Morgunblaðið - 27.02.2002, Síða 34

MINNINGAR
34 MIÐVIKUDAGUR 27. FEBRÚAR 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Guðrún ElísabetGísladóttir fædd-
ist á Höfða í Dýra-
firði 25. ágúst 1912.
Hún lést á elli- og
hjúkrunarheimilinu
Grund 20. febrúar
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Gísli Sighvatsson
bóndi á Höfða og
Jóna Elíasdóttir.
Guðrún var sjötta í
röð níu systkina. Hin
eru: Guðjón, f. 1902,
látinn; Jóhann, f.
1903, látinn; Jóna
Elíasína, f. 1904, látin; Sighvatur,
f. 1906, látinn; Guðmundur, f.
1910, búsettur á Þingeyri; Hall-
grímur, f. 1914, látinn; Margrét,
f. 1917, látin; og Þórarinn, f.
1921, búsettur í Reykjavík. Guð-
rún giftist 24. júní 1946 Guðna
Guðmundssyni frá Þingeyri í
Dýrafirði, f. 25. júní 1908, d. 5.12.
1946. Sonur þeirra er Guðmund-
ur Níels, f. 23.3.
1946. Kona hans er
Kristín Heiðrún
Bernharðsdóttir, f.
12.11. 1956. Börn
hennar og stjúpbörn
Guðmundar eru: 1)
Kristrún Klara f.
22.6. 1973, börn
hennar eru Hafdís
Elva, f. 17.3. 1990,
og Ástþór Rúnar, f.
5.12. 1996. 2) Hörð-
ur Rúnar, f. 19.3.
1976, sambýliskona
hans er Herdís Her-
vinsdóttir, f. 2.9.
1975, dóttir þeirra er Margrét
Heiðrún, f. 2.12. 2000. 3) Bern-
harður Marzelíus, f. 21.8. 1980,
sambýliskona hans er Sigríður
Ólafsdóttir, f. 21.3. 1980. Fóst-
ursonur Guðrúnar er Gísli Jón
Helgason, f. 11.11. 1945.
Útför Guðrúnar fer fram frá
Garðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30
Elsku besta Gunna, lán mitt er og
var mikið þegar ég kynntist syni þín-
um Guðmundi, ekki bara fyrir mig
heldur börnin mín líka. En að eignast
einnig jafn frábæra, elskulega og vel-
viljaða tengdamóður og ömmu er
ekki sjálfgefið. Við viljum þakka þér
allt það sem þú varst okkur.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem.)
Ég kveð þig með þakklæti í huga.
Þín tengdadóttir og vinkona,
Kristín Heiðrún
Bernharðsdóttir.
Elsku Gunna amma, nú ertu farin
frá okkur og er ég þess fullviss að þú
sért farin á betri stað. Ég veit það í
hjarta mínu að þér líður vel núna og
ert umkringd af ástvinum. Það má
með sanni segja að ást og umhyggja
hafi verið þín einkennisorð og hafa
þau fylgt þér í gegnum ævina; þessi
orð hafa endurspeglast í öllum þínum
gjörðum.
Núna um daginn, eftir að ég var
búinn að kveðja þig í hinsta sinn og
var fremur langt niðri, var ég spurður
að því hvernig mér liði. Þá fannst mér
eins og það birti til innra með mér og
ég hætti að vera dapur því ég veit að
það er nokkuð sem að þú hefðir ekki
viljað. Ég rifjaði upp allar góðu
stundirnar okkar saman og vissi að
þú vildir að ég hugsaði um þær þegar
ég hugsaði til þín. Þannig að svar mitt
við spurningunni um hvernig mér liði
var: Þakklæti. Já, þakklæti var sú til-
finning sem að eftir lifði, ég er þess
afar þakklátur fyrir að hafa haft þig í
mínu lífi, þú varst alltaf til staðar þeg-
ar að ég þarfnaðist einhvers, þú varst
alltaf reiðubúin að hugsa um okkur
systkinin og áttir mikinn þátt í að ala
okkur bræðurna upp. Þú deildir með
okkur herbergi, vaknaðir fyrir allar
aldir og hafðir til morgunmat, sást til
þess að okkur skorti ekkert. Það er
kannski lýsandi fyrir þig að þú vakn-
aðir fyrst á heimilinu og fórst síðust í
háttinn en samt minnist ég þess ekki
að hafa séð þig iðjulausa. Í þau fáu
skipti sem þú tókst þér frí frá hinum
ýmsu heimilisverkum og fékkst þér
sæti varstu alltaf með eitthvað á milli
handanna. Ég er þér þakklátur fyrir
að hafa hleypt okkur systkinunum
inn í líf þitt og hafa tekið okkur svo
opnum örmum sem raun bar vitni.
Þakklátastur er ég þér þó mest fyrir
þá himnasendingu sem að þú sendir
fjölskyldu okkar í formi sonar þíns.
Ef eitthvað er ber hann vitni um hve
stórfengleg manneskja þú varst,
betri mann en hann föður minn er
ekki hægt að finna. Líf þitt endur-
speglast í honum Mumma þínum og
veit ég að þú lifir áfram í gegnum
hann. Því segi ég við þig takk, takk
Gunna amma fyrir allt sem þú gerðir
fyrir okkur og þann heiður að hafa
kynnst þér. Ég lít á það sem eitt mitt
stærsta lán.
Ég kveð þig með ást og söknuð í
hjarta. Þér mun ég aldrei gleyma.
Ástarkveðja,
Bernharður.
GUÐRÚN ELÍSABET
GÍSLADÓTTIR
Verkakona á tíræðisaldri er fallin
frá. Sólveig Sigurgeirsdóttir kveður
síðust úr systkinahópnum frá
Hömluholtum í Eyjahreppi. Hún var
eina systirin af börnunum sem upp
komust og varð þeirra langelst. Hún
ólst upp við kröpp kjör og fermdist
hjá hinum þjóðþekkta presti, séra
Árna Þórarinssyni, sem nefndi sveit-
ina hennar „hjá vondu fólki“.
Eins og svo margir sótti Veiga til
Reykjavíkur til að vinna fyrir sér.
Hún fékkst alltaf við störf sem helst
enginn vill vinna í dag en eru nauð-
synleg, sennilega nauðsynlegri held-
ur en störf í bólstruðum stólum með
bíl í kaupbæti. Í mörg ár vann hún í
þvottahúsi Hvítabandsins og bjó þá í
húsi á Skólavörðuholtinu sem var rif-
ið ásamt búslóð hennar til að rýma
fyrir Iðnskólanum. Seinna skúraði
hún slysavarðstofuna ásamt biðstofu
sem nú er einhver önnur deild spít-
alans með langa nafnið. Hún sagði
mér einu sinni að það væri ögn betur
borgað að skúra þau gólf en önnur.
Eitt var það í fari Veigu sem eng-
inn fór í grafgötur með. Það voru
stjórnmálaskoðanir hennar sem
voru rauðar eins og háralitur hennar
var upphaflega. Hún stóð með sinni
stétt, stolt af því að vera verkakona
og vandaði ekki ráðamönnum kveðj-
urnar þegar henni fannst níðst á
verkalýðnum og það var oft. Hún
býsnaðist yfir óheiðarleika og
græðgi og hefði vafalaust sagt skoð-
un sína umbúðalaust hefði hún náð
að fylgjast með atburðum undanfar-
ið.
Séra Árni Þórarinsson segir í ævi-
sögu sinni að „nei“ hafi verið eitt af
SÓLVEIG
SIGURGEIRSDÓTTIR
✝ Sólveig Sigur-geirsdóttir fædd-
ist í Hömluholtum í
Eyjahreppi 8. apríl
1909. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu í
Skógarbæ 20. febr-
úar síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Sigurgeir Þórarins-
son, bóndi í Hömlu-
holtum, f. 14. des.
1873, d. 7. feb. 1938,
og kona hans, Jófríð-
ur Jónsdóttir, f. 10.
sept. 1872, d. 7. des.
1953. Bræður Sól-
veigar voru Jón, f. 1901, d. 1946,
Þórarinn, f. 1904, d. 1976, Krist-
ján, f. 1907, d. 1974, Guðmundur,
f. 1910, d. 1986, Gunnar, f. 1912, d.
1994, og Gísli, f. 1915, d. 1994.
Sólveig var verkakona í Reykja-
vík. Hún var ógift og barnlaus.
Útför Sólveigar fer fram frá Ás-
kirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 15.
fyrstu orðunum sem
börnin á Snæfellsnesi
lærðu að segja. Veiga
kunni að segja nei, hún
var baráttukona sem
vílaði ekki fyrir sér að
standa uppi í hárinu á
ráðamönnum. Hvort
það skilaði henni
nokkru skal ósagt látið,
hún kunni nefnilega
ekki að smjaðra. Þessi
skyldurækna og sam-
viskusama kona pass-
aði alltaf upp á að laun
væru rétt reiknuð bæði
hjá sér og samstarfs-
fólki sínu og hún kenndi yngri kyn-
slóðinni í fjölskyldunni að láta ekki
óprúttna vinnuveitendur hlunnfara
sig. Nákvæm fyrirmæli Veigu um að
lesa kjarasamninginn, halda utanum
vinnustundir og mínútur báru
árangur þegar ein bróðurdóttir
hennar lagði í að rexa yfir vitlaust út-
reiknuðum launum og fékk leiðrétt-
ingu.
Veiga víkkaði sjóndeildarhring
sinn í ferðalögum erlendis og trú
köllun sinni og hugsjónum hélt hún í
austurveg. Úr einni slíkri ferð færði
hún foreldrum mínum vasa sem
reyndist vera bjórkrús merkt „Karl-
ovy Vari“ og enn á ég forláta tré-
hulstur sem innihélt ilmvatnsglas frá
Búlgaríu. Lengst komst þessi verka-
kona, sem fæddist í torfbæ, til Ist-
ambul löngu áður en íslenskur al-
menningur lagðist í ferðalög til
útlanda í tíma og ótíma.
Kynslóðin sem fæddist í byrjun
tuttugustu aldar og leitaði suður til
að vinna skildi ekki svo auðveldlega
við æskustöðvarnar þótt menn hefðu
alist upp í fátækt á landlitlum jörð-
um. Ég minnist þess að umræðuefni
hennar og foreldra minna forðum
voru æskuslóðirnar og sveitungarnir
sem flestallir voru náskyldir, ef ekki
þeim þá einhverjum öðrum. Jafnvel
löngu felldir gæðingar og hvernig
snæfellskir bændur sátu þá varð um-
ræðuefni Veigu og bróður hennar.
Ég þakka Veigu föðursystur
minni samfylgdina og er þess fullviss
að á nýjum slóðum muni hún láta þá
finna til tevatnsins sem reyna að níð-
ast á smælingjunum eða notfæra sér
matarholurnar af gömlum vana.
Lovísa Kristjánsdóttir.
Fallin er í valinn verkakonan Sól-
veig Sigurgeirsdóttir á níræðisaldri.
Veiga, eins og hún var kölluð, gekk
ein um lífsins veg og bar ekki mikið
úr býtum af rúmu framlagi sínu,
enda laun kvenna ekki hátt skrifuð,
þótt eitthvað hafi þokast hin síðari
ár.
Veiga var alla tíð baráttukona og
lét sig miklu varða kjara- og hús-
næðismál. Að hennar mati voru
þetta grundvallaratriði og gekk hún
hnarrreist til atlögu gagnvart ríki og
bæ til að standa á rétti sínum og
hafði lengi vel betur.
Veiga var höfðingi heim að sækja
og veitti vel af hvers kyns góðgæti
því ekki vildi hún sitja undir ámæli.
Tók hún ástfóstri við flest systkina-
barna sinna og kom oft færandi
hendi á góðra vinafund. Óhætt er að
segja að lífshlaup mitt hefði getað
orðið annað ef Veiga hefði ekki tekið
í stjórnartaumana á ögurstundu.
Þannig var að þegar unnusta mín
kom í borgina í fyrsta skipti eftir að
við kynntumst átti hún að hitta mig
heima hjá móður minni. Háttaði mál-
um þannig að af óviðráðanlegum or-
sökum gat ég ekki komið á mótstað á
réttum tíma. En þá fór Sigga mín og
hélt beint heim til föðursystur sinn-
ar, hennar Veigu, sem sendi hana óð-
ar til baka með leigubíl þar sem ég
beið eftir henni í ofvæni. Þannig var
Veiga, blátt áfram og vissi hvað til
síns friðar heyrði.
Ég á margar góðar minningar um
Veigu en vil þakka henni, þótt seint
sé, fyrir þennan lífsförunaut er ég
eignaðist með hennar tilstilli.
Lifðu heil í framlífi, kæra vina
mín.
Atli Hraunfjörð.
1


 


 # 








6 7
 5
7%"
 ,+
89
:#;&#
  "
  
   
&
 
  2
&

 & "

/
/0
( %
#*%% 
+,;)
( %%  45
-%*+ %% 
%
( %%  $
" ,;% 
1+
 
( %%%   &
+
 % 
!""+
( %%  ;5 *
'
6;)%% 
6"
 %%   &
1%%+ 
)**+,)

)**+,)'
'  


 1


- 
/

# )"+%&
8<
:#;&#
    
  
  
&
 
3 & 4#&
 

5
/66
%% ;
-%&
-%;% 
 
1+"*+ % 
1+"0
 
 &% 
-%&
 &% 

= %:%#'
1

   
 
 


 >
1
!/

,? #;*%
:
@9
#+:
   3&  
& 
    7 
 8 
    &
 

7#
 &
0
/66
' 


 



$

$  &
 

 
3
+
 &  

7# !:;
1+"*+ % 
 +
 +%% 
1+"*+ +
'
 +%%  &"+
-'
:% 
" ,;)
'
 +%% 
?
>%*

,,)'
1

 



!$
A7/

)+ +
6##+)+
88
"
  9 

  
  
   &
 
  :

&

 &"
/
/8
+ 
+" 
+"+
6'
5%% 
-%&
6; '
1
 

   
 


 


6'
4$/

>%+,+
B
- &#
  &
 
  ,
 & "

/
/0
 
 % 

%%   *
>'
% 
*
45
%% 
,,)

,,,)'