Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1970, Qupperneq 61

gengið þessar staðreyndir og þar með vanmetið búfjáráburð-
inn og gildi hans fyrir ræktunina. Má i því sambandi benda
á ýmiskonar vangaveltur um að losna við búfjáráburðinn á
sem anðveldastan Iiátt, án tillits til notagildis. Sjálfsagt olli
það að einhverju leyti þessu iifugstreymi, að þegar þessar
tilraunir voru gerðar, var ekki tiltæk hagkvæm aðferð til að
koma áburðinum niður í jörðina, en í sambandi við endur-
vinnslu túnanna, ætti þetta ekki að vera neinum vandkvæð-
um bundið. Eg geng þá út frá því, að um nokkurn vegin
slétt land, þar sem engrar tilfærslu er þörf, sé að ræða.
Aðferðin yrði þá þannig í megindráttum:
Fyrst er áburðinum dreift á landið, sem endurvinna skal,
og landið plægt til 12—15 cm dýptar, nokkuð jafnóðum.
Fellur þá áburðurinn undir strengina, sem hvolfast yfir
hann. Síðan er flagið herfað á venjulegan hátt, án þess þó,
að strengirnir hvolfist við eða grasrótin komi upp. Að
lokum er svo grasfræi sáð í flagið og gengið frá því á venju-
legan hátt. Bezt mun að nota nokkuð mikið áburðarmagn
þegar tækifæri gefst til að koma því niður í jörðina, helzt
60—100 tonn á ha. Líklegast verður hagkvæmast að bera á
og plægja áburðinn niður að haustlagi, að minnsta kosti
þar, sem ekki þarf að óttast allt of mikið úrfelli og afrennsli.
Það auðveldar vinnslu og molnun jarðvegsins að láta hann
liggja í plógstrengjum vetrarlangt. Annars má vafalaust
hafa ýmsan hátt á þessu, og verða staðhættir, veðurfar,
reynsla og aðrar ástæður að ráða þar mestu um.
I þessum efnum, eins og á öðrum sviðum ræktunarmál-
anna, getur mismunandi tilhiigun komið til greina og ýms-
ar spurningar bíða úrlausnar, en þeirri staðreynd verður
varla hnekkt, að það er stór ávinningur að plægja niður bú-
fjáráburðinn; bætir jarðveginn, sparar vinnu og stóreykur
notagildi áburðarins. Þetta atriði er svo mikilvægt, að það
réttlætir fullkomlega endurvinnslu túnanna, þótt fleira kæmi
ekki til.
Það skal þó tekið fram, að ég ætlast ekki til endurvinnslu
annars staðar en þar, sem ræktunin hefur á einhvern hátt
gengið úr sér, eða skilar ekki eðlilegum og viðunandi ár-
64