Morgunblaðið - 21.04.2001, Blaðsíða 62

FÓLK Í FRÉTTUM
62 LAUGARDAGUR 21. APRÍL 2001 MORGUNBLAÐIÐ

 

 


  


  






   !

 "



"
#

 " !
 $ " #% &"

'"!
 
 "(
)


*+

 
&%


,'-%
"

  
"
! ."/

0"1
2 %
3 
2
"

# 0


"

45

+6
2 .( 


 )2.
"0" 2(7 

" "
.(
8

" "
* (""
2
(9.( :"

" 
 ; ."<===
(

: 1.( " "

#"
2";

"

8 '"!
"
."
">

>
 

2

"
?

; "

.(
@"
A
   (

> @"
".

 
8 
 7(" '
).( '

C D
1 

"
 2 
2
"

>
 















        


+
E
+
+
F
<6
<F
+G
<F
6G
H
<I
<<
<
<
6
+F
<H
<+
+6
+
<H
<
<
F
E=
=+
6
+G
+
*
 
"

45

$ 
0

$0>
2"

7

*
 
*
 
$0>
7

0'
2"

0'
$
$0>
$ 
*
 
0'
*
 
7


"
$
*
 
2"

0

2  E

"


%

C.%


 J



&"  K -"
L
 -M
.%



 



 /
(" ""  21
(%J
 -
" 0" 
1--K 


- 

 
N %  O %
O: O#K 
("
O#K8


O#K  O0PK
" 0


D
O0PK" 0
0%O2
%

8


O2K
8


O2K
  +G
















        


$:
%:
&:
;#!3$
2<$'$
=" $







<
+
<I
6
E
F
G
H
Q
<<
+F
++
6E
=
<+
+E
<E
<Q
+I
6<
+6
<6
<F
<=
<G
ÞAÐ ER greinilegt
að þriðju plötu
þýsku mömmu-
strákanna í
Rammstein hefur
verið beðið með
eftirvæntingu.
Platan fór beint í
fyrsta sætið á sinni fyrstu viku og seldist svip-
að vel í þessari og þær þrjár plötur sem eru fyr-
ir neðan á listanum gerðu til samans.
Rammstein hefur ávallt lagt mikla áherslu á að
útbúa mikla veislu fyrir augu jafnt sem eyru
eins og íslenskir aðdáendur sveitarinnar fá að
upplifa í sumar þegar sveitin spilar hér á tón-
leikum.
Mömmustrákar á
toppnum!
ÖNNUR plata saxó-
fónleikarans Jóels
Pálssonar var sú
fyrsta sem hið ný-
stofnaða útgáfufyr-
irtæki Edda gaf út.
Nýja platan heitir
Klif og á henni leik-
ur Jóel fram-
úrstefnulegan og
tilraunakenndan
djass sem ætti
jafnt að vekja
áhuga þeirra sem
djúpt eru sokknir
ofan í brunn framúrstefnutónlistar og þeirra
sem yfir höfuð fylgjast með djassflóru lands-
ins. Nýlega gerði Jóel dreifingarsamning við
Naxos-útgáfuna um dreifingu um heim allan á
fyrri plötu sinni.
Klif klífur upp
listann!
Íslandsvinkonan
frá Grænhöfða-
eyjum, keðjureykj-
andi amman Ces-
aria Evora, er
komin með nýja
plötu. Á þessari
plötu bregður hún
örlítið út af van-
anum og fær til sín
nokkra góða gesti
sér til halds og
trausts, þ.á m.
Bonnie Raitt og
Caetano Veloso.
Platan ber nafnið Sao Vicente Di Longe en Ces-
aria er einmitt fædd og uppalin á Sao Vicente
eyjunni sem er hluti af Grænhöfðaeyjum en
þær eru staðsettarrétt fyrir utan vesturströnd
Afríku.
Cesaria fær góða
gesti!
SVO virðist sem lista-
maðurinn Nick Cave sé
búinn að leggja töff-
arann á hilluna eða
a.m.k. ofan á flygil
sinn. Hann er nú sem
límdur við píanóstólinn
þar sem hann einbeitir
sér að hugljúfum stefj-
um og blæðir frá sínu
eigin hjarta í gegnum
texta sína.
Það eru liðin fjögur ár frá því að platan á
undan, meistarastykkið Boatman’s Call,
kom út. Hér tekur hann upp þráðinn þar
sem hann skildi við hann og því ekkert undr-
unarefni að þessi nýja plata rjúki út úr
plötubúðunum eins og heitar lummur.
Cave snýr aftur!
ÉG ÁTTA MIG eiginlega ekkiá því hversu vel mennþekkja til þessarar norður-
írsku sveitar sem var stofnuð í
Londonderry árið 1989. Sveitin
varð brátt að eins manns verkefni
Neils Hannons nokkurs, sem notið
hefur dyggrar aðstoðar þræl-
flinkra tónlistarmanna þar sem
þúsundþjalasmiðurinn Joby Talbot
fer fremstur í flokki, og er Regen-
eration fimmta hljóðversskífan.
Það er erfitt að lýsa tónlist The
Divine Comedy í stuttu máli. Hún
hefur ætíð borið þess glöggt merki
að höfundurinn á að baki klassíska
tónmenntun, hvert lag útsett út í
æsar, af Hannon og Talbot, í senn
fyrir hefðbundna rokksveitarskip-
an og sígildari hljóðfæri á borð við
strengja- og málmblásturssveitir.
Eitthvert gáfumennið bjó til nýjan
dilk fyrir tónlist Hannons, „kamm-
erpopp“, og má kannski taka undir
þá skilgreiningu, a.m.k. hvað varð-
ar fyrstu þrjár skífurnar, Liber-
ation, Promenade og Casanova. Á
síðustu plötu, Fin de Siecle, kvað
síðan við svolítið nýjan hljóm sem
mér þótti eiga djúpar rætur í sí-
gildri leikhústónlist á borð við
Brecht og Weill og jafnvel Sond-
heim.
En Hannon kann því greinilega
illa að hjakka í sama farinu. Á
Regeneration kveður við enn nýj-
an hljóm og fyrsta sem maður tek-
ur eftir þegar umslagið er skoðað
er að The Divine Comedy er ber-
sýnilega orðin „hljómsveit“ á ný.
Hingað til hafa kápurnar skartað
Hannon einum og yfirgefnum í
dramatískum stellingum en í hans
stað er nú komið forkunnarfagurt
listaverk framan á kápu og mynd
af septettinum The Divine Com-
edy á bakhlið. Gott og vel. Annað
sem maður hjó eftir, áður en sjálf
tónlistin var sett undir smásjána,
var að til þjónustu hefur verið
kallaður upptökustjóri, Nigel
nokkur Godrich, sem getið hefur
sér orð fyrir vinnu sína með Rad-
iohead, Travis og Pavement.
Þegar svo tónlistin tekur völdin
leikur þetta tvennt; „hljómsveitin“
The Divine Comedy og nærvera
Godrich, ríkulegt hlutverk. Kamm-
erpoppið er svo gott sem horfið,
leikhústilfinningin líka, en í stað-
inn hefur tekið völdin þetta líka
guðdómlega gítarleidda gæðapopp.
Ekki svo að skilja að The Divine
Comedy sé orðin óþekkjanleg frá
því sem áður var. Sérstakur barí-
tónsöngstíll Hannons, melódískar,
tignarlegar og óhefðbundnar laga-
smíðar hans og hinar úthugsuðu
útsetningar eru ennþá fyrir hendi.
Það sem breyst hefur er að nú er
það gamla góða rokkhljómsveitin
sem flytur, sveit sem getur óstudd
leikið öll lög plötunnar, svo til
óbreytt, á sviði. Og þá skilur mað-
ur hvers vegna hóað var í Godrich,
því fáir standist honum snúning
þegar hljóðrita á tónlist hugsandi
og framsækinnar rokksveitar.
Hannon og félagar hafa og vart
haldið vatni yfir samstarfinu við
Godrich og segja hann hafa kennt
sér að slaka örlítið á, varpa full-
komnunaráráttunni fyrir róða og
gefa tilfinningunni lausan tauminn.
Útkoman er tvímælalaust heil-
steyptasta og í alla staði besta
verk Hannons og sveitar hans,
uppfullt af listilega smíðuðum lög-
um og haglega, næsta heimspeki-
lega, ortum textum þar sem Hann-
on fetar gullinn meðalveg
rómantíkur og kaldhæðni.
Þótt erfitt sé að gera upp á milli
laga rís gripurinn hæst um mið-
bikið þegar lagatvennan „Eye of
the Needle“ og smáskífan „Love
What You Do“ grípa mann slíkum
heljartökum að fordæmi finnst
ógjörla í minningabankanum.
Kirkjulegur undirtónn pípuorgels
bindur lögin saman þannig að á
milli þeirra myndast hið dular-
fyllsta samband. Andstæður text-
anna hljóta síðan að hafa verið
viljaverk, hinn fyrri örvæntingar-
full og vonlítil bón um merki úr
efra en hið seinna yndislegur
bjartsýnisboðskapur um að lífið
verði aðeins bærilegt ef maður
trúir á sjálfan sig og eigin getu.
Þrátt fyrir að vera einkar gríp-
andi, vönduð og þægileg áheyrnar
hefur tónlist The Divine Comedy
einhverra hluta vegna ekki þótt
henta til tíðrar viðtækjaspilunar.
Ég er æði hræddur um að nýjasta
listasmíðin, sem þegar má telja
meistaraverk sveitarinnar, breyti
þar litlu um. Því hvet ég unnendur
guðdómlegs gæðapopps til að beita
öllum brögðum til þess að kynna
sér það. Annað væri hreinasta
guðlast.
ERLENDAR
P L Ö T U R
Skarphéðinn Guðmundsson
fjallar um fimmtu breiðskífu
The Divine Comedy –
Regeneration.
 Guðdómlegt
gæðapopp