Dagblaðið Vísir - DV - 29.05.1999, Síða 18

18
LAUGARDAGUR 29. MAÍ 1999 3DV
iliþygarðshornið
„... var enginn í heimi þeim jafn"
Þetta er fámenn þjóö. Og þegar
héðan hafa verið sendir fulltrúar
til þess að etja kappi við alla út-
lendingana hefur alltaf myndast
gríðarleg stemmning hjá þjóðinni.
Fólk litur svo á að þar fari „full-
trúi minn“ - eiginlega „ég“ - og
fáar þjóðir eru jafn slungnar og ís-
lendingar í þeirri listgrein að út-
skýra lakan árangur eftirá. Þegar
íslenskir íþróttamenn voru að
byrja að taka þátt i Ólympíuleik-
um fylgdu þeim góðir óskir og að
loknum leikum mættu þeim enn
betri útskýringar - einungis einn
dálítið afundinn maður sat úti í
Kaupmannahöfn og fylgdist með
ósnortinn, Jón Helgason prófessor:
„Undir blaktandi fánum og her-
lúðrum hvellum og gjöllum / sig
hópaði þjóðanna safn. / Þangað fór
og af íslandi flokkur af keppendum
snjöllum / og fékk á sig töluvert
nafn; / í þeirri íþrótt að komast
aftur úr öUum / var enginn í
heimi þeim jafn.“
Þetta gildir því miður ekki leng-
ur á íþróttasýningum heimsins;
fólk eins og Jón Arnar og Guðrún
Arnardóttir hefur séð til þess að
við erum ekki lengur best í að vera
öftust. Ekki lengur best í neinu.
******
í fljótu bragði kann kviðlingur
Jóns þó að virðast í fullu gildi um
frammistöðu íslendinga í slagara-
keppni Evrópuþjóða sem ísraels-
menn taka af einhverjum ástæðum
líka þátt í, Eurovision. En málið er
flóknara. Þegar Gleðibankinn fór
kunnar hrakfarir á sínum tíma
stóð ekki á útskýringum, og hið
sama gilti um framlag Valgeirs
Guðjónssonar tvisvar þar sem fátt
var um dúsupoa; svipuð málsvörn
var höfð uppi eftir að mennirnir
tveir með hausklútana höfðu vein-
að á Ninu og sömu útskýringar
voru óðara gefnar á nokkurri
stigafæð sem lag Páls Óskars átti
við að stríða síðast þegar íslend-
ingar tóku þátt í keppninni.
Útskýring íslendinga á bágri
frammistöðu í Eurovision hefur
ævinlega verið þessi: þetta voru of
góð lög.
******
Samkvæmt þessu viðhorfi
standa flestar Evrópuþjóðir íslend-
ingum svo mjög að baki í allri tón-
mennt að þær hafa einfaldlega
ekki nægilega þróaðan búnað í
eyrunum - og kannski einkum á
milli þeirra - til þess að ná að með-
taka þau þróuðu framlög sem héð-
an hafa borist. Jafnvel hefur
heyrst oftar en einu sinni viðrað
viðhorf sem orða mætti sem svo;
íslendingar eru ekki nógu góðir í
að vera lélegir. Það virðist þannig
allútbreitt viðhorf að Eurovision
sé keppni í lágkúru. Kveðskapur
Jóns Helgasonar hefur þannig snú-
ist við: í þeirri íþrótt að komast
aftur úr öllum séu íslendingar alls
ekki nógu góðir.
Einhver kynni að undrast þetta
viðhorf sem gæfi gaum þjóðlögum
ýmissa Evrópulanda - alþýðutón-
listarhefð. Það er ekki augljóst að
þar standi íslendingar langtum
framar þjóðum eins og ítölum eða
mið-evrópufólki sem ætti að njóta
sambýlis við sígauna, mesta
galdrafólk í tónlist sem uppi hefur
verið. íslensk þjóðlög eru hins veg-
ar - þau sem eru ekki dönsk - yfir-
leitt ósköp raunalegt gaul. Einhver
kynni líka að hafa efasemdir um
að lag á borð við Gleðibankann
hafí verið of gott. Til eru þeir sem
telja að það lag sé merkilegt fyrir
það helst að þar hafi sjálfum
Magnúsi Eiríkssyni tekist að
semja dauflegt lag.
En það er kannski eitthvað til í
þessu. Það er alltaf eitthvað til í
öllum útbreiddum viðhorfum.
******
Eurovision er ekki keppni í því
að búa til lélegasta lagið - hinn
lægsta samnefnara. Það er hins
vegar þrotlaus leit að ein-
hverjum samnefnara. í
keppninni er afþreyingar-
fólki Evrópulandanna - og
ísraels af einhverjum ástæð-
um - fengið það verkefni í
hendur að búa til eitthvað
handa Evrópu að dilla sér
við. Þetta er hluti af sjálfs-
myndarsmíð Evrópu. Þess
vegna eru einhvern veginn
allir eins. Það eru allir að
leita að „Evrópuhljómnum".
Og það lag er verðlaunað sem
er mest „eins“.
Aðeins einu sinni hefur þetta
í rauninni tekist. Og það var
þegar Abba sigraði með Wa-
terloo. íslendingar hafa hins
vegar átt erfitt með að fóta
sig í þessari keppni vegna
þess að þeir eru ekki að
reyna að finna „Evrópu-
hljóminn", heldur fyrst og
fremst að tjá sína eigin sjálfs-
mynd. Sú sjálfsmynd hefur alltaf
verið óviss. í Gleðibankanum var
akkorðshressileiki þeirra ára í fyr-
irrúmi - drífum í að vera í góðu
skapi! í Hægt og hljótt var auð-
/
mýktin hins vegar ofleikin. Það
var ekki fyrr en héðan var sent
framlag með sveitaballastemmn-
ingunni að eitthvað fór að ganga -
lagið sem enginn vegur er að
muna hvað hét: „Jú eða já, ja eða
ég...“? Þar var loksins sönn tjáning
á einhverju; okkur hér þótti lagið
bjánalegt vegna þess að það kom
raunverulega úr þjóðardjúpinu en
tjáði ekki „sjálfsmynd".
*
Lagið núna er hvorugt. Kannski
er það evrópskt. Ég þekki mann
sem lítur ekki á það sem sitt fram-
lag, vegna þess að sungið er á
ensku. Hann gaf sig ekki þótt ég
benti hoiium á að Jónas Hallgríms-
son hefði ort á dönsku og ótal
skáld á latínu. Kannski snýst þetta
ekki einu sinni um tungumálið:
lagið núna er mjög flnt, vel sungið,
stórskemmtilegt vídeó, það er evr-
ópskt, það er eins - en manni
stendur alveg á sama um það,
kannski vegna þess að það er ekki
nógu bjánalegt til að maður þekki
það og fyrirverði sig. Þetta er lag
nýrrar tegundar af íslendingum.
dagur ílífi
Dagur í lífi Eyþórs Arnalds, framkvæmdastjóra Íslandssíma:
Sumarbirtan gefur aukna orku
Þriðjudagur 25. mai 1999
Morguninn hófst klukkan 7.00 á
því að ég hellti upp á sterkt kaffi og
gaf kettinum sem vekur mig á
morgnana. Vinnudagurinn er langur
þessa dagana og þes vegna veitir
ekki af vænum skammti af svörtu
bensíni á morgnana. Ég renndi yfir
tölvupóstinn og www.visi.is ásamt
www.upside.com sem er mjög gott
rit um hátækni og fjárfestingar. Að
því loknu fór ég í skóna og gekk yflr
á skrifstofu Íslandssíma sem er
þessa dagana í göngufjarlægð frá
heimili minu. Húsnæðið er enn
hrátt og við köllum vinnusalinn
„herráðsherbergið". Þar hitti ég
starfsmenn og farið var yfir verkefni
dagsins. Við vorum með mann í
heimsókn frá ísraelsku fyrirtæki
sem sérhæfir sig í ljósleiðaratækni
og var fundur með honum fyrstur á
dagskrá á Hótel Sögu. Síðan var sím-
inn fyrirferðarmikill, enda margt í
gangi.
Samloka á tveimur
mínútum
Íslandssími er að undirbúa starf-
semi sina hérlendis og erlendis, auk
þess sem við erum að undirbúa
kynningu á áformum félagsins á
fimmtudaginn i nýja húsnæðinu. í
hádeginu var borðuð samloka á 2
mínútum, enda kominn í góða æf-
ingu að borða hratt. Eftir hádegi
hittum við íslenskt hugbúnaðarfyr-
irtæki og ræddum um samstarf í
hugbúnaðarþróun. Þar kom fram
eindreginn áhugi að koma í við-
skipti við Íslandssíma en sá áhugi er
víða þessa dagana og er greinilegt að
markaðurinn bíður spenntur eftir
nýjum valkosti. Fór þaðan í nýja
húsnæði Íslandssíma sem er að
Borgartúni 30 en þar voru 20 iðnað-
armenn að störfum, enda stefnt á að
flytja inn eftir tvær vikur. Síminn er
óspart notaður í bílnum. Fór aftur á
„gömlu“ skrifstofuna og tók mann í
atvinnuviðtal sem starfar erlendis
hjá fjarskiptafyrirtæki. Viðtalið
gekk vel og hann var spenntur að
koma til liðs við okkur. Þá var
klukkan orðin fjögur og Bandaríkin
að vakna. Hringdi þá í samstarfsað-
ila okkar þar og fór yfir málin. Gaf
mér þó tíma til að fara í ræktina í
klukkutíma eftir fimm með Arnari
Sigurðssyni sölustjóra og við fórum
yfir stöðu mála í leiðinni. Þá var
haldið í Borgartúnið þar sem verið
var að vinna í rafmagnsmálum og
öryggiskerfi á nýja staðnum. Mikið
eftir. Þá komu upp í hugann orð
langafa míns „kominn þriðjudagur,
vikan búin og ekkert búið að gera“.
Kannski orðum aukið, en skemmti-
legt sjónarhorn engu að síður.
Með útsýni yfir Esjuna
Fór úr ræktinni og leit á grafík
sem verið er vinna fyrir nýjan
www.islandssimi.is og leist vel á.
Við sjáum vefinn sem eitt aðalverk-
Eyþór Arnalds, tónlistarmaður og pólitíkus með meiru, er orðinn framkvæmdastjóri Íslandssíma. Hann segir frá
viðburðaríkum degi í nýja starfinu.
færi Íslandssíma og því mikilvægt
að huga vel að þessu máli. Þegar
þessu var lokið var klukkan orðin
átta og kominn tími á kvöldmat.
Renndi heim og fékk mér snarl, osta
og salat, enda enn þá saddur eftir
mikla grillveislu tveimur dögum
áður hjá vinafólki. Grilltíminn er
kominn og ég er óforbetranleg kjöt-
æta. Eftir mat var farið í Borgartún-
ið aftur. Þar var hugur í mönnum,
enda unnið að því að klára grunnat-
riði fyrir kynningarhófið á fimmtu-
dag. Kvöldbirtan streymdi inn, enda
er úsýni yfir Esjuna á nýju skrifstof-
unni. Sumarbirtan gaf mönnum
auka orku. Um miðnætti var ég svo
kominn heim, þreyttur en ánægður,
enda? eitthvað búið að gera? Kíkti á
CNBC sem er uppáhaldssjónvarps-
stöðin mín og fór svo í rúmið.