Morgunblaðið - 12.04.2002, Qupperneq 54

Morgunblaðið - 12.04.2002, Qupperneq 54
MINNINGAR 54 FÖSTUDAGUR 12. APRÍL 2002 MORGUNBLAÐIÐ Hve stundin er hröð og heimslífið skammt. Þessi orð skáldsins flugu mér í hug þegar mér barst til eyrna lát Höllu systurdóttur minnar, sem lést langt um aldur fram á páskadagsmorgun. Undir slíkum kringumstæðum fer ekki hjá því að minningarnar streymi gegnum hugann. Það vildi nú svo til að Halla var meira og minna viðloðandi heimili mitt frá bernsku og fram yfir ferm- ingu, einkum þó á sumrin. Ég man hana sem litla hnátu, með mikið hrokkið hár, sem henni var sagt að hún hefði fengið frá ömmu sinni. Hún var eina smábarnið í fjölskyldunni þá stundina, uppáhald allra og að sjálf- sögðu dekruð. Hún minnti mikið á barnastjörnuna Sirley Temple. Það var því ekki laust við að gætti af- brýðisemi hjá henni þegar fyrsta dóttir mín fæddist nokkrum árum seinna og athyglin tók að beinast að nýja barninu. En ekki bar á öðru en þær yrðu mestu mátar, er árin liðu. Einhverju sinni bar svo til á þess- um árum, er Halla reiddist við ömmu sína, að hún hljóp burtu og kom svo aftur til hennar með hárlokk í hend- inni sem hún hafði klippt úr höfði sér og fékk ömmu sinni með þeim orðum að hún væri að skila hárinu, sem hún hefði fengið frá henni. Þessi saga lýs- ir nokkuð skapgerð frænku minnar og sjálfstæði, að vilja ekki láta neinn eiga hjá sér, einbeitni og að stefna að settu marki. Þegar aldur leyfði fór Halla í Menntaskólann á Laugarvatni, þar kynntist hún ungum manni, sem átti eftir að verða örlagavaldur í lífi hennar, Sigurgeiri Kjartanssyni. Þau stefndu að sama marki. Fóru bæði í læknanám í Háskólann og síð- an framhaldsnám til útlanda. Hann í skurðlækningar og hún í tannlækn- ingar. Halla menntaði sig síðar meira og var orðin dósent í sínu fagi. Eftir giftingu komu börnin, Aðalsteinn skógfræðingur á Mógilsá og Elín tannlæknir í Reykjavík. Eftir að líf þeirra var komið í fast form fóru þau að svipast um eftir bletti þar sem þau gætu átt athvarf frá skarkala borgarlífsins í frístund- um. Fyrir valinu varð blettur í landi Litlalands í Ölfusi, jarðar eins for- föður Höllu. Það var í skjóli undir lágu klettabelti og dálítil lækjar- spræna liðaðist þar í gegn. Þarna reistu þau sér myndarlegt sumarhús og tóku nú með hjálp barna sinna að planta þar trjágróðri af fullum þunga. Það þarf ekki að orðlengja það, að þessi blettur er orðinn slíkt ævintýraland bæði fyrir fugla og menn að slíku er vart hægt að lýsa með orðum, þar sem lækurinn liðast á milli trjánna gegnum litla tjörn, hæfilegan hvíldarstað fyrir fugla á ferðum sínum. Já minningarnar halda áfram að streyma og maður saknar margra góðra stunda, en enginn stöðvar tím- anns þunga nið. Þann tilgang ei skiljum þá líf vort í bernsku bærist þó bíður dauðinn og hægt í nálægð færist sárt bresta böndin þá í blóma lífs ertu kvaddur þú býst ekki við og enginn veit hvar hann er staddur þú móðir og kona kær, ert kvödd af þínum kveðja og þökk ég sendi úr huga mínum trú og traust þeim veitist sem eftir bíða því aftur að finna, því tíminn er fljótur að líða. (H.S.E.) Að lokum viljum við votta allri fjöl- skyldu Höllu okkar dýpstu samúð á erfiðri stund. Ólafur og Helga, Hrauni, Ölfusi. HALLA SIGURJÓNS ✝ Halla Sigurjónsfæddist í Reykja- vík 15. nóvember 1937. Hún lést á heimili sínu í Kópa- vogi 31. mars síðast- liðinn og fór útför hennar fram frá Bú- staðakirkju 8. apríl. Að skrifa minningar- greinar er sjálfsagt fá- nýtur siður. Hann er samt ákaflega íslensk- ur og fyrir honum ríkir sterk hefð. Með það í huga set ég í línur nokkur fátækleg orð um ástkæra vinkonu okkar hjóna. Halla varð eiginlega fjórða systir mín og sú systranna sem var mér næst í aldri. Aðstæður urðu til þess að hún hjálpaði til við að passa mig nýfæddan, þá sex eða sjö ára ásamt hinum systrum mínum. Mæður okkar voru bestu vinkonur og mamma mikið á sjúkra- húsi eftir að hafa átt mig svo það mun hafa komið í hlut Elínar mömmu Höllu að annast mig að ein- hverju leyti að ógleymdri elstu syst- ur minni, en auk vináttu mæðra okk- ar vorum við líka nágrannar. Kunningsskapur okkar spannar þannig allt mitt lífshlaup og aldrei hefur borið skugga á hann. Við Sig- urgeir kynntumst í byggingarvinnu að sumarlagi. Ég þá í menntaskóla en hann að byrja í læknisfræði. Þá þótti sjálfsagt að vinna sumarvinnu og læknastúdentar skófu steypuborð eins og aðrir fyrir nokkar krónur. Eftir framhaldsnám þeirra hjóna í Bandaríkjunum kom það af sjálfu sér að Halla yrði tannlæknir okkar fjöl- skyldu. Þar kom enginn annar til greina enda vorum við þar í góðum höndum. Hún fór ekki alltaf hefð- bundnar leiðir eins og þegar að und- irritaður dofnaði ekki í neðri góm vegna einhvers framleiðslugalla. Þá var bara hringt í eiginmanninn og hann boðaður með sinn svæfingar- lækni og sjúklingurinn snarlega svæfður með klóróformi og tilheyr- andi. Ég hef grun um að Halla hafi um margt verið mikill brautryðjandi í sínu fagi og á margan hátt orðið að ryðja sér braut við kennslu í hefð- bundnu karlasamfélagi Háskólans eins og konur fyrr og síðar. Víst er að margir fyrrverandi nemendur henn- ar líta eigi lítið upp til hennar. Aðstæður höguðu því svo til að við urðum nágrannar á ný fyrir nær tuttugu árum og það kom fljótlega af sjálfu sér að við litum inn hvort hjá öðru í gönguferðum okkar um Laugadalinn. Áhugamálin voru svip- uð, einkum það fagra í lífinu. Sigur- geiri tókst auðveldlega að smita okk- ur af nýju áhugamáli, sem voru siglingar, og svo fór að við héldum saman tvisvar sinnum í ógleyman- lega siglingaferðir í Miðjarðarhaf- inu. Áður höfðum við að sjálfsögðu farið marga ferðirna á friði, litla bátnum þeirra, um sundin við Reykjavík. Það kom síðan vel í ljós við að búa saman á tæpum 10 fer- metrum til sjós ítrekað, í hálfan mán- uð í senn, hvernig persónur þau hjón voru. Aldrei kom fyrir að styggð- aryrði félli af þeirra vörum og Halla kenndi okkur mikið í mannlegum samskiptum. Hamingjan yfir tilver- unni sat jafnan í fyrirrúmi. Sjaldan hef ég fengið meira hrós en þegar að Halla sagði mér að hún hefði ekki farið einbáta að sigla með neinum sem fyrsta stýrimanni með sínum manni nema með mér. Þótt við Halla förum ekki oftar saman í siglingar að sinni eru þessar endurminningar af- ar dýrmætar. Það var svo fljótlega eftir seinni Miðjarðarhafssiglingu okkar að sú váfrétt barst sem nú hef- ur leitt til ótímabærs brotthvarfs hennar. Við stöndum eftir ráðalaus og rugluð. Það eina sem við getum og verðum að trúa er að annað líf taki við af þessu. Þá siglum við saman á ný. Ármann Örn Ármannsson. Góð vinkona hefur kvatt og hennar er sárt saknað af fjölmennum vina- hópi og ekki síst stórri fjölskyldu, þar sem hún reyndist afar sterkur hlekkur. Halla giftist móðurbróður mínum fyrir rúmum fjórum áratug- um og hefur reynst honum traustur maki og mikill vinur alla tíð. Halla og Sigurgeir voru ólík um margt en engu að síður samhent og samstiga. Þetta að vera ólík sem einstaklingar finnst mér hafa reynst þeim vel. Þau bættu hvort annað upp með sínum góðu kostum. Þau studdu hvort ann- að í þeim störfum sem þau völdu sér, hún í tannlækningum og hann sem skurðlæknir. Þegar ég lít um öxl finnst mér að þau hafi unnið öllum stundum. Samt heyrði ég þau aldrei minnast á að þau hafi haft mikið að gera. Aldrei létu þau sig vanta þegar stórviðburður var í fjölskyldunni. Oft tóku þau að sér að sjá um boðin og jólaboðin hjá þeim eru ógleymanleg. Þau voru höfðingjar heim að sækja og gerðu vel við sína gesti. Þau miðl- uðu af gæðum sínum og oft spurði maður í eigin huga, hvenær Halla hefði haft tíma til að gera allt það sem gert var. Ég minnist líka með mikilli ánægju tímans sem ég dvaldi hjá þeim á námsárum þeirra í Banda- ríkjunum. Sá tími hefur reynst mér lærdómsríkur. Skipulagshæfileikar, atorkusemi og dugnaður Höllu var eitthvað sem ég dáðist að. Einnig var það gott veganesti að kynnast fjöl- skyldulífi hjá þeim sem hafa það að aðalstarfi að lækna eða þjóna öðrum. Áætlanir gátu breyst án fyrirvara og því varð að taka með jafnaðargeði. Það tókst þeim alla tíð og aðdáun- arvert var hversu vel þau gátu sam- einað krefjandi störf sín og einkalíf. Viljastyrkur Höllu var mikill og orkan óendanleg. Hún gafst ekki upp fyrr en í fulla hnefana. Síðustu dag- ana notaði hún á sama hátt og hún var vön. Meira af vilja en mætti fór hún í hjólastól í búðir í Barcelona til að geta fært barnabörnunum eitt- hvað fallegt úr sinni síðustu utan- landsferð. Hún var aldrei vön að koma tómhent heim. Hún átti styrk til að ræða sjúkdóm sinn og þá grimmu staðreynd að ekkert væri til bjargar. Þannig var hún enn að gefa af sér og styrkja okkur í því að mæta því óumflýjanlega. Halla reyndist foreldrum mínum og fjölskyldunni allri styrk stoð. Sjálf er ég ríkari eftir að hafa fengið að ganga mestan hluta af lífsleiðinni með henni, njóta umhyggju hennar, leiðsagnar og hvatningar. Mestrar umhyggju nutu þó þau sem henni þótti vænst um, Sigurgeir, Aðal- steinn, Elín, tengdabörn og barna- börn. Þeim var hún allt í senn eig- inkona, móðir og vinkona, sem hvatti þau áfram og leiddi þau til mennta og farsældar. Ég naut þeirra forrétt- inda, ásamt fjölskyldu minni, að fá að vera ein í hópnum hennar og fyrir það er ég ævarandi þakklát. Bænir mínar og hlýjar óskir eru með frænda mínum Sigurgeiri, börn- um hans og þeirra fjölskyldum. Halla gaf þeim svo margt gott, sem mun leiða þau til framtíðar. Ég er þeim þakklát, að hafa fengið að deila með þeim kostum hennar og gæðum. Guð blessi minningu góðrar konu. Unnur Ólafsdóttir. Elsku Halla mín. Það er erfitt að horfast í augu við þá staðreynd að það sé komið að kveðjustund, þú svona ung og einstök kona sem þú varst. Maður spyr, af hverju þú? en fær aldrei svar. Einhvern veginn er það nú svo að þegar samferðamenn kveðja og fara til annarra – og vonandi betri – heima, þá erum við ekki aðeins að kveðja þá, heldur líka hluta af okkur sjálfum. Ég man þegar ótíðindin dundu yfir hversu sterk og ákveðin þú varst og svo staðföst í að berjast og hafa sigur með tilstyrk Sigurgeirs og fjölskyld- unnar. En enginn má við ofureflinu. Ég átti yndislega stund með þér fyrir þremur vikum og þá eins og alltaf geislaði dugnaður og jákvæði frá augum þínum. Ég tel mig vera svo heppna mann- eskju að hafa fengið að kynnast þér og eiga með þér vináttu þessi 30 ár sem ég þekkti þig en ég hefði bara viljað hafa þig lengur. Allur sá styrkur og kraftur sem þú gast gefið frá þér er ólýsanlegur, að ógleymdri hjálpsemi ástar og um- hyggju í minn garð og Sirrýjar dótt- ur minnar í mínum erfiðleikum, ég                        !""            #         $% &  &%    !"#$! %    &%#! #'$! #   # ($  )! ! (  $ '   (   %  )    *   )       *&      &     &     (&(& *& +,$-.,/-0 .#+ #+.0,# 12 3!#"/$ ) %-  34(  ( (!   ,#    (   %(  # !! !05.+$         %   #   #   ( & &  )#66,# 72 +    (  ,   -  &  ) #-  -   !% - ! $ 05 "05  +, $# !  !.#5,! # +0  ) %$+,  "050! !   #$            8 9&  3&   5: ;!- +  .       ' #  (   ,   -  &  )  !  -'05 ! '<  -  !""5$                    ' & ) '&& *& +,# " '##     '        !             '      ( #  !#    '  .  '05'  .!  "05'  .  =  .'#-! '  .! #  . 0  05'  .   +! ''  .! '>%  +0*# !  ?> ,% $
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.