi horft. Heinz
valdi að sjálfsögðu alltaf knatt-
spymuna. Fyrst fór hann á leikina
en svo sá hann þá í sjónvarpi á eft-
ir.
Afstaðan breytist
Er frá leið fór hinn mikli áhugi
Heinz á fótbolta að fara í taugamar
á Theresu. Henni fannst hann ekki
taka eftir sér þegar knattspyma var
annars vegar og nú fór henni að
skiijast hvers vegna þrjú fyrri
hjónabönd hans höfðu öll endað í
skilnaði. Líklega væri ekki hægt að
kenna eiginkonum hans fyrrver-
andi um hvemig farið hafði, þótt
þær hefðu allar átt framkvæðið að
hjúskaparslitunum.
Árið 1974 hafði Heinz kvænst í
fyrsta sinn. Þá var hann tvítugur og
fyrsta kona hans hét Marianne. Þau
eignuðist tvö böm, en eftir fjögur og
háift ár hafði hún fengið nóg af
knattspymuáhuga hans. Hún bað
um skilnað og Heinz veitti hann fús-
lega enda fannst honum sem enginn
myndi geta haldið honum frá
áhugamáli sínu þegar hann yrði
orðinn einn.
Tvö önnur hjónabönd
Það leið hins vegar ekki á löngu
þar til Heinz varð að viðurkenna að
hann þyrfti eiginkonu til aö sjá um
heimilishaldiö. Hann fór að svipast
um eftir konuefni og nokkra síðar
taldi hann sig hafa fundið þá réttu.
Hann kvæntist aftur. Hún hét Karin
og hún umbar hann fram til ársins
1984. Þá hafði hún fengið svo nóg af
„fótboltabrjálæðinu" að hún bað um
skilnað.
Enn á ný var Heinz einn síns liðs,
en það stóð aðeins fram á næsta ár.
Þá kvæntist hann í þriðja sinn, en
það leið ekki ár þar til nýr skilnað-
ur var um garð genginn. Heinz sá í
það sinn fyrir hvemig fara myndi
og hugðist ráða bót á vandanum fyr-
irfram. Þess vegna svaraði hann
auglýsingu Theresu, en hún vissi
ekkert um að maðurinn sem hún
kynntist í ffamhaldi af því og leist
svo vel á væri kvæntur. Þegar
Heinz þóttist hafa gengið úr skugga
um að Theresa væri sú sem hann
vildi gera að fjórðu eiginkonu sinni
fór hann fram á skilnað við þá
þriðju.
Allt eins og áður
Þegar fiórða hjónabandið var orð-
ið að veruleika hélt Heinz áfram að
lifa eins og hans var vani. Hann
gekk til vaktavinnu sinnar í efna-
verksmiðjunni sem hann starfaði í
en í frístundum sinnti hann áhuga-
málinu, fótbolta.
Hjónin eignuðust soninn Símon
og Theresa gerði sitt besta til að fá
Heinz til að sýna sér og syninum
meiri athygli en hann gerði en bær-
ist talið að því lauk því nær undan-
tekningalaust með rifrildi.
Og Heinz hélt áfram að sækja
knattspyrnuleiki eða sitja fyrir
framan sjónvarpið. Theresa reyndi
stundum að lokka hann frá því með
því að elda gómsæta rétti en hann
hafði síðar þau orð um þá viðleitni
hennar að hann hefði ekki einu
sinni litið við þeim því hann hefði
alls ekki verið svangur.
Theresa varð stöðugt innhverfari.
Hún leitaði til heimilislæknisins en
pillurnar sem hann gaf henni léttu
ekki af henni þunglyndinu. Loks
komst hún að þeirri niðurstöðu að
það væri ekki til neins að halda í
hjónabandið. Hún leitaði því til lög-
manns en þá hafði hún verið gift í
sjö ár.
Örlagaríkur dagur
Þann 7. mars 1995 stóð fyrir dyr-
um útileikur sem skipti Kaisers-
lautern miklu. Heinz hafði keypt sér
miða með sérlest fyrir stuðnings-
menn liðsins. Hann fylgdi þvi í
gegnum þykkt og þunnt með félög-
um sínum. Theresa reyndi að hafa
uppi mótmæli en þvi mætti Heinz
með svo miklu offorsi að hún dró
sig í hlé.
Síðdegis ákvað Theresa að fara í
bað með syni þeirra hjóna. Hún
fyllti baðkarið og skömmu siðar var
hún lögst í það með Símoni. Þá gekk
Heinz hljóðlega inn í baðherbergið.
í hendinni hélt hann á hárþurrku.
Hann stakk tenglinum í innstungu
nærri baðkerinu og kastaði
þurrkunni síðan niður í baðvatnið.
Kona og bam misstu þegar í stað
meðvitund. Heinz tók nú tengilinn
úr innstungunni. Síðan lyfti hann
drengnum upp úr baðkerinu og bar
hann inn á rúm. Þar kyrkti hann
hann. Síðan fór hann eins að með
konu sína.
Nú gat Heinz farið á útUeikinn án
þess að þurfa að hlusta á nokkur
andmæli. Hann fór að heiman, hitti
félaga sína og saman héldu þeir á
leikinn.
Mikill fagnaður
Kaiserslautem vann þennan mik-
ilvæga útUeik. Áhangendur félags-
ins vora glaðir og kátir og nú skyldi
sigrinum fagnað enda væri hann
ærið tilefni tU að gera sér raunvera-
legan dagamun.
Strax í lestinni var farið skála og
þar var ákveðið að halda veislu er
heim væri komið.
Af jámbrautarstöðinni var haldið
rakleiðis i verslun þar sem keyptir
voru nokkrir kassar af bjór en síðan
var sest að drykkju og svo mikið
var fagnaðarefnið að haldið var
áfram klukkustundum saman og á
meðan sá Heinz ekki ástæðu tU þess
að gera neitt út af morðunum tveim-
ur sem hann hafði framið.
Daginn eftir var sigurvíman af
þeim félögum og þá taldi Heinz
ástæðu tU að ganga frá sínum mál-
um. Hann fór heim og gerði lögregl-
unni viðvart. Og nú kom í ljós
hvernig hann hafði hugsað sér að
komast undan refsingu.
Skýringin
Heinz beið komu lögreglunnar
með þá sögu sem hann taldi að
dygði sér. Hann sagði að Theresa
hefði verið þunglynd og svipt sig og
son sinn lífi. Glös með taugalyfium
sem fundust á heimUinu við leit
sem gerð var virtust staðfesta þá
sögu Heinz að kona hans hefði ver-
iö Ula haldin. Líklega hefði hún ver-
ið að gugna í hjónabandinu og ekki
séð aða leið úr vandanum en Heinz
Hárþurrkan.
hafði sagt að skýringin á því að
kona hans hefði stytt syni þeirra
aldur væri án vafa sú að hún hefði
ekki vUjað að hann yrði móðurlaus.
Enn frekari leit á heimUinu leiddi
í ljós samanvafið blað. Á það hafði
Theresa skrifað eigin hendi: „Hann
fer stöðugt á fótboltaleiki - engin
ást - brosir aldrei - skammar mig
stöðugt - faðmar mig aldrei.“
Þessi lýsing varð tU þess að rann-
sóknarlögreglumenn fóru þess á leit
við réttarlækna að þeir huguðu vel
að dánarorsök konu og barns.
Nokkra síðar gátu þeir skýrt frá því
að þau hefðu bæði verið kyrkt.
Ein skýring enn
Er þetta lá fyrir var Heinz tekinn
tU yfirheyrslu þar sem honum var
gerð grein fyrir því að böndin hefðu
nú borist svo mjög að honum að
best væri fyrir hann að gera hreint
fyrir sínum dyrum. Eftir nokkra
íhugun fannst honum það ráðlegast
og kom þá með eftirfarandi skýr-
ingu: „Ég gerði það af því hún bað
mig um það. Hún vUdi gjaman
deyja en treysti sér ekki tU að
svipta þau lífi. Hún vUdi að Símon
dæi líka svo hann yrði ekki án móð-
ur í uppvextinum."
Lögreglan vissi í fyrstu ekki hvort
hún ætti að taka mark á þessari yfir-
lýsingu. Gat verið að Heinz hefði faU-
izt á slíka beiðni frá konu sinni? En
sá vafi sem kominn var upp snerist í
vissu um sekt Heinz þegar í leitimar
kom bréf frá lögmanninum sem
Theresa hafði snúið sér til með
beiðnina um að hann sæi um skUnað
hennar og manns hennar.
Saksóknaraembættið var ekki
lengi aö taka afstöðu. Lögð var fram
kæra fyrir tvö morð af ásettu ráði.
Heinz Stein var leiddur fyrir rétt þar
sem hann var dæmdur í ævUangt
fangelsi. Heinz mun því ekki framar
taka sér sæti á knattspymuleikvangi.
Við réttarhöldin kom ýmislegt fram
sem ekki lá áður fyrir. Hjónaböndin
þrjú höfðu gengið nærri fiárhag hans,
reyndar svo að hann var skuldum vaf-
inn. Fyrri eiginkonurnar þrjár fengu
engar meðlagsgreiðslur frá honum og
fiest á heimih hans hafði verið keypt
með afborgunum. í raun mátti segja
að það eina sem hann hefði staðgreitt
í seinni tíð hefðu verið aðgöngumiðar
á knattspyrnuleUd.
Símon.