Frjáls verslun - 01.09.1942, Qupperneq 4

50 ára afmœli:
Egill Guttormsson formaður V.R.
Egill Guttormsson, formaður V. R., varð 50
ára hinn 1. október s.l.
Egill hefir um langt skeið verið einn helzti
forgöngumaður V. R. og formaður þess um
mörg ár. Á félagið honum mikið að þakka, enda
hefir hann líigt fram afarmikið starf í þágu
þess, fyrr og síðar.
í sambandi við afmælið sneri „Frjáls verzl-
un“ sér til Egils og átti við hann eftirfarandi
viðtal:
— Hvenær hófuð þér verzlunarstörf ?
— Ég kom til Reykjavíkur 1907 — rétt eins
og kóngurinn sem þá dvaldi hér að sumarlagi
eins og menn muna. En ekki kom ég í neinu
konungslíki. Ég kom að heiman, norðan úr
landi, og hafði verið skellt á mig fermingunni
heilu ári fyrir venjulegan tíma, svo ég gæti
komist suður til Gunnars Einarsosnar kaup-
manns, sem var föðurbróðir minn, og tekið til
stai'fa hjá honum.
Þegar ég bvrjaði að vinna hjá Gunnari hafði
hann umfangsmikinn atvinnurekstur í Reykja-
vík. Hann hafði verzlun í Kirkjustræti 4 og
verzlaði þar aðallega með nýlenduvörur og vefn-
aðarvörur. Hann hafði líka vindlaverksmiðju,
sem hét Cigarfabriken Hekla. Um skeið voru
hér þrjár vindlaverksmiðjur, tvær í Reykjavík,
sem Gunnar og Thomsen höfðu, og ein á Akur-
eyri, sem Otto Tulinius rak. Það þykir ýmsum
nýstárlegt nú á dögum, sem ekki muna svona
langt aftur í tímann, að hér skuli nokkurntíma
hafa verið vindlaverksmiðja og þá heldur þrjár
en ein.
Gunnar hafði stórt sláturhús á Norðurstíg 4,
þar sem nú er Fiskhöllin, hann hafði líka út-
gerð, átti togara, rak búskap í Haga og var
belgiskur konsúll. Þá var verzlun Gunnars með
þeim stærstu í Reykjavík, en hinar aðrar, sem
mest kvað að, voru verzlanir Zimsens, Thom-
sens, Th. Thorseinssons og Edinborg.
Ég var fyrst sendisveinn í nýlenduvöruverzl-
uninni og var Friðrik Ólafsson skólastjóri
starfsbróðir minn þar. Við vorum ekki háir í
loftinu í þá daga og kaup sendisveinanna var
þá ekki mikið, eða almennast 15—20 kr. á mán-
uði. Við fórum heldur ekki á fínum reiðhjólum,
heldur gengum á tveimur jafnfljótum, og hefði
það ekki þótt mikill hraði nú á dögum. Þegar
við vorum sendir inn að Rauðará eða upp að
Laufási fannst okkur við vera komnir upp í
sveit, enda var svo raunverulega, því Reykja-
vík var þá ekki farin að þenja sig út um öll
tún, eins og nú.
i
FRJÁLS VERZLUN