Dagblaðið Vísir - DV - 15.06.2002, Qupperneq 32

32
Helqarhlað H>"Vr LAUOARDAGUR 15. JÚNÍ 2002
Karlar í kolunum
Grilllykt er nátengd sumrinu. Það er jafnuel
hægt að ganga suo langt og segja að grill-
Igktin sé tákn sumarsins. £n það að grilla er
vogurinn sé eitt besta grillsvæði sem hægt er að finna
í heiminum. Vegna skjólsins en líka vegna mannlífs-
ins og menningarinnar þar. Ef þú ert með grilldellu á
háu stigi þá áttu að að flytja í Grafarvog því þar er
grillað til gleði.“
einhverjum hjónum í heimsókn. Þá biður maður karl-
inn vinsamlega að koma út fyrir þar sem maður grill-
ar og karlarnir skiptast á gamansögum og drekka
einn kaldan. Svona er þetta ekki í annarri elda-
mennsku."

Það er karlmannlegt að grilla
Hinn dæmigerði grillari er miðaldra karl, örlítið
yfir kjörþyngd, með svuntu og finnst bjór ljúffengur.
Hvernig stendur á því að karlar sem kannski koma
aldrei inn fyrir eldhúsdyrnar heima hjá sér eru alltaf
reiðubúnir til þess að fara út á svalir og grilla?
„Já, þetta er mjög skemmtilegt," svarar Siggi hugsi
og heldur svo áfram. „Þú sérð konur mjög sjaldan
grilla. Þær kunna að grilla að sjálfsögðu. Ég held að
ástæðan fyrir þessu sé einföld og hún er sú að þetta
er ástæða til þess að fá sér einn kaldan. Kon-
an er svo ánægð með að karlinn nenni að
elda og þess vegna röflar hún ekki jafnvel
þó að karlinn sé að fá sér einn kaldan á
mánudagskvöldi. Karlinum finnst það
alveg þess virði að elda því konan
röflar ekki. Auðvitað er þetta ekki
svona einfalt. Maður borðar ekki
bara steikina sem er á grillinu því við
borðum yfirleitt ferskt salat og sósur
með og þá vinnur öll fjölskyldan saman
Ef maður vill horfa á þetta íronískum
augum þá er ekki hægt að neita þvi að
þetta er helvíti góð ástæða til að fá sér einn
kaldan, það er viðurkennt.
En það að grilla er karlmannlegt, ekki satt?
Manni finnst eins og maður sé meiri karlmaður
þegar maður grillar?
Já, þetta eykur við karlmennsku þína. Ég
held að þetta hafi eitthvað með veiðieðlið að
gera. Þegar karlinn var sendur út úr hellinum
og svo kom hann heim með eitthvað sem
hann rotaði. Þetta er svona „macho“ tilfinn-
ing. Karlinn er búinn að afla matarins og
kemur honum síðan ofan í liðið. Karlinn er
að skaffa. Þetta er ekki þessi mömmutil-
finning skilurðu, gefa börnunum að borða
svo þau verði stór og sterk," segir Siggi og
við hlæjum að þessum bollaleggingum.
„Grill er líka léttleiki,“ bætir Siggi
við. „Þegar þú grillar er mikið rými fyr-
ir brandara. Yfirleitt er það þannig að
þegar maður grillar þá býður maður

Og menn tala jafnvel um eitthvað karlmennskulegt
eins og knattspyrnu?
„Já, já, fótbolta, vín, gamlar kvennafarssögur.
Grillið er karlmannlegt." Þessi blaðamaður gæti ekki
verið meira sammála.
Ég spyr hann að lokum, í ljósi þess að oft er talað
um dellu í sambandi við grillmenninguna, hvort þessi
bóla muni hjaðna fljótlega. Siggi telur að svo muni
ekki verða - við eigum eftir að ganga enn þá lengra.
„Hún er á hátindinum núna og ég held að það
ástand muni verða viðvarandi. Ég hugsa að
framtíðin verði þannig, og þá sé ég þetta
' sérstaklega fyrir mér í Grafarvoginum,
' || j) - s að grillin verða byggð inn í húsin eða
garðana. Og þegar þetta gerist er
grillið komið til að vera. Þá stendur í
fasteignablöðunum „með fjórum
svefnherbergjum, tveimur baðher-
bergjum, einu grilli og vaskahúsi."
Við lukum viðtalinu á þessum út-
ópisku nótum. Ég deili þessum
draumi heils hugar með Sigga. Þetta
gæti gerst... -JKÁ
allt annað og meira heldur en að elda mat
með ákveðnum hætti. Athöfnin táknar
frelsi, áhgggjulegsi og gleði. ítímans rás
hafa orðið til gmiss konar grillhefðir, efsvo
má að orði komast, og blaðamaður DV hitti
Sigurð L. Hall meistarakokk og ræddi við
hann á léttum nótum um þessar hefðir og
jafnframt Grafarvoginn, sem er að sögn
besta grillsvæði landsins.
ÞAÐ ER STEIKJANDI HITI í REYKJAVÍK sem
endranær. Ég er á leiðinni á Hótel Óðinsvé og þar
ætlar Sigurður L. Hall að taka á móti mér. Við ætlum
að ræða málefni sem honum er mjög kært. Kófsveitt-
ur geng ég upp Klapparstíginn og ég undrast mjög
þegar frægur íslenskufræðingur og jafnframt okkar
þekktasti varaþingmaður hjólar fram hjá mér, klædd-
ur leðurjakka og með trefil vafinn utan um hálsinn.
Sýnir hve ólík túlkun okkar á aðstæðum getur verið,
ekki satt?
Sigurður, eða Siggi eins og ég byrja að kalla hann
um leið, bíður mín, klæddur sumarlegum fótum og
situr í sumarlegu sófasetti. Hann er að spjalla við fé-
laga sinn og þeir eyða fyrstu mínútunum í að stað-
setja blaðamanninn eftir sýslu. Þeim finnst ég vera
nógu sauðslegur til vera úr Húnavatnssýslunni. En
þetta er nú allt í góðu (vona ég). Siggi er greinilega í
tímaþröng og því hefjum við viðtalið án nokkurra
hugleiðinga um veðrið eða annað í þeim dúr. Eftir
smáspjall um komu grillmenningarinnar til íslands
snúum við okkur að kjarna málsins. Hvað táknar það
að grilla annað en eldamennsku?
„Þetta er svona uppákoma, þú veist. Þú ferð heim
og grillar og þá gerist eitthvað. Maður hugsar með sér
að nú sé gott veður og því þá ekki að grilla. Þá kom-
ast allir í einhverja stemningu og þessi stemning er
ólík þeirri sem myndast þegar maður eldar
sunnudagssteikina. Að brasa í
jólasteikinni er svona hefðbund-
in gleðitilfinning, þú ert að
halda upp á jólin en þeirri
gleðitilfinningu fylgir
smáangist því jólin eru
jú auðvitað eitt risa-
stórt neyslufyllirí.
Grillið táknar
léttleika sum-
arsins, þú
getur verið
blankur og
grillað. Grill
er sól, sum-
ar og stutt-
buxur. Þú
kemst í gott
skap. Þegar
þú labbar í
Grafarvogin-
um þar sem
grillmenningin
er í hávegum
höfð ..."
Ég gríp fram í
og spyr hvort
þetta sé hverfa-
bundið i Reykja-
vik?
„Já, þetta er mest í
úthverfunum. Ég bý í Grafar-
vogi og grillilmurinn liggur bókstaf-
lega þar yfir langt fram á kvöld. Og maður
verður sáttur við tilveruna. Manni finnst ís-
land og íslendingar vera æðislegir. Þú getur rétt
ímyndað þér, það er svona veður eins og í dag, þú
labbar í gegnum Grafavoginn og mann langar
jafnvel í einn ískaldan. Ég hugsa að Grafar-