Morgunblaðið - 03.03.2002, Síða 36

MINNINGAR
36 SUNNUDAGUR 3. MARS 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Kristín Einars-dóttir fæddist í
Reykjavík 3. apríl
1955. Hún varð
bráðkvödd 22. febr-
úar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
eru hjónin Sigríður
G. Jóhannsdóttir
lyfjatæknir, f. 16.
mars 1929, og Einar
M. Jóhannsson, fisk-
vinnslufræðingur, f.
2. mars 1928. Systk-
ini Kristínar eru
Margrét, læknir í
Svíþjóð, f. 4. janúar
1952, og Jóhann, markaðsfræð-
ingur í Reykjavík, f. 15. mars
1965. Kristín giftist 3. júlí 1982
eftirlifandi eiginmanni sínum,
Gísla Marteinssyni, fv. forstjóra
Lífeyrissjóðs Austurlands, f. 7.
ágúst 1937. Börn þeirra eru Gísli
Þór, f. 11. des. 1979, Ninja Ýr, f.
5. mars 1984, og Myrra Ösp, f.
26. júní 1986. Kjörsonur Gísla
frá fyrra hjónabandi er Krist-
mundur Gíslason.
Kristín lauk prófi
frá Kvennaskólan-
um í Reykjavík
1972, stundaði síðan
nám í tvo vetur við
Samvinnuskólann á
Bifröst og útskrif-
aðist þaðan 1974.
Eftir nám vann hún
um nokkurt skeið á
skrifstofu Flugleiða
í Kaupmannahöfn,
hjá Skeljungi í
Reykjavík, Sjó-
mannablaðinu Vík-
ingi og skipstjóra-
og stýrimannafélaginu Öldunni,
þar til fjölskyldan fluttist til
Neskaupstaðar í ársbyrjun 1987.
Þar störfuðu þau hjónin saman í
tæplega 14 ár. Síðasta hálfa ann-
að árið vann Kristín hjá Kaup-
þingi í Reykjavík.
Útför Kristínar fer fram frá
Dómkirkjunni á morgun, mánu-
daginn 4. mars, og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
Með nokkrum orðum langar mig
til að minnast Kristínar Einarsdótt-
ur vinkonu minnar sem lést á heim-
ili sínu 22. febr. sl. Við Stína kynnt-
umst fyrst þegar leiðir okkar lágu
saman í Kvennaskólanum haustið
1971. Við vorum að fara í 4. bekk og
gengum þarna inn í samheldinn hóp
stúlkna sem flestar voru að hefja
sitt fjórða ár í Kvennó. Við Stína
náðum strax vel saman og þennan
vetur bundumst við góðum vina-
böndum sem héldu um ókomin ár.
Þessi hópur hefur hittst reglulega á
fimm ára fresti frá útskrift og í vor
eru liðin 30 ár síðan við útskrif-
uðumst. Stínu verður sárt saknað úr
þeim hópi.
Stína var skemmtilegur félagi,
alltaf hress og með afbrigðum
vinnusöm, enda stóð hún uppi að
vori með afbragðs einkunnir og fékk
verðlaun fyrir námsárangur. Stína
kunni að slá á létta strengi og eru
mér minnisstæðar ferðirnar okkar
um miðbæinn eftir skóla. Þá var
gjarnan farið í snyrtivörubúðir og
ýmislegt skoðað.
Stína var mikil smekkmanneskja,
í blóð borið að bera sig vel og brosa
sínu fallega brosi. Við styrktum
góða vináttu sumarið eftir útskrift,
fórum í bústaðinn til foreldra henn-
ar á Laugarvatni, á sveitaball og
fleira skemmtilegt var gert sem til-
heyrir ungdómsárum. Á árunum
sem á eftir komu vorum við ætíð í
tengslum, en oft var langt á milli
okkar, báðar búsettar erlendis um
tíma og síðan tók við hreiðurgerð
hjá okkur og að koma upp ungunum
okkar. Stína eignaðist góðan mann
og félaga í honum Gísla sínum, en
þau eiga þrjú yndisleg börn saman.
Þegar Stína gekk með frumburð
þeirra Gísla hittumst við sem oftar
fyrir jól og bökuðum smákökur.
Það var mikið hlegið í þessum
bakstri sem fór fram að kveldi til
þar sem við vorum báðar að vinna á
daginn. Stína sat í ruggustól frammi
í eldhúsi hjá mér milli þess sem við
settum í ofninn. Það vildi svo til að
Hreinn átti hákarl í krukku úti á
svölum sem Stínu þótti góður. Það
var því skrýtin lykt í þessum
bakstri hjá okkur. Reyndar brunnu
nú við einhverjar kökur í þetta
skiptið þar sem við skemmtum okk-
ur svo vel við spjall. Svona var þetta
með okkur Stínu æ síðar, við áttum
ótrúlega gott með að tengjast þótt
langur tími liði milli þess að við hitt-
umst.
Síðast áttum við saman yndislega
kvöldstund með þeim hjónum á fal-
legu heimili þeirra á Kirkjusandi sl.
haust. Það var gaman að upplifa
hvað þau voru samhent í að búa sér
og börnum sínum gott heimili, þar
var hver hlutur á sínum stað, því
þótt Stína ynni mikið utan heimilis
var hún afbragðs húsmóðir.
Elsku Gísli, Gísli Þór, Ninja Ýr
og Mirra Ösp, við hjónin biðjum
góðan Guð að styðja ykkur og
styrkja á þessum erfiðu tímum.
Elsku vinkona, þakka þér fyrir allar
góðu stundirnar sem við áttum sam-
an, þær eru mér ómetanlegar.
Minningin um þig lifir.
Heiða Björk Rúnarsdóttir.
Elsku Kristín mín, að heyra að þú
værir dáin var svo óumræðilega
sárt og erfitt að trúa því. Það var
sama hvernig ég reyndi að hugsa
mér að þetta væri vondur draumur
þá var þetta sár raunveruleikinn.
Fram streyma minningar um þá
góðu og einstöku vináttu sem við
áttum. Þegar ég hitti þig fyrst með
Gísla fyrir mörgum árum var eins
og við hefðum alltaf þekkst og þótt
við heyrðum ekki hvor í annarri í
styttri eða lengri tíma skipti það
okkur ekki máli. Við vissum hvor af
annarri og alltaf var eins og við
hefðum hist í gær.
Upp í hugann koma ótal fallegar
myndir af öllum góðu stundunum
sem við Kári áttum með þér og
Gísla, en þið eruð alltaf nefnd í
sömu andrá hjá okkur. Ég sé þig
alltaf fyrir mér hlæjandi eða með
bros á vör og þannig ætla ég að
minnast þín elsku Kristín. Það eru
forréttindi að hafa átt þig að vini.
Takk fyrir allt og ég kveð þig með
þessum ljóðlínum KK og bið algóð-
an Guð að geyma þig elsku vinkona.
Allt var kyrrt og allt var hljótt
miður dagur varð sem nótt
sorgin bjó sig heiman að
englar himins grétu í dag, í dag
allt var kyrrt og allt varð hljótt
öllu lokið furðu fljótt
englar himins grétu í dag, í dag.
Elsku Gísli, Gísli Þór, Ninja Ýr,
Myrra Ösp og Kristmundur.
Á dimmri nóttu bárust boð um
bjartan nýjan dag.
Guð veri með ykkur.
Ykkar Hrafnhildur (Hrabba).
Stynur jörð við stormsins óð
og stráin kveða dauð,
hlíðin er hljóð,
heiðin er auð.
– Blómgröf, blundandi kraftur,
við bíðum, það vorar þó aftur.
Kemur skær í skýjum sólin,
skín í draumum um jólin.
Leiðir fuglinn í för
og fleyið úr vör.
Arni sofa hugir hjá, –
þeir hvíldu dag og ár.
Stofan er lág,
ljórinn er smár.
– Fortíð, fram líða stundir,
senn fríkkar, því þróttur býr undir.
Hækkar ris og birtir í búðum,
brosir dagur í rúðum.
Lítur dafnandi dug
og djarfari hug.
Vakna lindir, viknar ís
og verður meira ljós.
Einhuga rís
rekkur og drós.
– Æska, ellinnar samtíð,
við eigum öll samleið – og framtíð.
Aftni svipur sólar er yfir,
sumrið í hjörtunum lifir.
Blikar blóms yfir gröf,
slær brú yfir höf.
(Einar Benediktsson.)
Ég var búinn að vera á löngu
ferðalagi fjarri New York, þegar
vinur minn náði loksins í mig. Ég
trúði því ekki sem hann sagði: „Hún
Kristín hans Gísla er dáin.“
Ég þurfti að láta segja mér það
aftur og aftur. Þetta var algjörlega
óskiljanlegt, hún Kristín sem var
alltaf svo hress og kát. Þetta gat
ekki verið, þetta var svo ósann-
gjarnt.
Hún Kristín, þessi duglega, fal-
lega, sterka kona, sem unni börnum
sínum og manni meira en orð fá
lýst. Kristín bjó þeim fallegt heimili
með miklum myndarskap og var
stoð og stytta Gísla í einu og öllu.
Það væri hægt að halda að það
hefðu verið 48 klst. í hennar sólar-
hring af því að hún kom svo miklu í
verk.
Ég kynntist Kristínu fyrir u.þ.b.
10 árum og áttum við alla tíð mjög
gott samstarf. Ég og konan mín
vorum svo heppin að fá þau Krist-
ínu og Gísla nokkrum sinnum í
heimsókn til New York og áttum við
þar yndislegar stundir saman.
Þegar ég lít til baka minnist ég
með söknuði ánægjulegra samveru-
stunda okkar. Ég ætla ekki að setj-
ast á rökstóla við Drottin og spyrja
af hverju, heldur ætla ég að biðja
hann að taka vel á móti Kristínu og
blessa Gísla, minn kæra vin, og
börnin þeirra.
Guðmundur Franklín Jónsson.
En ástin er björt sem barnsins trú,
hún blikar í ljóssins geimi;
og fjarlægð og nálægð, fyrr og nú
oss finnst þar í eining streymi.
Frá heli til lífs hún byggir brú
og bindur oss öðrum heimi.
(Einar Benediktsson.)
Með þessu fallega erindi viljum
við „Draumalandsmeyjarnar“ minn-
ast Kristínar okkar og þakka henni
samfylgdina sem varð allt of stutt.
Kynni okkar hófust í Samvinnu-
skólanum á Bifröst. Við komum
hver úr sinni áttinni og bjuggum
átta saman í „gamla þvottahúsinu“
sem frú Guðlaug húsmóðir skólans
hafði breytt í svo dásamlegar vist-
arverur að hún kallaði þær
Draumaland. Þar tókst með okkur
mikil og góð vinátta sem haldist hef-
ur fram á þennan dag. Þegar skóla-
degi lauk og vistum var lokað hófst
nýr kapítuli hjá okkur, okkar eigið
félagslíf. Við settumst í setustofuna
okkar og þar var margt rætt og rit-
að. Meðal annars var haldin merki-
leg dagbók um hegðan hverrar okk-
ar sem æ síðan hefur verið mikið
aðhlátursefni þegar hún hefur verin
tekin fram. Kristín var sú kraft-
mesta af okkur. Ætíð líf og fjör í
kringum hana. Hún átti auðvelt með
að sjá spaugilegu hliðarnar og hlát-
urinn hennar smitaði sannarlega út
frá sér. Alltaf til í tuskið, oftast
framarlega í flokki í hinum ýmsu
uppátækjum ef hún átti þá ekki
upptökin sjálf. Kristín gerði miklar
kröfur til sjálfrar sín og var ákaf-
lega samviskusöm. Það var alveg
sama hvað hún tók sér fyrir hendur,
hún skilaði því fullkomlega.
Eftir að Bifrastardvölinni lauk
skildu leiðir og við tóku annasöm ár.
Kristín bjó í Kaupmannahöfn, kom
heim og kynntist ástinni sinni og
eignaðist fjölskyldu. Þau fluttu síðar
til Neskaupstaðar og samgangurinn
minnkaði um tíma. En alltaf var
jafn gaman að hittast, þá smullum
við saman eins og við hefðum aldrei
verið aðskildar. Hin síðari ár höfum
umgengist meira og styrkt vináttu-
böndin enn frekar. Að kvöldi hins
örlagaríka föstudags höfðum við
ákveðið að hittast og gera okkur
glaðan dag. Það fór öðruvísi en við
ætluðum. Sorgin knúði dyra og við
stóðum eftir agndofa og vanmátt-
ugar. Hún Stína okkar dáin, hún
sem var svo blíð og góð, trygg og
trú.
KRISTÍN
EINARSDÓTTIR
 


 
 

 
 




 




 






  
   
  

 



  !"
#



$ %
!" #$% && 
#%
'( 
)*% && 
( 
)*% && 
'  %%+
 
)*%%+ '    , % && 

'-&
)*% && 
'  .+%& %%+
/ %&( 
)*% && 
' 01 %%+
' %
)*% &&  2+*  0 %%+
 ) +'  ) 3


 





    


   
  
 
  
    !  "! 

 
#$ " % &  '( "! 
! 
#$ " % ' $ "! 
)$
#$ " %*

 



   
   

 

 

  


   


      

   
    
 
  
  !" #   !$ %"  
 & 
    ' () !  
 *) &   +   ,' ()+  
  &   -) 
 !   & 
  )) % ./

 


 
 

 





 






 
   


 

   

 

  !


  




 " 
  #$$%
&
  


 
  
  
'

 

  





 ! "

  

#




$ %&'(



)


 *
&

 

    












   
  


  
  
  
  
 
  

   !

" 
   ##$
   ! 
   !   !"" # $%%
& "   $%%  
$'  ! 

&   $%% () &&
!) 
*+   ! 
,  ( *  , 
-  -+ ! & +,,-+ .