Morgunblaðið - 01.03.2001, Blaðsíða 57

Morgunblaðið - 01.03.2001, Blaðsíða 57
MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 1. MARS 2001 57 ✝ Sigríður LovísaBergmann fædd- ist í Reykjavík 25. október 1928. Hún andaðist á Landspít- alanum í Fossvogi 20. febrúar. Sigríður var dóttir hjónanna Þor- valds V. Jacobsen skipstjóra, f. 8.9. 1896 á Eskifirði, d. 16.3.1970 og Dagmar Guðnadóttur Jacob- sen, f. 5.7.1899 í Reykjavík, d. 7.8.1986. Bróðir Sig- ríðar er Egill Ágúst Jacobsen yfirlæknir, f. 19.8.1933. Sigríður giftist 16. apríl 1949 eftirlifandi eiginmanni sínum, Sverri Bergmann útvarpsvirkja- meistara, f. 3.12.1920, frá Hellis- sandi. Foreldrar hans voru Daníel Þ. Bergmann kaupmaður og hreppstjóri, f. 11.7.1878, d. 18.2.1935, og Sigríður Jónsdóttir Bergmann, f. 22.5.1895, d. 29.6.1985. Börn þeirra eru: 1) Dagmar Þóra, skrifstofustjóri heilsugæslustöðvarinnar í Grafar- vogi, f. 3.10.1949, gift Birni Gunn- arssyni, f. 29.1.1950, dætur þeirra eru: Sigríður Lovísa, f. 1973 og Þóra Björg, f. 1977. 2) Sverrir Egill, stórkaupmað- ur, f. 25.12.1960, kvæntur Margréti Pálsdóttur, f. 1.6.1959, börn þeirra eru: Páll, f. 1986, og Sara Margrét, f. 1990. Sigríður tók próf frá Kvennaskólan- um í Reykjavík 1946 og vann að því loknu við skrifstofu- og verslunarstörf en eftir giftingu helgaði hún heimilinu og fjölskyldunni starfs- krafta sína. Hún starfaði ötullega að málefnum húsmæðra, hefur setið í stjórn Húsmæðrafélags Reykjavíkur um árabil, var fulltrúi félagsins í Bandalagi kvenna í Reykjavík og sat í ýms- um nefndum á vegum þessara félaga. Útför Sigríðar fer fram frá Grafarvogskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 15. Þakklæti er það sem er mér efst í huga þegar kveðja skal ástkæra tengdamóður mína, Sigríði Lovísu Bergmann, þakklæti fyrir að hún var til, þakklæti fyrir allt. Það var á aðventunni fyrir rúmum 17 árum að ég hitti hana fyrst. Myndarleg stóð hún í eldhúsinu við jólabakstur þegar ég var kynnt fyrir henni. Hún tók mér opnum örmum og bauð mig velkomna og síðan þá hef ég verið umvafin hlýju hennar og ástúð sem var sannarlega vel útilát- in. Dídí, eins og ég kallaði hana fram- an af, var með svo stórt hjarta, að elska hennar og umhyggja náði langt út fyrir frændgarð og vinahóp og þeir eru margir sem minnast hennar með eftirsjá. Þegar við Deddi eign- uðumst börnin kom enn betur í ljós hvern bakhjarl við áttum í Dídí og Sverri tengdaföður mínum, því þau hafa verið óþreytandi í að létta undir með okkur á allan hátt. Palli og Sara Margrét hafa átt því láni að fagna að eiga tíma með þeim sem er ómet- anlegur. Amma, eins og hún heitir í hugum okkar, var sko engin venju- leg amma, hún hafði alltaf tíma til að gleðja, hlusta, spila og spjalla og bakaði bestu pönnukökur í heimi og fleiri en „alvöru barnabörnin“ köll- uðu hana ömmu Dídí. Velvild ömmu og afa í garð okkar Dedda, barnanna, fjölskyldu minnar og vina okkar allra var slík að eftir var tekið. Amma var fastheldin á gamla siði og venjur og vildi að regla væri á hlut- unum en samt svo ótrúlega frjálsleg og nútímaleg í öllum samskiptum. Það hrifust allir af því hve hún var kát og hress og hún naut sín sjaldan betur heldur en þegar haldnar voru veislur og boð. Þá var hún í essinu sínu. Þau afi eiga góða vini sem þau hafa átt skemmtilegar samveru- stundir með á liðnum áratugum og oftar en ekki var það amma sem stóð fyrir því að fólk hittist og naut sam- vista. Eins voru þau á undanförnum misserum farin að taka þátt í starfi „heldri borgara“ eins og hún kallaði það og fóru nokkrar ferðir með þeim innanlands. Það eru forréttindi að fá að vera tengdadóttir slíkrar sómakonu sem amma var og sárt að missa hana. Ég bið góðan Guð að leiða hana á nýjum brautum. Takk fyrir allt. Margrét. Þegar ég kveð ömmu mína, hugsa ég um allt það skemmtilega sem við höfum gert saman. Við fórum í bíl- túra með afa og líka stundum í sum- arbústað á sumrin. Þá sátum við stundum úti í góða veðrinu, og ef ís- bíllinn kom, keypti hún nóg af ís. Alltaf þegar mamma og pabbi fóru til útlanda flutti hún heim til okkar Palla og kallaði það að koma í vist. Það var alltaf svo notalegt. Hún var oft að hekla og leyfði mér að putta- prjóna hjá sér. Amma var alltaf að gera handavinnu fyrir Húsmæðra- félagið og leyfði mér að hjálpa til á basarnum. Ég á eftir að sakna henn- ar rosalega mikið og líka góða mat- arins sem hún bjó til. Guð geymi elsku ömmu mína. Sara Margrét. Elsku amma Dí. Þú varst alltaf svo góð vinkona mín. Gegnum barn- æsku mína, unglingsár og fram að því sem ég er í dag þá varst þú alltaf tilbúin að hjálpa mér og leiðbeina mér um hvað var rétt og hvað var rangt. Það var alltaf svo gott að koma til þín á Ránargötuna, sem barn lék ég mér þar með henni Þóru en eftir að ég varð eldri sat ég inni í eldhúsi með þér, borðaði kex og mjólk og við gát- um talað endalaust saman. Og eftir að ég átti dóttur mína komum við alltaf saman til þín og þá varst þú orðin langamma Dí. Dóttur minni fannst voðalega gaman að sitja á eld- húsgólfinu hjá þér með peru eða banana og leika sér með pottana þína. Elsku yndislega vinkona mín, þó að aldursmunur okkar væri mikill þá náðum við alltaf svo vel saman og ég á alltaf eftir að minnast þín og sakna þín. Fyrir mig hefur það verið ómet- anlegt að hafa átt þig sem auka- ömmu og trúnaðarvin. Elsku Sverrir og fjölskylda, ég votta ykkur mín dýpstu samúð. Yndislegri manneskju er vart hægt að finna. Linda Camilla. Ég veit að vorið kemur og veturinn líður senn. Kvæðið er um konu, en hvorki um guð né menn. Hún minnti á kvæði og kossa og kvöldin björt og löng og hvíta, fleyga fugla og fjaðraþyt og söng. Og svipur hennar sýndi, hvað sál hennar var góð. Það hló af ást og æsku, hið unga villiblóð. Ég bý að brosum hennar og blessa hennar spor, því hún var mild og máttug og minnti á – jarðneskt vor. (Davíð Stef.) Innilegar þakkir fyrir tryggð og trúfasta vináttu í gegnum 60 ár. Þínar vinkonur, Ásta Jensdóttir og Vilborg Guðsteinsdóttir. Mig langar að minnast hennar Dídíar með nokkrum orðum. Alveg frá því að ég kynntist henni sem lítil stelpa hefur mér þótt ákaf- lega vænt um hana enda ekki annað hægt vegna hlýju og elskusemi sem bjó í hjarta hennar. Mér er sérstaklega minnisstætt hversu mikla ást og umhyggju hún sýndi mér þegar amma mín féll frá fyrir fjórum árum og sagði að ég ætti sig alltaf að og það sýndi hún mér. Ég mun sakna þess að sjá hana ekki aftur á Vallarbrautinni þar sem við hittumst gjarnan yfir kaffi og góðu spjalli. Hún var sannkallaður sólargeisli sem skein út frá hvar sem hún kom við. Ég kveð Dídí með fullt hjarta þakklætis fyrir að hafa fengið að þekkja svo yndislega konu sem ávallt lét gott af sér leiða. Elsku Sverrir, Sverrir Egill, Dag- mar og fjölskyldur, ég og fjölskylda mín sendum ykkur okkar innileg- ustu samúðarkveðjur. Megi guð vera með ykkur í sorginni. Júlía Björgvinsdóttir. Kveðja frá Húsmæðrafélagi Reykjavíkur Þriðjudagurinn 20. febrúar var mikill sorgardagur meðal félags- kvenna, er okkur barst sú harma- fregn, að hún Sigríður okkar Berg- mann hefði látist þá um morguninn. Þriðjudagurinn er vikulegur vinnudagur hjá félagskonum í félag- inu og vorum við því flestar saman- komnar þennan dag. Sigríður hafði starfað í Húsmæðra- félaginu í yfir 40 ár og þekkti manna best sögu þess. Oft miðlaði hún okkur fróðleik um starfsemi félagsins frá því fyrr á árum enda hafði Dagmar móðir hennar verið einn af stofnend- um þess. Sigríður var sagnabrunnur fyrir okkur og í frásögnum hennar skynjuðum við svo vel baráttu kvenna á árum áður fyrir réttindum sínum og væntingum. En á þessum fyrstu árum félags- ins starfaði það á annan máta en það gerir í dag, enda tímarnir aðrir. En hugsjónir kvennanna hafa ekki breyst í grundvallaratriðum. Sigríður sat í stjórn félagsins um áratuga skeið, lengst af sem ritari og formaður basarnefndar. Félagið heldur basar einu sinni á ári og var Sigríður aðaldrifkrafturinn í fram- leiðslu basarmunanna. Hún var ótrú- lega fersk og ötul, stöðugt að koma með nýjungar í gerð ýmissa muna og nösk á hvað félli í smekk eldri sem yngri. Ekki máttu munirnir vera eins ár frá ári í meginatriðum. Eitthvað nýtt, eitthvað öðruvísi varð að vera í farvatninu. Og hún hvatti konurnar áfram á sinn bráðskemmtilega hátt, með glettni og gamansemi. Sigríður var mjög greind kona og ótrúlegur gleðigjafi. Aldrei féll henni verk úr hendi. Það var ótrúlegt hverju hún afkastaði og vel virk var hún og rösk. Haft er fyrir satt að handavinnupoki hafi verið við hvern stól sem hún settist á. Frá því snemma á haustin hittast félagskonur á þriðjudögum og vinna að handavinnu og gerð basarmuna fram á vor. Að sjálfsögðu er þá ávallt kaffi og meðlæti á boðstólum og ófá- ar voru kræsingarnar sem Sigríður kom með til að gleðja konurnar, enda ákaflega myndarleg húsmóðir. Það er hverju félagi auðlind að hafa einstaklinga sem geta gefið af sjálfum sér, Sigríður var svo sann- arlega ein þeirra, óþreytandi að miðla til kvennanna, ekki bara varð- andi handverkið heldur var hún líka hvatamaður og skipuleggjandi sum- arferða, vorfagnaða, jólafunda og þorrablóta. Allt fórst henni frábær- lega vel úr hendi. Í mörg ár var hún fulltrúi félags- ins á þingum Bandalags kvenna í Reykjavík. Margar góðar tillögur sem þar voru fluttar á vegum Hús- mæðrafélags Reykjavíkur voru upp- runalega hugarfóstur hennar. En við félagsksonur fundum það svo gjörla að Sigríður stóð ekki ein. Fjölskylda hennar stóð þétt að baki henni og studdi hana í öll um málum er sneru að velferð Húsmæðra- félagsins. Sverrir eiginmaður henn- ar hefur reynst félaginu ómetanleg stoð og stytta. Þær voru ófáar ferð- irnar og vinnustundirnar sem hann hefur lagt á sig fyrir félagið okkar, ætíð boðinn og búinn til að lagfæra og snyrta það sem aflaga hafði farið í félagsheimilinu á Baldursgötunni. Við félagskonur í Húsmæðrafélagi Reykjavíkur sitjum hnípnar og eig- um erfitt að átta okkur á svo skyndi- legu fráfalli vinkonu okkar. En margt ber að þakka. Við þökkum góðum Guði fyrir að hafa fengið að njóta svo gjöfullar og ánægjulegrar samveru með Sigríði um langa tíð og við biðjum algóðan Guð að umlykja vinkonu okkar um alla tíð og veita eiginmanni hennar og fjölskyldu styrk í sorginni. Hafi Sigríður þökk fyrir allt, Guð blessi minningu hennar. SIGRÍÐUR LOVÍSA BERGMANN Erfisdrykkjur 50-300 manna Glæsilegir salir Bræðraminni ehf., Kíwanishúsinu, Engjateigi 11, sími 588 4460. =   4         +     /+/ *    !    &  !   , !    C53 33   $D "  .!(!  8E 0<1   *  * 4     % ( ,&  *       #$  #" 9    !     7   -!! . +!!   / !'!   +!!'!  ! !   !* ' + (( !   !* !*'! 7( !'! 5  !   ' 0!0#!1 www.granit.is   4      +     * / *    ! %    5) 33   ' & . /!! '  ,$&" !0( F0 !1 09 /!       !!( "!   /,   !  1 3'& (   *    /   &    #  *     =8>?@<>('3>8A<;;    +1
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.