Morgunblaðið - 10.03.2002, Síða 39

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 10. MARS 2002 39
Útfararþjónustan ehf.
Stofnuð 1990
Rúnar Geirmundsson
útfararstjóri
Traust persónuleg
alhliða útfararþjónusta.
Áratuga reynsla.
Símar 567 9110 & 893 8638
utfarir.is
✝ Guðný Einars-dóttir fæddist á
Morastöðum í Kjós
15. mars 1916. Hún
lést á Landspítalan-
um við Hringbraut 3.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Einar Jónsson,
bóndi á Morastöðum,
f. 1876, d. 1956, og
Guðrún Jónsdóttir,
húsmóðir, f. 1870, d.
1946. Bræður Guð-
nýjar voru Gunnar,
Kristján og Páll, og
eru þeir látnir. Guðný
átti einnig tvö uppeldissystkini;
Júlíönu Einarsdóttur, sem er látin,
og Hauk Jónsson, sem búsettur er í
Reykjavík.
Eftirlifandi eiginmaður Guðnýj-
ar er Þórður Jónsson, f. 28. ágúst
1916. Foreldrar hans voru Jón
Kristinn Ingimundur Jóhannesson,
bóndi á Ystu-Tungu í Tálknafirði,
f. 1895, d. 1973, og Guðbjörg
Bjarnveig Jóhannesdóttir, hús-
móðir, f. 1887, d. 1962. Dætur
Þórðar og Guðnýjar eru: 1) Erna
Hallbera Ólafsdóttir,
f. 1. janúar 1938. Eig-
inmaður hennar er
Jón Magnús Jóhanns-
son, f. 2. desember
1935. Börn þeirra
eru: Einar, f. 1955;
Gunnar Jóhann, f.
1957; Guðrún, f.
1959; Guðný, f. 1961;
María, f. 1964; og
Bjarki Páll, f. 1969.
2) Björg Þórðardótt-
ir, f. 5. júní 1941. Eig-
inmaður hennar var
Einar Einarsson, f.
18. október 1935, d.
4. janúar 1997. Börn þeirra eru
Þórður Guðni Hansen, f. 1958; og
Ólafía Sólveig Einarsdóttir, f.
1978. Guðný átti tuttugu barna-
barnabörn þegar hún lést.
Guðný lauk hefðbundnu barna-
skólaprófi og vann ýmis störf um
ævina, en þó lengst af sem sauma-
kona hjá Sjóklæðagerð Íslands.
Útför Guðnýjar fer fram frá
Grafarvogskirkju á morgun,
mánudaginn 11. mars, og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Það er með söknuði sem ég kveð
Guðnýju ömmu, en jafnframt með
miklu þakklæti fyrir allar góðu
stundirnar sem við áttum saman í
gegnum tíðina. Amma var kát og
hress kona og hvenær sem mann bar
að garði hjá ömmu og afa voru mót-
tökurnar ávallt jafn hlýjar. Amma
bakaði heimsins bestu „pönnsur“ eft-
ir uppskrift sem hún geymdi í koll-
inum og engum tókst að leika eftir –
jafnvel ekki með hennar leiðsögn.
Það fór enginn svangur úr heimsókn
frá þeim og gætti amma þess vel að
allir fengju nægju sína af krásum og
oftar en ekki gott betur en það.
Þrátt fyrir að síðustu æviárin hafi
heilsu hennar hrakað mikið var alltaf
stutt í glettnina hjá henni og andlit
hennar ljómaði þegar maður kom og
heilsaði upp á hana. Þannig á minn-
ing hennar eftir að lifa í huga mínum
um ókomna tíð. Um leið og ég bið
Guð að styrkja afa í sorginni vil ég
ljúka þessari stuttu kveðju á bæn
sem amma fór oft með fyrir mig þeg-
ar ég var barn:
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni.
Hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgr. Pét.)
Ólafía Sólveig.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku amma Guðný, þegar ég fékk
fréttirnar um að þú hefðir loksins
fengið hvíldina fór hugurinn á flug.
Myndbrot frá okkar fjörutíu ára
samleið fór leifturhratt í gegnum
huga mér.
Efst í huga mér þegar ég kveð þig
er þakklæti, já, þakklæti fyrir allt
sem þú varst mér. Í þér átti ég
verndara og vin, umhyggja þín í
minn garð var ætíð til staðar.
Amma var í mínum huga konan
sem gat nánast allt. Hún var hörku-
dugleg og ósérhlífin, hún vann bæði
úti sem saumakona, saumaði fyrir
utan vinnutíma, aðstoðaði fjölskyld-
ur dætra sinna og hafði alltaf tíma til
að taka á móti barnabörnunum.
Amma var sjálfstæð, stolt og alltaf
trú sinni sannfæringu, hún var hrein
og bein og ekkert að pakka hlutunum
inn. Ótal mörgum sinnum fékk ég að
gista hjá þeim ömmu og afa því þar
var gott að vera. Þar var öryggi, ró-
legheit og nægur tími til að spjalla og
lesa. Amma átti alltaf einhver dýrð-
arhnoss sem hún gaf okkur svo ríku-
lega af.
Á ævintýralegan hátt renndi hún
efnum í gegnum saumavélina og út-
koman varð alltaf einstök – kjólar,
kápur og búningar fyrir hin ýmsu
tækifæri.
Amma kom oft í heimsókn í Álfta-
mýrina og þá var slegið upp veislu –
ýmislegt kom upp úr töskunum
hennar – alltaf var það eitthvert góð-
gæti sem féll í góðan jarðveg.
Amma fylgdist vel með niðjum sín-
um og ættingjum. Þau afi áttu stórt
myndasafn sem gaman var að skoða.
Þegar langömmubörnin komu í
heimsókn varð amma glöð og þeim
stillt upp í myndatöku. Alltaf var
boðið upp á „afa skonsur“ eða klein-
ur sem runnu ljúflega niður.
Síðustu ár hafði amma ekki gengið
heil til skógar, veikindin ágerðust
hægt og bítandi en nú hefur hún
fengið hvíldina.
Elsku afi, þú hefur verið vakinn og
sofinn að hugsa um velferð hennar
og átt nú um sárt að binda. Ég bið
Guð að blessa þig og vaka yfir þér um
leið og ég kveð nöfnu mína.
Ég og fjölskylda mín þökkum
ömmu samfylgdina og biðjum Guð að
blessa dætur hennar og fjölskyldur
þeirra.
Guðný Jónsdóttir.
GUÐNÝ
EINARSDÓTTIR
Elsku amma. Það var
falleg og friðsæl stund
sem við systkinin og
fjölskyldan áttum sam-
an við rúmstokk þinn er
við kvöddum þig í hinsta sinn. Það var
sárt að kveðja en þjáningar þínar eru
nú á enda og þeirri hetjulegu baráttu
sem þú háðir við krabbameinið allt til
síðasta dags er nú lokið. Hvers vegna
þú þurftir að kljást við þennan ill-
skæða sjúkdóm eftir að hafa lifað hóf-
semdar- og heilsusamlegu lífi fáum
við ekki svör við en við vitum að Guð
hefur tekið þér opnum örmum og hlú-
ir vel að þér líkt og þú hlúðir að okkur
í gegnum árin. Ást þín og kærleikur í
okkar garð var mikill og í huga okkar
lifa margar góðar minningar um þær
fjölmörgu stundir er áttum við sam-
an. Ávallt vorum við velkomin á hið
notalega heimili ykkar afa og þeir
voru ófáir sunnudagarnir sem fjöl-
skyldan sameinaðist í eftirmiðdags-
kaffi í Brekkugerðinu og hin síðari ár
á Sléttuveginum þar sem þú barst á
borð hvern veisluréttinn á eftir öðr-
um. Ekki var síðra að koma til þín í
ömmu-kjötsúpu eða fiskibollur sem
var uppáhald okkar allra. En þótt
matseldin hafi leikið í höndum þér var
það fyrst og fremst hlýjan og alúðin
sem við fundum í návist þinni sem
SIGRÍÐUR V.
KARVELSDÓTTIR
✝ Sigríður Vikt-oría Karvelsdótt-
ir fæddist í Hnífsdal
27. júní 1920. Hún
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 10. febr-
úar síðastliðinn og
fór útför hennar
fram frá Áskirkju
15. febrúar.
gerði þig að einstakri
konu. Alltaf hugsaðir þú
fyrst um aðra og síðast
um sjálfa þig og sælla
þótti þér að gefa en
þiggja. Skýrt dæmi um
það sem okkur er ákaf-
lega minnisstætt er
þegar við fjölskyldan
sátum saman á Sléttu-
veginum og þú baðst
föður okkar að taka við
af þér við að senda
fimmtán hundruð krón-
ur á mánuði til munað-
arlausa drengsins í Afr-
íku er þú féllir frá. Hans
framtíð var þér efst í huga meðan þú
barðist fyrir eigin lífi. Það gladdi þig
mikið að fá sent frá honum bréf og
jólakort og þér þótti vænt um að sjá
að þú gætir veitt þeim aðstoð sem
minna mega sín og búa ekki við sömu
lífsgæði og við. Þetta þótti okkur
ákaflega fallegt og undirstrikaði
hvaða manneskju þú hafðir að geyma.
Mikið lagðir þú upp úr fallegum
gildum; ást, tryggð og heiðarleika, og
hófsemd þín og lítillæti bar af öðru
svo ekki sé minnst á nýtnina. Aldrei
var matarafgöngum hent á þínu
heimili og allt var nýtt til hins ýtrasta
eins og mjólkurflaskan frá 1964, sem
enn er í notkun, ber glöggt vitni. Þér
þótti meira til einfaldleika lífsins
koma en veraldlegra gæða og ávallt
var þér umhugað um gengi okkar í
námi, farsæld og hamingju.
Elsku amma. Þú hefur kennt okkur
margt gott og fallegt í gegnum árin og
við kveðjum þig með söknuði. Við vit-
um þó að góður Guð hefur búið um
þig í faðmi sínum og mun varðveita
þig um ókomin ár. – Minningar um
þig munum við varðveita alla ævi. Þín
einlæg
Ragna Sif, Óttar
og Jóhann Örn.


 

     





    

 
         

     
    !  "! 

 
#$ " % &  '( "! 
! 
#$ " % ' $ "! 
)$
#$ " %*







  
 


 
  
  

 
  

   

 
   !!"
#    
 
 $ 
  %  % &
  ! 

"#$ %  &' (


  


  

        
    
 

 

 

   
   !"

# $%
&  '( () 
* () %)  

+  ,%%'(  

* '(  
,-  () 

+  '( () 
#).)  

'( '(  %

 
   
  
  


 

   
  




 



 
 

!" 
  #  $  
 
   %
 "&

'( 
   %  

 
  
 
       
                 




 


 
  !
            !"# 
 

#   $
%  
  "# $$ %&  '#$!