Frjáls verslun - 01.04.1974, Blaðsíða 17

Rafknúnir strætisvagnar og vörubálar
eru þegar í notkun vestan hafs
Raiknúnir strætisvagnar eins og þessi eru nú þegar í notkun i
bandarískuni borgum. Þeir nota ekki eldsneyti og menga ekki
andrúmsloftið eins og eldri gerðir.
Rafknúin farartæki, sérstak-
lega strætisvagnar og litlir
vörubílar, verða nú æ algeng-
ari á götum bandarískra
borga. Áhuginn á þessum far-
artækjum hefur stórum aukizt
síðustu mánuði af því að þau
fá orku úr raftenglinum á
veggnum en ekki benzíni eða
olíu frá benzínstöðvum, þar
sem ökumenn hafa þurft að
bíða kl'ukkutímum saman.
Rafmagnsvagnarnir, sem nú
eru framleiddir, geta læðizt
hljóðlega um göturnar á allt
að 80 kílómetra ihraða. Ef
hraðinn er hafður að jafnaði
nokkru minni geta þeir ekið
rúmlega 60 kilómetra, áður en
hlaða þarf batteríið á nýjan
leik.
RAUNVERULEIKI
Menn hafa gert sér háleitar
hugmyndir um rafmagnsbíla
árum saman. Sérstaklega á
þetta við um fámenna hópa
hugvitsmanna og smárra verk-
stæða, sem hafa föndrað við
að smíða slíka bíla. Það, sem
athygli vekur, er að stór-
fyrirtæki á borð við Westing-
house og Otis-lyftuframleið-
endurna og aðalbankarnir í
Bandarikjunum hafa þegar
varið umtalsverðum fjárupp-
hæðum til tilrauna með raf-
magnsökutæki.
Myndirnar, sem þessari
grein fylgja, sýna aðeins
nokkrar tegundir þessara
tækja, sem nú eru á reynslu-
stigi eða eru þegar boðin til
sölu. Þau voru á sýningu, sem
sérstök opinber nefnd um þró-
un rafmagnsbíla stóð að í
Washington í febrúar.
Nú er aðallega verið að
kanna markað fyrir sendi-
ferðabíla, sem annast vöru-
dreifingu í verzlanir, og hæg-
genga strætisvagna fyrir borg-
irnar. í báðum tilvikum spar-
ast að sjálfsögðu benzín eða
olía og auk þess er komið í
veg fyrir mengun frá út-
blæstri, sem þegar er orðin
alvarlegt vandamál í ýmsum
stórborgum.
Framleiðendur og fjármála-
menn, sem að bílaiðnaðinum
standa, eru tregir til að hefja
allsherjarkapp'hlaup í gerð
venjulegra fjölskyldubíla af
þessari tegund. Samt sem áð-
ur er þó fáanlegur á markaði
takmarkaður fjöldi af litlum
rafmagnsbilum, sem hannaðdr
eru fyrir styttri innkaupaferð-
ir í búðir miðborganna eða til
að fara í vinnu, þar sem um
stuttar vegalengdir er að
ræða.
Af hálfu bandaríska bílaiðn-
aðarins hefur verið litið á raf-
magnsbilinn sem tómstunda-
gaman eða furðusmíð föndrar-
anna. Lítill hraði og takmörk-
uð yfirferð hafa verulega dreg-
ið úr samkeppnishæfni hans á
almennum markaði. Bílafram-
leiðendur sögðu, að rafmagns-
bíllinn væri mál framtíðarinn-
ar, sem yrði að bíða þar til
fundin væri upp ný tækni i
sambandi við rafhlöðugerð.
Horfurnar hafa þó mikið
breytzt á skömmum tíma, þó
að ekki sé ennþá til neitt
„stórbatterí“. Hjá sex mismun-
andi fyrirtækjum er verið að
undirbúa fjöldaframleiðslu á
rafmagnsbílum, og þegar eru
ólikar gerðir þeirra komnar á
götuna. Áhugi almennings hef-
ur verið vakinn með ýmsu
móti, m. a. ákvörðun póstyfir-
valda um að kaupa 350 út-
burðarvagna í vor. Ef þeir
reynast vei, er líklegt að raf-
knúnir vagnar komi á næstu
árum í stað þeirra 30,000 benz-
ínvagna, sem póststjórnin á
nú.
Um 100 rafmagnsbilar til
viðbótar verða senn í förum
víðsvegar í Bandaríkjunum á
FV 4 1974
17