Morgunblaðið - 21.04.2001, Qupperneq 56

56 LAUGARDAGUR 21. APRÍL 2001 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100  Símbréf 569 1329
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
SAMNINGAR
Stéttarfélags sál-
fræðinga (SSÍ)
við viðsemjendur
sína: ríki,
Reykjavíkurborg
og Launanefnd
sveitafélaga,
hafa nú verið
lausir í 5 mánuði
og eru viðræður
engan veginn að
skila þeim árangri sem vænta má
eftir allan þennan tíma. Ástæðan
er sú að sálfræðingar hafa fengið
launatilboð sem tekur hvorki tillit
til langrar menntunar þeirra né
nýfenginna launahækkanna fag-
stétta sem þeir miða sig við. Þrátt
fyrir að samninganefnd sálfræð-
inga hafi, fund eftir fund, reynt að
fá launatilboðin bætt hefur við-
kvæðið hingað til verið: „Annað-
hvort þetta eða ekkert.“ Það væri
SSÍ svo sem ekki á móti skapi að
verja góðum tíma til samningavið-
ræðna svo vanda megi vel til samn-
ingagerðarinnar ef tryggt væri að
hinn endurnýjaði kjarasamningur
væri afturvirkur frá þeim mánuði
sem sá eldri rann úr gildi, þ.e. lok
ársins 2000. Árum saman hefur
viðkvæðið úr herbúðum þessara
viðsemjenda verið „það tíðkast
ekki að kjarasamningar séu aft-
urvirkir.“ Það eru dæmi þess að
kjaraviðræður við þessa aðila hafi
staðið yfir vel á annað ár frá því að
samningar hafa losnað og hefur
upphaf gildistímans ætíð verið 1.
þess mánaðar sem er skrifað undir
hið nýja samkomulag. Með hverj-
um mánuðinum sem líður án þess
að aðilar nái saman eru því laun-
þegar að verða af æ hærri fjár-
hæðum. Sú hækkun sem hinn end-
urnýjaði kjarasamningur felur í sér
er því varla meira en svo að bæta
launþegum upp þá peningaupphæð
sem þeir hafa mátt sjá af á þessu
tímabili. Eru launatilboðin kannski
meðvitað höfð svo lág að fyrirsjá-
anlegt er að stéttarfélagið geti með
engu móti séð að það geti leitt til
niðurstöðu sem báðir aðilar geti
unað við? Meðan haldið er fast við
„þetta eða ekkert“-taktíkina hafa
þessir viðsemjendur upphaf gild-
istímans algerlega í hendi sér.
Því mætti spyrja hvort þetta séu
bara samningaviðræður til mála-
mynda?
KOLBRÚN
BALDURSDÓTTIR,
fyrrverandi formaður og nú ráð-
gjafi í stjórn Stéttarfélags
sálfræðinga á Íslandi.
Samningaviðræður
til málamynda?
Frá Kolbrúnu Baldursdóttur:
Kolbrún
Baldursdóttir
NÚ fara fram
fermingar við
kirkjur landsins
og mikill fjöldi
ungs fólks játast
Kristi og sátt-
mála heilagrar
skírnar eftir
undirbúning
vetrarins. Óhætt
er að segja að
fermingar komi
talsverðri hreyfingu á þjóðlífið á
þessum árstíma og mikill hluti
þjóðarinnar kemst í beina snert-
ingu við þennan sið kirkjunnar
bæði með kirkjugöngu og með því
að þiggja veisluboð fermingar-
barns.
Þegar mjög mörg börn fermast
saman komast stundum færri að í
sóknarkirkjunni en vilja. Sumir
hafa vegna þessa orðið að láta sér
veisluna eina duga sem er miður
þegar vilji og þrá er til samfundar
við Guð af þessu tilefni. Þá hendir
það einnig af þessum ástæðum og
kannski öðrum, að fólki sem reglu-
lega sækir kirkju sína finnst sér
ofaukið þar þegar fermt er.
Það er auðvitað óeðlilegt að hinn
tryggi kjarni kirkjufólks víki með
öllu þegar fermt er. Fermingin er í
eðli sínu athöfn staðbundins krist-
ins safnaðar. Það er í söfnuðinum
sem fermingarbarnið er spurt
hvort það deili kristnum gildum
hans, þeim gildum sem felast í
heilagri skírn og spurningunni um
Jesúm Krist sem leiðtoga lífsins.
Það er söfnuðurinn sem tekur við
fermdu ungmenni að sögðu jáyrði
þess.
Í seinni tíð hafa kirkjur í mann-
mörgum sóknum leitast við bæta
aðeins úr í þessum efnum með því
að fjölga fermingardögum og
ferma þannig færri börn hverju
sinni. Þetta er gert einmitt til þess
að þeim sem koma vilja til helgi-
haldsins sé það kleift, hvort heldur
er almennt safnaðarfólk úr sókn-
inni eða aðkomnir sem gleðjast
vilja við tekt þess vinar eða skyld-
mennis sem fyrir gafl gengur.
Í Selfosskirkju er jafnan tekinn
frá einn kirkjubekkur fyrir nán-
ustu ástvini fermingarbarns og er
merktur nafni þess fyrir athöfnina.
Það þýðir alls ekki að við ferm-
inguna sé aðeins gert ráð fyrir
þeim fjölda skyldmenna er á
bekknum rúmast, heldur er með
þessu reynt að tryggja nánasta
skylduliði allra barnanna sæti inn-
arlega í kirkjunni.
Fermingarathöfnin er samt ekk-
ert annað en heilög messa með
fermingu í. Þar ættu allir hlut-
aðeigandi að finna sig heima,
höndlast af lífi guðþjónustunnar,
taka undir bænirnar og messus-
vörin af gleði, syngja sálmana af
hjartans lyst og messa ásamt
prestinum sem fólk Guðs, sem
kirkja hans. Drottinn blessi hvert
sitt barn nú og ávallt.
ÞÓRIR JÖKULL
ÞORSTEINSSON,
sóknarprestur á Selfossi.
Í tilefni tektar
Frá Þóri Jökli Þorsteinssyni:
Þórir Jökull
Þorsteinsson