Morgunblaðið - 18.03.2001, Blaðsíða 37

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 18. MARS 2001 37
veig, Rúna, Guðjón, Hjalti, Gunn-
hildur og fjölskyldur: Ég votta ykkur
mína dýpstu samúð og bið þann sem
öllu ræður að veita ykkur og öðrum
ástvinum Guðmundar styrk og hugg-
un í sorg ykkar.
Unnur Ingibjörg Jónsdóttir.
Nú hefur vinur minn Guðmundur
Guðjónsson lokið þessari jarðvist og
er mér einkar ljúft að heiðra minn-
ingu þessa mikla sómamanns.
Sem ungur hjúkrunarfræðingur
kynntist ég Guðmundi og störfuðum
við saman í hartnær tuttugu ár á
skurðstofum Landspítalans og bar
aldrei skugga á það samstarf.
Guðmundur var góður skurðlækn-
ir. Hann var einnig góður smiður og
bílaviðgerðarmaður. Hvað eina sem
hann tók sér fyrir hendur leystist
farsællega.
Við sögðum stundum við hann
stelpurnar á skurðstofunum að hann
hefði hendur úr skíra gulli.
Oft fengum við samstarfsfólkið að
njóta góðs af hæfni Guðmundar. Þau
voru ófá skiptin sem hann gaf okkur
góð ráð og hjálpaði, hvort sem málið
varðaði lækningar, bílavandræði eða
húsaviðgerðir.
Guðmundur bjó yfir miklum and-
legum þroska. Hann var friðelskandi
maður og nálgaðist allt fólk sem jafn-
ingja. Ekki sóttist hann eftir vegtyll-
um í lífinu og leit á allt slíkt sem tómt
hjóm. Aldrei heyrði ég Guðmund
leggja illt orð til nokkurns manns og
var góðvildin hans aðalsmerki. Fyrir
Guðmundi skipti það höfuðmáli að
vera fyrsta flokks maður.
Á vinnustað þar sem skiptast á
skin og skúrir þá veltur mikið á að
starfsfólkið haldi góða skapinu. Þar
lét Guðmundur sitt ekki eftir liggja
enda var hann glaðlyndur að eðlisfari
og ákaflega stríðinn og notaði hvert
tækifæri sem gafst til að stríða okkur
hjúkrunarfræðingunum. Mér er sér-
staklega minnisstætt þegar honum
tókst að hleypa öllu í háa loft út af
framhaldsþætti í sjónvarpinu. Þáttur
þessi fjallaði um unga konu sem lenti
í erfiðri aðstöðu og þá yfirgaf eig-
inmaðurinn hana. Við hjúkrunar-
fræðingarnir sem þá vorum ungar
konur, þurftum að sjálfsögðu að hafa
mikið álit á þessu og þar sem við sát-
um og úthúðuðum eiginmanninum,
þá gekk Guðmundur inn.
Hann sá strax að nú bar vel í veiði
og hóf að tjá álit sitt á málefninu, sem
allt gekk eiginmanninum í hag. Hon-
um tókst samstundis ætlunarverk
sitt og með glottið á andlitinu sat
hann undir svívirðingum þess efnis
að hann væri karlremba og skildi á
engan hátt sameiginlegan reynslu-
heim kvenna.
Ekki verður sagt um Guðmund að
hann hafi verið kaupóður maður.
Þrátt fyrir að það væri algjörlega
fyrir neðan skilning okkar hjúkrun-
arfræðinganna, þá var það ein versl-
un sem freistaði hans öðrum fremur
og það var Ellingsen á Grandanum.
Ellingsen reddar öllu. Þær voru ófá-
ar tangirnar sem Guðmundur keypti
í þeirri búð og bar uppá spítala ef svo
færi að þeir bæklunarlæknar lentu í
vandræðum við að naglhreinsa ein-
hvern sjúkling.Við stelpurnar
skemmtum okkur vel yfir Ellingsen
dýrkuninni og sögðum stundum við
Guðmund þegar hann mætti á skurð-
stofu: Góðan dag, doktor Ellingsen.
Hvað er hægt að gera fyrir yður
doktor Ellingsen? og var honum þá
skemmt.
Nú þegar klukkan glymur þessum
góða dreng þá vottar starfsfólk
bæklunarskurðstofu Landspítalans
Gunnu og börnunum sjö innilega
samúð. Virðing fyrir lífshlaupi Guð-
mundar Guðjónssonar mun lifa í
huga okkar.
Auður Guðjónsdóttir.
Sem læknanemi á Landspítala fyr-
ir nokkrum áratugum heyrði ég fyrst
af Guðmundi J. Guðjónssyni sem þá
þegar hafði getið sér gott orð, eink-
um fyrir smiðsauga sitt og handverk
sem bæklunarlæknir. Af orðspori
sínu, hæfileikum og ljúfmennsku óx
hann og varð fljótlega einn eftirsótt-
asti bæklunarlæknir landsins, eink-
um vegna aðgerða á mjaðmaliðum
sem hann gerði í hundraðatali. Guð-
mundi kynntist ég hins vegar ekki
fyrr en löngu síðar er við störfuðum
báðir á Reykjalundi þar sem hann
sinnti ráðgjöf sem bæklunarlæknir.
Mér er minnisstæð þolinmæði og ró-
semi Guðmundar frá þessum árum
og vinsældir hans má marka af því að
ævinlega var biðstofa hans full af
ungum sem öldnum. Öllum gaf hann
sinn tíma og sín ráð, jafnt okkur
læknunum sem á Reykjalundi störf-
uðum sem og mæðrunum sem til
hans leituðu áhyggjufullar vegna
barna sinna sem sum hver voru með
snúna fætur eða bækluð hné.
Að lokum lágu leiðir okkar Guð-
mundar saman á Fjórðungssjúkra-
húsinu í Neskaupstað þar sem við
tókum til starfa um líkt leyti full-
saddir á rútínunni í Reykjavík.
Á FSN einkenndi Guðmund sama
yfirvegunin og rósemin sem fyrr.
Hann var farsæll skurðlæknir, flan-
aði ekki að neinu og brást ekki þegar
á reyndi.
Guðmundur var smiður góður og
áhugasamur um hvers kyns tól og
tæki. Hann hreifst því mjög af þeim
búnaði og tækni til bæklunaraðgerða
sem hann kynntist í námsferð til San
Francisco fáeinum dögum fyrir and-
lát sitt. Hafði hann því að orði við
okkur félaga sína eftir heimkomu að í
næsta lífi þyrfti hann aftur að verða
bæklunarlæknir til að geta reynt öll
tækniundrin en gat þess jafnframt
að engar nýjungar kæmust þó í hálf-
kvist við mannshöndina og hugann
sem henni stjórnar. Þannig var Guð-
mundur forvitinn og tæknilega sinn-
aður en um leið raunsær og jarð-
bundinn.
Þreytu var farið að gæta hjá Guð-
mundi undir lokin vegna mikils
vinnuálags og hann hlakkaði til að
láta af störfum um næstu áramót til
að sinna fjölskyldu sinni og áhuga-
málum.
Guðmundur átti óvenjumiklu
barnaláni að fagna og ekkert var
honum kærara en fjölskyldan. Ég
minnist þess sérstaklega hve stoltur
hann var af öllum sínum börnum og
aldrei gleymdi hann að segja okkur
vinnufélögunum frá námsárangri
dætranna fimm sem voru augastein-
ar föður síns.
Við Anna þökkum Guðmundi vin-
áttu og samfylgd um leið og við vott-
um fjölskyldu og vinum dýpstu sam-
úð okkar.
Björn Magnússon.
Sá sem sinnir læknisstarfi verður
að vera við því búinn þegar kall kem-
ur að kasta frá sér hverju því sem
hann er að sinna eða að hverfa fyr-
irvaralaust úr faðmi fjölskyldu sinn-
ar. Þessi krefjandi köll geta bitnað á
öðrum sjúklingum, á samstarfsfólki
og þó einkum á fjölskyldu læknisins
og föðurhlutverki. Það kall sem er
stærst og afdrifaríkast hverjum
manni fékk Guðmundur J. Guðjóns-
son læknir þegar hann var að koma
aftur til starfa í Neskaupstað hinn
12. mars síðastliðinn eftir stutt frí.
Úr þessu kalli átti hann ekki aftur-
kvæmt og eftir stöndum við harmi
slegin, fjölskylda, vinir, samstarfs-
fólk og íbúar Austurlands.
Þeir sem unnu með Guðmundi
sakna hans sem hins góða og trausta
fagmanns sem kunni sitt starf, virti
sín takmörk og sína ábyrgð. Hann
reyndist einstaklega traustur og
hjálpsamur hverjum þeim sem til
hans leitaði. Guðmundur var af þeirri
kynslóð skurðlækna sem fengu
breiða og fjölþætta þjálfun í námi
sínu og starfi og hann lagði sig eftir
því að auka enn fjölhæfni sína þegar
hann réðst til starfa við Fjórðungs-
sjúkrahúsið í Neskaupstað árið 1996.
Áður hafði hann í nokkur skipti kom-
ið til afleysinga í skemmri tíma. Fas
hans var hægt og lítillátt. Hann tal-
aði ekki af sér en nálægð hans var
góð og bar með sér öryggiskennd
hins reynda manns. Það var stutt í
bros og kímni og hann lagði hverju
máli og hverjum manni gott til.
Þannig minnumst við Guðmundar og
því er harmur okkar stór og sökn-
uður sár en er þó hjóm eitt hjá því
sem fjölskylda hans þarf að bera.
Íbúar Austurlands og samstarfs-
fólk þakka Guðmundi lækni það að
hann skyldi koma til okkar og leyfa
okkur að njóta þekkingar sinnar,
reynslu og mannkosta síðustu ár æv-
innar og við geymum í huga okkar
minningu um góðan mann og sú
minning mun hjálpa okkur að yfir-
stíga harm okkar og söknuð.
Fyrir hönd Heilbrigðisstofnunar
Austurlands vil ég þakka Guðmundi
J. Guðjónssyni fyrir mikilsvert fram-
lag hans til heilbrigðisþjónustu á
Austurlandi og votta Guðrúnu og
fjölskyldu hans okkar dýpstu samúð.
Stefán Þórarinsson.
Guðmundur Guðjónsson var vand-
aður öðlingsmaður og höfðingi heim
að sækja.
Við fráfall hans setti hljóða vini og
vandamenn þeirra Guðrúnar og fjöl-
skyldu hér vestan hafs, sem ekki eiga
heimangengt til að fylgja honum síð-
asta spölinn. Hugur okkar er með
þeim.
Gunnar Tómasson.
Nú ert þú farinn frá
okkur á einni svip-
stundu, varst hér í
gær, farinn í dag. Sím-
inn hringdi og brosið á
vörum okkar breyttist
í sorgarskeifu.
Við kynntumst þér fyrst þegar við
fórum saman í útilegu í Hallorms-
stað í fyrrasumar. Áður varstu bara
maðurinn hennar Ellu skólasystur. Í
Hallormsstað söngst þú útilegu-
söngva til að koma þínum börnum í
ró á meðan ég raulaði vögguvísur
fyrir mitt barn, það fannst okkur
skondið. Þetta var yndisleg ferð í sól
og blíðu og með ölið á vömbinni! Við
höfum brallað mikið saman að und-
anförnu og átt góðar stundir saman.
Brosið, brandararnir og hláturinn
voru aldrei langt undan og uppátæki
ykkar Skarphéðins voru stundum
alveg ótrúleg: Eyrnanartið, dans-
sporin ykkar og svo laumuðust þið,
ásamt Magga, alltaf í burtu til að
reykja í einhverjum skúmaskotum á
KRISTJÁN GUNNAR
MAGNÚSSON
✝ Kristján GunnarMagnússon
fæddist á Akureyri
hinn 14. apríl 1972.
Hann lést af slysför-
um 6. mars síðastlið-
inn. Útför hans var
gerð frá Glerár-
kirkju 13. mars.
meðan við kellingarnar
fórum saman á klósett-
ið. Og um síðustu helgi
varstu búinn að tala
Skarphéðin inn á að
fara með þér á hest-
bak, hann sem er svo
mikill anti-hestamað-
ur… það hefði verið af-
rek út af fyrir sig og
sjón að sjá. En sú ferð
bíður betri tíma og
verður farin á öðrum
stað. Við tókum alltaf
nokkur dansspor sam-
an á meðan Skarphéð-
inn og Ella sátu og
röbbuðu og dáðust að okkur. En í
eitt skiptið var það öfugt: Við sátum
og hlógum að þeim þegar þau
reyndu að dansa. Og þvílík sjón. Og
þau sem dansa aldrei en í þetta sinn
ætluðu þau aldeilis að slá okkur út.
En þau komast aldrei með tærnar
þar sem við vorum með hælana,
greyin… en þau reyndu.
Elsku Ella, engin orð fá lýst þess-
um mikla missi, stórt gat hefur
myndast í vinahópinn en minningin
mun lifa. Megi Guð veita þér og
börnum ykkar styrk í sorginni.
Takk fyrir stutt en frábær kynni.
Fjölskyldan hafði eignast góðan vin
og þú munt ávallt eiga stað í hjarta
okkar.
Skarphéðinn og Heiðrún.

 


 
 

 





 





 






   


 

  
    
  
    
 

   
  !!"
 
 !""

! 



#
$
$%



 !""

% 


#
  &! !""



' # 




(

  

 




    

     
   !"

   

 

   


   
#$   #$  %
 & '  $ 

 ( ) * $ 
+  #$ %

#$   % ) *  +  , -

 
 
  
 
 
     
  
   

 
   
   
  


 
 
   
 
  

  
 ! # $ %   &'( !)&&%
$
% $ %   * + %
*+%,+%
 $ %  -( $ !)&&%
. % ./% * . % . % ./% 


  


  

     
  





 
  
  
 


   

  
    ! "  # $%
& '!&(
 

    "  ) *+ 
' '
 , -*! .(
 *+ 
+  ,! + *+ 
/,& (  *+ 
+  (  ,  # 0  +*+ 
1,*
(  *+   0 '
*,
-  /(  *+  /  ( ,
 0  *+   *+ ( +,
2# 0  0' *+  )  ( 3+  ,
,    ** (

  
 

   
     
  
    
    
 
 

  
  
 
   
  !
    

 "#$


 ! 


    

 
 
    


 
     !"  
 


  !" 
 #  

$





$