Morgunblaðið - 22.02.2002, Blaðsíða 40

UMRÆÐAN
40 FÖSTUDAGUR 22. FEBRÚAR 2002 MORGUNBLAÐIÐ
Prófkjör
Prófkjör eru nú fyrirhuguð til undirbúnings sveitarstjórnarkosningum
sem fram fara hinn 25. maí næstkomandi. Af því tilefni birtir Morgun-
blaðið hér greinar frambjóðenda og stuðningsmanna.
Greinarnar eru ennfremur birtar á mbl.is.
Á laugardaginn
kemur fer fram próf-
kjör Samfylkingarinn-
ar í Kópavogi. Kópa-
vogsbúum gefst nú
kostur á að raða fólki
á framboðslista
flokksins sem þeim er
að skapi og þeir telja
að geti unnið málefn-
um Kópavogsbæjar
gagn. Að undanförnu
hafa blasað við stað-
reyndir sem færa
okkur heim sanninn
um að kominn sé tími
til að endurnýja í
stjórn bæjarmála í
Kópavogi. Það dylst
engum að mikil framkvæmdagleði
hefur ríkt í þessum bæ, sem fyrir
fimmtíu árum var ekki annað en
hús á stangli, kartöflukofar,
óskipulagðar malargötur sem alltof
sjaldan voru heflaðar, sandgryfjur,
mýrar, móar og holt og hæðir svo
langt sem augað eygði. En árið
2002 getur að líta dálítið annan
Kópavog og þegar ég hef fengið
gesti erlendis frá í heimsókn til
mín þá er myndin sem blasir við
þeim ekki önnur en einhvers lags
úthverfi í höfuðborginni og þeir
reka upp stór augu þegar ég segi
þeim að þetta sé sjálfstætt sveitar-
félag með sína eigin stjórn sem
kosin er af íbúunum sjálfum í lýð-
ræðislegum kosningum. Já, það er
margt skrýtið á ísa köldu landi. En
eftir á að hyggja er það einmitt
þarna sem hundurinn liggur graf-
inn. Því að á stundum er eins og
íbúar Kópavogs séu alls ekki með-
vitaðir um það að þeir búa í sér-
stöku sveitarfélagi og að þeir geti
haft áhrif á sitt nánasta umhverfi
ef þeir vilja.
Á næstu dögum og vikum fá þeir
tækifæri til að hafa áhrif á hvernig
haldið er á málum hér í Kópavogi
með því að raða þeim einstakling-
um á framboðslista sem þeim líst
best á og mæta síðan á kjörstað
þegar bæjar- og sveitarstjórnar-
kosningarnar fara fram, og greiða
atkvæði þeim sem þeir vilja að hafi
með höndum stjórn mála hér í
Kópavogi næstu fjögur árin. En
um hvað er kosið? Er ekki bara
ofsalega gott að búa í Kópavogi?
Nú verðum við að horfa á bæinn
í víðu samhengi. Við verðum að
þora að spyrja okkur áleitinna
spurninga. Hvernig Kópavog vilj-
um við? Er ekki kominn tími til að
huga að því að taka til í eigin
ranni? Kópavogur er kominn á
landakortið. Það þarf enginn að
velkjast í vafa um það. Stórhuga
framkvæmdir og ör uppbygging er
það eina sem menn vilja tala um
þessa dagana. Róm var líka fögur
á að líta og Rómverjar voru dug-
legir að byggja en innan valda-
stéttarinnar og meðal aðalsins
þreifst spilling og græðgi sem
aldrei fyrr. Merkilegt til þess að
hugsa að kristin kirkja skyldi ein-
mitt stofnuð við slíkar aðstæður og
þeir sem vildu hefja gildi kærleik-
ans og jafnréttis til vegs og virð-
ingar voru ofsóttir af valdhöfunum
og varpað fyrir ljón. En það dugði
samt ekki til. Fagnaðarererindið
náði samt eyrum manna.
Á þessum tímamótum trúi ég því
einmitt að jafnréttishugsjónin,
virðing fyrir manngildinu og
bræðralag kærleikans muni nú
eiga upp á pallborðið hjá kjós-
endum eftir alltof langa setu meiri-
hlutans í valdastólum sem hefur
lítið annað gert en að guma af af-
rekum sínum, sem
minna sum hver á
„rjómatertur“ Stalíns
í Moskvuborg. Við
megum ekki gleyma
okkur í framkvæmda-
gleðinni og fjarlægjast
það sem skiptir raun-
verulegu máli. Horn-
stein þjóðfélagsins.
Fjölskylduna. Börnin
okkar. Það besta sem
sveitarfélagið getur
gert fyrir íbúa sína er
að bjóða börnunum
upp á menntun. Þar á
ég við allt niður í leik-
skólana, því þar hefst
menntunin. Þar byrjar
þjálfunin í mannlegri hæfni, tjá-
skiptum, virðingu fyrir öðrum og
að byggja upp góða sjálfsmynd.
Við þurfum líka að hlúa að um-
hverfinu og gera það vistvænt. Til-
hneigingin til að þétta byggðina
hefur orðið svo rík að það er varla
til grænn blettur sem ekki eru
uppi hugmyndir um að byggja á.
Unglingarir í Kópavogi hafa orðið
útundan í öllu fárinu og eru farnir
að nota Smáralindina eins og fé-
lagsmiðstöð. Það er brýnt að bæta
úr, því unglingum á eftir að fjölga
á næstu árum. Við þurfum að
tryggja öldruðum áhyggjulaust
ævikvöld í Kópavogi og allt sem
miðar að því að færa fólk saman á
að efla. Menningu. Þá er ég að tala
um allt sem maðurinn gerir. Það
er menning. Tómstundir, íþróttir,
listir. Nú þurfum við að snúa bök-
um saman og leggja áherslu á allt
sem er mannbætandi. Skapa íbú-
unum góð skilyrði til að koma
börnum sínum til manns og gera
allt sem í okkar valdi stendur til að
auðga mannlífið. Það eiga allir rétt
á mannlegri reisn og það er í okk-
ar valdi að tryggja þann rétt. Okk-
ur ber skylda til þess að gera það
og við höfum alveg efni á því.
Sú var tíðin að fólk flutti í Kópa-
voginn af því að þar voru opinber
gjöld lægri en í Reykjavík. Það
laðaði hingað fólk og margir fóru
að byggja. Enn heldur áfram að
flykkjast hingað fólk en við tökum
á móti þessu fólki með því að
rukka það um alltof há fasteigna-
gjöld og bítum svo höfuðið af
skömminni með því að hækka
þjónustugjöld á öðrum sviðum.
Slagorð sjálfstæðismanna frá síð-
ustu kosningum hefur örlítið annan
hljóm í dag en það hafði þá. Það er
gott að búa í Kópavogi, það finnst
mér. En það er jafnframt dýrt að
búa í Kópavogi. Breytinga er þörf.
Kópvogsbúar, nú er lag. Takið þátt
í prófkjöri Samfylkingarinnar á
laugardaginn kemur og raðið fólki
á framboðslistann. Ég gef kost á
mér í 3. sæti og óska eftir stuðn-
ingi ykkar.
Hvernig bæ
viljum við?
Valgeir
Skagfjörð
Höfundur er leikhúslistamaður og
þátttakandi í prófkjöri Samfylking-
arinnar.
Kópavogur
En það er jafnframt
dýrt að búa í Kópavogi,
segir Valgeir
Skagfjörð. Breytinga
er þörf. Kópavogsbúar,
nú er lag.
FRÁ því ég var að
alast upp í Kópavogi
fyrir margt löngu liggur
mér við að segja hefur
bærinn breyst ótrúlega
mikið. Malargöturnar
með drullupollunum
heyra nú sögunni til,
sandgryfjurnar og fisk-
hjallarnir, þessir ævin-
týraheimar, sem voru
vettvangur leikja okkar
barnanna eru með öllu
horfnir og sjálfur bý ég,
ásamt fjölda annarra,
nánast þar sem áður var
hlaðið hjá þeim hjónum
í Smárahvammi. Kaup-
mennirnir Óli, Jói og
Hinni sem ásamt fleiri slíkum sóma-
mönnum sáu okkur fyrir daglegum
nauðsynjum hafa verið leystir af
hólmi af verslunarkeðjum og risastór-
um verslunarmiðstöðvum. Byggðin
hefur sáldrast um alla mela og móa og
er nú komin upp undir Rjúpnahæð,
sem var svo óralangt í burtu hér áður
fyrr. Á örskömmum tíma hafa risið ný
hverfi, og fjöldi nýrra íbúa hefur num-
ið hér land. Fyrirtæki og starfsemi af
ýmsu tagi hefur sprottið upp í hinum
nýju hverfum og þar sem áður mátti
heyra spóann vella og lóuna syngja er
nú iðandi mannlíf.
Þeir sem nú ráða ferðinni í Kópa-
vogi hafa verið óþreytandi við að
þakka sér þessa miklu uppbyggingu.
Hún hafi verið miklu meiri en í ná-
grannasveitarfélögum og Kópavogur
hafi verið í forystu. Vissulega hefur
Kópavogur gjörbreyst en það hafa
reyndar aðrir bæir hér í kringum
okkur einnig. Þessi uppbygging er
ekki kraftaverk þeirra félaga Sigurð-
ar og Gunnars, hún hefði orðið þó þeir
hefðu hvergi komið nærri, þó að
þeirra flokkar hefðu verið víðsfjarri
stjórnun bæjarins.
Uppbyggingin hefur öll miðast við
að ryðja land undir byggingar. Hún
hefur einskorðast við þau mál þar
sem hægt er að koma við jarðýtum,
byggingakrönum og malbikunarvél-
um. Í öðrum málum hef-
ur lítil uppbygging ver-
ið. Þar er Kópavogur
ekki í forystu. Þar
standa nágrannasveit-
arfélögin Kópavogi
framar.
Það er ekki mann-
gerður hektarafjöldi
sem gerir Kópavog að
góðum bæ. Fólkið sem
flutt er í nýju hverfin,
fólkið sem býr í gömlu
hverfunum, þeir sem
hafa búið hér lengi og
þeir sem eru að flytja í
bæinn vilja allir búa í
góðum bæ. Þeir vilja
búa í bæ þar sem er gott
mannlíf. Það er þetta mannlíf sem
skiptir svo miklu máli. Að vel fari um
þá sem búa hér og starfa. Íbúar Kópa-
vogs vilja bestu leikskólana, bestu
grunnskólana og besta framhalds-
skólann. Þeir vilja að allar þær stofn-
anir og öll sú þjónusta sem bærinn
veitir sé sú besta sem völ er á. Þeir
vilja fagurt umhverfi þar sem þeir
geta notið útiveru, þeir vilja öruggt og
örvandi umhverfi fyrir börnin sín,
fullt af tækifærum fyrir alla.
Auðvitað þarf að laða fyrirtæki að
bænum og Kópavogur verður að
stuðla að því að fjölgun nýrra starfa
verði í bænum. Það þarf að byggja
áfram en byggingaland bæjarins fer
þverrandi og um nýtingu þess svæðis
sem einkum er eftir, Vatnsendaland-
ið, hafa staðið miklar deilur. Það mál
þarf að leysa í sátt við íbúa bæjarins.
Það hefur hægt á eftirspurn eftir nýju
húsnæði og við höfum tímann fyrir
okkur til að finna lausn sem sátt verð-
ur um. Bærinn þarf áfram að byggja
þjónustuhúsnæði af ýmsu tagi eða
taka þátt í því með einhverjum hætti.
Þjónustuíbúðir fyrir aldraða, skóla-
húsnæði, leikskóla, íþróttamannvirki
o.s.frv.
Það þarf að skoða fjármál bæjarins
vel og auðvitað förum við ekki að ausa
úr sjóðum bæjarins á báðar hendur
um leið og við komumst til valda í vor.
Við förum vel með fjármuni bæjarins.
Við munum gera áætlanir, forgangs-
raða og framkvæma með stefnu og
framtíðarsýn að leiðarljósi sem er í
samræmi við manngildissjónarmið
okkar félagshyggjumanna. Við mun-
um vinna að því að auka tekjur sveit-
arfélagsins án þess að láta skamm-
tímasjónarmið ráða ferðinni og villa
okkur sýn.
Mikið uppbyggingarstarf er fram-
undan í Kópavogi og þeir sem nú ráða
ferðinni geta ekki leitt það starf. Til
þess skortir þá áhuga, vilja en ekki
síst þó þá sýn á lífið sem nauðsynleg
er. Lífsýn og fyrirmyndir sækja þeir í
vinnuvélarnar. Valta yfir íbúana og
ryðjast áfram eins og jarðýtur. Þeir
eru lúnir og þreyttir og búnir að vera.
Gefum þeim frí.
Nú er þörf fyrir kraftmikið, metn-
aðarfullt fólk með ferskar hugmyndir.
Frumlegt fólk sem hugsar ekki í klisj-
um eða á stöðluðum nótum. Fólk með
hugsjónir. Fólk sem getur fléttað
saman verklegum framkvæmdum og
uppbyggingu góðrar þjónustu. Fólk
sem setur gott mannlíf í forgang, fólk
sem vill að íbúum Kópavogs líði vel í
bænum sínum. Á laugardaginn velj-
um við það fólk sem við treystum best
til að ráðast í þessa uppbyggingu
næstu fjögur árin. Ég er tilbúinn að
taka þátt. Ég er tilbúinn að vera með í
vinningsliðinu.
Kraftaverk í Kópavogi?
Hafsteinn
Karlsson
Kópavogur
Það er ekki manngerður
hektarafjöldi sem
gerir Kópavog að góð-
um bæ, segir Hafsteinn
Karlsson, heldur fólkið
sem í honum býr.
Höfundur er skólastjóri og gefur
kost á sér í prófkjöri Samfylking-
arinnar.
VALD þeirra sem í
sveitarstjórnum sitja
felst m.a. í því að
ákveða forgangsröðun
verkefna innan sveitar-
félagsins. Huga þarf að
þörfum ungra jafnt
sem eldri borgara og
skapa aðstæður fyrir
blómlegt mannlíf í sátt
við umhverfið. Gæta
þarf þess að eyða ekki
meiru en innistæða er
fyrir og ekki síður að
álögur á íbúa séu innan
skynsamlegra marka.
Sveitarstjórnarfólki
ber einnig að gæta
þess að eigin hagsmun-
ir skarist ekki við hagsmuni sveitar-
félagsins, leiki þar einhver vafi á
geta íbúar ekki borið fullt traust til
þeirra sem sitja við stjórnvölinn. Í
Kópavogi þarf að skipta um meiri-
hluta og breyta áherslum og for-
gangsröðun verkefna í bænum.
Framsýni í skólamálum
Í leik- og grunnskólum er lagður
grunnur að framtíð barna okkar.
Þar þarf að gæta þess að sinna jafnt
þörfum þeirra sem gengur vel í
skóla og þeirra sem þurfa á stuðn-
ingi að halda. Leikskólinn er fyrsta
skólastigið og tel ég að stefna beri að
því að skólaskylda miðist við 5 ára
aldur. Við í Samfylkingunni höfum
lagt til að ekki þurfi að greiða vist-
unargjald fyrir 5 ára börn í leikskól-
um Kópavogs hluta úr degi eða sem
svarar skólatíma barnanna. Þá til-
lögu felldi núverandi meirihluti.
Endurbæta þarf aðstöðu í grunn-
skólum bæjarins þannig að hægt
verði að bjóða heitar
máltíðir í hádegi, bæta
þarf við tölvukost allra
skólanna og efla innra
starf þeirra. Endur-
skoða þarf starfs-
ramma, aðstöðu og
skipulag dægradvalar í
grunnskólunum þannig
að þar geti farið fram
sem fjölbreyttast starf
eftir að hefðbundnum
skóladegi nemenda
lýkur.
Öflugt íþrótta- og
tómstundastarf
Íþróttafólk úr Kópa-
vogi er landsþekkt og
hefur notið ágætrar aðstöðu í bæn-
um. Innan tíðar bætist fjölnotahúsið
í Smáranum við. Næstu brýnu verk-
efni eru að koma þaki yfir íþróttahús
Gerplu og sundlaug í Salahverfi.
Rekstur íþróttafélaga er kostnaðar-
samur og ber að skoða þann mögu-
leika til hlítar að bærinn styrki fé-
lögin vegna kostnaðar þjálfara fyrir
yngstu iðkendurna. En tómstunda-
starf snýr ekki eingöngu að íþrótt-
um og unga fólkinu. Eldri borgarar
hafa verið virkir í fjölbreyttu tóm-
stundastarfi og bærinn þarf að
styrkja það starf og styðja enn frek-
ar en nú er gert.
Starfsemi í félagsmiðstöðvum
ÍTK í grunnskólunum hefur eflst
nokkuð á undanförnum árum. Mik-
ilvægt er að þar sé boðið uppá fjöl-
breytta starfsemi og á þeim vett-
vangi er kjörið að sinna forvörnum
gegn áfengis- og vímuefnaneyslu.
Koma þarf upp félagsaðstöðu fyrir
ungt fólk á aldrinum 16–20 ára mið-
svæðis í bænum. Með því að skapa
frjálsum félagasamtökum gott
starfsumhverfi leggja bæjaryfirvöld
sitt af mörkum til að hér í bæ dafni
öflugt íþrótta- og tómstundastarf.
Ekki nektardansstaði
í Kópavogi
Því er stundum haldið fram að
umræða um jafnréttis- og kvenfrels-
ismál sé orðin úrelt og tímabært sé
að leggja nefndir eins og jafnrétt-
isnefnd niður. Því get ég alls ekki
verið sammála. Á þessum vettvangi
er nóg af verkefnum þó svo að nú-
verandi meirihluti í Kópavogi hafi
ekki áttað sig á því. Jafnréttisnefnd
Kópavogs tók þó afstöðu í máli ný-
lega sem ég tel afar brýnt og það er
að starfsemi nektardansstaða verði
ekki heimiluð í Kópavogi. Ég er
þessu sammála og tel starfsemi
nektardansstaða óæskilega í alla
staði.
Allir að kjósa
Prófkjör Samfylkingarinnar í
Kópavogi í Digranesskóla er opið
öllum bæjarbúum 18 ára og eldri.
Þeir sem ekki eru skráðir félagar í
Samfylkingunni geta tekið þátt með
því að skrifa undir stuðningsyfirlýs-
ingu. Ég óska eftir stuðningi í 2. sæti
á framboðslistanum.
Breyttar áhersl-
ur í Kópavogi
Sigrún
Jónsdóttir
Höfundur er bæjarfulltrúi og tekur
þátt í prófkjöri Samfylkingarinnar.
Kópavogur
Sveitarstjórnarfólki ber
einnig að gæta þess,
segir Sigrún Jónsdóttir,
að eigin hagsmunir
skarist ekki við hags-
muni sveitarfélagsins.