Morgunblaðið - 18.09.2001, Blaðsíða 6

FRÉTTIR
6 ÞRIÐJUDAGUR 18. SEPTEMBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ
GÍFURLEG stemmning var í Laug-
ardalshöll í gærkvöldi á tónleikum
José Carreras, Sigrúnar Hjálmtýs-
dóttur, Kórs Íslensku óperunnar og
Sinfóníuhljómsveitar Íslands. Hver
krókur og kimi Hallarinnar var set-
inn, og þrátt fyrir hita í salnum og
erfiðleika fólks að finna rétt sæti í
upphafi tónleikanna virtist ekki
vanta neitt á gleði tónleikagesta,
sem spöruðu hvorki klappið né
bravóhrópin.
Vantar á hljóminn
í Höllinni
Brynhildur Jónsdóttir keypti sér
miða á tónleikana í gær. „Þetta var
skyndileg hugdetta; ég heyrði að
það væru lausir miðar og ákvað að
drífa mig. Ég hef hlustað svolítið á
tenórana þrjá en ekki á Carreras
neitt sérstaklega, en hlakka til,“
sagði Brynhildur fyrir tónleika. Í
hléi sagði hún að sér litist vel á það
sem komið væri. „Ég hef ekki orðið
fyrir vonbrigðum með eitt eða neitt
annað en hljóminn. Þetta eru þriðju
sinfóníutónleikarnir sem ég fer á í
Höllinni, og það vantar alltaf gæsa-
húðartilfinninguna – það hríslast
ekkert um mann. Carreras er góður
en Diddú finnst mér svolítið óstyrk,
en hún hefur afskaplega fallega
rödd.“
Carreras stenst
væntingar
Birgi Runólfssyni og Elínu Mar-
teinsdóttur fannst mjög gaman á
tónleikunum. „Carreras stenst
væntingarnar vel sem söngvari,
maður er kannski vanari að heyra
hann syngja eitthvað annað en óp-
erutónlist, en hann er samt góður,“
segir Birgir, „og Diddú stendur sig
líka ágætlega,“ segir Elín.
„Fyrir mína parta er þetta alveg
frábært; stórkostlega skemmtilegir
tónleikar,“ segir Þórður H. Ólafs-
son. „Ég hef bara því miður allt of
lítið hlustað á Carreras áður, en
þetta er afar vel gert, – ekki bara
hann heldur líka Sinfóníuhljóm-
sveitin, og Diddú, hún stendur sig
vel.“
Diddú á heims-
mælikvarða
Elín Brynjólfsdóttir, Sigrún Böðv-
arsdóttir og Ragnhildur Ásgríms-
dóttir voru ánægðar með tónleikana
og hafa allar hlustað á svona tónlist
og fylgst svolítið með þessum stóru
nöfnum í söngnum. Þeim finnst
Carreras góður og Diddú líka.
„Diddú er náttúrulega á heims-
mælikvarða, hún er alveg yndisleg
og hún slær alveg í gegn hérna.“
Vinkonurnar þrjár eru þó sammála
um að hljómburður hússins sé slæm-
ur. „Hann kæfir sönginn,“ segja þær
og taka undir með Agli Ólafssyni
sem sagði í kynningu í upphafi tón-
leika, að nú væri þörf á almennilegu
tónlistarhúsi.
Þörf á tónlistarhúsi
Elísabet Þórisdóttir segir að sér
finnist vanta talsvert á hljóminn í
Laugardalshöll „Þetta endurspeglar
þörfina á tónlistarhúsi, bæði hvað
varðar skipulagið hér og annað.
Tónninn flæðir ekki út af sviðinu og
kórinn virkar of langt í burtu. Það
væri líka gaman að vita hvort þessi
fjöldi, 4.000 manns, skilaði sér á tón-
leika í nýju góðu tónlistarhúsi að
hlusta á íslenska listamenn eða
hvort við þurfum erlend nöfn til að
fylla húsið. Ég hef oft orðið vitni að
yndislegum tónlistarviðburðum og
það hefur ekki þótt stór nöfn til.“
Ég get mikið lært
Tenór úr Skagafirðinum, Óskar
Pétursson, lætur sig ekki vanta á
svona viðburð.
„Mér líst vel á Carreras. Ég kom
að norðan til að heyra í honum og
vita hvort ég gæti ekki lært eitthvað
í leiðinni, – ég sé að ég get mikið
lært. Röddin hans er þó farin að eld-
ast aðeins, en hann heldur því sem
hann náði þegar hann reis upp eftir
veikindin og það alveg með glans.“
Diddú er gamall söngfélagi Óskars,
hvað segir hann um hana? „Ég elska
hana alltaf jafnheitt, hún er yndisleg
og stendur sig glæsilega.“
Carreras og Diddú skiptust á um
að syngja aukalög í tónleikalok og
klykktu út með dúettinum Libiamo
úr La traviata eftir Giuseppe Verdi,
við gríðarleg fagnaðarlæti tónleika-
gesta.
Gestir á tónleikum José Carreras, Diddúar, Óperukórsins og Sinfóníunnar í gærkvöldi
Ragnhildur, Sigrún og Elín: „Carreras er góður og Diddú líka.“ Óskar: „Ég get mikið lært.“
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Elín Marteinsdóttir og Birgir Runólfsson: „Carreras stenst væntingar.“
„Stórkostlega skemmti-
legir tónleikar“
ÞAÐ verða að teljast töluverð
tíðindi er José Carreras kemur í
heimsókn og ef Domingo kæmi ein-
hvern tíma til Íslands hafa tenór-
arnir þrír sungið hér, því fyrir
nokkrum árum söng Pavarotti í
Laugardalshöllinni. Það er sagt um
vinina þrjá að Pavarotti sé nátt-
úrubarnið, Domingo kunnáttumað-
urinn en Carreras fagurkerinn.
Tónleikarnir hófust á Steðja-
kórnum úr Il trovatore, sem Kór
Íslensku óperunnar söng af glæsi-
brag. Carreras söng því næst tvö
lög, Luna Nova og Era de Maggio
eftir Michele Costa, og tók strax
salinn. Sigrún Hjálmtýsdóttir söng
vals úr Rómeó og Júlíu eftir Goun-
od með glæsibrag. Carreras söng
því næst hinn fagra sorgarsöng
Fredericos eftir Cilea á mjög inni-
legan máta og þarna gat að heyra
hina sterku túlkun hjá Carreras.
Næstu þrjú verk voru eftir
Verdi. Þar var fyrst forleikurinn að
I Vespri Siciliani, sem hljómsveitin
lék vel undir stjórn Davids Gimén-
ez, og síðan söng Sigrún Bolero úr
sömu óperu með miklum bravúr.
Síðasta lagið fyrir hlé er eitt fárra
sönglaga sem Verdi samdi og heitir
L’Esula, samið 1829 við texta eftir
Temistocle Solera, er gerði textann
að óperunum Nabucco og I lomb-
ardi. Þetta fallega lag, sem trúlega
hefur ekki heyrst hér á landi fyrr,
var fallega flutt og af djúpri sann-
færingu.
Eftir hlé söng Carreras tvö lög
af léttara taginu, Serenada (Come
un sogno d’or) eftir Toselli og
Vurria eftir Rendine, sem undirrit-
aður kann engin skil á. Sigrún söng
Chi bel sogno úr óperunni La
Rondine eftir Puccini og fór þar á
kostum. Musica proibita eftir Gast-
aldon var hreint út sagt glæsilega
sungið af Carreras og þar á eftir
var flutt sérkennileg samsuða,
hljómsveitarverk eftir Jiménez, er
var skemmtilega flutt af Sinfóníu-
hljómsveitinni undir stjórn Gimén-
ez. Eftir að Carreras hafði sungið
Alma de Dios eftir Serrano og Sig-
rún Vilja Lied eftir Léhar sungu
Carreras og Sigrún sinn eina dúett,
Lippen Schweigen eftir Léhar.
Tónleikunum lauk með Core n’
grato eftir Cardillo, sem Carreras
söng glæsilega.
Í heild voru þetta sérstæðir tón-
leikar og mörg viðfangsefnanna lítt
þekkt hér á landi en á söng meist-
arans, Carreras, og Sigrúnar bar
engan skugga. Hljómsveitin undir
stjórn Giménez fylgdi söngvurun-
um mjög vel og átti góða spretti í
forleiknum að I Vespri Siciliani eft-
ir Verdi. Kór Íslensku óperunnar
söng aðeins í tveimur verkum og
var auðvitað sérlega góður í Steðja-
kórnum. Söng Carreras bar hæst í
Lamento di Federico eftir Cilea,
L’Esule eftir Verdi, Musica proib-
ita eftir Gastaldon og allra glæsi-
legastur var hann í Core n’ grato
eftir Cardillo. Það eina sem finna
mætti að var að það hefðu mátt
vera fleiri dúettar á efnisskránni,
því í valsinum eftir Gounod, Il bel
sogno eftir Puccini og Vilja Lied
var Sigrún í essinu sínu og söng af-
burðavel, sömuleiðis í dúettinum
Lippen Schweigen eftir Léhar.
TÓNLIST
L a u g a r d a l s h ö l l
José Carreras, Sigrún Hjálmtýs-
dóttir, Sinfóníuhljómsveit Íslands
undir stjórn David Giménez og
Kór Íslensku óperunnar, kórstjóri
Garðar Cortes, fluttu söngverk
eftir ítölsk, frönsk, þýsk og
spænsk tónskáld.
Mánudaginn 17. september.
SÖNGTÓNLEIKAR
Jón Ásgeirsson
Morgunblaðið/Árni Sæberg
„Á söng meistarans, Carreras, og Sigrúnar Hjálmtýsdóttur bar engan skugga.“
Á sönginn
bar engan
skugga
Morgunblaðið/Þorkell
José Carreras á sviðinu í Laugardalshöll í gærkvöldi.