Dagblaðið Vísir - DV - 29.05.1999, Side 9

DV LAUGARDAGUR 29. MAÍ 1999

Stefán Karl Stefánsson leikari
er nýútskrifaður úr Leiklistar-
skólanum. Hann er þó reyndari
en margur þar sem leiklistar-
bakterían tók sér bólfestu í
honum í frumbernsku. Nú á
næstunni eru frumsýnd tvö
verk sem hann leikur í. Litla
Hryllingsbúðin í Borgarleikhús-
inu, þar sem hann fer með átta
hlutverk, og einleikurinn Þús-
und eyja sósa í Iðnó.
DV-mynd ÞÖK
Stóri bróðir fer að heiman
„Minn stœrsti draumur var aó
veröa trillukarl. Ég hékk niöri á
hryggju daginn út og daginn inn
meó trillukörlunum sem leyföu mér
stundum aö koma með sér út á sjó, “
segir Stefán Karl Stefánsson leikari
þegar hann er beóinn að hugsa til
œsku sinnar þar sem hann situr á
kaffihúsinu nióri í Iönó.
„Ég tók meira aó segja pungapróf
(30 tonna skipstjórnarréttindi) og
var heilt sumar á trillu með vini
mínum Sigurði sem nú er hákarla-
veióari í Ástralíu. Það var rosalegt
œvintýri. Hafiö hefur líka alltaf tog-
að i mig. Ég hef lengi átt mér þann
draum að fá aó vera Róbínson Krúsó
í stuttan tíma, búa á pínulítilli eyju
úti í ballarhafi með pálmatrjám og
öskrandi öpum. “
Nunnur í snjókasti
Stefán Karl er 24 ára Hafnfirðingur.
Honum þykir yndislegt að búa í Hafn-
arfirði og segist ekki geta hugsað sér
að fara þaðan, enda sé Hafnarfjörður
hans sveit.
Fyrstu æviárin bjó hann í gamla
bænum en fluttist síðan í úthverfi þar
sem hann hafði útsýni yfir klaustrið.
„Við krakkarnir höfðum heilmikil
samskipti við nunnumar og hoppuð-
um oft yfir vegginn til þeirra þó að
það mætti nú reyndar ekki. Við fórum
og gáfum þeim graslauk og grænmeti
sem við höfðum ræktað í skólagörð-
unum og í staðinn gáfu þær okkur
Jesúmyndir og talnabönd. Svo spiluðu
þær stundum á gítarinn fyrir okkur.“
Stefán segir að nunnurnar hafi
alltaf verið glaðar. Þær fóru út i garð
á köldum vetrardögum og voru í snjó-
kasti eins og litlar stelpur. Á vorin
spiluðu þær blak og fótbolta. Honum
fannst þetta alltaf jafn fyndið því að
þetta var ekki það sem fólk gerir sér i
hugarlund að nunnur nostri við í frí-
stundum. En hvenær tók hann
ákvörðun um að verða leikari?
„Ákvörðunin var ekki tekin strax
en ég var samt alltaf að leika. Ég á
myndir af mér fjögurra ára þar sem
ég hef troðið inn á mig púða, hef
tómatsósuflösku fyrir brennivíns-
flösku og er að leika fyllibyttu. Ég var
voðalega glatt ungt bam og söng og
lék fyrir alla sem komu í heimsókn.
Einhveiju sinni lenti ég á tali við
gamlan grunnskólakennara minn og
hafði orð á þvi að ég hefði náttúrlega
verið ofvirkur i æsku. „Nei.nei, nei,“
sagði hann. „Þú varst aftur á móti
mjög velvirkur."
Þú ert í blóma lífsins,
fíflið þitt
„Á meðan vinir mínir voru að læra
að reykja, drekka og ríða þá fór ég
með mjólk í Soda Stream flösku og
smurt brauð niður í leikfélag Hafnar-
ijarðar tU að fylgjast með. Ég hafði
reynt að komast inn i leikfélagið með
því að sýna töfrabrögð fyrir formann-
inn til að sýna hvað ég væri klár. Það
virkaði ekki þar sem bömum var
meinaður aðgangur."
Stefán Karl segist hafa leikið í öll-
um skólaleikritum sem hann komst í.
Hann lék Níels apa, Ara (lítinn átta
ára trítil) og yngingalækninn sívin-
sæla. Þegar hann var þrettán ára var
í fyrsta sinn starfrækt unglingadeild
innan leikfélagsins. Sett var upp leik-
rit sem hét Þetta er allt saman vit-
leysa, Snjólfur og Guðjón Sigvaldason
leikstýrði. Þar með var draumurinn
um að komast inn í leikfélagið orðinn
að veruleika.
„Árið á eftir unnum við með Davíð
Þór Jónssyni sem hafði slegið í gegn í
hlutverki Fúsa froskagleypis nokkm
fyrr. Þá settum við upp leikritið Þú
ert í blóma lífsins, flflið þitt, þar sem
ég lék fimm kennara. Það sama ár lék
ég í Hróa hetti í eldra leikfélaginu og
' frá þeim tíma komst ekkert annað að
hjá mér en að leika, leika og leika."
Gastu eitthvað lært í þessu leikara-
brölti?
„Nei, það er einmitt það fyndna við
það,“ segir Stefán Karl og hlær. „Ég
gerði margar tilraunir til þess að læra
eitthvað almennUegt en ekkert gekk.
Mér gekk iUa í 10. bekk og fór svo í
Iðnskólann. Þar hætti ég eftir eina
önn því það var svo mikið að gera í
leikfélaginu. Ég byrjaði í tölvufræði,
fór í Flensborg, í Iðnskólann í Hafnar-
firði en gafst aUs staðar upp af þessari
sömu ástæðu.“
Árið 1994 fékk Stefán Karl vinnu
uppi í Sjónvarpi við að tala fyrir brúð-
ur í Stundinni okkar. Þá um haustið
fékk hann svo að leika statista i ára-
mótaskaupinu sem Guðný HaUdórs-
dóttir leikstýrði. Þar með voru.örlög
hans ráðin.
Lék Sigurð G.Tómasson
„Þetta var Skaupið sem aUt varð
vitlaust yfir,“ segir Stefán Karl. „Ég
lék meira að segja í einu atriði sem
var alfarið bannað.“
Af hverju var það aftur sem allir
urðu vitlausir?
„Þaö var gert svo mikið grín að
. Ólafi G. Einarssyni. Svo þótti fulUangt
gengið þegar Vigdis forseti var sýnd
panta sér pítsu og sagt að við værum
að hæða þjóðhöfðingja okkar. En auð-
vitað vorum við þá að deUa á það pít-
suæði sem gekk yfir landann. Mér
þykir þetta lýsandi dæmi fyrir ís-
lensku þjóðina; hvað við þykjumst
aUtaf vera fyndin en erum svo ger-
samlega húmorlaus oft og tíðurn."
Guðný bað svo Stefán Karl að taka
að sér nokkur talhlutverk í Skaupinu.
Hann segist hafa skolfið á beinunum
yfir því, en fundist ólýsanlega æðis-
legt að fá að leika á móti Bessa
Bjarna, Gísla Rúnari og Eddu, Eggerti
Þorleifs og slíkum leikurum. Ásamt
öllum þeim leikurum sem honum
þóttu fyndnir var þetta fólk hans
átrúnaðargoð. Hann fékk að leika með
landsliðinu og hann man vei eftir
hlutverkum sínum.
„Ég lék Sigurð G. Tómasson, Einar
Thoroddsen vínsmakkara og gerði til-
raun til þess að leika Pál Óskar. Sið-
ast en ekki síst lék ég svo manninn
sem ekki kunni að syngja þjóðsöng-
inn. Söng íslenska þjóðsönginn við lag
ræningjasöngsins úr Kardimommu-
bænum. Það atriði var bannað. Ég á
samt ljósmyndir af því heima og lang-
ar að eiga það á bandi en það er áreið-
anlega búið að eyða því af öllum film-
um,“ segir Stefán Karl og hóstar rosa-
lega. „Þetta eru reykingarnar. Það er
náttúrlega fáránlegt að vera leikari og
reykingamaður þar sem röddin er at-
vinnutæki leikarans. Eins og Gunnar
Eyjólfsson sagði í ræðunni við út-
skrift okkar þá ætti að vera inntöku-
skilyrði i Leiklistarskólann að reykja
ekki. Að reykja ætti jafnframt að vera
brottrekstrarsök. Þó að ég hafi ánetj-
ast er ég að mörgu leyti sammála hon-
um.“
Bestu ár ævinnar
Inntökuprófið í Leiklistarskólann
tók Stefán Karl 1995 og komst inn í
fyrstu tilraun. Þar er skilyrði að vera
fullra 19 ára og hafa gott vald á ís-
lenskri tungu auk þess sem maður á
að geta kynnt sér lestrarefni á tveim-
ur öðrum tungumálum. Það stóð að
minnsta kosti í umsókninni.
„Ég var ekki með nándar nærri
góða þekkingu á tungumálum en náði
samt að kljúfa þetta,“ segir Stefán
Karl. „Ég held líka að ef maður býr
yfir einlægni og leikhæfileikum þá sé
það það sem öllu máli skiptir."
„Þetta eru bestu ár ævinnar," segja
margir sem eru reyndir leikarar í
dag. „Að vera í umhverfi þar sem
maður fær tíma tO þess að hugsa sitt
ráð og skoða sjálfan sig. Fyrir mig var
það frábært. Ég var líka ótrúlega
heppinn með bekkinn minn. Við erum
8 einstaklingar sem öll stefnum að því
að verða leikarar og við verðum eins
og stór fjölskylda. Það kemur eitthvað
upp á og fólk rífst og skammast og
faðmast og elskast. Það skiptast á skin
og skúrir eins og í öllum fjölskyldum
en yfirleitt var það bara skin hjá okk-
ur. Núna er útskriftinni lokið og það
er erfitt að slíta sig frá þessu fasta
formi. Það hefur svo margt breyst.
Þetta er eins og þegar stóri bróðir fer
að heiman. Ekkert er samt.“
Er ykkar hópur ekki minna vernd-
aður en fyrri árgangar þar sem þið
hafið leikið svo mikið utan skóla?
„Leiklistarskólanemar hafa alltaf
getað fengið undanþágur til að leika
utan skóla. Ástæðan fyrir því að við
komumst í umræðuna var að við vor-
um svo mörg úr einum bekk sem
þetta gerðum. Þegar upp var staðið
gerði þetta okkur gott. Ég er líka
hlynntur því að menn fái að leika, svo
lengi sem það kemur ekki niður á
skólanum.“
Fyrir alla sem hafa flogið
Nú hefur Stefán Karl útskrifast
með sinum skólafélögum. Útskriftar-
verkefni þeirra, Krákuhöllin, hefur
hlotið mikla athygli og segir Stefán að
önnur eins aðsókn hafi ekki verið í
Nemendaleikhúsið i áratugi. Útskrift-
arnemarnir gæla við þá hugmynd að
fá að halda Lindarbæ út júni til þess
að geta sýnt stykkið áfram.
„Það byggist á að fjármálaráðherra,
sem stjórnar Hagstofunni, og mennta-
málaráðherra, sem stjórnar okkur,
komist að samkomulagi. Núna er fjár-
málaráðuneytið að vinna sína vinnu
en það er menntamálaráðuneytið ekki
að gera. Þetta strandar víst allt á ein-
hverjum húsverði sem ræður og hefur
ráðið verktaka til þess að hefja störf 1.
júní.“
Stefán Karl er aftur kominn í Iðnó
en í fyrrasumar lék hann þar í Þjónn
í súpunni, verki sem einnig hefur
hlotið góða aðsókn. Á næstunni verð-
ur þar frumsýndur einleikur sem
hann notaði einmitt í Leiklistarskól-
anum. „Við vinnum einstaklingsverk-
efni á þriðja ári námsins og ég bað
Hallgrím Helgason að skrifa fyrir mig
verk. Við duttum niöur á að láta verk-
ið gerast í flugvél og úr varð Þúsund
eyja sósa. Hallgrímur sendi svo leik-
ritið inn í leikritasamkeppni hér í
Iðnó og við urðum í öðru sæti. Nú
verður það sýnt í Hádegisleikhúsinu
undir stjórn Magnúsar Geirs Þórðar-
sonar.“
Hvert er efnið?
„Þetta er gamanleikur við hæfi
allra þeirra sem hafa verið í flugvél.
Leikritið er annars svo stutt að ég má
ekki gefa upp of mikið af efni þess,“
segir Stefán Karl og hlær. „En það
kemur ýmislegt skondið upp á, því get
ég lofað.“
Að ná sambandi við sadist-
ann í sér
í bili segist Stefán ekki vera farinn
að hugsa mikið um framtíðina. Litla
hryllingsbúðin verður frumsýnd eftir
örfáa daga og þar leikur hann 8 hlut-
verk. Þar á meðal hlutverk sadíska
tannlæknisins sem Laddi lék svo eftir-
minnilega héma um árið. Stefán tek-
ur ekki hárkolluna og góminn sem
Laddi notaði heldur er persónusköp-
un hans öO önnur. Hann segir enn-
fremur að það sé ekkert erfitt að ná
sambandi við sadistann í sjálfum sér:
„ÖU eram við sadistar meira og
minna. Hvað er stríðni til dæmis ann-
að en sadismi á lágu stigi?“
Þegar Stefán Karl er spurður út í
framtiðina segist hann enn búa hjá
pabba og mömmu en í haust ætla
hann að flytja í eigin húsnæði. Nafla-
strengurinn slitni seint i hans tilfeOi
en nú haldi hann út f hina grimmu
veröld.
„Ég á líka fuUt af draumum sem
mig langar að láta rætast. Mig langar
tU dæmis til þess að búa tU eitthvað
með tónlist og gríni. Þó að nýir og
nýir skemmtikraftar komi fram hér á
íslandi þá eru þeir aUir með það
sama. Stand-up. Hljómsveitirnar eru
líka aUar einhvers konar Greifabönd.
Mér finnst vanta eitthvert júník og
mig langar til þess að gera eitthvað í
því. Ekki bara detta ofan í hjólför
hinna heldur skapa mín eigin.“
-þhs