Morgunblaðið - 13.06.2002, Blaðsíða 46
MINNINGAR
46 FIMMTUDAGUR 13. JÚNÍ 2002 MORGUNBLAÐIÐ
Tengdamóðir mín,
Dagbjört Hannesína
Níelsdóttir, frá Sel-
látri á Breiðafirði, er
látin, 96 ára að aldri og fór útför
hennar fram frá Stykkishólms-
kirkju á afmælisdegi móður hennar
og nöfnu.
Athöfnin í kirkjunni var falleg
sem og athöfnin í kirkjugarðinum.
Allt, sem einkennt hafði líf þessarar
mætu konu, var fallegt. Voru nokkr-
ir mjög langt að komnir til að votta
hinni látnu sína hinstu virðingu.
DAGBJÖRT
HANNESÍNA
NÍELSDÓTTIR
✝ Dagbjört Hann-esína Níelsdóttir
fæddist á Þingvöll-
um í Helgafellssveit
6. febrúar 1906. Hún
lést á St. Franciskus-
spítala í Stykkis-
hólmi 14. maí síðast-
liðinn og var útför
Dagbjartar gerð frá
Stykkishólmskirkju
24. maí.
Þegar kistan var borin
út úr kirkjunni söng
kórinn við undirleik
stjórnanda síns lagið
„Bátur líður út um
eyjasund“. Þetta var
mjög vel til fundið og
áhrifaríkt, vegna
þeirrar nálægðar, sem
Dagbjört og eiginmað-
ur hennar, Jónas Páls-
son, höfðu haft við haf-
ið og eyjarnar á
Breiðafirði. Dagbjört
missti mann sinn 1988
og á seinni árum lét
hún í ljós þá ósk sína
að komast sem fyrst til hans aftur.
Dagbjört og Jónas bjuggu m.a. í
18 ár í Elliðaey á Breiðafirði og leit-
aði Jónas fanga í greipar Ægis á bát
sínum, en Dagbjört gætti bús og
dætranna fjögurra, þeirra Helgu,
Jóhönnu, Unnar og Ásdísar, eigin-
konu minnar. Það hefur ekki alltaf
verið átakalaust fyrir húsfreyjuna
að vita af bónda sínum einum á báti,
oft langt frá landi, þegar allra veðra
var von. Þær munu hafa verið ófáar
ferðirnar, sem Dagbjört fór með
sjónaukann sinn upp á útsýnisstaði
á eyjunni, til að reyna að hafa auga
með eiginmanni sínum og fylgjast
með honum koma inn til farsællar
lendingar. Hún var sem vitinn í lífi
hans. Þegar lélegt skyggni hamlaði
sýn lagðist hún með eyra að jörðu
og hlustaði eftir vélarhljóði bátsins.
Það eru í mínum huga forréttindi
að hafa kynnst þessari miklu sóma-
konu og að hafa myndað tengsl við
fjölskyldu hennar. Hún hlaut sinn
skammt af erfiðleikum lífsins, eins
og segja má um flesta, en hún efld-
ist við hverja raun og hafði alltaf
efni á því að bera höfuðið hátt. Hún
trúði á guðlega forsjón og það góða í
lífinu og trúði því jafnframt, að Guð
legði ekki meira á sig en hún gæti
borið.
Eftir fjölmenna erfidrykkju fór-
um við hjónin niður að höfninni í
Stykkishólmi og sáum hvar lítill
bátur sigldi eftir spegilsléttum haf-
fletinum út úr höfninni og út um
eyjasund. Á táknrænan hátt mætti
segja, að Dagbjört væri búin að
hitta Jónas sinn og að saman sigldu
þau um kunnar slóðir eins og jafnan
áður á æviferlinum.
Blessuð sé minning þeirra
beggja.
Friðþjófur Max Karlsson.
Það var árið 1976 að
leiðir okkar Grétars
Hjartarsonar lágu
fyrst saman. Hann þá
nýtekinn við starfi
Árna Hinrikssonar
sem framkvæmdastjóri Laugarás-
bíós, en sá sómamaður féll frá í
blóma lífsins. Satt að segja var ég
ekki alveg laus við áhyggjur, sæti
Árna var óneitanlega vandfyllt.
Veisla var í gangi í bíóinu. Fyrir
dyrum stóð frumsýning á metað-
sóknarmyndinni Jaws eða Ókind-
inni (menn lögðu enn metnað sinn í
GRÉTAR
HJARTARSON
✝ Grétar Hjartar-son fæddist í
Reykjavík 3. ágúst
1934. Hann lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 28. maí
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Dómkirkjunni 5.
júní.
að þýða titlana) og var
frumsýningargestum
boðið upp á þjóðleg
veisluföng, enda vel
við hæfi: Hákarl og
brennivín.
Ekki þarf að orð-
lengja það, ég komst
snarlega að því að
ástæðulaust var að
bera kvíðboga fyrir
kynnum við nýja hús-
ráðandann. Þeir Grét-
ar og Pétur „sjómað-
ur“, annar genginn
heiðursmaður, tóku
höfðinglega á móti
gestum og þarna upphófust aldar-
fjórðungskynni sem ég minnist
með hlýhug.
Það var ávallt tilhlökkunarefni
að koma í Laugarásbíó, ef myndin
var ekki upp á marga fiska gat
maður gengið að því vísu að upp-
lífgandi fundur við Grétar bætti
annað upp. Þótt við værum sitt
hvorum megin við borðið í orði
kveðnu breytti það engu. Hann
reyndist röskur og hugmyndaríkur
bíóstjóri, kom m.a með athyglis-
verðar nýjungar eins og mynd-
bandadeild og -leigu í bíóið, og
„þriðjudagstilboðin“ vinsælu. Leið
ekki á löngu uns öll bíóin í borginni
buðu gestum ódýrari aðgöngumiða
á þeim annars lélega aðsóknardegi.
Grétar kom ætíð til dyranna eins
og hann var klæddur og var manna
lagnastur við að láta mönnum líða
vel í návist sinni.
Ávallt glaður í bragði og jákvæð-
ur og átti ekki í vandræðum með
að skilja hismið frá kjarnanum.
Þeir sem kynntust honum fundu
fljótt að undir glaðværðinni bjó
traustur og raungóður sómadreng-
ur, sem nú er horfinn á braut svo
langt, langt fyrir aldur fram. Hann
situr hins vegar óhagganlegur í
heiðurssessi í minningunni um
ókomin ár, þar er birtan öllu öðru
yfirsterkari.
Ég kveð minn gamla kunningja
og samferðamann með söknuði og
þakklæti og votta fjölskyldu Grét-
ars Hjartarsonar mína innilegustu
samúð.
Sæbjörn Valdimarsson.
Elsku amma Ragga.
Þegar ég hugsa til þín
rifjast upp ótal minn-
ingar. Hver einasta
minning um þig er
fögur, þar sem þú
varst einstaklega falleg mann-
eskja. Þú varst svo hlý og góð og
það leið öllum vel í kringum þig. Þú
leist á alla sem jafningja og gerðir
aldrei upp á milli fólks. Þú laðaðir
fólk að þér og lést manni líða eins
og maður væri sérstakur. Það var
alltaf gaman að koma til þín á
Skagann. Alltaf varstu búin að
baka kökur, kleinur og kæfuna sem
var í algjöru uppáhaldi hjá mér. Þú
hafðir allan tímann í heiminum fyr-
ir mann. Ferðirnar á Langasand-
inn og í bæinn voru ófáar og svo
gastu spilað við mann tímunum
saman. Húsið þitt var fullt af ást.
Allir voru velkomnir og þangað
RAGNHEIÐUR
ÞÓRÐARDÓTTIR
✝ RagnheiðurÞórðardóttir
fæddist á Akranesi
22. ágúst 1913. Hún
lést á Sjúkrahúsi
Akraness að morgni
20. maí síðastliðins
og var útför hennar
gerð frá Akranes-
kirkju 28. maí.
kom fólk á öllum aldri
daglega í heimsókn.
Gestagangurinn var
svo mikill að útidyra-
hurðin var varla sett í
lás nema seint á
kvöldin. Þú hugsaðir
svo vel um alla,hvort
heldur það var fjöl-
skyldan og vinir, fugl-
arnir eða jafnvel
mýsnar. Allir fengu
athygli og að borða
hjá ömmu Röggu. Þú
varst alltaf svo hress
og jákvæð og gast
snúið flestu upp í grín.
Þú ert fyrirmynd svo margra og ég
hugsaði oft til þess þegar ég horfði
á þig að ef ég yrði eins og þú þegar
ég verð eldri hefði ég engu að
kvíða.
Það er erfitt að þurfa að kveðja
manneskju eins og þig, en það eru
forréttindi að hafa fengið að kynn-
ast þér og hvað þá að hafa fengið
að eiga þig sem ömmu.
Elsku amma mín, ég mun aldrei
gleyma þér, þar sem ég þarf aðeins
að loka augunum og þá heyri ég
þig syngja og flauta rétt eins og þú
sért inni í eldhúsi að útbúa eitthvað
stórkostlegt.
Kristín Laufey.
MIKIL áhersla er lögð á, að
handrit séu vel frá gengin,
vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt,
að disklingur fylgi útprent-
uninni. Það eykur öryggi í
textameðferð og kemur í veg
fyrir tvíverknað. Þá er enn
fremur unnt að senda grein-
arnar í símbréfi (569 1115) og
í tölvupósti (minning@-
mbl.is). Nauðsynlegt er, að
símanúmer höfundar/send-
anda fylgi.
Um hvern látinn einstak-
ling birtist formáli, ein uppi-
stöðugrein af hæfilegri lengd,
en aðrar greinar um sama
einstakling takmarkast við
eina örk, A-4, miðað við með-
allínubil og hæfilega línu-
lengd, - eða 2.200 slög (um 25
dálksentimetra í blaðinu). Til-
vitnanir í sálma eða ljóð tak-
markast við eitt til þrjú er-
indi. Greinarhöfundar eru
beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir
greinunum.
Frágangur
afmælis-
og minning-
argreina
!"!##$
%
&
&
'
( )
* +
!! "
#$ " ! !! "
" ! "$ %
& '" " !! "
"$ %
" ! " ! !! "
( " (&" %$( " ( " (&" )
,
- '*'+#*,'-
#''+. ./
0 12
3 %$
.
/
0
,
1
2
&
!!+$$
" $4 %
(&"
! $ (&"
( " (&" %$ ! )
3
,5+'+/ ./
4 $&!
#
,
4
!+!"$$
+)/ %
, "$"6!7 !! "
8 / !! "
9 ". %
%$ " " ! ")
5
9'+**+' ./
":9,;"
!! < :#" !
# " "
6
7
!+
!!$$
*
'
8
39
'//%
7$#!:,!#,:##$#
, $ 4 =" " %
$, $ 4 !! "
=%" ! #$ %
% $, " , $ 4 !! "
" !: %
="", $ 4 %
$"" " !! "
", $ 4 !! "
9 $ "" ! %
$">: , $ 4 %
=%"$"" " !! "
"", $ 4 !! "
( " (&" %$( " ( " (&" )
','-
7/ ./
' $&!2
0
4
,
;
<
' -&-
'
*
9
9 !; !! "
="< " $!"$$ %
$"4 9 !; !! "
' ! %
" !: 9 !; %
" 7 !! "
( " (&" %$( " ( " (&" )