Morgunblaðið - 05.07.2001, Blaðsíða 40

MINNINGAR
40 FIMMTUDAGUR 5. JÚLÍ 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Sigurður Einars-son fæddist í
Reykjadal í Hruna-
mannahreppi 27.
mars 1914. Hann lést
á Landspítalanum í
Fossvogi 26. júní síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Einar
Jónsson, bóndi í
Reykjadal, f. 21.
febrúar 1877, d. 18.
september 1974 og
kona hans Pálína
Jónsdóttir, f. 23.
október 1885, d. 26.
nóvember 1985. Sig-
urður var sjötti í röð tólf systkina:
Magnús, f. 8. júlí 1906, d. 18. ágúst
1992, Jóhanna Guðrún, f. 16. des-
ember 1907, d. 6. janúar 1996, Jón,
f. 27. maí 1909, d. 30. október 1995,
desember 1945, gift Stefáni P.
Sveinssyni, þau eiga þrjú börn og
fimm barnabörn, Rafn, f. 16. mars
1949, í sambúð með Elísabetu
Magnúsdóttur, hann á fjögur börn
og átta barnabörn, Hrönn f. 13.
ágúst 1958, gift Eiði Erni Hrafns-
syni, þau eiga tvo syni. Sigríður
átti fyrir Guðmund T. Magnússon,
f. 7. septemeber 1938, kvæntur
Petrínu R. Ágústsdóttur, þau eiga
þrjú börn og þrjú barnabörn.
Ungur að árum fluttist Sigurður
til Hafnarfjarðar og vann þar við
ýmis störf til sjós og lands. Hann
vann hjá Hafnarfjarðarbæ í mörg
ár, en þess má geta að hann tók
sveinspróf í húsamíði 1973, þá
fimmtíu og níu ára að aldri. Hann
byggði fjölskyldu sinni reisulegt
hús á Öldugötu 14 og bjó þar í tæp
fimmtíu ár þar til hann fór á Sól-
vang sökum heilsubrests. Síðustu
sjö mánuði ævi sinnar dvaldi Sig-
urður á Hrafnistu í Hafnarfirði.
Útför Sigurðar fer fram frá Frí-
kirkjunni í Hafnarfirði í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Guðmundur, f. 27.
ágúst 1911, Margrét,
f. 27. nóvember 1912,
d. 16. júlí 1941, Ásta, f.
7. október 1915, Elísa-
bet f . 8. febrúar 1917,
Jóhann f. 15. október
1919, d. 5. mars 1995,
Hörður, f. 17. júní
1921, d. 14. júní 1999,
Haukur, f. 3. desem-
ber 1924, og Auður, f.
10. október 1926. Hinn
26. október 1942
kvæntist Sigurður
Sigríði Guðmunds-
dóttur f. 9. júní 1922 á
Þingeyri við Dýrafjörð, d. 4. októ-
ber 1988. Börn þeirra eru Margrét,
f. 8. febrúar 1942, gift Sigmundi
Eiríkssyni, þau eiga tvö börn og
þrjú barnabörn, Hrafnhildur, f. 5.
Kveðja til þín, elsku afi og langafi.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Sveinn, Lára og Aron.
Ég stóð við rúmið þitt á gjörgæsl-
unni og minnti sjálfa mig á það að
vera ekki eigingjörn, þú varst tilbú-
inn. Þó varstu ekki alveg rúmliggj-
andi nema rúma viku sem betur fer.
Þú þekktir okkur, baðst um koss á
kinnina og baðst Guð að geyma okk-
ur, við vorum hjá þér, ég og Ásta
systir.
Ég hugsa til baka, stutt var á milli
heimila okkar þegar ég var lítil, ég
kíkti á ykkur ömmu en oftast sá ég
þig við vinnu í bænum ofan í skurði
eða við einhvern vegginn sem var
verið að reisa.
Þú lagðir smíðavinnu fyrir þig og
gott var að leita til þín ef fram-
kvæmdir voru í hönd, alla vega til að
fá samþykki fyrir verkinu hvort
brjóta mætti þennan eða hinn vegg-
inn. Þú varst vinnusamur og alltaf
varstu að dytta að húsinu þínu og
garðinum. Þú hættir að vinna um
sjötugt. Allt of stuttan tíma fenguð
þið amma saman eftir það en hún
lést fjórum árum seinna, aðeins sex-
tíu og sex ára að aldri, eftir það sást
þú um þig sjálfur eða allt til þú fórst
á Sólvang fyrir þremur árum, alltaf
varstu á leiðinni heim, varst bara að
hvíla þig, en fæturnir réðu ekki við
allar tröppurnar á Öldugötunni. Þú
þráðir að vera út af fyrir þig með
dótið þitt hjá þér og fékkst þá ósk
uppfyllta með því að færa þig yfir á
Hrafnistu í Hafnarfirði en þar
bjóstu síðustu sjö mánuðina. Það var
vel hugsað um þig á báðum stöðum.
Þú varst vinamargur, þeir voru á
öllum aldri, það er ófá lítil höndin
sem fékk sér mola úr pokanum þín-
um. Barnabarnabörnin hændust að
þér, þar áttirðu margar „skrumpur“
og „skrumpa“ eins og þú kallaðir
þau. Þú fylgdist vel með öllum af-
komendum þínum. Þú leiðbeindir,
stundum fannst manni nóg um, en
þetta varst þú í hnotskurn, hreinn
og beinn og sagðir það sem þér
fannst.
Elsku afi, ég er sannfærð um að
þér líður betur núna, örugglega með
ömmu þér við hlið, svo sáttur varstu.
Ég flyt þér kveðju frá Gauja, Árna
Stefáni og Hildi Rún.
Þín
Hafdís.
Elsku afi, nú ertu loksins búinn að
hitta ömmu aftur. Ég man hvað ég
dáðist að þér eftir að amma dó, þú
varst svo duglegur að elda og bak-
aðir meira að segja pönnukökur og
bauðst okkur í kaffi en varst svo bú-
inn að vaska upp áður en við vorum
búin að klára úr bollunum því þú
varst alltaf að flýta þér. Ég fluttist í
næstu götu við þig og oft fórum við
að versla saman, þá keyptir þú fyrir
viku í einu því þú varst svo skipu-
lagður, skammtaðir svo í poka fyrir
eina máltíð í einu og frystir.
Ég á eftir að sakna heimsóknanna
á sunnudagsmorgnum kl. 8.00 þegar
þú bankaðir upp á og spurðir „eru
ekki allir örugglega sofandi, Ásta
mín?“ Jú, var yfirleitt svarið.
„Komdu þá út að keyra vina mín,“
svo flökkuðum við á milli húsa í
heimsóknir, ég hálfsofandi en þú í
fullu fjöri því þinn dagur löngu haf-
inn en minn rétt að byrja.
Svo kom að því að þú gast ekki
búið lengur heima og fórst á Sól-
vang. Á því tímabili varstu kominn í
hjólastól og fannst þér þú þá vera
frekar ósjálfbjarga og mátti þá ekki
hver sem er hjálpa þér að gera þig
kláran fyrir svefninn, ég kom þá til
þín oft á kvöldin til að hjálpa þér í
rúmið því það þurfti að ganga frá
öllu í röð og reglu og taka til föt fyrir
næsta dag. Þú varst nú samt ákveð-
inn í að komast upp úr hjólastólnum
og það tókst þér. Á Sólvangi var vel
hugsað um þig en þú áttir þér þann
draum að komast á Hrafnistu í sér-
herbergi með þitt sjónvarp og síma.
Þar bjóstu síðustu sjö mánuðina
með ekki síðri umönnun hjúkrunar-
og starfsfólks.
Elsku afi, síðustu dagana í þess-
um heimi varstu á gjörgæsludeild
Landspítalans í Fossvogi, þangað
heimsóttum við systurnar þig, þá
varstu orðinn mikið veikur og erfitt
að skilja þig en þú ætlaðir nú samt
með okkur heim, þú varst orðinn
þreyttur, vildir koss á kinnina og
baðst Guð að geyma okkur.
Nú er komið að kveðjustund, afi
minn, kveðja til þín frá Jóa, Heiðu
Hrönn og Konráð.
Takk fyrir allt.
Þín
Ásta.
Til afa
Gott er sjúkum að sofa,
meðan sólin er aftanrjóð,
og mjallhvítir svanir syngja,
sorgblíð vögguljóð.
Gott er sjúkum að sofa,
meðan sólin í djúpinu er,
og ef til vill dreymir þá eitthvað,
sem enginn í vöku sér.
(Davíð Stefánsson.)
Kær kveðja,
Sigríður M. Guðmundsdóttir,
Sundin og fjölskyldan
í Svíþjóð.
Elsku afi! Ég er enn ekki búinn að
átta mig á því að þú ert farinn frá
mér, við sem vorum svo nánir. En
núna ert þú dáinn. Margs er að
minnast þegar ég hugsa um þig og
öll árin og alla tímana sem við vörð-
um saman. Þú varst alltaf svo skipu-
lagður og allt átti að vera í röð og
reglu, varst svo pottþéttur á alla
hluti. Manstu árið þegar ég gisti hjá
þér og þú kenndir mér að spila
Rússa? það var svo gaman hjá okk-
ur. Það besta sem ég fékk var kaldi
fiskurinn hjá ykkur ömmu og svo
hjá þér eftir að amma dó. Að koma í
heimsókn til þín var alltaf svo gam-
an, við gátum spjallað saman um öll
lífsins mál og þú sýndir mér oft fram
á hvernig best væri að gera hlutina
ef ég var í einhverjum vandræðum.
Það var ávallt gott að hlusta á þig.
Þú varst mér alltaf svo hjartgóður
og hlýr, afi minn.Ég man þegar þú
sagðir við mig að þú vildir ekki vera
rúmliggjandi mikið og kveljast af
veikindum sem höfðu þá verið að
angra þig. En þú varst duglegur og
mér þótti það alltaf svo gaman, þeg-
ar þú varst sem hressastur fórum
við í bíltúr og heimsóttum hina og
þessa, vinkonur þína og vini. En þú
vildir aldrei stoppa of lengi. Þér
fannst þetta alltaf svo gaman og þú
varst svo ánægður. Manstu líka á
Öldugötunni eitt skiptið þegar ég
var gutti?þá gisti ég hjá þér og svaf
við hliðina á þér í hjónarúminu ykk-
ar ömmu. Við fórum á rúntinn á
Lödunni þinni upp í skúr fyrir ofan
kirkjugarðinn og í heimsóknir,
þessu gleymi ég aldrei. Ég sakna þín
svo heitt, afi, og hugsa til þín svo
glaður, allar stundirnar með þér eru
ómetanlegar. Ég veit að núna er
gaman hjá ykkur ömmu og ég
hlakka til að hitta ykkur, en ekki
strax. Ég sárt þín sakna en glaður
brosi því hlýjuna þú fundið hefur.
Og síðan hef ég vitað, að lífið, það er sigur
þess alls sem grær og dafnar, þó gleðin
verði sorgin og sorgin verði gleðin sem
allt að lokum jafnar.
(Jón Óskar.)
Þinn
Vignir Már.
Hér er svo dapurt inni,–
ó, elsku pabbi minn,
ég kem að kistu þinni
og kveð þig hinsta sinn,
mér falla tár af trega
– en treginn ljúfsár er –
svo undur innilega
þau einmitt fróa mér.
Ég þakka fræðslu þína
um það, sem dugar best,
er hjálpráð heimsins dvína,
og huggað getur mest,
þú gekkst með Guði einum
og Guði vannst þitt starf,
hið sama af huga hreinum
ég hljóta vil í arf.
Nú ertu farinn frá mér,
en föðurráðin þín,
þau eru ávallt hjá mér
og óma blítt til mín:
Guðs orðum áttu að trúa
og ávallt hlýða þeim,
það mun þér blessun búa
og ber þig öruggt heim.
B.J.
Kveðja,
börn og tengdabörn.
SIGURÐUR
EINARSSON
Þú ert horfin, elsku
systir, svo snöggt, en
hefðir þú átt að velja
hefðir þú örugglega viljað fara í þín-
um unaðsreit sem garðurinn þinn er.
Þú varst búin að rækta garðinn vel
og þú sýndir að það var hægt að
rækta fallegan garð á Bakkafirði
þótt flestir teldu það vonlítið. Ég
þakka þér svo fyrir allar góðu stund-
JÁRNBRÁ
EINARSDÓTTIR
✝ Járnbrá Einars-dóttir, húsfreyja
í Hraungerði Bakka-
firði N-Múl, var fædd
í Fjallalækjarseli,
Svalbarðshr. N-Þing
13. apríl 1918. Hún
lést á heimili sínu 9.
júní 2001.
Jarðarförin fór
fram frá Skeggja-
stöðum laugardag-
inn 16. júní.
irnar sem við áttum,
þorrablótin og góðu
dagana sem ég og vin-
kona mín áttum hjá
ykkur að haustlagi fyr-
ir fáum árum. Pabbi
vildi helst hafa þig í öll-
um verkum úti við, við
ræktun og margt fleira.
Þú varst elst af okkur
systkinunum og okkur
fannst þú stundum
stjórna mikið í okkur
en í dag held ég að við
þökkum þér öll fyrir
þína stjórn með okkur
því hún hefur komið
okkur að notum á lífsleiðinni. Ég
vona að guð styrki ástvini þína alla í
þeirra miklu sorg. Þetta eru fátæk-
leg orð því margt var hægt að segja
um þig.
Með söknuð í hjarta.
Ásdís Einarsdóttir.
✝ Sigurþór Þor-grímsson fæddist
í Hafnarfirði 1. nóv-
ember 1931. Hann
lést á heimili sínu 25.
júní síðastliðinn. For-
eldrar hans voru Þor-
grímur Guðmunds-
son, f. 3.6. 1898, d.
16.4. 1980, og Hall-
dóra S. Þorkelsdótt-
ir, f. 7.9. 1903, d. 24.8.
1940. Eftir andlát
móður sinnar ólst
Sigurþór upp hjá
Guðnýju og Sigríði
Þorkelsdætrum, eft-
irlifandi systur sinni, Hallveigu
Halldórsdóttur, og Guðríði Dóru
(Rúrý). Sigurþór kvæntist 26. maí
1962 Guðlaugu Ólafsdóttur, f.
26.4. 1931. Foreldrar hennar voru
Ólafur E. Gunnlaugsson, f. 26.10.
1899, d. 21.12. 1984, og Guðbjörg
Pétursdóttir, f. 1.3. 1901, d. 9.9.
1987. Börn Sigurþórs og Guðlaug-
ar eru þrjú: 1) Halldóra, f. 13.12.
1960, eiginmaður hennar er Sig-
urbjörn Guðmundsson, f. 8.2.
1959, börn þeirra eru Guðlaug
Edda, hún á soninn Róbert Inga,
Birgir Laufdal og Sigurþór. 2)
Sigurður f. 23.7. 1962, sambýlis-
kona hans er Olga B. Pétursdóttir,
f. 11.10. 1963, þau
eiga soninn Brynjar.
3) Guðný, f. 9.4.
1964, sambýlismað-
ur hennar er Erling-
ur R. Þórsson, f.
31.10. 1964, og eru
börn þeirra Margrét
Ósk og Þór Ingi. Sig-
urþór ól einnig upp
þrjú börn Guðlaugar
af fyrra hjónabandi:
1) Ólafur E. Hákon-
arson, f. 15.11. 1951,
eiginkona hans er
Elísabet Jakobsdótt-
ir, f. 28.6. 1956, börn
þeirra eru Hákon Jónas og Hel-
ena, sambýlismaður hennar er
Fahran. 2) Hrefna G. Hákonar-
dóttir, f. 10.4. 1954, eiginmaður
hennar er Skúli Kjartansson, þau
eiga soninn Ágúst Þór. 3) Hákon J.
Hákonarson, f. 11.5. 1954, sam-
býliskona hans er Gerður Helga-
dóttir, f. 5.8. 1962, og eru börn
þeirra Dana Rún og Helgi. Dætur
Hákonar af fyrra hjónabandi eru
Svava Björk og Íris Dögg. Sigur-
þór vann alla sína starfsævi hjá
Hitaveitu Reykjavíkur nú Orku-
veitu Reykjavíkur.
Útför Sigurþórs fór fram frá
Kópavogskirkju 3. júlí.
Nú er skyndilega horfinn yfir móð-
una miklu Sigurþór Þorgrímsson,
einn elsti starfsmaður Orkuveitu
Reykjavíkur. Hann réð sig til Hita-
veitu Reykjavíkur, þegar hann var 16
ára gamall og hefur starfað þar síð-
an, Hann hóf sín störf með skóflu í
hönd úti í skurði, en réðst fljótlega
sem verkstjóri og var í mörg ár yf-
irverkstjóri við veitukerfi hennar.
Það voru ekki læti og hávaði þar sem
Sigurþór, eða Siggi eins og hann var
alltaf kallaður, fór, en hann vann sín
störf af hæglæti og trúmennsku og
þekking hans og yfirsýn á dreifikerfi
veitunnar var ómetanleg fyrir okkur,
sem unnum með honum. Hann leysti
öll sín verkefni í sátt og samlyndi við
allt og alla og naut virðingar sam-
starfsmanna sinna. Fyrirtæki eins og
Orkuveitan hefur stóran viðskipta-
mannahóp og traustir starfsmenn,
eins og Sigurþór, eru mikilvægir
hlekkir í góðri þjónustu við okkar
viðskiptavini. Þótt hann hafi ekki
skipt oft um starf, þýðir það ekki það
sama og hann hafi staðnað í starfi.
Sem dæmi má nefna, að þegar verið
var að taka í notkun tölvuvætt land-
upplýsingakerfi fyrir nokkrum árum,
þá var Sigurþór einn sá fyrsti, sem
færði sér þá nýju tækni í nyt. Hann
sá að það var fljótlegra að nota nýja
tækni en gömlu teikningarnar.
Við vottum Guðlaugu og fjölskyldu
þeirra samúð um leið og við erum
þakklátir að hafa á lífsleiðinni kynnst
manni eins og Sigurþór.
Örn Geir Jensson,
Hreinn Frímannsson.
SIGURÞÓR
ÞORGRÍMSSON
MIKIL áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprent-
uninni. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569 1115)
og í tölvupósti (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höf-
undar/sendanda fylgi.
Um hvern látinn einstakling birtist formáli, ein uppistöðugrein af
hæfilegri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við
eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200
slög (um 25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð tak-
markast við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Frágangur afmælis-
og minningargreina