Frjáls verslun - 01.05.1959, Síða 16

!yaldeyristekjur af útflutningi þjóðarinnar. Þ6 við-
urkenni ég, að það er vafamál, hvort ekki sé rétt-
ara að halda sér að aðalflokknum, 80°/Q up-pbót-
unum. Það munar litlu og hefir a. m. k. þann kost,
að þar er föst tala, og þá er óþarfi að tala um
,,styrki“, nema í sambandi við 5. og 6. flokkinn,
sem nefndir voru að framan.
Hitt þurfa menn einnig að gera scr ljóst, að
þeir aðiljar, sem ekki fá hina ,,viðurkenndu“ geng-
islækkun að fullu bætta í formi útflutnings- eða
gjaldeynsbóta, eru skattlagðir, sem mismuninum
nemur. Er einkenmlegt, að ekki skuli hafa orðið
meiri styr en raun ber vitni um út af þessu herfi-
lega misrétti.
* * *
Aður en ég skil við þennan þátt skrípaleiksins,
vil ég aðeins drepa á eitt atriði í sambandi við ínn-
flutninginn. Ég nefndi áðan yfirfærslugjaldið af
vörum, sem er ýmist 30 eða 55 °/0, en ofan á
þetta koma sérstök mnflutningsgjöld af fjölda
vörutegunda, og nema þau 22, 40 eða 6o°/0 af
tollverði vöru að viðbættum aðflutningsgjöldum
og 1 o°/Q. (Góðfós lesandi sér, hve ljóst þetta hgg-
ur fynr). Þar við bætist síðan 160% leyfisgjald
af bifreiðum.
Hvort sem nú verður talið réttara að kalla hina
,,viðurkenndu“ hækkun á gengi erlends gjaldeyr-
ís 80°/D eða miða hana við eitthvert lægra meðal-
tal, þá er það ljóst, að í óllum þeim tilfellum, þar
sem yfirfœrslugjald að viðbcettu innfutningsgjaldi
og leyfisgjaldi nær ekki bundraðstölu bœkkunar-
innar á gengi erlends gjaldeyris, er verið að borga
með innflutningnum sem því nemur.
Þegar íslenzkur skattþegn sezt að kaffiborðinu
þreyttur og mæddur, kann honum að vera nokk-
ur fróun í því, að ríkissjóður borgar honum sem
svarar fjórða hluta af verði kaffisins, og þó vel það,
fyrir að drekka það. En við skulum vona, að hann
hugsi ekki út í það jafnframt, að kaffidrykkju-
styrkurmn er tekinn af honum sjálfum. Það kynni
að spilla ánægjunni. Sannleikurinn er sá, að hér er
aðeins um dulbúna neyzlustyrki að ræða, — þetta
er þáttur í vísitöludýrkuninni, en áliti mínu á
henm hefi ég stundum áður lýst á prenti.
Gengislækkun er ekkert læknisráð, ef ekki kem-
ur fleira til. Það er jafnvel bugsanlegt að leysa
vandamál litflutningsframleiðslunnar með styrkj-
um. Fjandanum tókst á sínum tíma að verpa skó-
mn austur í Odda, þótt hann þyrfti að hlaupa
þrisvar sinnum hringinn í kringum bæinn við hvert
nálspor. Hann hefir margsannað, að furðu margt
má gera með öfugum klónum.
Fjárhagsmál Islendinga þurfa ekki að vera í
neinu öngþveiti. Þjóðir, sem voru miklu verr farn-
ar, hafa konuzt á réttan kjöl, og er þar skemmst
að minnast Þjóðverja undir handleiðslu dr. Er-
hardts.
Það, sem við þurfum fyrst og fremst, er að all-
ur almenningur skilji, bvert við stefnum, — og
til þess að það megi takast, er ágætt ráð að kalla
hlutina sínum réttu nöfnum, en semja ekki bæði
lýsmgarnar á sjtikdómnum og læknisráðin á dul-
máli, svo sem tíðkazt hefir.
Síðan þarf kjark hjá forystumönnunum til þess
að ganga framan að hlutunum.
Þegar þetta tvennt er fengið, trúi ég því vart,
að þjóðm láti stranda á hinu þriðja, — að vdja
leggja ögn á sig í bili til þess að rétta sig úr kútn-
um.
1G
FRJÁLS VFItZLUN — FYLGIRIT