Morgunblaðið - 16.10.2001, Side 36

MINNINGAR
36 ÞRIÐJUDAGUR 16. OKTÓBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Ólafur SigurðurJóelsson skip-
stjóri fæddist í
Reykjavík 25. maí
1953. Hann lést hinn
6. október síðastlið-
inn. Foreldrar hans
eru Ingimar Jóel
Ingimarsson, f. 6.9.
1927, d. 14.3. 1997,
og Kristín Ólafsdótt-
ir, f. 15.4. 1936,
sjúkraliði, búsett á
Akureyri. Hálfsystk-
ini Ólafs, sammæðra,
eru: Jón Jónsson, f.
30.8. 1957, strætis-
vagnstjóri, kvæntur Maríu Ell-
ingsdóttur húsmóður og eiga þau
þrjú börn; Vilborg Jónsdóttir, f.
12.4. 1961, markaðsfulltrúi, gift
Ara Þór Jóhannessyni rafeinda-
virkja og eiga þau þrjú börn; og
Þorsteinn Yngvi Jónsson, f. 21.6.
1967, og á hann einn son.
Ólafur kvæntist 5.8. 1973 Önnu
Kristrúnu Björnsdóttur, f. 4.10.
1953. Hún er dóttir Björns Björg-
vinssonar, lögg. endurskoðanda,
f. 12.9. 1916, d. 12.8. 1976, og
Erlu Jónsdóttur, f. 1.4. 1927. Nú-
verandi sambýlismaður Erlu er
Ásgeir Ágústsson. Börn Ólafs og
Önnu eru: Arnar, f. 24.9. 1973,
nemi við HR, kærasta hans er
Steinunn María
Halldórsdóttir, f.
6.10.1977; Erla, f.
15.9. 1975, nemur
fatahönnun í Design
Institut í Aarhus og
er sambýlismaður
hennar Hendrik
Pétur Sigurðsson, f.
13.6. 1973. Sonur
þeirra er Kristófer
Aron Hendriksson,
f. 17.2. 1999.; Ing-
unn, f. 4.1. 1977,
hún er við nám í HÍ
og er sambýlismað-
ur hennar Elvar
Örn Atlason, f. 15.9. 1972; Ólafur
Valur, f. 21.5. 1985, nemi í Dan-
mörku.
Ólafur lauk verslunarprófi frá
Verslunarskóla Íslands árið 1972
og var við nám í Stýrimannaskól-
anum í Reykjavík á árunum
1976-78. Eftir að námi lauk réð
Ólafur sig sem stýrimann hjá
Nesskipum hf. og starfaði þar á
árunum 1978-83. Þá hóf hann
störf sem stýrimaður hjá Skipa-
félaginu Nes hf. þar sem hann
var fastur skipstjóri frá árinu
1984 til dánardags.
Útför Ólafs fer fram frá Hall-
grímskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Í dag græt ég minn besta vin, ég
græt eiginmann og góðan mann, sem
stóð við hlið mér hvar sem hann var
staddur í heiminum, var með mér í
andanum og hugsaði til mín hverja
mínútu. Ég græt mann sem gaf mér
ást og umhyggju í afmælisgjöf á
hverju ári og óskaði þess að vera
minn besti vinur í gegnum allt sem líf-
ið hafði upp á að bjóða. Ég græt stór-
brotinn mann sem hafði mikið að gefa
samferðafólki sínu, en þáði sitt í auð-
mýkt.
Umhyggja hans fyrir mér og börn-
um okkar gekk fram fyrir hans eigin
þarfir, en fyrir sjálfan sig óskaði hann
þess eins, að okkur liði vel og hann
fengi að vera með okkur. Nú er hann
farinn frá okkur, en hann mun lifa í
hjarta mínu alla tíð.
Aldrei er svo bjart
yfir öðlingsmanni,
að eigi geti syrt
eins sviplega’ og nú,
og aldrei svo svart
yfir sorgarranni,
að eigi geti birt
fyrir eilífa trú!
(M. Joch.)
Anna.
„Í húsi föður míns eru mörg híbýli;
væri ekki svo, mundi ég þá hafa sagt
yður að ég færi burt að búa yður stað?
Og þegar ég er farinn burt og hef búið
ykkur stað, kem ég aftur og mun taka
yður til mín, til þess að þér séuð og
þar sem ég er.“ (Jóh. 14.)
Í þessum setningum finn ég von
um að faðir minn sé í betri heimi,
heimi þar sem gleði og von er allsráð-
andi, heimi þar sem ég mun hitta
hann seinna.
Faðir minn var kvaddur úr þessum
heimi allt of ungur og á ég erfitt með
að skilja hvað gerst hefur. Við áttum
eftir að ræða og gera svo marga hluti
saman að gífurlegt tómarúm hefur
myndast í hjarta mér. Við áttum
ávallt einstaklega gott samband sem
við ræktuðum hvenær sem tækifæri
gafst til. Það sem ég kem til með að
sakna hvað mest eru faðmlögin sem
við höfum átt í hvert einasta skipti
sem hann kom í land eða fór út á sjó,
en þau sýndu okkur báðum hve mikil
hlýja var á milli okkar og efast ég ekki
um það að hann hafi fundið hve mikið
ég elskaði hann.
Óli var ekki bara faðir minn heldur
einn af mínum bestu vinum. Við eydd-
um eins miklum tíma saman og við
gátum og vildi ég óska þess að sá tími
hefði verið lengri. Ég minnist þess
tíma með gleði sem við eyddum sam-
an í billjard, við að dytta að húsinu eða
róta upp í garðinum.
Faðir minn var einstakur maður,
maður sem ég gat treyst og talað við.
Hann lagði allt upp úr því að vera
heiðarlegur og traustur. Hann hefur
ávallt verið vinur vina sinna og gerði
allt fyrir þá, enda átti hann mikið af
góðum vinum sem hann treysti og
sem lögðu traust sitt á hann.
Faðir minn var vinnusamur og átti
erfitt með að skilja eftir verk óklárað.
Hann var skipulagður og vandaður í
sinni vinnu. Hann lagði mikið upp úr
því að kenna mér að vinna eftir þess-
um lífsreglum sínum og vona ég svo
sannarlega að honum hafi tekist að
kenna mér hluti eða tvo.
Faðir minn var trúaður maður sem
þótti gott að hlusta á guðsorð og því
er ég sannfærður um að hann á eftir
að hljóta áheyrn guðs og að hann situr
nú með ömmu sinni, henni Sigríði Sig-
urmundsdóttur, sem honum þótti svo
vænt um.
Arnar.
Elsku besti pabbi minn. Ég get
ekki lýst hvað fráfall þitt leggst þungt
á mig. Þú varst svo stór hluti af lífi
mínu. Þú gafst mér svo mikið, jafnvel
þótt þú værir mikið á sjónum. Þú not-
aðir allan tímann sem þú hafðir í landi
til að sinna fjölskyldunni.
Pabbi, ég er þér svo þakklát fyrir
þann tíma sem við áttum saman. Þú
varst svo umhyggjusamur og ástríkur
faðir, ég fann alla tíð hversu vænt þér
þótti um mig. Ég skil betur með tím-
anum hversu mikið þú lagðir á þig til
að veita mér gott líf og gafst þér alltaf
góðan tíma til að vera með mér.
Pabbi, þú varst einstakur maður enda
varstu engum öðrum líkur. Ég var
alltaf svo stolt af að eiga þig sem
pabba. Þær minningar sem þú skilur
eftir eru mér mikill styrkur.
Pabbi, þú munt ávallt eiga mitt
hjarta og ég hugga mig við ljúfar
minningar sem þú skilur eftir hjá
mér. Minning þín er mitt ljós. Þú
verður ávallt hjá mér í anda. Pabbi
minn, ég veit að þú ert á góðum stað
og bíður mín.
Þín verður sárlega saknað.
Þín dóttir
Ingunn.
Elsku hjartans pabbi minn, það er
svo sárt að kveðja þig. Þú varst einn
af duglegustu mönnum sem ég hef
nokkurn tíma þekkt. Þú varst sjómað-
ur af lífi og sál. Það var ekki fyrr en
um daginn sem ég áttaði mig að því
hve mikið þú elskaðir að vera sjómað-
ur. Þú mátt kalla það eigingirni í mér
að vilja hafa haft þig í landi hjá okkur
meira, en ég skil þig betur núna. Við
fæðumst öll í eitthvert hlutverk í
þessu lífi og sjómennskan var þitt. Þú
varst eins góður eiginmaður og faðir
okkar og þú varst sjómaður.
Ég er svo þakklát fyrir allar þær
stundir sem þú varst með okkur þó
þær væru ekki eins margar og ég
hefði viljað að þær voru. En þeir
tímar sem þú varst heima með okkur
voru góðir. Þú hugsaðir vel um
mömmu og okkur.
Ég get ekki lýst því með orðum hve
þakklát ég er fyrir þessa síðustu mán-
uði sem þú varst með okkur í sumar.
Ég kynntist þér upp á nýtt og eign-
aðist í raun nýjan vin þetta sumar. Ég
ætla að þakka fyrir göngutúrana og
línuskautaferðirnar okkar til Sunds,
sem ég met svo mikils. Þú varst faðir
minn, kennari og vinur. Ég hef alltaf
verið svo stolt af að hafa átt þig sem
föður. Þú gerðir mig að stærri mann-
eskju og ég mun alltaf elska þig pabbi.
Þú varst einn af einstökustu mönnum
sem lifað hafa. Þú passaðir svo vel
upp á líkama þinn. Hollustan var
númer 1, 2 og 3 í þínu lífi. Gönguferðir
og hjólatúrar á hverjum degi. Reyktir
hvorki né drakkst og varst líka mikið
á móti því. Ég er svo glöð yfir því að
þú baðst mig um að gefa þér það í af-
mælisgjöf og jólagjöf næstu árin að
hætta að reykja og það tókst. Eina
ástæðan fyrir því að það tókst var að
það var sama hvaða markmið þú sett-
ir þér, þú náðir því eða virkilega
reyndir þitt allra besta og þú varst
mín fyrirmynd. Þú varst nægjusamur
maður í einu og öllu. Reglusamur og
kurteis. Þú varst fyrirmynd okkar
allra. Heimurinn væri betri staður ef
fólk væri eins vandað og þú varst. Ég
sakna þín svo mikið og ég sakna þess
að sjá þig leika við Kristofer. Hann er
ljósið þitt. Þú ert ávallt í okkar hjarta.
Allir vondir, hver er bestur? Þú,
elsku pabbi minn. Bless elsku faðir
minn, tengdafaðir og afi. Sjáumst í
næsta lífi.
Erla, Hendrik og Kristofer.
Elsku Óli okkar. Ekki hefði mig ór-
að fyrir því þegar við Ingibjörg kom-
um niður í skipið til þín fyrir hádegi
14. september síðastliðinn og þú
bauðst okkur að borða hádegisverð
með þér þar að þetta væri í síðasta
sinn sem við sæjumst. Við vorum svo
glaðar yfir því hversu vel þú leist út
og varst frísklegur að sjá eftir veik-
indin fyrr á árinu.
Þú varst alltaf svo þakklátur fyrir
berin sem ég gat fært þér í gegnum
árin, hvort sem það var í Reykjavík
eða þegar þú komst á skipinu þínu til
Akureyrar.
Það var svo yndislegt þegar við
hittumst heima á Akureyri og gátum
átt góðar stundir saman og þú færðir
okkur fréttir af fjölskyldunni þinni og
litla dóttursyni þínum.
Þú áttir góða konu og yndisleg
börn og það er ógleymanlegt þegar
þú komst yfir hafið með sólargeislann
þinn, Ólaf Val, frá Danmörku og baðst
okkur Aðalgeir að hjálpa honum í flug
til Reykjavíkur.
Við systkinin söknum þín sárt og
þökkum allar þær ánægjustundir sem
við gátum átt saman með þér og fjöl-
skyldu þinni.
Minning þín lifir sem ljós í hjarta
okkar.
Elsku Anna og börn, guð gefi ykk-
ur styrk á þessum erfiðum tímum.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Vald. Briem.)
Þín
mamma, Jón, Vilborg
og Þorsteinn.
Góður drengur er horfinn á braut.
Ólafur hafði ákveðið að nota stutta
viðdvöl í landi til þess að ganga á fjöll
ásamt góðum vinum. En skjótt bregð-
ur sólu og hann lagði á göngu á annað
fjall, fjallið eina og hæsta þar sem
hinn almáttugi bíður okkar allra.
Ólafur hafði átt við vanheilsu að
stríða og beðið eftir aðgerð á erlendri
grund í sex mánuði. Eftir þá aðgerð
var framtíðin björt og áhugi á að kom-
ast til starfa á ný. Sjá landið sitt rísa
úr sæ umvafið birtu miðnætursólar-
innar. Það fegursta sem hann minnt-
ist frá æskudögum sínum við Breið-
fjörð var að sjá sólina síga í ægi vestur
af Bjargtöngum á bjartri sumarnótt-
unni.
Nú er allt sviðið breytt og það
haustar að í hugum okkar fjölskyldu
Ólafs. Við minnumst góðs drengs,
mikils mannkostamanns sem öllum
vildi vel. Ást og umhyggja fyrir fjöl-
skyldu sinni var hans líf. Oft voru
langar og erfiðar ferðir yfir hafið í
millilandasiglingum, en það óx honum
ekki í augum. Hann stýrði skipi sínu
heilu í höfn.
Ólafur Jóelsson var farsæll maður í
starfi sínu sem skipstjóri, hann var
vandaður maður í öllum samskiptum.
Við eigum eftir að sakna þess þeg-
ar „Lómur“ kemur til hafnar í
Reykjavík að eiga ekki von á Ólafi í
heimsókn.
Við þökkum Ólafi Jóelssyni fyrir
samfylgdina og biðjum Guð að blessa
minningu hans
Erla og Ásgeir.
Okkur varð illa brugðið þegar
fréttist að Óli frændi og æskufélagi
hefði orðið bráðkvaddur aðeins 48 ára
gamall.
Margar skemmtilegar minningar
um Óla koma upp í hugann. Mikil til-
hlökkun var á Fossá á Barðaströnd
þegar strákurinn Óli frændi var
væntanlegur. Loksins sást bíll koma
niður hálsinn og Stjáni ömmubróðir
Óla mætti með augastein Siggu
ömmu. Á hlaðinu stóð 6 ára, rauð-
hærður, nýklipptur polli í alvöru
gallabuxum og rauðköflóttri skyrtu
og gúmmískóm. Hann mátti ekkert
vera að því að heilsa öllu þessu fólki,
því það var annað og meira spennandi
sem tók á móti honum, það var hund-
urinn Spori, gamall og þreyttur. Frá
því augnabliki voru þeir óaðskiljan-
legir, veltust um og léku sér, en Spori
leit ekki við öðrum krökkum eftir það.
Að hafa orðið þeirrar gæfu aðnjót-
andi að dvelja í sveit hjá Kristínu
langömmu og Haraldi syni hennar og
fjölskyldu verður seint þakkað. Að
kynnast líðandi búskaparháttum á
þessum tíma, ekkert rafmagn, allur
matur heimatilbúinn og saltaður í
tunnur, sofið á baðstofuloftinu, þvott-
urinn skolaður í ánni og hengdur upp
í hjall. Sækja kýr og mjólka, skilja og
strokka, það var þroskandi fyrir
krakka að taka þátt í þessu. Ekki var
nú minna gaman að taka þátt í því
sem gerðist til sjós, leggja og vitja
sela- og hrognkelsaneta, fara út í eyj-
ar til dúntöku og eggjaleitar eða
skarfatökuferðirnar frægu. Ferðir
með Halla frænda sem sló í þúfum til
að bjarga grasi hér og þar, binda í
bagga og reiða heim á hesti eða sigla
með bagga úr úteyjum. Ríða saman á
hestum út í Hörgsnes til að reka kind-
ur úr fjörunni, syngjandi íslensk ætt-
jarðarlög, Óli þeysti mikið til að verða
alltaf fyrstur heim. Síðan að upplifa
og taka þátt í því að byggja öll hús
upp á bænum, fá rafmagnið og nýjan
veg að bænum, en áður þurfti að fara
upp á Þingmannaheiði og yfir vatns-
mikla á til að komast þangað. Læra að
keyra dráttarvél og jeppa. Fara í
göngur og smala á heiðum og fjöllum.
Á þessum árum var Ingvi frændi eins
og tvílemba, lömbin hans hétu Badda
og Óli. Mikið var farið til berja á þess-
um árum og Óli duglegur að tína,
sagðist „tína eins og Ingvi“, það var
goðið hans.
Óli var um 10-12 ára þegar hann
sagðist ætla að verða sjómaður, enda
kom hann á vorin í mörg ár til að vera
með Ingva frænda á grásleppuveið-
um. Óli fór fyrir Siggu ömmu sína í
Verslunarskólann, en sleppti útskrift-
arpartýinu þar til að komast til Ingva
og Stellu og fara á sjóinn með Ingva.
Síðan, að eigin sögn, í Stýrimanna-
skólann fyrir sjálfan sig og helgaði líf
sitt sjómennsku og skipstjórn, var
lengst af í siglingum.
Óli var mjög iðinn og samvisku-
samur, síðasta sumarið sem hann fór
vestur til Ingva á grásleppuna var
hann orðinn skipverji á Svaninum
RE, var þá í fríi milli vetrar- og sum-
arsíldveiða. Óli giftist æskuást sinni
Önnu og bjuggu þau lengst af í
Reykjavík, þau eignuðust fjögur
börn. Mikill er missir fjölskyldunnar.
Með Óla er genginn drengur góð-
ur, við þökkum honum samfylgdina,
og biðjum Guð og allar góðar vættir
að styrkja fjölskyldu hans á erfiðum
tímum.
Ingvi, Stella og Bjarney.
Það var vor í lofti, dag tekið að
lengja og tré og blóm farin að vakna
aftur til lífsins eftir veturinn. Glað-
værar raddir og hlátur heyrðust á
þessum fallega degi sem bar með sér
fyrirheit um bjarta og gæfuríka fram-
tíð. Hópur ungmenna var saman
kominn til að fagna lokaprófi úr
Verslunarskólanum. Frá þessum degi
eru mínar fyrstu minningar um Ólaf
Jóelsson, sem var þá að útskrifast
ásamt Önnu systur minni.
Óli eða Óli Jóels, eins og við köll-
uðum hann alltaf, og Anna systir
ákváðu snemma að eyða saman æv-
inni, giftu sig og eignuðust fjögur
börn: Arnar, Erlu, Ingunni og Ólaf
Val. Óli lagði ekki fyrir sig skrifstofu-
störf en fór ungur á sjóinn, fyrst á
fiskveiðar og síðar var hann í milli-
landasiglingum og mörg síðustu árin
sem skipstjóri. Því var hann oft lang-
tímum að heiman frá fjölskyldu og
vinum og fjarri um hátíðir og við sér-
stök tækifæri þegar fjölskyldan vildi
gjarnan vera saman. Var það bæði
honum og fjölskyldunni oft þung-
bært. Aðstæður á hafi úti geta verið
erfiðar og veður vond og fór Óli ekki
varhluta af því. Hann lenti í ýmsum
raunum á sjómannsferli sínum sem
ekki verða raktar hér. Hann var ekki
margorður um þessa atburði og ekki
er hægt fyrir ókunnuga að setja sig í
þau spor. Öllu þessu tók hann þó með
stakri ró og yfirvegun og sinnti starfi
ÓLAFUR SIGURÐUR
JÓELSSON
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.
LEGSTEINAR
Komið og skoðið
í sýningarsal okkar eða
fáið sendan myndalista
MOSAIK
Hamarshöfði 4, 112 Reykjavík
sími: 587 1960, fax: 587 1986