Morgunblaðið - 08.04.2001, Blaðsíða 28

28 SUNNUDAGUR 8. APRÍL 2001 MORGUNBLAÐIÐ
Daily Vits
FRÁ
Apótekin
Stanslaus orka
með GMP gæðastimpli
100% nýting/frásog
H
á
g
æ
ð
a
fra
m
le
ið
sla
Stólpi fyrir Windows
Viðskiptahugbúnaður
Fákafen 11 • Sími 568 8055 • Fax 568 9031
Netfang: kerfisthroun@kerfisthroun.is
Stólpi fyrir Windows er upplýsingakerfi sem byggir á nýjustu tækni. Kerfið hentar öllum gerðum fyrirtækja því það er auð-
velt að aðlaga það óskum hvers og eins. Á meðal staðalbúnaðar má nefna beintengingu við banka þannig að reikninga má
prenta í einriti með áföstum greiðsluseðli ef óskað er. Innborganir eru lesnar inn á viðskiptareikninga og kerfið sér um bók-
un vaxta og kostnaðar á sjálfvirkan hátt. Aðföng eru bókuð við móttöku og greiðslukerfi fylgir þar sem velja má reikninga
til greiðslu og senda í bankalínu til millifærslu. Það sama gildir um útborgun launa og skilagreinar. Með aukinni sjálfvirkni
fækkar villum og afköst aukast til muna.
Stólpi fyrir Windows er hannaður í Access 2000 og er því Office 2000 kerfi og fylgir öllum stöðlum Microsoft. Segja má að
hinn vinsæli Excel töflureiknir og Word ritvinnslan séu innbyggð í Stólpa þannig að öll skjöl, s.s. tilboð og reikningsyfirlit
má senda beint í tölvupósti. Til frekari þæginda er uppfletting í þjóðskrá innbyggð.
Kerfisþróun ehf. byggir á fimmtán ára reynslu við gerð viðskiptahugbúnaðar og þjónar um 1500 viðskiptavinum á öllum
sviðum atvinnulífsins. Á annað hundrað fyrirtæki hafa nú þegar tekið Stólpa fyrir Windows í notkun.
Helstu bókhaldskerfin frá Kerfisþróun: Fjárhagsbókhald, Skuldunautabókhald, Lánardrottnabókhald, Sölukerfi, Inn-
heimtukerfi banka, Birgðakerfi, Framleiðslukerfi, Verkbókhald, Launakerfi, Mælingakerfi, Ferðareikningar, Stimpil-
klukkukerfi, Tilboðskerfi, Bifreiðakerfi, Pantanakerfi, Tollkerfi og Útflutningskerfi með SMT samskiptum.
Hægt er að skoða kerfin á heimasíðu Kerfisþróunar: http://www.kerfisthroun.is
Skoðið nýtt afburða gott launakerfi sem hentar hvaða stærð af fyrirtæki sem er.
F
YRIR aðgerðina tókst mér með
talsverðum erfiðismunum að
sinna helstu þörfum okkar feðg-
anna. Eftir aðgerðina er allt orðið
léttara og alveg frábært að geta
loksins sofið aftur heila nótt. Hreyfigetan er
orðin öll önnur og aukahreyfingarnar nánast
alveg horfnar. Auðvitað segir sína sögu að eft-
ir aðgerðina háir mér helst lítilsháttar jafn-
vægisleysi og talerfiðleikar,“ segir Héðinn
Waage, 39 ára parkinsons-sjúklingur í Kefla-
vík, þegar hann ber saman líðan sína fyrir og
eftir hnitastunguaðgerð í Vínarborg árið 1998.
Fyrstu einkennin 23 ára
Héðinn segist hafa fundið fyrir fyrstu ein-
kennum parkinsons-sjúkdómsins um 23 ára
aldur. „Ég byrjaði á að finna fyrir skjálfta í
hægri hendinni undir álagi. Fyrstu viðbrögðin
voru að skjálftinn hlyti að hverfa og allt yrði í
stakasta lagi. Annað kom á daginn því að
skjálftinn ágerðist og olli því að ég ákvað að
leita til heimilislæknisins míns hérna í Kefla-
vík. Hann sendi mig til sérfræðings í Reykja-
vík og á endanum komst ég til Torfa Magn-
ússonar taugalæknis. Hann greindi mig með
parkinsons-sjúkdóminn.“
Héðinn var greindur með parkinsons-
sjúkdóminn aðeins 25 ára gamall. „Mér hefur
verið sagt að ég sé meðal yngstu manna í
heiminum til að vera greindur með park-
insons-sjúkdóminn. Aftur á móti hef ég aldrei
heyrt um neinn yngri,“ segir hann og við-
urkennir að greiningin hafi verið honum tals-
vert áfall. „Ég reyndi allt til þess að halda
áfram að lifa eðlilegu lífi fyrst í stað. Engu að
síður varð mér ljóst að mátturinn í hægri
hendinni var að þverra. Í vinnunni fór ég að
venja mig á að hafa hana í vasanum og nota
frekar vinstri höndina. Þegar ég loksins hætti
að vinna var ég nánast orðinn örvhentur.“
Sonurinn styrk stoð
Erfiðir tímar fóru í hönd eftir að Héðinn
hætti í vinnunni. „Rétt áður ákvað ég að nota
tímann vel og vinna alveg eins og brjálæð-
ingur alveg fram á síðustu stundu. Eftir að ég
síðan hætti að vinna hrundi ég alveg niður lík-
amlega og andlega. Álagið var enn meira af
því að ég stóð í skilnaði á sama tíma. Lífið varð
mér nánast óbærilegt á ákveðnu tímabili eða
þangað til ég ákvað að hrista af mér slenið,“
segir hann og viðurkennir að við ramman reip
hafi verið að draga. „Ég er auðvitað eins og
aðrir Íslendingar alinn upp af víkingum og átti
erfitt með að sætta mig við að verða öryrki.
Ekki bætti úr skák að samkvæmt almanna-
róminum eru öryrkjar bara að svindla á kerf-
inu.“
Héðinn segir að móður sín og sonur, Baldur,
sem nú er 16 ára, hafi veitt sér ómetanlegan
stuðning á erfiðum tímum. „Eftir skilnaðinn
fórum við að búa saman feðgarnir. Sonur minn
hefur alla tíð verið ótrúlega sterkur og ekki
skammað sín fyrir „karlinn“ pabba sinn. Ekki
einu sinni þegar við vorum að ganga saman og
sjúkdómseinkennin urðu þess valdandi að ég
gekk meira og minna út og suður,“ segir hann
og bætir við að einn liður í að ná sér aftur upp
hafi einmitt verið að hætta að fara í felur með
sjúkdóminn. „Ég átti orðið rosalega erfitt með
að ganga um göturnar af því að ég þoldi ekki
hvað fólk var alltaf að vorkenna mér hérna í
Keflavík. Satt best að segja fannst mér miklu
þægilegra að ganga Laugaveginn inni í
Reykjavík og hafa á tilfinningunni að fólk
héldi að ég gengi svona skringilega af því að
ég væri drukkinn eða uppdópaður.“
Þrátt fyrir parkinsons-einkennin segist
Héðinn hafa getað keyrt bíl. „Mér tókst ein-
hvern veginn að halda einbeitingu við akst-
urinn þótt ég væri á fleygiferð inni í sjálfum
bílnum. Fólki varð auðvitað starsýnt á mig og
æ og sí var verið að benda lögreglunni á að ég
keyrði ölvaður. Á endanum var ég orðinn svo
þreyttur á að þurfa að útskýra fyrir lögregl-
unni að ég gæti vel keyrt og hefði ekki brotið
neinar umferðarreglur að ég bar mig upp við
lækninn minn. Hann skrifaði fyrir mig stað-
festingu á að ég væri vel ökufær og sendi til
allra lögreglustöðvanna á höfuðborgarsvæðinu
og í Keflavík. Staðfestingin var ákaflega vel
orðuð og skýrt tekið fram að hvers kyns álag
gæti haft afar neikvæð áhrif fyrir sjúkdóm-
inn,“ segir hann, brosir og bætir við að trúlega
hafi sú staðhæfing átt mestan þátt í að hann
þurfti ekki lengur að hafa áhyggjur af af-
skiptum lögreglunnar.
Enginn sársauki
Héðinn segist sífellt hafa verið að spyrja
Torfa um hvort hann gæti farið í svokallaða
brennsluaðgerð. „Torfi dró úr mér í hvert
sinn. „Bíddu, bíddu,“ sagði hann. „Hver veit
nema ég geti bent þér á aðra betri leið innan
skamms.“ Ég varð auðvitað dálítið pirraður og
óþolinmóður. Núna er ég náttúrulega dauðfeg-
inn því að hafa ekki látið til skarar skríða og
farið í brennsluaðgerð,“ segir hann og neitar
því að hafa verið kvíðinn fyrir hnitastunguna.
„Ég hafði nákvæmlega engu að tapa.
Brennsluaðgerðir eru óafturkræfar því að
ekki er hægt að fjarlægja sjálfa brennsluna.
Allt öðru máli gegnir um hnitastunguna því að
auðvelt er að fjarlægja rafskautin ef árang-
urinn reynist ekki viðunandi eða betri aðferðir
finnast til að slá á einkennin í framtíðinni.“
Héðinn segir að aðgerðin hafi verið fram-
kvæmd af lækni nokkrum að nafni Alech á
einkasjúkrahúsi í Vínarborg árið 1998. „Alech
er dálítið sérstakur karl og vinnur eins og ís-
lenskur skorpukarl,“ segir hann. „Hann vinn-
ur á ríkissjúkrahúsinu í Vínarborg og fram-
kvæmir aðgerðirnar í skorpum á litlu
einkasjúkrahúsi tvær helgar í röð áður en
hann tekur sér hlé. Hver aðgerð tekur á bilinu
10 til 12 tíma og því nær hann svona 6 sjúk-
lingum í hverri törn.“
Tímamótaaðgerð
Aðgerðin á Héðni var tímamótaaðgerð að
því leyti að ekki hafði áður verið komið fyrir
aðeins einum gangráði fyrir báða líkamshelm-
inga parkinsons-sjúklings. „Aðgerðin var ekk-
ert svakalega erfið. Hjúkrunarfræðingarnir
héldu á tímabili að ég væri sofnaður. Ég var
bara í minni innhverfu íhugun og eiginlega er
ekki hægt að segja að ég hafi fundið fyrir sárs-
auka. Einu óþægindin voru þegar læknirinn
boraði í gegnum hauskúpuna – svolítið eins og
þegar tannlæknir borar í staðdeyfða tönn,“
segir hann og rifjar upp að læknirinn hafi tek-
ið fram eftir aðgerðina að hann hafi ekki alltaf
verið að líta á klukkuna eins og hinir sjúkling-
arnir. „Aðgerðin var ekki alveg eins gerð og
hérna. Aðgerðartíminn var lengri af því að
verið var að taka myndir með röntgentækinu
allan tímann. Þegar rafskautunum hafði verið
komið fyrir fann ég greinilega fyrir mun
hægra og vinstra megin en þó meira hægra
megin í líkamanum. Núna er hægri hliðin mín
betri hlið.“ Héðni leið mjög vel fyrst eftir að-
gerðina. „Síðan kom alvarlegt bakslag og satt
best að segja var ég farinn að örvænta í ann-
arri vikunni. Ég lá á borðinu hjá lækninum og
gat varla hreyft hausinn til hliðar þegar hann
fiktaði eitthvað í tölvunni og sagði svo við mig:
„Jæja, stattu upp og gakktu.“ Og ég bara sett-
ist upp á bekknum, stóð upp og gekk af stað –
rétt eins og Kristur hefði sagt mér að rísa upp.
Munurinn var hreint og beint ótrúlegur.“
Hippar í handbremsu
Héðinn hefur farið nokkrum sinnum til Vín-
arborgar í eftirlit og skoðun eftir aðgerðina. „Í
að mig minnir þriðju ferðinni prófaði Alech að
taka tækjabúnaðinn úr sambandi. Eftir tíu
mínútur var ég farinn að stífna upp. Eftir aðr-
ar tíu mínútur var líkaminn orðinn gjör-
samlega stífur. Rétt eins og hann hafði verið
án lyfja fyrir aðgerðina. Alech varð alveg
hreint hoppandi kátur og hrópaði til mín hvort
ég gæti verið svona í tíu til tuttugu mínútur í
viðbót. Ég játti því skelfingu lostinn og hann
þaut út til að ná í fullt af öðrum prófessorum
til að skoða mig í þessu ástandi. Allir voru
mjög undrandi á að sjá hvernig ég var orðinn,“
segir Héðinn og viðurkennir að hafa verið
ákaflega feginn að fá gangráðinn aftur í gang
skömmu síðar. „Tækjabúnaðurinn virkaði
nánast óþægilega hratt – næstum því eins og
högg. En eftir fimm mínútur var ég alveg bú-
inn að jafna mig og farinn að hreyfa mig aftur
út um allt.“
Héðinn segir að aðgerðin hafi breytt ótrú-
lega miklu fyrir sig, t.d. hafi hann loksins farið
að geta sofið heila nótt. Fyrir aðgerðina hafi
hann verið á alltof mikilli hreyfingu til að geta
sofið meira en tvo til þrjá tíma í senn. Án lyfja
hefði hann verið alltof stífur til að geta sofið
nokkuð. „Mér líður blátt áfram miklu betur,
t.d. félagslega. Ég get nefnt að áður fór ég
aldrei á böll enda gæti ég með allar aukahreyf-
ingarnar óvart hafa sópað öllu leirtaui af heilu
borðunum. Núna fer ég á böll eins og ekkert
sé og hið sama er að segja um aðrar sam-
komur,“ segir hann glaður í bragði. Hann er
því næst spurður út í bassagítar í stofunni.
„Já, annað helsta áhugamál mitt fyrir utan að
setja saman ýmiss konar tækifærisvísur er að
spila í hljómsveit. Við erum fimm vinir og
komum saman svona einu sinni í viku okkur til
skemmtunar. Nafnið, já. Hippar í hand-
bremsu,“ segir Héðinn ljómandi af lífsgleði.
Morgunblaðið/Rax
Héðinn leikur á bassagítar með rokkhljómsveitinni Hippar í handbremsu. Fyrir aftan hann stendur
sonur hans Baldur, 16 ára. Dóttir Héðins heitir Elsa María og er 9 ára.
Ótrúlegur munur
Golfkúlur 3 stk.
í pakka
aðeins 850 kr.
NETVERSLUN Á mbl.is