Morgunblaðið - 01.03.2001, Blaðsíða 56
MINNINGAR
56 FIMMTUDAGUR 1. MARS 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Benný IngibjörgBaldursdóttir
fæddist í Reykjavík
25. júlí 1932. Hún lést
á Gjörgæsludeild
Landspítalans 21.
febrúar síðastliðinn.
Móðir hennar var
Sigríður Benedikts-
dóttir frá Þórukoti í
Víðidal en faðir henn-
ar var Jón Sigurðs-
son í Görðum við Æg-
isíðu í Reykjavík.
Móðir hennar lést
þegar Benný var
fjögurra ára gömul.
Henni var þá komið í fóstur til
frænda síns Baldurs Sveinssonar
bankafulltrúa (f. 18. október 1902,
d. 2. nóvember 1967) og Fríðu
Guðmundsdóttur konu hans (f. 17.
mars 1905, d. 5. maí 1987), sem síð-
ar ættleiddu hana. Bróðir Benn-
ýjar er Gylfi Baldursson, heyrnar-
fræðingur, f. 8. nóvember 1937.
Benný eignaðist
27. október 1958 son-
inn Sigurð Örn
Helgason, íþrótta-
kennara og meist-
araflokksþjálfara á
Siglufirði.
Benný ólst upp í
Reykjavík og gekk
þar í skóla, fyrst í
Landakotsskóla og
síðan í undirbúnings-
deild Menntaskólans
í Reykjavík. Hún var
síðan einn vetur í
húsmæðraskóla í
Danmörku.
Benný vann lengi við fisk-
vinnslustörf hjá Bæjarútgerðinni
og víða um land, en hún var lærð-
ur fiskmatsmaður. Hún vann síðar
um árabil sem rannsóknamaður
hjá Orkustofnun.
Útför Bennýjar verður gerð frá
Fossvogskapellu í dag, og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Benný föðursystir mín er mikil
hetja í mínum augum. Hún hlaut
meira en sinn skerf af mótlæti, og
voru þeir fáir vinningarnir, sem
henni bárust í hendur. Ég var svo
heppinn að fá að kynnast henni bet-
ur á síðustu árum, og nú kveð ég
hana sem vin en ekki bara sem
gamla frænku úr Breiðholtinu. Eins
og vinir gera studdum við Benný
hvort við annað. Við bárum hvort
annars hag fyrir brjósti og reynd-
um eftir besta megni að hjálpa
hvort öðru. Við hittumst oft, en í
amstri hversdagsins sjaldnast nógu
lengi. En í þessum mörgu stuttu
heimsóknum náði ég að kynnast
Benný vel. Hún sagði mér margar
sögur af sjálfri sér og fjölskyldu
okkar, ævintýrum og þrautagöng-
um. Þrátt fyrir það að Benný hafi
þolað mótlæti úr ýmsum áttum, og
oft þurft að finna eigin leiðir út úr
völundarhúsum lífsins, þá fann ég
aldrei fyrir biturleika né reiði hjá
henni. Heldur kenndi hún mér um-
burðarlyndi, örlæti, væntumþykju,
og dugnað, og lét fá ljót orð falla
um annað en heilbrigðiskerfið og
öryrkjamálin.
Sjálfstæði lærði Benný sem ungt
barn, er hún missti móður sína
fimm ára gömul. Hún ólst upp hjá
frænda sínum og afa mínum Baldri
Sveinssyni, og ömmu minni Fríðu
Guðmundsdóttur. Hefur hún sagt
mér margar skemmtilegar sögur af
prakkarastrikum sínum og pabba í
gamla daga á Hávallagötu. Á ung-
lingsárunum þroskaðist sjálfstæði
Bennýjar enn meira. Hún fór í nám
og starfaði svo í nokkur ár sem
fiskimatsmaður, og síðar til margra
ára við Orkustofnunina, þar sem
hún naut sín vel. Var það henni
mikill missir er hún varð að hætta
störfum vegna þess heilsuleysis er
læddist að henni á besta aldri.
Ég minnist Bennýjar sem örlátr-
ar og hógværrar vinkonu sem var
ávallt tilbúin að rétta hjálparhönd.
Þegar fjölskylda mín fluttist til
Kanada um margra ára skeið ann-
aðist hún aldraða ömmu mína af
mikilli samviskusemi og veitti henni
þá hlýju og umhyggju er hún þarfn-
aðist þá. Hefur hún sýnt mér og
systrum mínum mikinn áhuga á síð-
ustu árum, og aldrei gleymdi hún
einum einasta afmælisdegi hjá okk-
ur né börnum okkar. Þrátt fyrir
kröpp kjör voru gjafir hennar til
þeirra rausnarlegar og valdar af
miklum hlýhug. Augljóst er að þrátt
fyrir takmörkuð samskipti var fjöl-
skyldan henni mikils virði. Á síð-
ustu árum ítrekaði Benný ósk sína
um að ég fengi að kynnast Sigurði
syni hennar, sem búsettur hefur
verið úti á landi um margra ára
skeið. Sagðist hún sjá mikið af hon-
um í mér, og taldi hún okkur eiga
margt sameiginlegt. Hef ég nú
fengið að kynnast Sigga og sé að
mamma hans hafði á réttu að
standa. Vonast ég til þess að þrátt
fyrir fjarveru Bennýjar megi kynni
okkar hvors af öðrum halda áfram
að aukast og ég veit að það hefði
glatt Benný. Ég kveð nú Bennýju
með eftirsjá og þakklæti, og með þá
von að hún finni þá gæfu sem hún á
skilið.
Ég sendi samúðarkveðjur til
Sigga sonar Bennýjar, og til bestu
vinkonu hennar, Hönnu.
Baldur Gylfason.
Benný Ingibjörg Baldursdóttir er
látin eftir langvarandi veikindi.
Ég hitti Benný fyrst árið 1976.
Það leyndi sér ekki að þar fór
manneskja sem hafði munninn fyrir
neðan nefið og lá ekki á skoðunum
sínum. Hún var líka þannig gerð að
hún vildi ekkert skulda, sá alltaf til
þess að standa í skilum og gera það
sem krafist var af henni. Þegar hún
lá sárlasin á sjúkrahúsi hafði hún
stöðugar áhyggjur af því að geta
ekki sinnt sameigninni í stigagang-
inum heima.
Benný hafði ákveðnar skoðanir á
flestum hlutum. Henni fannst t.d.
að börn í nútímaþjóðfélagi væru
ekki alin nógu vel upp. Þau væru
heimtufrek og fengju alla hluti upp
í hendurnar, en foreldrarnir gæfu
sér allt of lítinn tíma með þeim.
Hún var fylgin sér og ef hún tók
eitthvað í sig þá framkvæmdi hún
það, stórt eða smátt eftir atvikum.
Þegar hún komst að því að við átt-
um kött ákvað hún að kettirnir okk-
ar ættu að verða vinir. Það þótti
mér ekki mjög líklegt.
Einn daginn kom Benný yfir til
okkar með köttinn sinn í fanginu og
leyfði þeim að kynnast. Upp frá
þeim degi voru þeir óaðskiljanlegir.
Þeir sváfu í sama bæli og fylgdust
að úti, börðust saman við nágranna-
kettina, komu heim með týndan
kettling nágrannans og átu úr sömu
skál, oftast fína matinn, sem Benný
keypti handa Skussa sínum. Því
Benný var mikill kattavinur og
hennar kött skyldi ekki skorta neitt.
Hann var alinn á rækjum, harðfiski,
rjóma og nýjum fiski. Það var eng-
um í kot vísað hjá Benný, hvorki
dýrum né mönnum.
Benný var mjög trygglynd. Hún
hélt tryggð við okkur og okkar börn
þó svo að við flyttum burt úr hverf-
inu. Hún hringdi við og við og sagði
okkur fréttir af sér og stundum leit
hún inn þótt hún stoppaði aldrei
lengi. Síðastliðið sumar kom hún í
heimsókn til að sýna mér nýja fína
bílinn sinn og skoða barnabarnið
mitt. Eins og venjulega kom hún
færandi hendi, með buxur sem sú
stutta átti að nota þegar hún færi í
sveitina með afa og ömmu.
Benný átti góða og trausta vin-
konu, Hönnu. Hanna reyndist
Benný afar vel í veikindum hennar
og var alltaf til taks ef eitthvað
bjátaði á.
Á yngri árum hafði Benný unnið
um tíma í Skaftafelli og þekkti þar
hverja þúfu. Hún hélt alla tíð
tryggð við fólkið þar og meðan hún
hafði enn heilsu til fór hún þangað
við og við og rifjaði upp gamla tíma.
Ég minnist þess að í einni ferðinni
datt Benný og slasaðist illa. Þá kom
Hanna úr bænum og keyrði bílinn
til Reykjavíkur, en Benný skipti um
gíra, því Hanna hafði ekki keyrt bíl
í fjöldamörg ár. Þannig hjálpuðust
þær að, vinkonurnar.
Benný var mjög hreykin af fjöl-
skyldu sinni, talaði alltaf um hana
af mikilli hlýju og sagði mér stolt
frá syni sínum. Hann bjó úti á landi
og eitt af því síðasta sem hún hafði
heilsu til var að fara á íþróttaleik,
sem hann bauð henni á. Lið sem
hann hafði þjálfað átti að keppa í
bænum og hún dreif sig á leikinn.
Við Benný vorum alltaf á leiðinni
að heimsækja Baldur, bróðurson
hennar, en heilsan leyfði aldrei þá
ferð.
Með þessum fáu orðum langar
mig að votta Hönnu, Baldri og öðr-
um skyldmennum mína innilegustu
samúð.
Íris.
BENNÝ INGIBJÖRG
BALDURSDÓTTIR
Sími 562 0200
Erfisdrykkjur
ERFIDRYKKJUR
STÆRRI OG MINNI SALIR
Borgartún 6 ehf., sími 561 6444
Fax 562 1524 Netfang borgaris@itn.is
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Sjáum einnig um
útfararþjónustu á
allri landsbyggðinni.
Áratuga reynsla.
4
4
+
/+
/
! !
3=964 425
!+'
& #! 1
8 9!
-,/!! 3*$,&'!
4 !! (>+
4 ,! 3*$,&
4 3*$,&'!
' "#&. ( '&&1
!
9?
=22 -9
&!
8
*
"
#--
4 " ! ) " ! 7' '!
0#! ! 0#! 0!0#!
' 0!0!0#!1
9 &
69
9
3)
22 =
& , 8@
.&&+/
*
9 /%
"
#$--
, !
!$ ( !
! &'!
)$ *! ! 1
%
A3- 4
.(/ ' "
*
:%,
*
!
#""-
/,( (/(!
!B . CD (
1 '!
4 ,! . )."( 4 '!
!& .'! )!
!
D !&
' 0!0#!1
3
4
2
2A
0!
(!
*
; &<
"
#"--
,/( 4" !'! 4 !0"# !,/
4 ,! 4" ! 2( !'!
0#! ' !0#!1
7
3
!
(
,&
6
)
* 0 *
#--
. *
/
'
,&
%
!! ( !+'!
! 2 !+ ( !
+!! 5/(! '! !+ '!1