Frjáls verslun - 01.05.1959, Side 43

bankastjóri og dr. Jóhannes Nordal hagfræðingur
Seðlabankans.
Sjálfur hefir ráðherrann sýnt mikinn áhuga fyr-
ir málinu, m. a. sótt nokkra fundi um það í Efna-
hagssamvinnustofnunmni í París, en yfirleitt hef-
ir dr. Jóhannes Nordal venð fulltrtu Islands á þeim
fundum í París, sem um málið hafa fjallað.
I fehróarmánuði í fyrravetur gaf ráðherrann Al-
þingi greinagóða skýrslu um málið (hón er prent-
uð í riti Framkvæmdabankans ,,Ur þjóðarbóskapn-
um“ 5. hefti). Samkvæmt hlutarins eðli var þar
stiklað á stóru um mörg atriði, og hefði venð hæði
ánægjulegt og gagnlegt að fá ítarlegar skýrt frá
mörgum atriðum, einkum um athuganir íslenzku
scrfræðinganna.
Af þeim gögnum, sem birt hafa verið, sýnist
mér þó, að eitt megi ráða með nokkurri vissu, —
að íslenzkur íðnaður sé ekki í svipað því eins mik-
illi hættu af verzlunarfrelsinu og sumir höfðu ótt-
azt. Þetta á að sjáfsögðu engan veginn jafnt við
um allan íðnað, og vissar iðngreinar, sem eiga höft-
um og hárri tollvernd tilveru sína að þakka, myndu
hverfa. Hmar iðngreinarnar, sem eðlilegur grund-
völlur er fyrir í frjálsri keppm og frjálsri verzlun,
eru þó ef ekki fleiri a. m. k. mikilsverðari að því
leyti, að þær veita miklu fleira fólki atvinnu.
Það kemur fram í skýrslu ráðherrans, að á fund-
um í París hefir fulltróum Islands aðallega verið
falið að skýra sérstöðu landsins, benda á atriði, sem
séu skilyrði fyrir því, að við getum tekið þátt í
þessan samvinnu o. s. frv.
Á hinn bógmn er það ljóst, að forðast hefir ver-
íð að binda hendur okkar á nokkurn hátt um þátt-
töku, hvcrnm sem samningurinn kann að líta ót
að lokum. Eg skal ekki lasta það, þótt þessan af-
stöðu hafi venð haldið ót á við. Fjárhagslega skipt-
ír Jsað hin þátttökuríkin náttórlega engu máli,
hvoru megin hryggjar við liggjum, en af pólitísk-
um ástæðum vilja Jiau hafa okkur með, og Jaað er
rétt að nota td Jsess, að réttur okkar verði ekki fyrir
borð borinn.
Hitt er lakara, að inn á við höfum við ckki beld-
ur tekið neina afstöðu til málsins, og Jxið er meira
að segja síður en svo, að fjármálastefnan, sem ráð-
andi hefir verið undanfarin tvö ár, gen þátttöku
okkar auðveldari.
Sannleikurinn er sá, að bvað sem við segjum og
hvernig sem við látum óti í París, er kominn tími
td þess hér heima að taka afstöðu. Ætlum við að
verða með í fríverzlunarsvæðinu eða ekki?
Við skulum nfja upp fyrir okkur nokkur vanda-
mál, sem sérstaklega koma td greina.
1. Við getum ekki fallizt á, að fiskur og fisk-
afurðir verði undanþegið fríverzluninm, — þá væri
það hreint gabb fyrir okkur að vera að taka þátt
í þessu. Hafi nokkru sinni verið hætta á því, hygg
ég þó að hón sé liðin hjá að miklu leyti.
2. Um landbúnaðarafurðir kann olckur að vera
nokkur vandi á höndum, en þó ekki óleysanlcg-
ur, ef ég hefi skdið skýrslu ráðherrans og önnur
gögn rétt.
3. Á innlendan iðnað hefi ég minnzt. Nokk-
ur hluti hans myndi hverfa, því að við fengjum
Þeir, seni bidja uni ffjaldeyri, fá langt ncf.
FRJÁLS VERZLUN — FYLGIRIT
43