Morgunblaðið - 22.04.2001, Blaðsíða 56

FÓLK Í FRÉTTUM
56 SUNNUDAGUR 22. APRÍL 2001 MORGUNBLAÐIÐ
Á
sunnudögum
bjóðum við upp á
matseðil fyrir
sælkera.
Sunnudagar fyrir sælkera
4 rétta fiskmatseðill 2.700.-
5 rétta kjöt- eða fiskimatseðill 3.500.-
Stórglæsilegur a la Carté matseðill
Valin vín og vingjarnlegt umhverfi
HAGSMUNAFÉLAG
UM EFLINGU VERK-
OG TÆKNIMENNTUNAR
Á HÁSKÓLASTIGI
Á ÍSLANDI
Útskriftarnemar vorið 2001
Útskriftarnemum framhaldsskóla vorið 2001 er boðið
til sérstaks fundar til að kynnast menntun og störfum
verkfræðinga og tæknifræðinga.
Starfsmöguleikar verkfræðinga, tæknifræðinga,
tölvunarfræðinga og annars raungreinafólks hafa
sjaldan verið meiri en um þessar mundir. Margir hafa
tekið þátt í að ryðja nýrri starfsemi braut og stofnað
fyrirtæki. Hvað segir þetta fólk um reynslu sína?
Ungt fólk er hvatt til að mæta og kynna sér áhugaverð
sjónarmið þeirra er starfa á þessum vettvangi. Á boð-
stólum verða veitingar.
Dagný Halldórsdóttir, aðstoðarforstjóri Íslandssíma hf.
Jóhann H. Bjarnason, framkvæmdastjóri Radíómiðunar ehf.
Baldur Þorgilsson, framkvæmdastjóri KINE ehf.
Björgvin Skúli Sigurðsson, forstm. tæknisviðs Mens Mentis hf.
Verkfræðingahúsið, Engjateigi 9,
fimmtudaginn 26. apríl frá kl. 16:00 til 17:30.
Staður og tími:
HEFUR ÞÚ PÆLT Í
VERK- OG
TÆKNIFRÆÐI?
ÞAÐ ERU nú orðin ein fjögur ár síð-
an Nick Cave gaf út meistarastykkið
Boatman’s Call. Ólíkt plötunni á
undan, Murder Ballads, lét Cave sér
þar algjörlega blæða frá sínu eigin
hjarta og lagði hnífana, skammbyss-
urnar, steinana, skærin og önnur
morðvopn á hilluna. Þar
gaf hann hlustandanum
innsýn í þær tilfinninga-
flækjur sem hann var að
glíma við á þeim tíma. Hann
hafði nýlega skilið við konu
sína og meginþemu plötunn-
ar voru vangaveltur hans um
trúmálin, skilnaðurinn við
eiginkonuna, byrjun og endir
hins stutta ástarævintýris
með söngkonunni P.J. Harv-
ey. Útkoman varð hans besta
plata – svo góð að þótt hún
hefði orðið hans síðasta, hefði ég ver-
ið sáttur það sem eftir er.
En að reyna að halda Nick Cave
frá því að semja og gefa út tónlist er
líklegast eins og að reyna að banna
sólinni að skína eða skipa Esjunni
„vinsamlegast“ að færa sig og ætlast
til að hún hlýði. Þar af leiðandi er
platan No More Shall We Part kom-
in í búðir.
Tónlist Nick Caves krefst þess af
hlustandanum að hann sýni henni og
engu öðru athygli á meðan á hlustun
stendur. Þetta er ekki plata sem þú
setur í geislaspilarann eftir að kær-
astan er búin að deyfa ljósin, kveikja
á hverju einasta kerti í íbúðinni,
hella rauðvíni í glösin og getur ekki
beðið eftir því að fá alla athygli þína
óskerta. Svo að glampinn sem mynd-
ast við slíkar stundir í augum þínum
geti minnt hana á hvað það nú í
fjandanum var sem gerir þig sér-
stakan. Á meðan þú hlustar á þessa
plötu verður hún að vera kærastan
þín og það er algjörlega bannað að
vera með einhverjar framhjáhalds-
hugsanir eða endurminningar um
fyrri ástarsambönd við eldri plötur
eða önnur tónlistarævintýri. Algjör
skuldbinding, hámarks athygli eða
ekkert. Ef þú ert
reiðubúinn til þess
að ganga að þeim
skilmálum verð-
launar þessi elska
þig þúsundfalt.
Platan byrjar á
fyrsta smáskífu-
laginu, „As I Sat
Sadly By Her
Side“. Þetta
fyrsta lag gefur í
raun tóninn fyrir
alla plötuna, a.m.k.
tónlistarlega séð, píanóið er á bak við
stýrið og leiðir hlustandann og hin
hljóðfærin sem sitja í farþegasætun-
um í gegnum rólega, mjúka og mel-
ódíska tóna. Platan er þannig nokk-
uð rökrétt þróun frá plötunni á
undan, þrátt fyrir að stundum sé nú
sett í rallý-gírinn, eitthvað sem Cave
lét algjörlega eiga sig á síðustu plötu.
Hann virðist nokkuð sáttari við til-
veruna hann Cave, a.m.k. ef skilja
má nýjustu textasmíðar hans rétt.
T.d. segir fyrsti textinn frá samtali
manns og konu sem sitja og horfa út
um gluggann heima hjá sér. Konan
strýkur kettinum sínum sem situr í
fangi hennar um leið og hún talar um
hve yndislegur heimurinn nú sé.
Maðurinn hinsvegar segir henni frá
sínu sjónarhorni, hvernig illska
manneðlisins spilli öllu sem það
snerti. Konan dregur þá fyrir og
grætur yfir bölsýni mannsins síns. Í
nýlegu viðtali sagði Cave að honum
þætti sérstaklega vænt um þetta lag
þar sem textinn væri unninn upp úr
samtali sem hann átti við eiginkonu
sína. Getur verið að Cave sé að átta
sig á því að hann eigi það til að taka
sig full alvarlega?
Já, þau hafa víst fundið ástina á
ný, hann og eiginkona hans, og mig
grunar sterklega að titill plötunnar
sé sprottin upp frá þessum endur-
fundum.
Í titillagi plötunnar, „And No
More Shall We Part“, undirstrikar
Cave á sannfærandi hátt í fallegum
texta að allur frekari aðskilnaður
milli þeirra hjóna séu óþarfur, því
ástinni sé ekki hægt að neita. Hann
er einnig með hjartað á tungu sinni í
laginu „Love Letter“, báðir þessir
textar eru afar einfaldir og skýrir,
óður Caves til ástar sinnar.
Cave er reyndar ekki að ausa úr
eigin tilfinningabrunni alla plötuna.
Hann hverfur svolítið aftur í smá-
sagnaformið og má þar helst nefna
frábæran texta lagsins „God Is In
The House“ þar sem glittir í gamla
kaldhæðnislega andskotann sem býr
í söngvaranum. Textinn segir frá
litlum smábæ þar sem glæpir, spill-
ing Hvíta hússins, tölvuþrjótar,
hommar og lesbíur þekkjast ekki,
þar sem „sögusagnir herma“ að Guð
búi með íbúum þessara „fyrirmynd-
arþjóðfélags“.
Næmi Caves fyrir fallegum og
grípandi melódíum og píanóstefum
er ótrúleg, stíll hans nálgast óðfluga
þann angurværa blæ sem Tom Waits
sagði nánast alfarið skilið við fyrir 20
árum. Lögin „We Came Along This
Road“ og „And No More Shall We
Part“ eru með þeim betri sem Cave
hefur nokkru sinni látið frá sér.
Akkilesarhæll plötunnar er lengd
hennar og sú staðreynd að ef hlust-
andinn er ekki með fulla einbeitingu
á textunum á hann á hættu að finna
óþægilega mikið fyrir lengd laganna,
en þau eru flest yfir 5 mínútur.
Lagasmíðarnar í lögum á borð við
„Fifteen Feet Of Pure White Snow“,
„Oh My Lord“ og „The Sorrowful
Wife“ eru ekki nægilega sterkar til
þess að bera einar og sér lengdina.
Þess vegna er það afar mikilvægur
þáttur við hlustun þeirra að leyfa
textanum að fylla upp í lengdina,
sem hlýtur að teljast til ókosta tón-
listarlega séð.
En fyrir utan þennan auma og
langa hæl er þessi plata stórkostleg,
verðugur gripur í Cave-safnið og
plata sem á, eins og svo margar af
hans eldri, eftir að verða spiluð þar
til geislinn í spilaranum mínum eyðir
henni algjörlega upp.
ERLENDAR
P L Ö T U R
Birgir Örn Steinarsson,
söngvari og gítarleikari
Maus, fjallar um nýjustu
breiðskífu Nick Cave, No
More Shall We Part.
 Cave eys úr
viskubrunninum
Nick Cave
, ekkert
að stressa s
ig.
biggi@mbl.is
From her to eternity (1984)
 Upp úr öskunni eftir
bruna hljómsveit-
arinnar The Birthday
Party reis Nick Cave
á ný og hóf sólóferil
sinn á sinni verstu
plötu, fyrr og síðar.
The firstborn is dead (1985)

Cave var ekki lengi
að finna rétta sporið
á ný og árinu seinna
kom þessi stórkost-
lega plata. Hér er
Cave undir mun
meiri gospel- og blús-áhrifum en
áður.
Kicking against the pricks (1986)

Hér færir Cave nokk-
ur af sínum uppá-
haldslögum í sinn
búning en gerir mis-
vel. Þarna eru m.a.
lög eins og „Long
black veil“ er Johnny Cash gerði
vinsælt, „Hey, Joe“ sem Jimmy
Hendrix gerði frægt og hið ódauð-
lega „Somethings gotten hold of my
heart“.
Your funeral... my
trial (1986)

Þessi er tilrauna-
kenndari, drunga-
legri og dónalegri plata en fyrri sóló-
verk og fer því ef til vill fyrir brjóstið
á þeim sem eru hliðhollari „hinum
mjúka“ Cave.
Tender prey (1988)
Af mörgum talin vera
besta plata Caves. Á
henni nær hann að
fullkomna blús/
gospel/pönk/rokk-
kokteilblöndu sína og
textalega er platan algjör gullmoli.
Hér er Cave með skyrtukragann
uppréttan og í töffarastellingunum.
The Good son (1990)
Hér er Cave kominn
á bak við píanóið og
ballöðurnar eru
ríkjandi. Nokkur af
fallegri lögum sem
hann hefur samið, t.d.
„Ship song“ og „Weeping song“ eru
á þessari plötu en sem heild er plat-
an ekki nægilega sterk.
Henry’s dream (1992)

Önnur plata sem
eldri verk skyggja á.
Hér snertir hann ör-
lítið meira á kántrí-
tónunum en áður og
textasmíðarnar eru
oftar en ekki tengdir skotbardögum
og morðum. Hér eru þó nokkur
ágætis lög og þar stendur hið
óþekkta lag „Loom of the land“ upp
úr.
Let love in (1994)

Hér er Cave á „töff-
aratoppi“ ferilsins.
Platan er hrárri en
þær tvær á undan og
allt það sem komið hefur á eftir. Það
var eiginlega með útgáfu þessarar
plötu sem almenningur kynntist
snilld kappans því lögin „Do you love
me?“, „Loverman“ og „Red right
hand“ fengu meiri útvarps- og sjón-
varpsspilun en lög hans höfðu gert
áður.
Murder ballads (1996)
Hér innsiglaði svo
Nick Cave vinsæld-
irnar með dúettum
sínum með Kylie
Minogue („Where the
wild roses grow“) og
P.J. Harvey („Henry Lee“). Allir
textar plötunnar eru smásögur er
tengjast á einn eða annan hátt morð-
um. Vel unnin þemaplata.
The boatmans call (1997)

Að mínu mati besta
plata Caves. Hér hef-
ur hann náð full-
komnu valdi á ball-
öðunni og textar hans
eru mun persónu-
legri en fyrr. Útsetningar eru fal-
lega einfaldar, lagasmíðar og mel-
ódíur ríkari en fyrr. Lagið „Are you
the one I’ve been waiting for“ segir
eitt og sér allt sem segja þarf.
GÓÐAR HLJÓMPLÖTUR
TOPP 20 mbl.is