Morgunblaðið - 18.03.2001, Blaðsíða 30

30 SUNNUDAGUR 18. MARS 2001 MORGUNBLAÐIÐ
JÁ, þegar Sveinbjörn réð sigtil Ræktunarsambandsins 15ára gamall, settist hann fyrstá jarðýtu og 18 ára gamall
keypti hann vörubíl og hóf akstur á
vegum vörubílafélagsins Mjölnis í
Árnessýslu. Tveimur árum síðar
seldi hann bílinn og fór að keyra fyr-
ir Mjólkursamsöluna. Var þar á bæ í
fimm ár, en hætti síðan og árið 1965
var hann harðákveðinn í að starfa
sjálfstætt sem verktaki. Hann fjár-
festi í tveimur loftpressum og þar
með var fyrirtækið Sveinbjörn Run-
ólfsson sf. komið á laggirnar. Árið
1997 var fyrirtækinu breytt í „ehf.“.
og kom þá til nafnið Sæþór, enda
starfsvettvangurinn kominn á haf út
ef þannig mætti að orði komast.
Hafnardýpkanir höfðu þá að mestu
leyst af hólmi jarðvinnu.
Góður vöxtur
Sveinbjörn byrjaði sum sé ekki
stórt eða með hávaða og látum.
Tvær loftpressur, og velta fyrsta
ársins nam 3 milljónum króna.
Gömlum. „Þetta var frá upphafi
verktakafyrirtæki og hefur verið all-
ar götur síðan. Í nokkur ár var lax-
eldi í sjókvíum hluti af starfseminni,
en þar varð árangurinn aldrei meiri
en að rétt sleppa á sléttu og því
hættum við þeirri framleiðslu. Það
var nóg að gera og til marks um það
þá var veltan orðin 110 milljónir tíu
árum seinna og áhaldalagerinn var
upp á um tuttugu tæki að bílunum
meðtöldum. Við fórum snemma í alls
konar jarðvinnu við gatnagerð og
síðan bættust við holræsa- og hita-
veitulagnir. Það leið ekki á löngu þar
til fyrirtækið var með 10 til 15
manns í vinnu. Ef við höldum áfram
að skoða veltuna á tíu ára fresti, þá
var hún í 42 milljónum 1987 og 100
milljónum 1997. Þá er komin nýja
krónan að sjálfsögðu. Á þessum ár-
um hefur fyrirtækið komið víða við
sögu, m.a. við Óseyrarbrú, olíuhöfn-
ina í Örfirisey, gatnagerð víða, m.a. í
Selási, Breiðholti, Grafarvogi, á
Flóavegi, hafnardýpkanir í Reykja-
vík, Hafnarfirði, Gurndarfirði, Pat-
reksfirði, Bíldudal, Hólmavík,
Skagaströnd, Vestmannaeyjum,
Þorlákshöfn, Kópavogi og víðar,“
segir Sveinbjörn.
Hvenær og hvers vegna snerirðu
þér að hafnardýpkunum?
„Það hefur verið árið 1994. Þessi
algengi jarðvinnumarkaður var
mjög að þrengjast. Samkeppnin orð-
in svo gífurleg að verðið lækkaði
stöðugt og á sama tíma voru tvö
svona dýpkunarfyrirtæki að leggja
upp laupana. Eins dauði er annars
brauð, segir máltækið, og þetta er
svoleiðis í þessum bransa. Við
keyptum tækjakost annars fyrir-
tækisins af Framkvæmdasjóði, 3
dýpkunar- og flutningapramma, en
einnig keyptum við einn lítinn og
notaðan dýpkunarpramma frá
Bandaríkjunum. Síðan höfum við
verið að bæta við okkur einu og öðru
og síðasta ár fengum við síðan stór-
an flutningspramma, 50 metra lang-
an 400 rúmmetra, sem við skýrðum
Pétur mikla enda uppruninn í Pét-
ursborg í Rússlandi. Á þessu ári
bættist við ný þýsk 140 tonna grafa
sem sett var á gröfuprammann
Reyni í stað eldri gröfu. Þetta hafa
verið fjárfestingar upp á 150 til 200
milljónir og í dag er óhætt að segja
að fyrirtækið sé búið nýjum og ný-
legum tækjum af bestu gerð og við
erum færir í flestan sjó.“
Er ekki mikið fyrirtæki að ná ris-
apramma í heimahöfn alla leið frá
Pétursborg?
„Það er vægt til orða tekið. Það
var Íslendingur sem starfar í Pét-
ursborg sem sagði mér frá tækinu á
sínum tíma og það tók hálft ár að ná
prammanum út úr Rússlandi. Það er
löng saga. Allt of löng saga og skrif-
ast á skrifræðið í Rússlandi. Upp-
runalegir samningar kváðu á um 30
milljónir, en svo stóðst ekkert sem
sagt var, það drifu að vandamál úr
öllum áttum sem snerust í raun
meira og minna um að það birtust
alls konar aðilar sem gátu tafið og
skemmt fyrir okkur nema að þeir
fengju sneið af kökunni. Á endanum
var kostnaðurinn kominn í 50 millj-
ónir.“
Var í laxeldi
Þú nefndir að fyrirtækið hefði
verið í laxeldinu forðum. Það er
kannski útúrdúr, en fróðlegt væri að
heyra lýsingu þína á þeirri starf-
semi.
„Já, þetta var talið gróðavænlegt
á sínum tíma ekki síður en nú. Ég
var með kvíar í 4 til 5 ár í Eiðisvík og
var einn af örfáum sem enduðu ekki
í gjaldþroti eða öðrum stórslysum.
Þetta var ein sorgarsaga. Þegar ég
ákvað að fara í kvíaeldið var kíló-
verðið á eldislaxi 600 krónur. Þegar
ég byrjaði að slátra fiski var verðið
komið niður í 350 krónur kílóið og
þegar framleiðslan var komin í full-
an gang var kílóverðið komið niður í
200 krónur. Eftir því sem ég heyri,
þá er það verðið sem er uppi á borð-
inu í dag, 200 krónur kílóið upp úr
sjó. Ég seldi lax fyrir upp undir 20
milljónir króna á ári, en það rétt
marði að vera fyrir kostnaði. Það var
sjálfhætt og ég var heppinn að komaMokað upp úr Hafnarfjarðarhöfn.
MJÖG MARGAR
HAFNIR SEM
ÞARF AÐ DÝPKA

Sveinbjörn Runólfsson er fæddur í Ölfusholti í Flóa
2.nóvember 1939. Fimmtán ára réð hann sig í vinnu hjá
Ræktunarsambandi Flóa og Skeiða en árið 1965 fór hann
í sjálfstæðan rekstur og stofnaði fyrirtæki sitt sem í dag
heitir Sæþór og er verktakafyrirtæki sem fæst aðallega
við hafnardýpkanir. Sveinbjörn er giftur Lilju Júl-
íusdóttur og eiga þau tvö uppkomin börn, Runólf, sem
vinnur hjá Sæþóri, og Sigrúnu.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
eftir Guðmund Guðjónsson