Morgunblaðið - 13.06.2002, Blaðsíða 49

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 13. JÚNÍ 2002 49
Gamalt kvæði byrjar
svo:
„Nú er skarð fyrir
skildi“, ég tek undir
það, en ekki undir
næstu setningu: „Skað-
ans ég minnast vildi“. Það þarf ég
ekki að segja. Ég get ekki gleymt því,
hvað mikið sem ég vildi, að hún Guð-
rún er dáin og ég harma og græt.
Ég þakka Guði fyrir að fá að kynn-
GUÐRÚN
EYJÓLFSDÓTTIR
✝ Guðrún Eyjólfs-dóttir fæddist í
Sólheimum í Laxár-
dal í Dalasýslu 13.
nóvember 1920. Hún
lést 31. maí síðastlið-
inn og var útför
hennar gerð frá
Lágafellskirkju 7.
júní.
ast henni og hennar
dásamlega móðurkær-
leik sem allt kunni að
fyrirgefa.
Ég held hún fari vel
út úr vísunni sem hún
kenndi mér:
Hvar sem þú finnur fátækan
á förnum vegi,
gerðu honum gott,
en græt hann eigi.
Guð man laun á efsta degi.
En, hvernig förum
við út úr því ? Vel, ef við
biðjum Guð um náð og
kappkostum svo, með
Jesú hjálp, að fara götuna til góðs.
Hittumst á landi lifenda, þar sem allt
er frjálst, glatt og gott og ekkert vont.
Guð blessi minningu Guðrúnar.
Anna Marta Guðmundsdóttir.
við Nýbýlaveg, Kópavogi > 

&
  - 
9


'9,
'
 


   
 

,
  



D*,. ./

":, ( #  

#& (" !1J

'"  )
 $) $" !! "
    $ %

,:"") $" !! "

="") $" %
#  " 8 !! "

  ( " (&" %$( " ( " (&" )
?
&
  

9 


'9'



  


,
  



 +7>+ ./

": " " )
"4 >: !! "
 "#$ %

 >: %
 '"!<4" !! "

 ">: %
#"  <  " !! "

  %
@" 
&"$ !! "

     ( " (&" %$( " ( " (&" )
Elsku Elín okkar.
Það er svo ótrúlegt að
hugsa til þess hversu
stutt er síðan við vor-
um allar saman í Öldu-
selsskóla. Þegar við
sitjum hér allar saman og hugsum
til baka sjáum við þig ljóslifandi
fyrir okkur með ljósa hárið, bjarta
brosið og smitandi hláturinn.
Skemmtilegast fannst okkur að
fylgjast með þér nú síðustu ár, þar
sem þú geislaðir af hamingju og
greipst öll góð tækifæri, og naust
lífsins til fulls. Svona varstu og
svona munum við ætíð minnast þín.
Elsku Elín Rut okkar, við trúum
því að guð geymi þig nú á betri stað,
og við biðjum hann að veita þeim
styrk sem nú eiga um sárt að binda.
Hvert örstutt spor var auðnuspor með
þér,
– hvert andartak er tafðir þú hjá mér
var sólskinsstund og sæludraumur hár,
minn sáttmáli við Guð um þúsund ár.
Hvað jafnast á við andardráttinn þinn?
Hve öll sú gleði’ er fyrr naut hugur minn
er orðin hljómlaus utangátta’ og tóm
hjá undrinu að heyra þennan róm,
hjá undri því, að líta lítinn fót
í litlum skóm, og vita’ að heimsins grjót
svo hart og sárt er honum fjarri enn,
og heimsins ráð sem brugga vondir menn,
já vita eitthvað anda hér á jörð
er ofar standi minni þakkargjörð
í stundareilífð eina sumarnótt.
Ó, alheimsljós, ó, mynd sem hverfur
skjótt.
(Halldór Kiljan Laxnes.)
Við hittumst allar þegar okkar
tími kemur.
Þínar vinkonur,
Fríða Rakel, Harpa, Jó-
hanna, Klara, Sandra og
Sigríður P.
Nú ertu leidd, mín ljúfa,
lystigarð Drottins í,
þar áttu hvíld að hafa
hörmunga’ og rauna frí,
við Guð þú mátt nú mæla,
miklu fegri en sól
unan og eilíf sæla
er þín hjá lambsins stól.
Dóttir, í dýrðar hendi
Drottins, mín, sofðu vært,
hann, sem þér huggun sendi,
hann elskar þig svo kært.
Þú lifðir góðum Guði,
í Guði sofnaðir þú,
í eilífum andarfriði
ætíð sæl lifðu nú.
(Hallgrímur Pétursson.)
Vottum fjölskyldu og aðstand-
endum Elínar Rutar okkar dýpstu
samúð.
Blessuð sé minning hennar.
Starfsfólk Korpukots
og Fossakots.
ELÍN RUT
KRISTINSDÓTTIR
✝ Elín Rut Krist-insdóttir fæddist
í Reykjavík 27. mars
1981. Hún lést í bíl-
slysi í Bandaríkjun-
um 23. maí síðastlið-
inn og var útför
hennar gerð frá
Fossvogskirkju 7.
júní.
… ef við hittumst aldrei
aftur fyndist mér sem
allt ævintýri tilverunnar
væri réttlætt með því að
hafa hitt þig.
(Lewis Mumford.)
Þinn
Ottó Magnússon.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm
stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(V. Briem.)
Aldrei hefði mér dottið í hug að
ég ætti eftir að setjast niður 21 árs
gömul og skrifa minningargrein um
eina af mínum vinkonum. Það er svo
óréttlátt hvað lífið getur endað
fljótt þegar maður á síst von á því.
Þeir deyja ungir sem guðirnir
elska, á þessari stundu trúi ég því.
Hún Elín vinkona átti allt lífið
framundan. Það rifjast upp svo
margar minningarnar sem við átt-
um saman. Þetta voru yndislegar
stundir sem ég gleymi aldrei. Ég
trúi því að nú sé Elín komin á betri
stað þar sem henni líður vel.
Elsku Sigrún, Gunnar, Daníel og
Lilja, missir ykkar er mikill, guð
styrki ykkur í sorginni.
Ragnheiður Brynjólfsdóttir.
Elsku Ella. Við trúum varla að þú
sért farin frá okkur, það er ótrúlegt
hvað lífið getur tekið óvænta stefnu.
Síðast þegar við vorum saman
komnar vinkonurnar lék allt í lyndi
og þú eins og þú varst alltaf, bros-
andi, hlý, glöð, áhyggjulaus og lífið
lék við þig. Þú varst mörgum kost-
um gædd en þó var þinn helsti kost-
ur brosið bjarta og óendanleg bjart-
sýni. Sérstaklega er minnisstæð
ferðin til Þrándheims þegar við
villtumst í borginni. Þá gafst þú
ekki upp og sagðir hughreystandi:
„Ég held ég viti núna hvar við er-
um, þetta reddast.“
Við munum alltaf muna eftir þér
brosandi, sama hvort aðstæður
voru slæmar eða góðar, þú gast allt-
af fundið húmor í flestu og brosað í
gegnum tárin. Alls staðar sem þú
komst vaktir þú athygli með góð-
legri framkomu þinni, fegurð og út-
geislun. Þú varst svo örlát, vildir
öllum vel og varst alltaf hjálpleg
þeim sem minna máttu sín.
Það var ómetanlegur tími sem við
áttum saman vinkonurnar í litla
þorpinu Orkanger í Noregi þar sem
við unnum saman á líkamsræktar-
stöð Önnu frænku þinnar. Þar
skoppuðum við og hoppuðum alla
daga en þess á milli fórum við og
skemmtum okkur rækilega og allir
Orkangerbúarnir hópuðust saman í
kaffitímunum með nýtt slúður um
„brjáluðu“ Íslendingana sem sneru
bænum við!!
Oft á tíðum vöktum við langt
fram á nótt , spjölluðum saman og
borðuðum óhemju magn af popp-
korni með aromatkryddi að þínum
hætti. Þá kom vel í ljós hversu mikil
mömmustelpa þú varst, þú saknaðir
hennar svo mikið. Það var greini-
legt að mamma þín var mikilvæg-
asta manneskjan í lífi þínu og þú
leist svo upp til hennar. Manstu
þegar þú lést okkur draga gullkorn
dagsins úr stokknum sem mamma
þín gaf þér.
Elsku Ella, takk fyrir allt og allt.
Við munum ávallt geyma fallega
minningu þína í hjörtum okkar.
Elsku Sigrún, fjölskylda og vinir,
megi góður Guð veita ykkur styrk
og vaka yfir ykkur ævilangt.
„Óttast þú eigi, því að ég er með
þér. Lát eigi hugfallast, því að ég er
þinn Guð. Ég styrki þig, ég hjálpa
þér, ég styð þig með hægri hendi
réttlætis míns.“ (Jesaja 41,10)
Drottinn er minn hirðir,
mig mun ekkert bresta.
Á grænum grundum
lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur huggar mig.
Þú býrð mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyrð höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér alla ævidaga
mína,
og í húsi Drottins bý ég langa ævi.
(Davíðssálmur 23)
Elsa Karen og Heiða Björk.
Ég hef lesið um land
þar sem enginn lengur
þjáist af sjúkdómastríði.
Enginn styrjaldar angistar kvíði,
innan skamms, innan skamms verð ég
þar.
Hallelúja þá hjörtu vor fagna hallelúja
öll vantrú er farin.
Sérhver freistingar rödd þá mun þagna
þar hjá Guði um eilífð ég er . . .
(Kristín Sæmundsdóttir)
Þessar laglínur hljóma í huga
mér er ég hugsa um síðustu stund-
irnar okkar saman er ég kom til
þín fyrir nokkrum vikum og við
hlustuðum á Pál Rósinkrans
syngja þessar laglínur af diskinum
ELLEN ÞÓRA SNÆ-
BJÖRNSDÓTTIR
✝ Ellen Þóra Snæ-björnsdóttir
fæddist í Reykjavík
6. maí 1935. Hún lést
á líknardeild Land-
spítalans í Kópavogi
fimmtudaginn 23.
maí síðastliðinn og
var útför hennar
gerð frá Hallgríms-
kirkju 6. júní.
Liljan. Ég minnist
allra góðu stundanna
sem við áttum saman
öll þau 25 ár sem við
bjuggum hér. Alltaf
var gott að leita til
þín, elsku vinkona, og
ég á eftir að sakna
þess að heyra ekki
lengur bankað létti-
lega á dyrnar hjá mér
eins og þú gerðir svo
oft til þess bara að
vita hvernig við hefð-
um það. Já svona er
lífið og enginn veit
hver er næstur. En
minningarnar tekur enginn frá
okkur og ég þakka Guði fyrir allar
góðu stundirnar okkar hér saman
sem eru orðnar æði margar gegn-
um öll þessi ár. Ég kveð kæra vin-
konu með söknuði og þakklæti fyr-
ir allt gott.
Elsku Magga, Erna, Kristjana,
og Snæbjörn og fjölskyldur, ég
votta ykkur samúð mína. Guð veri
með ykkur.
Kveðja,
Dorothea M. Högnadóttir
og fjölskylda.
Þegar ég heyri góðs
manns getið,
glaðnar yfir mér um
sinn.
Þá er eins og dögun
dafni,
drýgi bjarma um him-
ininn.
Vonum fjölgi, veður batni,
vökni af döggum jarðar kinn.
Jafnvel þótt í fótspor fenni,
fjúki í skjólin heimaranns.
Gott er að signa göfugmenni
gjalda blessun minning hans,
ÓSKAR
LÁRUSSON
✝ Óskar Lárussonfæddist á Norð-
firði 13. desember
1911. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 29. maí síð-
astliðinn og var útför
hans gerð frá Há-
teigskirkju 6. júní.
dreifa skini yfir enni,
ilmi um brjóst hins
fallna manns.
(Guðm. Friðj..)
Ég kveð þig, elsku
afi minn, eftir langa
samveru. Það var svo
margt sem þú kenndir
mér og margs að
minnast frá Norðfirði.
Það var ekki síður
notalegt í seinni tíð
þegar við komum með
barnabarnabörnin í
heimsókn í Hvassa-
leitið til að fá ís og
fleira hjá ykkur ömmu.
Við munum sakna þín mikið.
Hvíl í friði, afi minn. Guð blessi
minningu þína. Elsku amma mín,
megi Guð gefa þér styrk á erfiðri
stundu og í framtíðinni.
Árni Óli, Rósa og börn.