Morgunblaðið - 22.04.2001, Blaðsíða 36

MINNINGAR
36 SUNNUDAGUR 22. APRÍL 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Sigurvin Finn-bogi Steinar
Finnbogason fæddist
á Þiðriksvöllum í
Strandasýslu 28. maí
1918. Hann lést á
Hrafnistu í Reykjavík
14. apríl síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Finnbogi Guðmunds-
son, f. 17.9. 1884, d.
2.9. 1948, og Steinunn
Magnúsdóttir, f. 10.6.
1883, d. 18.4. 1938.
Þau bjuggu í Bolung-
arvík, þar sem Sigur-
vin ólst upp ásamt
systkinum sínum, Bernódusi, f.
11.4. 1911, d. 4.7. 1998, Guðrúnu, f.
7.9. 1915, Sigurgeiri, f. 18.7. 1922,
d. 8.2. 1993, Steinunni, f. 9.3. 1924,
og Magnúsi, f. 5.10. 1927.
Sigurvin kvæntist 31.12. 1948
Elínu Ingibjörgu Eyþórsdóttur, f.
19.9. 1917, d. 1.7. 1973. Foreldrar
hennar voru Eyþór Guðmundsson,
f. 19.2. 1894, d. 19.1. 1979, og Pál-
ína Salome Jónsdóttir, f. 9.2. 1889,
d. 14.12. 1975. Sigurvin og Elín
eignuðust tvær dætur. Þær eru: 1)
Ingibjörg Steinunn, f. 4.9. 1948,
maður hennar er Jón Sigurgeirs-
son og eiga þau fjögur börn og tvö
barnabörn. 2) Eygló
Pála, f. 28.5. 1953,
maður hennar er Ey-
þór Elíasson og eiga
þau sjö börn og fjög-
ur barnabörn.
Sigurvin átti sam-
búð með Elínborgu
Ágústsdóttur frá
Mávahlíð á Snæfells-
nesi, f. 17.9. 1922.
Hún dvelur nú á
Hrafnistu í Reykja-
vík. Börn hannar eru
Auður, Sturla og
Snorri Böðvarsbörn.
Sigurvin bjó í
Reykjavík, starfaði sem síldar-
matsmaður, vörubílstjóri, en
lengst af sem verkstjóri hjá
Reykjavíkurborg. Á síldarárunum
starfaði hann mörg sumur sem
verkstjóri við síldarsöltun á Rauf-
arhöfn, Siglufirði, Þórshöfn og
Bakkafirði.
Hann lét af störfum hjá Reykja-
víkurborg á 71. aldursári og sein-
ustu árin dvaldi hann á Hrafnistu í
Reykjavík.
Útför Sigurvins fer fram frá
Fossvogskirkju á morgun, mánu-
daginn 23. apríl, og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Lítil stelpuhnyðra heldur í hönd
frænda síns, þau eru á ókunnum stað,
en frændi heldur þétt svo að stelpan
er örugg. Þetta er skrýtin stofa, gólf-
ið hallar. Löngu seinna uppgötvast
að þau hafa verið á skipsfjöl. Sigurvin
frændi að fylgja undirritaðri til Ísa-
fjarðar. Hvort þetta var Súðin fræga
eða Esjan er ekki öruggt. En það var
alveg á hreinu að Sigurvin frændi
stóð sig í barnagæslunni. Hans uppá-
haldssaga var einmitt úr þessari ferð.
Þegar hann kom niður í káetu að að-
gæta hvort ekki færi vel um litlu
frænku, sem hafði fengið pláss í efri
koju á yfirfullu skipinu, hjá einhverri
ókunnugri konu, fékk hann sterk við-
brögð frá kvenpeningi káetunnar.
Tilvonandi prestsmaddama fleygði
honum öfugum út úr klefanum. Þessi
viðbrögð kunni Sigurvin að meta og
hafði gaman af. „Og ég sem var bara
að athuga hvernig færi um þig“,
sagði hann og hló við. Já svona var
Sigurvin frændi minn, hafsjór af
skemmtilegum sögum. Um hann
blésu ferskir vindar. Áræðinn var
hann og ósérhlífinn. Hann var ekki
maður lognmollunnar, heldur var
sem um hann léki vindurinn úr Vík-
inni forðum tíð. Það var ekki ónýtt að
eiga hann að frænda.
Heyrt hef ég söguna af því þegar
Sigurvin var fimmtán ára og faðir
hans bað hann um að vera forsjá
heimilisins á meðan hann fór á síld.
Sigurvin gegndi starfinu af trú-
mennsku, en pabbinn var ekki fyrr
kominn inn úr dyrunum, að Sigurvin
sagði: „Jæja, þá er ég búinn að
þessu“ og hvarf sem örskot. Hafði
lokið skyldu sinni.
Sigurvin ólst uppi í stórum barna-
hópi, hann sagði mér sjálfur eitt sinn,
hvað þau hefðu búið við mikinn kær-
leika og átt gott atlæti systkinin. Sem
dæmi sagði hann mér þegar pabbi
þeirra fór inn á Ísafjörð og keypti
spariföt á hann og Geira bróður hans.
Ekki tókst betur til en svo að svein-
arnir brugðu sér af bæ, og fyrir ein-
hvern misskilning lentu þeir í tjöru.
„Og þarna stóð hún mamma, bláfá-
tæk sjómannskonan og reyndi hvað
hún gat til að lagfæra ósköpin, en
ekki vorum við skammaðir, o, nei.“
Baráttan um brauðið var hörð á
þessum árum, en duglegir menn hafa
alltaf getað bjargað sér. Sigurvin
flutti suður eins og fleiri, vann það
sem til féll til að byrja með, síðar varð
hann verkstjóri á síldarplönum fyrir
austan, kann ég litlar sögur af því.
En man þeim mun betur heimili hans
og Ellu heitinnar og stelpnanna Ingu
og Eyglóar á Hraunteignum og
seinna á Kaplaskjólsvegi. Þar var
ætíð gott að koma.
Síðustu árin vann Sigurvin sem
verkstjóri hjá Reykjavíkurborg. Er
mér í minni sumarmorgunn einn
nánar tiltekið 18. júní fyrir mörgum
árum, að kveikt er á morgunútvarp-
inu og eitthvað kannast ég við rödd-
ina í viðmælanda fréttamanns.
Fréttamaðurinn er sem sagt að
reyna að fá eitthvað bitastætt um at-
burði undangenginnar nætur. „Var
ekki mikið rusl á götunum?“ „O ekki
svo, það þarf nú alltaf að sópa.“
Fréttamaður vildi meira á bitann, og
þýfgaði viðmælanda enn á ný hvort
unglingar hefðu ekki vafrað um göt-
ur fram undir morgun. „O, ekki svo
margir.“ Hvort menn hefðu ekki
fundist sofandi hingað og þangað. Og
þá klykkti minn maður út með
svarinu. „Já, og hvað með það þó að
einn og einn halli sér á Taflið áður en
hann drífur sig heim.“ Þetta svar
lýsti Sigurvini vel. Hann var ekki
smámunasamur maður.
Sigurvin missti Elínu konu sína ár-
ið 1973. Var það mikið áfall. Síðustu
tuttugu árin var hann í sambúð með
Elínborgu Ágústsdóttur, mikilli
ágætiskonu, og reyndust þau hvort
öðru vel og studdu hvort annað þegar
á reyndi.
Enn einn sterkur persónuleiki er
horfinn af sjónarsviðinu og menn
sem mótuðu æskuna kveðja hver af
öðrum. Ég veit að ég mæli fyrir hönd
systkina minna allra þegar við þökk-
um Sigurvini Finnbogasyni sam-
fylgdina.
Við vottum Elínborgu, Ingu,
Eygló og fjölskyldunni allri okkar
dýpstu samúð.
Vertu kært kvaddur, góði frændi.
Sigríður Gunnlaugsdóttir.
Á laugardaginn fyrir páska lést afi
minn. Þegar kynslóð hverfur hugsar
maður margt, upp koma minningar
og myndir í hugann. Það að koma á
Kaplaskjólsveginn var alltaf nota-
legt, fyrst til ömmu og afa og í seinni
tíma til afa og Boggu. Ég naut þeirra
forréttinda að vera fyrsta barna-
barnið og lærði margt hjá afa, hann
sagði mér sögur og útskýrði fullt af
hlutum, hann kenndi mér að borða
hákarl. Þetta var athöfn, ég kom í
heimsókn og spurði eftir því hvort til
væri hákarl, við afi fórum saman út á
altan og afi skar ofan í mig bita með
vasahnífnum. Afi gaf sér tíma til að
tala við litla stelpu í símann, mér
þótti þetta tæki mjög spennandi og
fannst mikið sport að fá að tala en
það máttu fáir vera að því að tala við
barnið nema afi. Þegar ég var að
læra að skrifa var miklum áfanga náð
þegar ég gat skrifað öll nöfnin hans
afa. Margar svona minningar koma
upp í hugann þegar ég hugsa til baka,
og mikið væri ég fátækari ef þín hefði
ekki notið við, afi minn. Takk fyrir
allt, hvíl í friði.
Þín
Elín Hanna.
SIGURVIN
FINNBOGASON
Með örfáum orðum
langar mig til þess að
minnast vinar míns og
samstarfsmanns Ragn-
ars Einarssonar er lést
á Landsspítalnum 10.
apríl sl. eftir skamma sjúkdómslegu,
langt um aldur fram. Leiðir okkar
Ragnars lágu fyrst saman í Mennta-
skólanum í Reykjavík í byrjun sjö-
unda áratugar og síðar í Viðskipta-
deild Háskóla Íslands nokkrum árum
síðar. Ég kynntist Ragnari sem ein-
staklega skemmtilegum pilti, sem
var hrókur alls fagnaðar og hvers
manns hugljúfi, en jafnframt mjög
vönduðum til orðs og æðis, umtals-
frómum og bóngóðum með afbrigð-
um. Að loknu námi hittumst við
RAGNAR
EINARSSON
✝ Ragnar Einarssonfæddist í Reykja-
vík 17. mars 1943.
Hann lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 10. apríl síðast-
liðinn og fór útför
hans fram frá Lang-
holtskirkju 17. apríl.
Ragnar með óreglu-
legu millibili og vissum
alltaf hvor af öðrum, en
vorum ef til vill fremur
góðir kunningjar en
vinir á þessum árum.
Það var svo árið 1993
að leiðir okkar lágu
saman að nýju. Ragnar
var þá á milli starfa og
var jafnframt að jafna
sig eftir veikindi sem
höfðu hrjáð hann um
skeið. Undirritaður
hafði þá í nokkur ár
starfað við framtals- og
bókhaldsþjónustu og
mæltist okkur svo til að Ragnar
kæmi til starfa og spreytti sig í faginu
að minnsta kosti á meðan hann væri
að ná fullri heilsu á ný. Er ekki að
sökum að spyrja að eftir hæfilegan
aðlögunartíma fann hann sig á
heimavelli. Þar hjálpaði til mjög góð
greind og sérstæður hæfileiki til þess
að leysa úr flóknum úrlausnarefnum
átakalítið og hávaðalaust, en þar hef-
ur einstaklega ljúft geð heldur ekki
spillt fyrir. Ég hafði það á tilfinning-
unni að Ragnari liði vel í þessu starfi
og ræddi hann það oft við mig með
þakklæti. Er ekki að sökum að spyrja
að oft var glatt á hjalla í vinnunni
enda var Ragnar bráðskemmtilegur
með háþróaða kímnigáfu. Í mannleg-
um samskiptum var lipurðin og
hjálpsemin hans sterka hlið, en hann
átti einstaklega gott með að lynda við
fólk af ólíku skaplyndi og uppruna.
Þurfti mikið að koma til ef Ragnar
gafst upp á fólki en þá gerði hann það
jafn hávaðalaust og annað sem hann
framkvæmdi í lífinu.Á þessum tíma
urðum við Ragnar mjög góðir vinir.
Ragnar brást aldrei trúnaði mínum
og reyndist mér og dóttur minni ein-
staklega vel að öllu leyti, en dóttir
mín kallaði hann ávallt Ragnar afa.
Um miðjan febrúar veiktist Ragnar
af þeim illvíga sjúkdómi er leiddi
hann til dauða. Hann vissi að hverju
stefndi og sýndi einstakan kjark og
æðruleysi í veikindum sínum. Hann
var rólfær um skeið og nýtti þann
tíma til þess að ganga frá sínum mál-
um. Ragnar lést með líkum hætti og
hann hafði lifað. Hægt og hljótt hvarf
hann okkur, að því er virtist bless-
unarlega þjáningarlítið og átaka-
laust, sáttur við guð og menn, ljúfur
og elskulegur fram á síðustu stundu.
Það er með djúpum söknuði og þakk-
læti fyrir samveruna sem ég kveð
þennan einstaka vin. Blessuð sé
minning þessa góða drengs.
Alexander Árnason.

 

         
   
        
    

 



  

  !"
 
    
  
 
   
  
 
   
 
 

!
  
 


#$ !% &'  ('% !
&$ ( )  !!

'!+ ',$
#$ !%!
-'%. &' '
#$ !%%/))

#$ !% &' 
#$ !%!"




   

   
  

  



 
   !
"! #  " $ %& '
   
    

    ! "
 # 
  
!
( &&
) "& *  ! * && +, 
-&&
) +,  ." ) &+  "&
/0 &
) "& ! #
1
2+, 
3
) "& /0 ) ." &+, 

)
 * /,&"& 3$/0 ! "  &&
$ &$0 & "! $ &$ &$0 &1

  
 
  



 
   

 
 

 
  

           ! "#$ 
  % 

 & '!(       
)  *+   
 , )     
-.    /  01   
 01   
    +

 

    




      


 

 
   



  





  
 !" #!$

 

  
   
!"# $   & ' (

  % &' 
()
*
(  % &' 

 (
 % &' 
 +, -
 
*
% &' 
% &' *
 % &' 
 (./  '
0/ +*
* 1
 1)
$


 
  
        
            
 




   

 
 !
 
     !"# $ % &' (  
    )*
   "#$
$%& '($$
( 
)
 '($$ #$ *! (  

$%& +(
    , %-.   '($$
/ /0   %/0 !