Morgunblaðið - 22.04.2001, Qupperneq 40
MINNINGAR
40 SUNNUDAGUR 22. APRÍL 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Þóra IngibjörgRunólfsdóttir
fæddist í Reykjavík
hinn 24. janúar 1932.
Hún lést á Landspít-
alanum í Fossvogi
hinn 14. apríl síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Runólfur Stefánsson
útgerðarmaður, f. 24.
júlí 1877, d. 20. ágúst
1960, og Sigríður
Jóna Einarsdóttir
húsmóðir, f. 17. sept.
1891, d. 12. ágúst
1951. Bræður hennar
voru Trausti sem er látinn og Ein-
ar sem er búsettur í Bandaríkjun-
um. Hálfsystkini Þóru samfeðra
eru: Anna, Stefán, Jón, Þórir, Sig-
urður, Stefnir og Elliði sem öll eru
látin. Móðir þeirra var Þóra Jóns-
dóttir. Hálfsystkini Þóru sam-
mæðra: Súsanna, Svanborg og Al-
dís Eyrún sem einnig eru látnar.
Faðir þeirra var Þórður Yngvars-
son, söðlasmiður og kennari.
Þóra Ingibjörg giftist Hafsteini
Flórentssyni, f. 13.7. 1930, húsa-
smið frá Reykjavík, og eignuðust
þau þrjá syni. Þeir eru: 1) Sig-
urður, f. 11. nóv. 1954, kvæntur
Ingibjörgu Eiríksdóttur, synir
þeirra eru Hafsteinn
Þór, Guðmundur
Örn og Hrafnkell
Orri. Ingibjörg átti
tvö börn fyrir, Eirík
Gunnar og Rebekku.
2) Hörður, f. 31.
mars 1959, kvæntur
Lilju Stefánsdóttur,
börn þeirra eru:
Andri, Björk og
Heiðrún. Lilja átti
einn son fyrir, Davíð.
3) Egill, f. 31. okt.
1964, kvæntur Bryn-
dísi Óskarsdóttur,
dætur þeirra eru Ás-
dís og Auður.
Þóra Ingibjörg nam gullsmíði
sem ung kona en starfaði ekki við
það. Lengst af starfaði hún sem
gangavörður í Flataskóla í Garða-
bæ. Síðan rak hún verslun ásamt
Sigurði syni sínum um nokkurra
ára skeið. Hún var mjög félags-
lynd og starfaði mikið með kven-
félagi Garðabæjar og Alþýðu-
bandalaginu í Garðabæ.
Útför Þóru Ingibjargar fer
fram frá Garðakirkju í Garðabæ á
morgun, mánudaginn 23. apríl, og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Jarðsett verður í Gufuneskirkju-
garði.
Við urðum hljóð og döpur að
morgni skírdags er Bryndís okkar
hringdi og tilkynnti okkur skyndileg
og alvarleg veikindi tengdamóður
sinnar, Þóru Ingibjargar Runólfs-
dóttur. Tveimur sólarhringum síðar
var hún öll, án þess að neinn fengi
að gert. Við hjónin höfum átt því
láni að fagna að eiga samleið með
þeim ágætu hjónum Þóru og Haf-
steini í tæplega 18 ár af lífsleiðinni,
allt frá því að börnin okkar fóru að
draga sig saman. Það var yndisleg-
ur sumardagur í ágúst 1987 þegar
þau giftu sig í Garðakirkju. Töðu-
ilmurinn var í lofti eins og í sveitinni
forðum daga. Samskipti okkar við
þau hjón hafa alltaf verið með mikl-
um ágætum. Þóra var skarpgreind
kona og glæsileg, hafði ákveðnar
skoðanir á mönnum og málefnum,
og fylgdist vel með öllum þjóðmál-
um. Var oft skemmtilegt að eiga við
hana rökræður um allt milli himins
og jarðar. Hún var mjög félagslynd,
starfaði m.a. í Kvenfélagi Garða-
bæjar og var alltaf mjög tillögu- og
úrræðagóð. Mikil húsmóðir var hún
og snyrtimennskan, bæði innandyra
og utan, leyndi sér ekki. Dóttur
okkar var hún góð tengdamóðir,
alltaf tilbúin að rétta hjálparhönd.
Ásdís og Auður nutu hennar góðu
ömmueiginleika í ríkum mæli. Við
kveðjum Þóru með söknuði, virð-
ingu og þakklæti. Með henni er
gengin góð kona, sem samferða-
menn minnast með mikilli virðingu
og þökk. Hafsteini og öllum að-
standendum vottum við dýpstu sam-
úð og biðjum þeim guðs blessunar.
Guðrún Hjálmsdóttir,
Óskar Einarsson.
Elsku amma mín. Nú ertu farin
frá okkur svo skyndilega að ég næ
varla að átta mig á aðstæðunum. Þú
kvaddir þjáningar þínar, sem hrjáðu
þig síðustu sólarhringa lífs þíns, á
snöggan hátt. Enginn gat ímyndað
sér að Guð kæmi sem hendi væri
veifað og tæki þig frá okkur í blóma
lífsins. Hugur minn er uppfullur af
sorg, reiði og yndislegum minning-
um sem aldrei munu gleymast. All-
ar þessar minningar bera vott um
að þú varst án efa sú yndislegasta
manneskja sem ég hef á ævi minni
kynnst. Öll þessi hlýja, ást og alúð
sem þú veittir mér í gegnum árin er
mér ómetanleg. Allar þessar frá-
bæru minningar um stundir okkar
saman eru á fleygiferð í kollinum á
mér og fá mig til að brosa í gegnum
tárin.
Við áttum alveg einstaklega vel
saman og gátum skemmt okkur svo
tímunum skipti á meðan ég var hjá
ykkur í Aratúninu. Við brölluðum
ýmislegt. Þegar ég var á aldur við
Auði fékk ég þá hugdettu að láta
gata á mér eyrun. Ég sagði þér frá
því og þú vildir endilega hrinda
þeirri hugmynd í framkvæmd. Það
varð síðan úr að ég og þú fórum
suður í Hafnarfjörð og létum gera
göt í eyrun á okkur báðum tveim, án
þess að tala við kóng eða prest. Þeg-
ar mamma og pabbi komu svo til að
ná í mig urðu þau furðu lostin, en þá
svaraðir þú: „Nú, barnið vildi fá göt
í eyrun, þá fær hún göt í eyrun.“
Þú lést allt eftir mér, hvað sem
það var, og dekraðir við mig eins og
ég væri prinsessa. Þú þoldir ekki
endalaust búðaráp, en samt léstu
það eftir mér og í Kringluna var far-
ið. Allir íspinnarnir í morgunmatinn
og ef mér leiddist varstu alltaf til í
að spila Ólsen fram og til baka.
Hún amma var alveg einstaklega
þolinmóð. Sumarið áður en ég átti
að byrja í fyrsta bekk í skólanum
tók hún sig til og keypti lestrarbók
handa mér, því ég átti nú að vera
orðin læs fyrir skólann. Síðan settist
hún niður með mér dag eftir dag og
við lásum saman staf fyrir staf, svo
úr varð að ég var orðin fluglæs þeg-
ar ég byrjaði í skólanum. Hún vildi
nú líka að barnið kynni að reima,
svo hún settist niður með mér og
kenndi mér þessa fínu slúffu eins og
hún sjálf sagði það.
Amma var einstaklega falleg
kona og bar sig ákaflega vel. Hún
var mikið fyrir að punta sig og átti
stórt safn skartgripa. Einn sumar-
dag þegar ég og Björk vorum hjá
henni heimilaði hún okkur aðgang
að öllum þessum gersemum. Hún
puntaði okkur fallega og lét á okkur
alls konar dýrindis hálsmen, arm-
bönd og eyrnalokka. Síðan fengum
við að fara í hælaskó og út á stétt.
Þetta þótti okkur ógurlega gaman
og ekki skemmdi fyrir að við feng-
um að setjast í rauða prinsessustól-
inn.
En nú hefur hún amma, þessi
dugmikla kona, kvatt þennan heim
og er orðin fallegasti engillinn á
himnum. Hún mun vaka yfir okkur
og gæta, eins og hún hefur alla tíð
gert. Allir þeir sem þekkt hafa hana
ömmu munu minnast hennar sem
glaðlyndrar, ánægðrar, sjálfstæðrar
og ómissandi manneskju.
Elsku amma mín. Ég mun aldrei
geta sætt mig við hvað þú varst tek-
in fljótt frá okkur. Guð er ekki alltaf
sanngjarn. Ég mun sakna þín enda-
laust en ég læri að lifa með sorginni.
Þú ert ein albesta manneskja sem
ég hef hitt og er stolt af því að vera
barnabarn þitt. Þú getur ekki
ímyndað þér hvað mér þótti og þyk-
ir vænt um þig elsku amma mín. Við
hittumst vonandi hjá Guði.
Þín
Ásdís.
Elsku amma garðó, mig langaði
að kveðja þig með fáeinum orðum
og þakka fyrir þær stundir sem við
áttum saman, þær hefðu mátt vera
fleiri en þær sem við áttum hefðu ei
getað verið betri. Það sem mér
kemur fyrst í hugann er þín létta
lund og þín háa hvella rödd sem var
ómissandi hluti af fjölskylduafmæl-
um og öðrum fjölskylduboðum, hve
hreinskilin þú varst og ófeimin við
að láta skoðanir þínar í ljós, enda
varstu með skoðanir á öllum málum.
Einnig það að þú varst mjög áhuga-
söm um að heyra skoðanir annarra
á málum sem rædd voru og skoð-
anir fólks á lífinu yfirleitt. Eitt sinn
spurðirðu mig: „Eiríkur, hvernig er
það, eru öldurnar úti á sjó svona
stórar eins og maður sér í sjónvarp-
inu?“ Þetta var mér sérstaklega
minnisstætt, og var ég mjög stoltur
að þú skyldir spyrja mig, þá rétt
rúmlega tvítugan manninn út í það
sem ég hafði verið að upplifa í mínu
lífi.
Það er óhætt að segja að þú hafir
mótað mann á þinn hátt. Strax þeg-
ar ég hef verið svona um tíu ára og
var búinn að vera að safna mér fyrir
fjarstýrðum bíl í marga mánuði, þá
kom fram sú hugmynd hjá þér að
það væri nú viturlegra að kaupa sér
þessar nýju tölvur sem voru að
koma á markaðinn, Sinclair Spectr-
um, sem eru þjóðkunnar í dag sem
eitt af bernskuskrefum tölvuþró-
ÞÓRA INGIBJÖRG
RUNÓLFSDÓTTIR
!"
!
"
#
$
%&!
" ! '&!((!
#$ $"
! $" $"
%%&$ "'() $" &$"
(" &*!+
!
"
#$ $%%
!""
# $" # %""
& ' %" ""
$( # % # "")
!
"
#$ $$%
!
# $%&
#'
&
& & & & & & (
!"
#$%&' '%%$
$(' ' )*%%$
+,%$ )*- '%*&&'
+,' %$
$ %%&'' -' ,&"
!" "#$$
% "#$$ & !
'!% () "#$$ (
$ "#$$ %* %*
% )
! " #
$ % & '
) )* #
+ , - .
!""#
!" #$ %
!& '( & ))% * +,- &..
/%% & ))%
/ %0 !& )&.. +,- !& ))%"